തമ്പുരാട്ടി അകത്തിപ്പിടിച്ച, ആമിനയുടെ കവക്കൂട്ടിലെക്ക് സോമാദത്തന്‍ തന്റെ ലിംഗം അടിച്ചു കയറ്റി… എട്ടാം മാസത്തിലെ വയറും താങ്ങിപ്പിടിച്ച് കിടന്നിരുന്ന ആമിനയ്ക്ക് അത് വല്ലാതെ നൊന്തു.. പക്ഷെ സോമാദത്തന്‍ പിന്നെയും ലിംഗപ്രവേശനം ചെയ്യുക തന്നെയായിരുന്നു….
മന്ത്രജപങ്ങളോടെ ആമിനയുടെ അമ്മയോനിയില്‍ സോമദത്തന്റെ കാടന്‍ ലിംഗം ആഞ്ഞാഞ്ഞു താഴ്ന്നു കൊണ്ടിരുന്നു… ഓരോ ഉയര്‍ച്ച താഴ്ച്ചയിലും ആമിന സ്വര്‍ഗ്ഗവും നരകവും ഒന്നിച്ച് കാണുന്നുണ്ടായിരുന്നു….. ഒടുവില്‍ ആ നിമിഷം വന്നെത്തുകയാണെന്നു ആമിനയറിഞ്ഞു…. അതെ തനിക്ക് സ്ഖലനം സംഭവിക്കുകയാണ്…. ആമിനയുടെ ദേഹം കോരിത്തരിച്ചു… കൂടെ തനിക്ക് മുകളില്‍ പറന്നടിക്കുന്ന സോമാദത്തന്റെ ലിംഗവും തന്റെ യോനീ നാളത്തില്‍ വെട്ടിവിറയ്ക്കുന്നത് ആമിന തിരിച്ചറിഞ്ഞു….. രതി മൂര്‍ച്ചയുടെ ആധിക്യത്തില്‍ അവള്‍ സുഖത്താല്‍ നിലവിളിച്ചു….
അന്നേരം തമ്പുരാട്ടി അവള്‍ക്കു കാതില്‍ ഒടിയ മന്ത്രങ്ങള്‍ ഉരുവിട്ടുകൊണ്ടിരുന്നു…. സുഖത്തിന്റെ പരകോടിയില്‍ അവള്‍ നിര്‍വൃതിയടഞ്ഞു….കൂടെ സോമാദത്തന്റെ മുഴുത്ത ലിംഗം അവളുടെ യോനിയില്‍ ശുക്ലം ഒഴുക്കുകയും ചെയ്തു…. അതിനു ശേഷം അയാള്‍ പയ്യെ അവള്‍ക്ക് മേല്‍ നിന്നെഴുന്നേറ്റു…. മന്ത്രജപങ്ങള്‍ പിന്നെയും തുടര്‍ന്നു……
ആകാശം മഴമേഘങ്ങളാൽ ആവൃതമായിരുന്നു അന്നേരം….. തളര്‍ന്നു ഇരിക്കുന്ന ആമിനയോടു എഴുന്നേറ്റു നില്‍ക്കാന്‍ സോമാദത്തന്‍ അന്നേരം കല്‍പ്പിച്ചു… അവള്‍ എഴുന്നേറ്റു നിന്നു.. അഴിഞ്ഞുലഞ്ഞ അവളുടെ മുടിയും വീര്‍ത്തുന്തിയ വയറും വലിയ മുലകളും കിടന്നാടി… അന്നേരം അയാള്‍ ഇലക്കുറിയില്‍ ഇരുന്നിരുന്ന ജപിച്ച ഒരു ഏലസ്സ് അവളുടെ അരക്കെട്ടില്‍ കെട്ടി കൊടുത്തു…
“ഇനി മോളൂട്ടി… തിരുമേനിയുടെ കാലില്‍ വീണു നമസ്കരിക്കുക..”
തമ്പുരാട്ടിയാണത് പറഞ്ഞത്…
അവള്‍ സോമാദത്തന്റെ കാല്‍ക്കല്‍ വീണു..അയാളുടെ കാല്‍പാദം തൊട്ടു നമസ്കരിച്ചു…
“എല്ലാം ശരിയാവും…. ഉത്തമനായ ഒരു സന്തതി നിനക്ക് പിറക്കും… അതുല്യമായ കഴിവുകള്‍ അവനുണ്ടാവും… ജീവിതത്തിന്റെ ഒരു ദശാസന്ധി കഴിഞ്ഞാല്‍ പിന്നെ എല്ലാം അവന്റെ കാലമാണ്….അവന്‍ പിന്നെ അജയ്യനാണ്…. കൂടെ അവനു ഒരു വരം കൂടിയുണ്ട്…. ഒടിയന്റെ ആ അപൂര്‍വ്വ വരം…ഒടിയന്റെ ഏറ്റവും വലിയ ആ പ്രത്യേകത അവനും പകര്‍ന്നു കിട്ടിയിട്ടുണ്ട്… അമരത്വം…. മരണത്തെ അതിജീവിച്ച് ജീവിതത്തിന്റെ കരകളിലേക്ക് തുഴയാന്‍ ഭാഗ്യം സിദ്ധിച്ചവനാണവന്‍….”
അന്നേരം അയാള്‍ അവളെ ചുമലില്‍ പിടിച്ച് എഴുന്നെല്പച്ചു… അന്നേരം ആകാശത്ത് ഉറഞ്ഞുകൂടിയ മേഘങ്ങള്‍ മഴനീര്‍ പോഴിച്ചു…വാനം കോരിച്ചോരിയുകയായിരുന്നു….
ആ മഴയില്‍ തമ്പുരാട്ടിയും അത്യന്തം സന്തോഷവതിയായി കാണപ്പെട്ടു… ആമിനയ്ക്കും ഉള്ളില്‍ വലിയൊരു ആശ്വാസം ഉണ്ടായി….
“ഈശ്വരാ അവസാനം എല്ലാം ഭംഗിയായല്ലോ…”
തമ്പുരാട്ടി നിശ്വസിച്ചു…
കോരിച്ചൊരിയുന്ന പെമാരിയിലൂടെ തമ്പുരാട്ടിയും അവളും സോമദത്തനും തറവാട്ടിലേക്ക് നടന്നു….മഴയില്‍ കുളിര്‍ത്തോഴുകുന്ന തമ്പുരാട്ടിയുടെ ദേഹം അന്നേരം സോമാദത്തന്റെ മേല്‍ ചാഞ്ഞിരുന്നു….
കൊലായത്തിലെക്ക് കയറിയ ശേഷം ആമിനയ്ക്ക് തമ്പുരാട്ടി അകത്തളത്തില്‍ ഉറങ്ങാന്‍ പായ വിരിച്ചു… കൂട്ടത്തില്‍ നാണം പടര്‍ന്ന കവിളുകളുമായി തമ്പുരാട്ടി തന്റെ ജ്യേഷ്ഠനോപ്പം കിടപ്പുമുറിയിലെക്കും നടന്നു….
പുറത്ത് കോരിച്ചൊരിയുന്ന മഴയിലേക്ക് ആമിന നോക്കി കിടന്നു… അവള്‍ക്കുള്ളില്‍ കുറച്ചു മുന്പ് അയാള്‍ പറഞ്ഞ വാക്കുകള്‍ മാത്രം പിന്നെയും അലയടിച്ചു…
“അജയ്യനാണവന്‍…..മരണത്തെ അതിജീവിച്ച് ജീവിതത്തിന്റെ കരകളിലേക്ക് തുഴയാന്‍ ഭാഗ്യം സിദ്ധിച്ചവന്‍….”
(തുടരും…)
