അവൾക്കും ഒരു സുഖം ചെലവില്ലാതെ കിട്ടുന്നതല്ലേ…
വർഗീസേ.. ഞാൻ…
ങ്ങാഹ.. ഒന്നും പറയണ്ട.. വേറെ ആരെങ്കിലും ആണെങ്കിൽ ഇപ്പോൾ കൊല പാതകം നടക്കും.. അറിയാമല്ലോ..?
താൻ അവളുടെ കൂതി വരെ നക്കിയെടുക്കുന്നത് ഞാൻ കണ്ടതാണ്…
ആയിക്കോ.. പക്ഷേ അതിനപ്പുറത്തേക്ക് പോകരുത്…
അല്ല.. തന്റെ ഉണക്ക കുണ്ണ കൊണ്ട് വേറെ ഒന്നും ചെയ്യാൻ പറ്റില്ലാന്ന് എനിക്കറിയാം…
താൻ നക്കല് മാത്രമേ ഒള്ളോ.. അവളെ കൊണ്ട് ഊമ്പിച്ചോ…
ഹേയ്.. ഇല്ല…
ഊമ്പിച്ചാലും കുഴപ്പം ഇല്ല… അവളതൊക്കെ പഠിക്കട്ടെ.. പക്ഷേ അതിന് അപ്പുറത്തേക്ക് പോകരുത്.. കേട്ടോ…
വർഗീസ് പറയുന്നത് കേട്ട് തരിച്ചു നിന്നുപോയി ജോണി…
ഇയാൾ എന്തൊരു തന്തയാണ്.. സ്വന്തം മകളുടെ കാര്യമാണ് പറയുന്നത്… ഒരു ഉളുപ്പും ഇല്ലാതെയല്ലേ പറയുന്നത്..
ജോണിച്ചേട്ടാ.. നിങ്ങളെ എനിക്ക് വിശ്വാസമാ.. നിങ്ങൾ ഇഷ്ടം പോലെ സൂക്ഷിച്ചും കണ്ടും ചെയ്തോ…
ആഹ്.. ഇത് തീർന്നു എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ചാരായ കുപ്പി തോട്ടത്തിലേക്ക് വലിച്ചെറിഞ്ഞിട്ട് അയാൾ ജോണി യോട് പറഞ്ഞു..
ങ്ങാഹ്.. ജോണി ചേട്ടാ പൈസ്സ ഇരിപ്പുണ്ടങ്കിൽ ഒരു ഇരുപത്തി അഞ്ചു രൂപ ഇങ്ങേടുക്ക്…
പെട്ടന്ന് അകത്തുപോയി പണവും ആയി വന്ന് അതു വർഗീസ്സിന്റെ കൈയിൽ കൊടുത്തു ജോണി…
( ഓർക്കുക.. ഒരു പവന് അറുപതു രൂപയുള്ള കാലത്താണ് ഈ സംഭവം )
രൂപ സന്തോഷത്തോടെ വാങ്ങിയ വർഗീസ് ഇതുകൂടി പറഞ്ഞു.. ജോണി ചേട്ടാ ഞാൻ ഇതൊക്കെ അറിഞ്ഞു എന്ന് സാറ അറിയണ്ട കെട്ടോ…
അവൾ വല്ലാതെ പേടിക്കും.. ചെറിയ കുട്ടിയല്ലേ അവൾ.. ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞിട്ട് നടന്നു പോകുന്ന വർഗീസ്സിനെ അത്ഭുതത്തോടെ നോക്കി നിന്നുപോയി ജോണി….
പിന്നീട് പല പ്രാവശ്യവും ജോണിയോട് വർഗീസ് ഇക്കാര്യം പറഞ്ഞ് പണം വാങ്ങിയിട്ടുണ്ട്… അവർ സ്ഥലം വിറ്റ് മലബാറിന് ട്രെയിൻ കയറുന്നത് വരെ അതു തുടർന്നു…
അപ്പൻ കാശുവാങ്ങുന്നതറിയാതെ ജോണിക്ക് മുൻപിൽ പൂറ് തുറന്ന് ചുരത്തി കൊടുത്തു കൊണ്ടിരുന്നു സാറ….
ഇപ്പോൾ മനസിലായല്ലോ ഈ വർഗീസ് ഏതു തരക്കാരൻ ആണെന്ന്..
ഇയാളെ വിശ്വസിച്ചാണ് ആലീസ് മക്കളെയും കൂട്ടി മലബാർ എന്ന സ്വപ്ന ഭൂമിയിലേക്ക് വണ്ടികയറിയത്..
കണ്ണൂർ സ്റ്റേഷനിൽ വണ്ടിയിൽ നിന്നിറങ്ങി ആലീസ് ചുറ്റും നോക്കി..
പുതിയ സ്ഥലം പുതിയ മനുഷ്യർ..
ചങ്ങാനാശ്ശേരിക്ക് അപ്പുറത്ത് ഒരു ലോകം ഉണ്ടന്ന് അറിയാതിരുന്ന ആലീസിന് എല്ലാം പുതുമ ആയിരുന്നു..
സാറയും ജോസ് മോനും അതുപോലെ തന്നെ…
ഓരോ ചായ കുടിച്ചിട്ട് ഔതക്കുട്ടി എഴുതിയ ലെറ്റർ എടുത്ത് ആലീസ് ഒന്നു കൂടി വായിച്ചു…
അതിൽ വഴി കൃത്യമായി എഴുതിയിട്ടുണ്ട്…ട്രെയിൻ ഇറങ്ങി ബസ്സ്റ്റാൻഡിൽ എത്തുക.. തളിപ്പറമ്പിലേക്കുള്ള ബസ്സിൽ കയറി തളിപ്പറമ്പിൽ ഇറങ്ങുക..
രണ്ടോ മൂന്നോ ബസ്സ് മാത്രമാണ് ഉള്ളത്.. സ്റ്റാൻഡിൽ അന്വഷിച്ചാൽ സമയം അറിയാം…
തളി പറമ്പിൽ എത്തിയാൽ ആലക്കോട് ഭാഗത്തേക്ക് ചില സമയം ജീപ്പ് കിട്ടും… ജീപ്പുകാർക്ക് രണ്ട് രൂപ കൊടുത്താൽ നടുവിൽ എന്ന സ്ഥലത്ത് ഇറക്കും.. അവിടുന്ന് പിന്നെ നടക്കണം.. നടപ്പുകാർ ഒരുപാട് കാണും.. അതുകൊണ്ട് പേടിക്കേണ്ട..
കുടിയാൻമല എന്ന സ്ഥലത്താണ് എത്തേണ്ടത്.. അവിടെ ഞാൻ ഉണ്ടാവും..
ഇതാണ് ഔതകുട്ടി എഴുതിയ കത്തിലെ വഴി…
തളിപ്പറമ്പിൽ നിന്നും ജീപ്പ് കിട്ടിയത് കൊണ്ട് നടുവിൽ വരെ കഷ്ടപ്പെടാതെ എത്താൻ പറ്റി.. അവിടുന്ന് ഒരു വിധത്തിൽ മല കയറി നടന്ന് കഷ്ടപ്പെട്ട് വൈകുന്നേരം ആയപ്പോഴേക്ക് ഔതക്കുട്ടിയുടെ വീട്ടിൽ എത്തി വർഗീസ്സും കുടുംബവും…
ഇനി ഔതകുട്ടിയെപ്പറ്റി അല്പം പറയാം..
നാട്ടിൽ നിന്നാൽ ഒരു കാലത്തും രക്ഷപെടില്ലെന്നു കരുതി മലബാറിലേക്ക് കുടിയേറിയതാണ് ഔതകുട്ടിയും…
ഏഴു കൊല്ലം മുൻപാണ് അയാൾ കുടിയാൻ മലയിൽ എത്തിയത്.. അതായത് അമ്പത്തി എട്ടിൽ…
എങ്ങിനെ എങ്കിലും പണക്കാരൻ ആകണം എന്ന ഒറ്റചിന്തയെ അയാൾക്കൊള്ളു.. കെട്ടിയവൾ സൂസമ്മക്കും അങ്ങനെ ഒക്കെ തന്നെ.. ഒൻപതും പന്ത്രണ്ടും വയസുള്ള രണ്ട് ആൺ മക്കളാണ് അവർക്കുള്ളത്…
ആലീസിന്റെ അമ്മയുടെ വകയിൽ ഒരു ആങ്ങളയുടെ മകനാണ് ഔതകുട്ടി… അത്ര അടുത്ത ബന്ധമൊന്നും അല്ല…
ഔതകുട്ടി വലിയ കാശൊന്നും കൊണ്ടല്ല മലബാറിലേക്ക് വന്നത്…
ആലക്കോട് വന്ന് കൈയിൽ ഉള്ള പണത്തിന് കുറച്ചു സ്ഥലം വാങ്ങാൻ തേടി നടന്നപ്പോൾ ആണ് കേളു നമ്പ്യാരെ കുറിച്ച് കേട്ടത്..
മുൻ അംശം അധികാരി.. അലക്കോട് കർത്തികപുരം പ്രദേശങ്ങളിലെ വലിയ ജന്മി നൂറുകണക്കിന് ഏക്കർ സ്ഥലത്തിന്റെ ഉടമ…
കേളു നമ്പ്യാരെ മുഖം കാണിച്ച് സങ്കടം പറഞ്ഞാൽ സ്ഥലം കിട്ടാൻ സാധ്യതയുണ്ടന്ന് പലരും പറഞ്ഞ് ഔതകുട്ടിയും അറിഞ്ഞു…
ഭൂമി കിട്ടാൻ ആരുടെ കാലിൽ പിടിക്കാനും ഔതകുട്ടിക്ക് ഒരു മടിയും ഇല്ലായിരുന്നു….
അങ്ങനെ കേട്ടറിഞ്ഞാണ് ഔതകുട്ടിയും സൂസമ്മയും കേളു നമ്പ്യാരുടെ എട്ടുകെട്ടിന്റെ ഉമ്മറത്ത്‌ എത്തുന്നത്…
തറയോട് പാകിയ വലിയ മുറ്റംനിറയെ കൊപ്ര ഉണങ്ങാൻ നിരത്തിയിരിക്കുന്നു…
ഒരു ഭാഗത്ത് നെല്ല് പുഴുങ്ങി പനമ്പിൽ ചിക്കിയിട്ടുണ്ട്..
മുറ്റത്ത് നിന്ന ഒരാൾ വന്ന് എന്താ കാര്യം എന്ന് ചോദിച്ചു…
ഇവിടെ വെച്ച് തമ്പ്രാൻ ആരെയും കാണാറില്ല…
ദേ.. ആ പാടത്തിന് അപ്പുറത്ത് ഒരു കളപ്പുരയുണ്ട്.. ഉച്ച ഉറക്കം കഴിയുമ്പോൾ അവിടെ എത്തും…
അത്യാവശ്യം അച്ചാൽ ഒരു നാലുമണിയോട് കൂടി കളപ്പുരയിൽ എത്തിക്കോളൂ…
അയാൾ പറഞ്ഞത് പോലെ അന്ന് വൈകുന്നേരം നാലുമണിക്ക് ഔതകുട്ടിയും സൂസമ്മയും നമ്പ്യാരുടെ കളപ്പുരയിൽ എത്തി…
കളപ്പുര തന്നെ ഒരു ബംഗ്ലാവ് പോലെ വലുതായിരുന്നു…ഇന്നത്തെ രീതിക്ക് പറഞ്ഞാൽ ഒരു ഔട്ട്‌ ഹൗസ്…
അവിടെ ഒരു അമ്പതിനു മേൽ പ്രായമുള്ള ഒരാൾ വരാന്തയിൽ ഇരിപ്പുണ്ട്…
ഔതകുട്ടിയെ കണ്ട് അയാൾ മുഖം മേലേക്ക് ചലിപ്പിച്ച് എന്താ വന്നത് എന്ന അർത്ഥത്തിൽ അവരെ നോക്കി…
ഔതകുട്ടിയും താണ് വണങ്ങി കൊണ്ട് ഒന്നു കാണാൻ വന്നതാണ്‌ എന്ന് പറഞ്ഞു…
ഔതക്കുട്ടി കരുതിയത് അതാണ് നമ്പ്യാർ എന്നാണ്..
പക്ഷേ അതല്ല നമ്പ്യാർ.. അത് പരമൻ ആണ്.. നമ്പ്യാരുടെ കാര്യസ്ഥൻ.. നമ്പ്യാരുടെ പരസ്യവും രഹസ്യവും ആയ എല്ലാ കാര്യങ്ങളുടെയും സൂക്ഷിപ്പുകാരൻ…
എവിടുന്നാ വരവ്…
തെക്ക് തിരുവിതാംകൂറിൽ ചങ്ങാനാ ശ്ശേരി എന്ന് പറയും…
ങ്ങും.. കെട്ടിരിക്കുന്നു…
പരമൻ സൂസമ്മയെ അടിമുടി ഒന്നു നോക്കി.. എന്നിട്ട് പറഞ്ഞു.. യോഗം അപാരം..താലത്തിൽ വെച്ചു തരികയല്ലേ…
ഔതകുട്ടിക്ക് അയാൾ പറഞ്ഞത് മനസിലായില്ല…
ഇവിടെ നിന്നോളൂ.. തമ്പ്രാനെ വിളിക്കാം..
അപ്പോൾ ഇതല്ലേ തമ്പ്രാൻ…
അന്നേരം അരക്കുള്ളിൽ നിന്നും ഒരു ശബ്ദം…
ആരാ.. പരമാ അവിടെ..?
മുഖം കാണിക്കാൻ വന്നവരാ.. തിരുവിതാംകൂറിൽ നിന്നാണ്…
ഏതാനും നിമിഷങ്ങൾക്കകം വെളിയിലേക്ക് ഇറങ്ങിവന്ന ആളെ കണ്ട് ഔതകുട്ടിയും സൂസമ്മയും കൈകൾ കൂപ്പി…
