കുടുംബപുരാണം – 9

കുടുംബപുരാണം 9

Kudumbapuraanam Part 9 | Author :Killmonger

 


 

പെട്ടെന്ന് റൂമിന്റെ വാതിൽ അടയുന്ന ശബ്ദം കേട്ട് ഞങ്ങൾ ഞട്ടി അങ്ങോട്ട് നോക്കി… അവളെ നിലത്തിറക്കി ഞാൻ വേഗം വാതിൽ തുറന്ന് നോക്കി പക്ഷെ ആരെയും കണ്ടില്ല…

പേടിയോടെ ഞാൻ ഉമയെ നോക്കി…

തുടരുന്നു ..

അവൾ എന്നെ പേടിയോടെ നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു ..

ഞാൻ മെല്ലെ വാതിൽ അടച്ച് കുറ്റി ഇട്ട് തിരിഞ്ഞ് അവളുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു ..

“എയ് .. പേടിക്കണ്ട ഞാൻ ഇല്ലേ .. എന്ത് വന്നാലും ഞാൻ ഉണ്ടാവും .. ഒക്കെ .. ഇനി എന്ത് ഭൂഗമ്പം ണ്ടായാലും നമ്മൾ ഒരുമിച്ച് നിൽക്കും ..”

അവളെ കെട്ടിപിടിച്ച് കൊണ്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞു ..

അവൾ എത്ര പേടിച്ചിരുക്കുന്നു എന്ന് അവളുടെ മുറുക്കെ ഉള്ള കെട്ടിപ്പിടിത്തിലൂടെ എനിക്ക് മനസ്സിലായി ..

പുറത്ത് തഴുകി കൊണ്ട് ഞാൻ അവളെ സമാദാനിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു ..

ഇനി എന്താവും എന്ന് ആലോചിച്ചു എന്റെ ഹൃദയം അപ്പോഴും നല്ല വേഗതയിൽ മിടിച്ച്കൊണ്ടിരുന്നു ..

.

ഞങ്ങൾ ഏകദേശം ഒന്ന് റെഡി ആയി എന്ന് തോന്നിയപ്പോൾ ഞാൻ അവളെയും കൊണ്ട് താഴേക്ക് സ്റ്റേയർ ഇറങ്ങി നടന്നു .. ഉമയുടെ കൈ അപ്പോഴും എന്റെ കയ് വെള്ളയിൽ ഭദ്രമായിരുന്നു ..

താഴെ ഹാളിൽ എല്ലാവരും ഡൈനിംഗ് ടെബളിന്റെ ചുറ്റും ഇരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു ..

എല്ലാവരുടെ മുഖവും മൂഖാമയിരുന്നു ..

എന്റെ ഹൃദയം പെരുമ്പറ കോട്ടും പോലെ ഇടിക്കാൻ തുടങ്ങി ..

എത്ര ശ്വാസം ആഞ് വലിച്ചിട്ടും അത് അടങ്ങുന്നില്ല ..

ഞാൻ ഉമയെയും കൂട്ടി എന്തും വരട്ടെ എന്ന രീതിയിൽ അവരുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു ..

“അഹ് .. യദു .. ഇരിക്ക് നിന്നോട് കുറച്ച് സംസാരിക്കാൻ ഉണ്ട് ..”

ഞങ്ങൾ ഇറങ്ങി വരുന്നത് കണ്ട് അച്ഛൻ കുറച്ച് കനപ്പിച്ച് പറഞ്ഞു ..

ഞാൻ ആണെങ്കിൽ ‘ഇപ്പോ തലകറങ്ങി വീഴും എന്ന രീതിയിലാണ് നടത്തം’ ..

എങ്ങനെയൊക്കെയോ ഞാനും ഉമയും അച്ഛന് ഓപ്പോസിറ്റ് ഉള്ള കസേരകളിൽ ഇരുന്നു ..ഇരുന്ന് കഴിഞ്ഞ് ഞാൻ അവിടെ നിൽക്കുന്ന എല്ലാവരെയും നോക്കി അമ്മ മുഖം കുനിഞ്ഞാണ് നിൽക്കുന്നത് , ചെറിയമ്മ എന്നെയും ഉമയെയും മാറി മാറി നോക്കുന്നുണ്ട് , അമ്മമ്മ താടിക്ക് കൈ കൊടുത്ത് കൊണ്ട് നിലക്കുകയാണ് , അമ്മച്ചന്റെയും അച്ഛൻടെയും മുഖത്ത് ഗൌരവം ..

‘തീർന്നടാ നീ തീർന്ന് .’ എന്റെ മനസ്സ് എനിക്കിട്ട് പണിയാൻ തുടങ്ങി ..

എന്റെ തുടയിൽ വച്ച അവളുടെ കൈ ഞാൻ എന്റെ കൈ കൊണ്ട് കോർത്ത് പിടിച്ചു ..

“എന്താ .. ച്ചാ ..”

മുഖത്തെ പേടിഭാവം മാറ്റാൻ ഞാൻ എന്റെ കഴിവിന്റെ പരമാവദി ശ്രമിച്ചകോണ്ടിരുന്നു .. എന്റെ ശ്രമം വിജയിച്ചോ എന്ന് ഭാഗവാന് മാത്രം അറിയാം 😟😟..

“എന്നെ ഓഫീസിൽ നിന്ന് വിളിച്ചിരുന്നു , ഒരു ഇംപാർട്ടൻറ് ജോബ് ഉണ്ട് എന്നോട് പെട്ടെന്ന് ചെല്ലാൻ പറഞ്ഞു .. അതുകൊണ്ട് എനിക്ക് നാളെ പോകണം .. നിന്റെ അമ്മയോട് ചോദിച്ചപ്പോൾ അവൾ വരുന്നില്ലന്ന് പറഞ്ഞു .. എന്താ നിങ്ങളുടെ തീരുമാനം ?..”

അച്ഛൻ അത് ചോദിച്ചപ്പോൾ ഉദയനാണ് താരത്തിൽ ശ്രീനിവാസൻ എക്സ്പ്രെഷൻ ഇട്ട പോലെ ആയി എന്റെ മുഖം .. ചിരിക്കണോ കരയണോ എന്ന് അറിയാതെ ഞാൻ ഉമയെ നോക്കി…

അവളും എന്റെ അതെ അവസ്ഥയിൽ ആണെന്ന് അവളുടെ മുഖഭാവം വിളിച്ചുപറഞ്ഞു…

“നീ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല ..”

ഞാൻ ഒന്നും മിണ്ടാത്തത് കണ്ട് അച്ഛൻ ചോദിച്ചു ..

“ആഹ് .. ഞാൻ വരുന്നില്ല അച്ഛാ .. ഇവിടെ തന്നെ എന്തെങ്കിലും ജോബ് നോക്കി അങ്ങനെ അങ്ങ് പോകാൻ ആണ് പ്ലാന് .. എന്റെ ഒരു ഫ്രണ്ട് സൈബർ പാർക്കിൽ ഉണ്ട് .. അവനോട് പറഞ്ഞാൽ എന്തെങ്കിലും കിട്ടാതിരിക്കില്ല ..”

ഞാൻ മുഖത്ത് നല്ലവണ്ണം ദയനീയത വാരി വിതറി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു ..

“അഹ് .. അപ്പോ നീയോ ..?”

അച്ഛൻ ഉമയോട് ചോദിച്ചു ..

“അത് .. എട്ടനും അമ്മയും ഇല്ലേല് ഞാനും ഇല്ല ..”

“അപ്പോ നിന്റെ ക്ലാസ്സോ ..?”

അച്ഛൻ ചോദിച്ചു ..

“ഞാൻ നെക്സ്റ്റ് ഇയർ ഇവിടെ ഏതെങ്കിലും കോളേജിൽ ഫസ്റ്റ് ഇയർ തൊട്ട് പടിച്ചോളാം .. എനിക്ക് അവിടെ പടിക്കാൻ താല്പര്യം ഇല്ല .. പിന്നെ എനിക്ക് ബ്രാഞ്ച് മാറണം എന്ന് ഉണ്ട് ..എനിക്ക് B A സൈക്കോളജി പഠിക്കാൻ താല്പര്യം ഉണ്ട് .. അതുകൊണ്ട് ഞാൻ ഇല്ല ..”

“അപ്പോ ഞാൻ ഒറ്റയ്ക്ക് പോകാനോ ?..”

അച്ഛൻ നീരസത്തോടെ ചോദിച്ചു ..

“കൊച്ചു കുട്ടി ഒന്നും അല്ലല്ലോ ..?”

ഇത്രയും നേരം ഒന്നും മിണ്ടാതെ തല താഴ്ത്തി നിന്ന അമ്മ പറഞ്ഞു ..

അത് കേട്ട് അച്ഛൻ ദേഷ്യത്തോടെ അമ്മയെ നോക്കി ..

“അവർക്ക് വരാൻ താല്പര്യം ഇല്ലെങ്കിൽ നിർബന്തിക്കണ്ട .. അവർ ഇവിടെ നിന്നോട്ടേ .. ഞങ്ങള്ക്ക് ഇനി ഉള്ള കാലം മക്കളെയും കൊച്ചു മക്കളെയും കണ്ട് ജീവിക്കാലോ .. പിന്നെ കുറെ കാലം ആയില്ലേ നീയും അവിടെ കിടന്ന് കഷട്ടപ്പെടുന്നു .. നിർത്താറായില്ലേ ..”

രഘം പന്തി അല്ല എന്ന് കണ്ട് അമ്മച്ചൻ പെട്ടെന്ന് പറഞ്ഞു ..

അമ്മച്ചനെ നോക്കി അച്ഛൻ ശെരി എന്ന രീതിയിൽ തല ആട്ടി .. പക്ഷേ കാണുമ്പോൾ തന്നെ അറിയാം ആ ആട്ടലിൽ അത്ര ഉൽസാഹം പോര , അച്ഛന് ആ തീരുമാനം അത്രയ്ക്ക് അങ്ങ് പിടിച്ച മട്ടില്ല എന്നാലും അമ്മച്ചനെ എതിർത്ത് പറയാനും പറ്റില്ല എന്ന അവസ്ഥ ആണ് ..

ഞാൻ വെറുതെ അമ്മയെ നോക്കി .. അവിടെ മുഖത്ത് നിറയെ പുച്ഛം നിറച്ച് അച്ഛനെ നോക്കുകയായിരുന്നു ..

‘എന്തോ എവിടെയോ ചീഞ്ഞ് നാറുന്നുണ്ട് .. something fishy is happening ..’

ഞാൻ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു ..

പെട്ടെന്ന് എനിക്ക് നേരത്തെ നടന്ന കാര്യത്തെ പറ്റി ഓർമ വന്നു (വാതില് അടഞ്ഞ സംഭവം .. ഇത്ര പെട്ടെന്ന് മറന്ന് പോയോ ..)

ഞാൻ എല്ലാവരെയും നോക്കി .. ആരും ഞങ്ങളെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നില്ല ..

‘ഇനി കാറ്റ് വന്ന് എങ്ങാനും അടഞ്ഞതാണോ ?🤔🤔..’

ഞാൻ ആലോചിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു ..

‘ഒരു എത്തും പിടിയും കിട്ടുന്നില്ലയാലോ എന്റെ ശിവനെ ..എന്തായാലും ഒരു പണി വരാൻ ചാൻസ് ഉണ്ട് .. മഹ് ..വരുന്നിടത്ത് വച്ച് നോക്കാം .. ’

ഞാൻ അങ്ങനെ ഒരു തീരുമാനം എടുത്ത് മനസ്സിനെ ശാന്തം ആക്കി ..

“അഹ് .. എന്നാൽ ഞാൻ പോയി പാക്ക് ചെയ്യട്ടെ ..”

അതും പറഞ്ഞ് അച്ഛൻ റൂമിലേക്ക് പോയി ..

അമ്മ അച്ഛനെ പിന്നാലെ റൂമിലേക്ക് പോയി ..

ഞാൻ എല്ലാവരെയും ഒന്നുകൂടെ ഒന്ന് നോക്കി ..

നോട്ടം ചെറിയമ്മയിൽ എത്തിനിന്നു .. ഞാൻ നോക്കുന്നത് കണ്ട് ചെറിയമ്മ എന്നെ നോക്കി ചിരിച്ചു .. അത് കണ്ട് ഞാൻ കാണാത്ത പോലെ മുഖം തിരിച്ച് കളഞ്ഞു (ചുമ്മാ ജാട 😏😏😏.. )

ഞാൻ ഉമയെയും കൂട്ടി മുകളിലേക്ക് നടന്നു ..

റൂമിലെത്തി വാതിലടച്ച് ഞാൻ നെഞ്ചത്ത് കൈ വച്ച് ഒന്ന് നന്നായി ശ്വാസം വലിച്ച് വിട്ടു ..

എന്റെ കോപ്രായങ്ങൾ കണ്ട് ഉമ എന്നെ നോക്കി ചിരിച്ചു ..

“എന്താടി നായിന്റെ മോളേ ചിരികണത് .. നിന്റെ അച്ഛൻ പെറ്റൊ ?..”

അവളുടെ കിണി കണ്ടിട്ട് എനിക്ക് വലിഞ്ഞ് കയറി ..

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *