അവൻ അവളുടെ കയ്യെടുത്ത് തൻറെ കയ്യിൽ വെച്ച് മറു കൈകൊണ്ട് തലോടി.അപ്പോൾ അവൾ കൈകൊണ്ട് അവൻറെ കൈയ്യിൽ പിടിച്ചുറപ്പിച്ചിട്ട് പറഞ്ഞു..
”എനിക്ക്… എനിക്ക് ഭർത്താവായി നിന്നെ മതീടാ മാത്തൂ….”
അവളുടെ ആ വാക്കുകൾ കേട്ടതും അവൻ ഞെട്ടിത്തരിച്ചു പോയി.അവൾ എന്താണ് പറഞ്ഞതെന്ന് മനസ്സിലാക്കുവാനുളള ശേഷി അവനു കൈമോശം
വന്നിരുന്നു.
അവൻ അവളുടെ കൈ വിടുവിച്ച് ചാടി എഴുന്നേറ്റു.എന്നിട്ട് ദയനീയമായി അന്നയെ നോക്കി.അവൻ ശരിക്കും കിതക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അന്നയുടെ അവസ്ഥയും മറിച്ചൊന്നായിരുന്നില്ല.മരിയയുടെ ഭാഗത്ത് നിന്നും ഇങ്ങനൊരു നീക്കം.. അത് അവൾക്ക് വിശ്വസിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.
”മരിയാ!!!!!”
വീട് കുലുങ്ങുമാറുച്ഛത്തിൽ അവൾ അലറി.
മാത്തുവും മരിയയും ശരിക്കും പേടിച്ചു.
”നീ എന്നതാടീ ഈ പറേണേ… സ്വന്തം ആങ്ങളയെ… ഛെ… നിനക്ക് എങ്ങനെ തോന്നിയടീ അത് പറയാൻ… സ്വന്തം ആങ്ങളയെ എങ്ങനാടീ കെട്ടിയോനായി കാണുന്നേ… ആരെങ്കിലും അറിഞ്ഞാൽ എൻറീശ്വായേ… പിന്നെ ജീവിച്ചിരിക്കുന്നതിൽ എന്തേലും അർത്ഥമുണ്ടോ??… ഒന്നൂല്ലെങ്കിലും നിനക്ക് പഠിത്തോം ജോലീം ഒക്കെ ഉളളതല്ലേ…പിന്നെ ഇങ്ങനെയൊക്കെ പറയാൻ നിനക്ക് എങ്ങനെ തോന്നിയെടീ … നിനക്കെന്നതാ വട്ടു പിടിച്ചോ??…”
അന്ന നിന്ന് ചീറി. മാത്തു അപ്പോഴും എന്ത് ചെയ്യണമെന്നറിയാതെ നിന്നു.
”ഇച്ചേച്ചി… നിങ്ങൾക്കെങ്ങനെ ഇത് പറയാൻ കഴിയുന്നു… കുറച്ചു മുന്നേ ഇവനുമായി കെട്ടി മറിയുമ്പോൾ ഇവൻ നിങ്ങൾക്ക് ആങ്ങളയല്ലായിരുന്നോ??… ഇപ്പോൾ ഞാൻ കെട്ടണോന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ എന്താ ഇത്ര ഉരുകാൻ… സ്വന്തം കാര്യത്തിൽ ആങ്ങളയായാലും തന്തയായാലും കണക്കു തന്നെ മറ്റുളളവരുടെ കാര്യത്തിൽ മാത്രം അതൊക്കെ തെറ്റ്…”
അവൾ അതു പറഞ്ഞു നിർത്തിയതും അന്ന ചുവരിലേക്ക് ചാരി നിന്നു… പിന്നെ പതിയെ ഊർന്നിറങ്ങി.അവൾ വിങ്ങി പൊട്ടുന്നതു കണ്ടപ്പോൾ അത്രയും നേരം ശരീരമാസകലം തകർന്നിരുന്ന മാത്തു ഓടി അവളുടെ അടുത്തെത്തി.അന്ന മുട്ടുകാലിൽ തല വെച്ചു കരഞ്ഞു.
”ഇച്ചേച്ചീ… കരയല്ലേ… ഇച്ചേച്ചി കരഞ്ഞാൽ എനിക്ക് സയിക്കാൻ പറ്റില്ല…”
അവനും അവളെ കെട്ടിപിടിച്ച് കരഞ്ഞു.
ആ രംഗം കണ്ടപ്പോൾ മരിയയുടെ മനസ്സും തകർന്നു.പറയാൻ പാടില്ലാത്തതെന്തോ പറഞ്ഞതായി അവൾക്ക് തോന്നി.അതിനുമപ്പുറം അവർ തമ്മിലുളള സ്നേഹത്തിൻറെ അളവ് കണ്ടപ്പോൾ അവളുടെ കണ്ണിലും നനവ് പടർന്നു. അവൾ അതേ വേഷത്തിൽ കട്ടിലിലേക്ക് ചരിഞ്ഞു.അവളുടെ മനസ്സിലെ സങ്കടങ്ങളെല്ലാം അണപൊട്ടി ഒഴുകാൻ തുടങ്ങി.
”മരിയേ… എഴുന്നേറ്റേ… വാ ചായ കുടിക്കാം…”
അന്ന വന്ന് തട്ടി വിളിക്കുമ്പോഴാണ് അവൾ കണ്ണു തുറക്കുന്നത്.അവൾ മലർന്നു കിടന്ന് അന്നയെ നോക്കി.അവൾ കുളിച്ച് സുന്ദരിയായിരിക്കുന്നു എന്നു കണ്ടപ്പോൾ മരിയക്ക് കുറച്ച് ആശ്വാസമായി. പക്ഷേ കരഞ്ഞ് കണ്ണുകൾ ചുവന്നു കിടക്കുന്നു.
തന്നെ നോക്കി കിടക്കുന്ന മരിയയെ അവൾ വീണ്ടും ഒന്നു തട്ടിയിട്ട് പറഞ്ഞു..
”മോളേ… വാ ചായ കുടിക്കാം… എത്ര നേരമായി ഈ കിടപ്പ് കിടക്കുന്നു… വേഗം എഴുന്നേറ്റ് വാ…”
അവൾ എഴുന്നേറ്റ് മുറി വിട്ടിറങ്ങാൻ തുടങ്ങുമ്പോൾ മരിയ പുറകിൽ നിന്നും വിളിച്ചു.
”ഇച്ചേച്ചീ… ഇച്ചേച്ചിക്കെന്നോട് ദേഷ്യമാണോ??”
”എന്തിന് മോളേ??..”
”അത്… അതു ഞാൻ അങ്ങനെയൊക്കെ പറഞ്ഞേന്… സോറി ഇച്ചേച്ചി… ഇച്ചേച്ചി എന്നോട് ക്ഷമിക്ക്…”
അവൾ വീണ്ടും വിങ്ങിപ്പൊട്ടി.അന്ന അവൾക്കരികിലായി കട്ടിലിൽ ഇരുന്നു.
”സത്യത്തിൽ ക്ഷമ ചോദിക്കേണ്ടത് ഞാനല്ലേ മോളേ.. സ്വന്തം അനിയനോട് അരുതാത്തത് ചെയ്യേണ്ടി വന്നതിന്..ആ ബന്ധം വീണ്ടും പുലർത്താൻ തയ്യാറായതിന്.. അതിന് ഈ നശിച്ചവൾക്ക് മാപ്പ് തരാൻ മോൾക്ക് കഴിയോടാ..”
അവൾ വിങ്ങി പൊട്ടാൻ തുടങ്ങി.
”എന്നതാ ഇച്ചേച്ചീ ഈ പറേണേ..”
മരിയ ബെഡ്ഡിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റ് ചേച്ചിയെ ആശ്വസിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു..
അതിനനുസരിച്ച് അവളുടെ കരച്ചിലിൻറെ ശക്തി വർദ്ധിച്ചു..
”മോളേ.. നിനക്കീ ഇച്ചേച്ചിയോട് ക്ഷമിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ലേലും സാരമില്ല.. കാരണം ഞാനത് അർഹിക്കുന്നു.. പക്ഷേ.. മാത്തൂനെ… എൻറെ മാത്തൂനെ നീ ഒരിക്കലും വേദനിപ്പിക്കരുത്… എനിക്കത് സഹിക്കില്ല മോളേ…”
അവളുടെ കരച്ചിൽ ക്രമാധീതമായി വർദ്ധിച്ചു..
”ഇല്ല ഇച്ചേച്ചീ.. ഞാനൊരിക്കലും നിങ്ങളെ വെറുക്കില്ല.. അങ്ങനെ വെറുക്കാൻ എനിക്ക് പറ്റോ??.. നിങ്ങടെ അവസ്ഥ എനിക്ക് മനസ്സിലാകും.. ഇത്രയും നാൾ മറ്റാരുടേം സഹായമില്ലാതെ ആരോടും കൂടുതലായി അടുപ്പമില്ലാതെ ജീവിച്ചപ്പോൾ സ്നേഹത്തിൻറെ അർത്ഥം മാറിപ്പൊയി.. അതല്ലേ ശരി??…”
”ങ്ങും..”
അന്ന കണ്ണുകൾ തുടച്ചു കൊണ്ട് മൂളി..
”എന്നാൽ… എന്നാൽ.. നിങ്ങളെ പോലെയല്ലേ ഞാനും… എനിക്ക് നിങ്ങളെ പിരിയാൻ കഴിയോ??.. നിങ്ങള് രണ്ടുപേരും ഒരുമിച്ച് ജീവിക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു.. എന്നെ ഒഴിവാക്കാനും..”
മരിയക്ക് സങ്കടം സഹിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല..
അന്ന അവളെ കെട്ടി പുണർന്ന് മുതുകിൽ തലോടി ആശ്വസിപ്പിക്കാൻ തുടങ്ങി.
”മോളേ.. മോള് ഞങ്ങളോട് ക്ഷമിക്ക്.. ഞങ്ങൾ ചെയ്ത തെറ്റിലേക്ക് മോളെ എങ്ങനെയാടാ പിടിച്ചിടുന്നേ??..”
”തെറ്റോ??.. അതെങ്ങിനെ തെറ്റാകും.. ഒരമ്മയുടെ വയറ്റിൽ പിറന്നെന്ന് കരുതി മാത്രം സഹോദരങ്ങളാകില്ല.. അതിന് സാഹോദര്യ ബന്ധം പുലർത്തുക കൂടി ചെയ്യണം.. ഇച്ചേച്ചിക്കറിയോ അറിവായ കാലം മുതൽ എനിക്ക് മാത്തൂനെ അങ്ങനെ കാണാൻ കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല.. എങ്ങനെയെങ്കിലും ഒരു കാരണമുണ്ടാക്കി അവനെ എൻറ്റെ ഭർത്താവാക്കി തരേണമേ എന്ന് പ്രാർത്ഥിക്കാത്ത ദിവസങ്ങളില്ല.. അന്ന് ഇച്ചേച്ചിയും അവനും കൂടി ചെയ്യുമ്പോൾ ഏറ്റവും കൂടുതൽ സന്തോഷിച്ചതും ഞാനാ.. കാരണം എനിക്കും ഒരവസരം ലഭിച്ചാലോ എന്നോർത്ത്… പക്ഷേ ഇന്ന്.. ഇന്ന് ഇച്ചേച്ചി കല്ല്യാണക്കാര്യം പറഞ്ഞപ്പോൾ സങ്കടം സഹിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.. അതാ.. അതാ ഞാൻ അങ്ങനെയൊക്കെ…
പറഞ്ഞേ..”
”മോളേ.. നീ…”
അവൾ പറഞ്ഞത് കേട്ട് ഒന്നും മനസ്സിലാകാതെ അന്നയിരുന്നു.
കുറിച്ച് നേരം കഴിഞ്ഞ് അവൾ എഴുന്നേറ്റു..
”എൻറെ ചെക്കനെ ഇനി ആർക്കും വിട്ട് കൊടുക്കില്ലാന്ന് തീരുമാനിച്ചതാ.. പക്ഷേ അന്നയിവിടെ ആ തീരുമാനം മാറ്റുവാ.. ഇനി എനിക്കോ നിനക്കോ അവനോ ആയി മാത്രം ഒന്നും ഇവിടെ വേണ്ട.. എല്ലാം എല്ലാരും പങ്കിട്ടെടുത്താൽ മതി..”
അത് കേട്ടതും മരിയ അന്നയെ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് വിങ്ങി പൊട്ടി..
”എന്നതിനാ വാവ കരയണേ.. സന്തോഷം ആയില്ലേ??..”
”ങ്ങും.. ഒരുപാട്…”
ആരുമറിയാതെ ഇതെല്ലാം കണ്ടു നിന്ന മാത്തുവിൻറെ നെഞ്ച് പിളർന്ന് ചോര കണ്ണിലൂടെ ഒഴുകി..
അവൻ മുറിയിലെത്തി കുറച്ച് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അന്ന ചായയുമായി കടന്നു വരുന്നു.അവളുടെ വരവിന്റെ ഉദ്ദേശം മറ്റാരെക്കാളും നന്നായി അവന്
