Related Posts
അവിശ്വസിനീയതയോടെ റീതുവിന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി….
ആ ഫോട്ടോ…..അത് അവളായിരുന്നു നിള…….!!!!!!
” എന്തെ അറിയോ അവളെ……. ”
” ഏഹ്…….ആഹ്…….. ഇല്ല….. ഞാൻ…. ജസ്റ്റ്‌…. എവിടെയോ കണ്ടതുപോലെ തോന്നി അതാ……. ”
എനിക്കപ്പോ അങ്ങനെയാണ് നാവിൽ വന്നത്…… അതെന്തുകൊണ്ടാണ് അങ്ങനൊരു കള്ളം പറയാൻ എന്റെ മനസ്സ് പ്രേരിപ്പിച്ചതെന്ന് എനിക്ക് അറിയില്ല……
” ഓ…. അത്രേയുള്ളൂ…… ഭാവം കണ്ടപ്പോ ഞാൻ കരുതി അറിയുമായിരിക്കുമെന്ന്……. ”
“ഏയ്‌ ഇല്ല……. ”
എനിക്കെന്തോ ഞാൻ എന്നെത്തന്നെ ചതിക്കുന്ന പോലെ തോന്നി അപ്പോൾ…….
” തന്റെ കൂട്ടുകാരി എന്ത് ചെയ്യുന്നു…….. ”
വളരെ കഷ്ടപ്പെട്ട് എന്റെ പരിഭ്രമം മറച്ചുകൊണ്ട് നോർമലായി ഞാൻ ചോദിച്ചു…..
” കല്യാണം കഴിഞ്ഞതാ പക്ഷെ ഇപ്പോ ഡിവോഴ്സ് ആയി…… ഒരു ചേഞ്ചിന് ഞാനാ അവൾക്ക് എന്റെ കൂടെ തന്നെ ജോലി ശരിയാക്കിയത്….. ”
അവൾ അല്പം വിഷമത്തോടെയത് പറഞ്ഞപ്പോൾ എനിക്ക് സന്തോഷിക്കണോ അതോ കരയണോ എന്ന് അറിയാൻ പറ്റാത്ത അവസ്ഥ ആയിരുന്നു……
എനിക്ക് പിന്നെ ഒരു നിമിഷം പോലും അവിടെയിരിക്കാൻ തോന്നിയില്ല…….എന്തൊക്കെയോ പറഞ്ഞു റീതുവിന്റെ അടുക്കൽ നിന്ന് മറഞ്ഞ ഞാൻ ഒറ്റ ഓട്ടമായിരുന്നു എന്റെ ഫ്ലാറ്റിലേക്ക്………
ബാൽക്കണിയെ കൈവരിയിൽ പിടിച്ചു നിൽക്കവേ ഞാൻ വീണുപോയേക്കുമെന്ന് വരെ എനിക്ക് തോന്നിപോയി…….
രണ്ട് വർഷങ്ങൾ………
അവളെ എങ്ങനെ നേരിടും എന്നുപോലും എനിക്ക് പിടിത്തമില്ല…….
പക്ഷെ എന്തുകൊണ്ടാവും ഇത്രയും നാൾ അവൾ എന്നെയൊന്നു വിളിക്കുക പോലും ചെയ്യാത്തത്……
ദേഷ്യമായിരിക്കുമോ…. എന്നോട്… ഞാൻ പോകാഞ്ഞതിനാൽ…….ആകാശം പിളർന്നാലും അവളുടെ ജിത്തു അവളെ കൊണ്ട് പോകാൻ വരും എന്ന് അവൾ വിശ്വസിച്ചത് കൊണ്ടാകുമോ ……….
അത് തെറ്റിയതിനാൽ……?
അവളെ ആദ്യം കണ്ടപ്പോൾ ഉണ്ടായ അതേ ഫീലിംഗ്…. ഉത്തരം കിട്ടാത്ത ഒരുപാട് ചോദ്യങ്ങളുടെ ഉത്തരവുമായിട്ടായിരിക്കും അവളുടെ വരവ്…..
അവൾ…… നിള…………. നാളെ……. കൊച്ചിയുടെ മണ്ണിൽ കാലുകുത്തുകയാണ്……..
************
ബോഡിഗാർഡ്സ് നിൽക്കുംപോലെയാണ് ആശുപത്രിയിൽ എന്റെ ചുറ്റിലും ആളുണ്ടാവുക…
മിനിമം ഒരു മൂന്ന് പേരെങ്കിലും ചുറ്റിലും ഉണ്ടാബും
അവരെ പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ല…. പേടി കാണുമായിരിക്കും…. ജഗത്തിന് മരിക്കാൻ തോന്നിയാലോ…..ഞാൻ മരിച്ചിട്ടു ദിവസം എട്ടു കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു എന്ന് അവർക്ക് അറിയില്ല……
എനിക്ക് ആരോടും ഒന്നും സംസാരിക്കാൻ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല…
ഇതെങ്ങനെ കടന്നു പോകും എന്നെനിക്ക് ഒരു പിടിയുമില്ല……അല്ലങ്കിൽ തന്നെ ഞാനിപ്പോ ഒരു മനുഷ്യൻ ആണോ എന്നു വരെ ചിന്തിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു……….
ഭക്ഷണം ഒന്നും സേവിക്കാത്തതിനാലാണോ എന്തോ എനിക്ക് നിരന്തരം ഡ്രിപ് ഇട്ടുകൊണ്ടിരുന്നു…….
അങ്ങനെ ഡിസ്ചാർജിന്റെ അന്നായപ്പോഴേക്കും ചലിക്കുന്നൊരു മനുഷ്യൻ മാത്രമായി ഞാൻ മാറിയിരുന്നു…….
എല്ലാം പാക്ക് ആക്കി റൂം വെക്കേറ്റ് ചെയ്ത് ലിഫ്റ്റ് വഴി താഴെ എത്തി…. കാർ ഫ്രണ്ടിൽ തന്നെ ഉണ്ടായിരിന്നു……
എന്റെ ഒപ്പം എന്റെ മുഴുവൻ കുടുംബവും ഒപ്പം അവന്മാരും ഇടം വലം അവന്മാരും ഉണ്ടായിരുന്നു…….
ഫ്രണ്ടിൽ രണ്ട് കാർ ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും ഞാൻ ആദ്യം കണ്ട കാറിലാണ് കയറിയത്…… അതെന്റെ തന്നെ കാറായിരുന്നു……. എന്റെ ഒപ്പം അവന്മാർ ആണ് വന്നത് …… അച്ഛനും അമ്മയും ചേട്ടനും പുറകിൽ നിന്ന കാറിൽ കയറി…… Q
പെട്ടന്ന് എന്റെ ഫോൺ ബെല്ലടിച്ചു…….. എന്റെ ഫോൺ അരവിന്ദിന്റെ കയ്യിലായിരുന്നു……. അവൻ തന്നെയാണ് കോൾ അറ്റൻഡ് ചെയ്തതും…..
” ഹലോ ജഗത്തിന്റെ നമ്പർ അല്ലേ….”
അങ്ങേതലക്കൽ ഗംഭീര്യമുള്ള ഒരു പുരുഷ ശബ്ദം
“അതെ ആരാ സംസാരിക്കുന്നത്…….”
മറുപടി പറഞ്ഞതും അവൻ തന്നെ
ഒരു പൊട്ടിച്ചിരിയായിരുന്നു മറുപടി….. അവന്മാർ മുഖത്തോട് മുഖം നോക്കി……
ഞാൻ അല്പമൊന്നു തലയുയർത്തി…….. എനിക്ക് ആ ശബ്ദം എവിടെയോ കേട്ടതുപോലെ തോന്നി……
” എന്താടാ നിന്നേ കോളേജിലേക്ക് ഒന്നും കാണാനില്ലല്ലോ
നീ വല്ല ആത്മഹത്യയും ചെയ്തോ ……… ”
ഇത്തവണയും അതേ പൊട്ടിച്ചിരി…….
എനിക്ക് വ്യക്തമായി തന്നെ ആളെ മനസ്സിലായി
വാസുദേവൻ……. അതെ അവൻ തന്നെ നിളയുടെ അച്ഛൻ……..
” നീ അങ്ങനെയൊക്കെ പറഞ്ഞിട്ട് പോയപ്പോൾ എന്റെ മോളെ നിനക്ക് കെട്ടിച്ച് തരുമെന്ന് കരുതിയോടാ……. നിനക്ക് തെറ്റി…… നീയറിഞ്ഞിരിക്കുമല്ലോ അല്ലെ……നിന്നെക്കാളും പത്തിരട്ടി യോഗ്യതയുള്ള ചെറുക്കനാണ് അവളെ കിട്ടിയത് aഅവള് സന്തോഷമായിരിക്കുന്നു നീ എന്താ പറഞ്ഞത് നീ ഇല്ലെങ്കിൽ അവളെ ചത്തുകളയുമെന്നോ…. നിനക്ക് തെറ്റിയെടാ…….”
മൂന്നെണ്ണത്തിന്റെയും പല്ലുകൾ ഒരുപോലെ ഞെരിഞ്ഞു………
എനിക്കാണേൽ ഒരു ഭാവവത്യാസവുമില്ല…. അല്ലെങ്കിൽ തന്നെ എല്ലാം കഴിഞ്ഞു ഇനി എന്ത് ചെയ്യാനാണ്……
ബാക്കിയയാൾ പറയുന്നതിനു മുമ്പ് അരവിന്ദ് കോൾ കട്ട് ആക്കിരുന്നു…….
ഞാൻ വെറുതെ കാർ വിൻഡോയിലൂടെ പുറത്തേക്ക് നോക്കി…
അവന്മാർ ആണേൽ എന്റെ ഈ അവസ്ഥയിൽ അങ്ങേർക്ക് ശരിക്കൊരു മറുപടി കൊടുക്കാതത്തിൽ ഇരുന്നു പുകയുന്നുണ്ടായിരുന്നു…..
” എടാ ജഗാ…. എന്തേലും പറയെടാ….. ഇങ്ങനെ ഇരിക്കാതെ……. ഞങ്ങൾക്ക് നീയില്ലാതെ…… ”
രാഹുലിന്റെ വാക്കുകൾ പാതിക്ക് വെച്ചു മുറിഞ്ഞു…..
ഞാനവനെ നോക്കി…. വീണ്ടും നോട്ടം പുറത്തേക്ക് പായിച്ചു…..
അവന്മാർ മൂന്ന് പേരും ഇടയ്ക്കിടെ കണ്ണ് തുടയ്ക്കുന്നുണ്ട്…..
ഇല്ല….. എനിക്കിനി മാറാൻ പറ്റുമോ…… ഇവരുടെ പഴയ ജഗൻ ആകാൻ എനിക്ക് കഴിയുമോ….അമ്മേടേം അച്ഛന്റേം പഴയ ജിത്തു ആകുവാൻ എനിക്ക് കഴിയുമോ…….
പിന്നെ നാല് മാസം നീണ്ട യുദ്ധമായിരുന്നു….പഴയ ജഗത്തിനെ വീണ്ടെടുക്കാനുള്ള യുദ്ധം…..അവളെ കൂടെ ഇല്ലെങ്കിൽ പോലും അവൾ പറഞ്ഞിരുന്ന ഓരോ കാര്യങ്ങളും അതേപടി ഞാൻ അനുസരിച്ചു പോന്നിരുന്നു…..
എന്റെ മനസ്സിൽ അവൾ തിരിച്ചു വരും എന്ന് തന്നെ ഞാൻ ഉറച്ചു വിശ്വസിച്ചു…….. ഞാൻ ആശുപത്രിയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിയപ്പോഴേക്കും അവസാന എക്സമായിരുന്നു……..അവൾക്ക് വേണ്ടി മാത്രമാ ഡിഗ്രി ഞാൻ എഴുതി…… അപ്പോഴൊക്കെയും ഞാനും വാസുദേവനും തമ്മിൽ കാണാതിരിക്കാൻ അവന്മാർ പ്രതേകം ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു……..
ചെറിയ ചില മാറ്റങ്ങൾ ഒഴിച്ചാൽ എനിക്ക് കാര്യമായി മാറാൻ പറ്റിയില്ല…… ആദ്യ പ്രണയത്തിന്റെ നല്ല ഓർമകളുമായി ഞാനങ്ങനെ നടന്നു…..കോളേജ് കഴിഞ്ഞ് നാല് മാസത്തോളമായി…. അവന്മാർ ഇപ്പോഴും എപ്പോഴും വരും….. എന്റെ കൂടെ തന്നെ ആയിരുന്നു പലപ്പോഴും…. കാരണം എന്നെ തിരിച്ചു കൊണ്ട് വരേണ്ടത് അവരുടെ കൂടെ ആവശ്യം ആണല്ലോ…..
അവളുടെ ഓരോ കാര്യങ്ങൾ അവന്മാർ പറയാൻ തുടങ്ങുമ്പോ ഞാൻ നിർത്തിക്കും…..
