അവൾ ആ കാര്യത്തിൽ ഏകദേശം ഊഹം വന്നപ്പോൾ വീണ്ടും പഠിപ്പിക്കാൻ കെട്ടിയ ഡയസിൽ കയറി നിന്ന് അവിടെ ഇട്ടിരുന്ന ടേബിളിൽ പിന്നിലേക്ക് അല്പം ചാരി നിന്ന്, പിന്നിലുള്ള ടേബിളിൽ കൈ കുത്തി നിന്ന് ക്ലാസ്സിനെ മൊത്തോം ഒന്നുടെ വീക്ഷിച്ചു…
അവളുടെ നോട്ടം എത്തി നിന്നത് വീണ്ടും സുനിയോട് പിറുപിറുക്കുന്ന ചങ്കരന്റെ മുകളിലും…
അവനും ആ സമയം ഒരു നിമിഷം കണ്ണ് ഉയർത്തിയതും രണ്ട് പേരുടേം കണ്ണുകൾ വീണ്ടും ഉടക്കി…
പെട്ടന്ന് തന്നെ അവൻ നോട്ടം മാറ്റി… അവളും…
“എല്ലാരേയും ഞാൻ പരിചയപ്പെട്ടു… പേര് ഓർക്കാൻ ഇത്തിരി ബുദ്ധിമുട്ട് കാണും… എങ്കിലും വഴിയേ പഠിക്കാം… ഇനി എന്നെ കുറിച്ച് അറിയണേൽ ചോദ്യം ആകാം…”
അത് കേട്ട് ബോയ്സ് എല്ലാം ഒന്ന് ഉന്മേഷത്തിൽ ആയി…
അടുത്ത നിമിഷം തന്നെ ആദ്യ ചോദ്യം വന്നു… അതെ മാറ്റാരുമല്ല… നമ്മുടെ സുനിമോൻ പിപ്പി… ചോദ്യം ഊഹിക്കാമല്ലോ… ദാ.. ദത് തന്നെ…
“മിസ്സ്‌ കല്യാണം കഴിച്ചതാണോ…”
അവന്റെ ചോദ്യം കേട്ടതും അവൾ ഇവൻ ഏതെടാ എന്ന ഭാവത്തിൽ അവനെ ഒന്ന് നോക്കി…
പക്ഷെ സുനിമോന്റെ ആ ഒരു ചോദ്യം ക്ലാസ്സിൽ ഉള്ള എല്ലാത്തിനും ഒരേ പോലെ അറിയേണ്ടത് ആയിരുന്ന കൊണ്ട് ഒന്ന് പോലും അനങ്ങിയില്ല…
സൂചി വീണാൽ അറിയുന്ന നിശബ്ദത… എല്ലാരും അവൾ എന്ത് പറയും എന്ന് അറിയാൻ അവിടേക്ക് ഉറ്റ് നോക്കി…
നമ്മുടെ മുഖം താത്തി ഇരുന്ന ശങ്കരനും ആ ചോദ്യം കേട്ടപ്പോൾ അല്പം പരിഭ്രമത്തോടെ, എന്നാൽ അവളുടെ മറുപടി അറിയാൻ താല്പര്യത്തോടെ മുഖം ഒന്ന് ഉയർത്തി അവളെ തന്നെ സൂക്ഷിച്ച് നോക്കി ഇരിക്കാൻ തുടങ്ങി…
അവൾ ക്ലാസ്സ് മൊത്തത്തിൽ ഒരു തവണ കൂടെ മിഴികൾ പായിച്ചു…
ആ നോട്ടം എത്തി നിന്നത് ശങ്കരന്റെ മിഴികളിലും…
ഈ തവണ പക്ഷെ അവൻ എന്തോ കേൾക്കാൻ താല്പര്യമുള്ള പോലെ അവളെ തന്നെ ശ്രദ്ധിച്ചു ഇരുന്നു…
അവളും അവന്റെ ആ ശുഷ്‌കാന്തി കണ്ട് ഒന്ന് ഞെട്ടി… ശേഷം പതിയെ ഒരു പുഞ്ചിരി തൂകി സാരിയുടെ മറവിൽ കിടന്ന മാല പുറത്തേക്ക് വലിച്ചെടുത്തു…
അതിന്റെ ലോക്കറ്റിന്റെ ഭാഗം എല്ലാരും കാണാത്തക്ക രീതിയിൽ വലത്തേ കയ്യിൽ പിടിച്ചു…
“ആ മാലയുടെ അറ്റത്തു ഒരു ചെറിയ ആലില താലി…”
അത് കണ്ടതും അവൻ ഒന്നും മിണ്ടാതെ വീണ്ടും മുഖം താഴ്ത്തി…
അവന്റെ ഉള്ളിൽ എന്താണ് എന്ന് അവന് തന്നെ അറിയാത്ത ഒരു അവസ്ഥ… (പിന്നെ കണ്ടോണ്ട് ഇരിക്കുന്ന നമ്മൾ എന്ത് അറിയാൻ…)
അവൾ അവന്റെ മുഖം താഴ്ന്നതും മാല തിരികെ അകത്തേക്ക് ഇട്ടു…
ക്ലാസ്സിൽ അപ്പോളേക്കും ആൺപിള്ളേരുടെ സെക്ഷൻ മുഴുവൻ ഒരു നിരാശ പടർന്നു…
“എന്നാലും ഏത് തെണ്ടി ആണോ ആ ഭാഗ്യവാൻ… കെട്ടുന്നേൽ ഇമ്മാതിരി ഒരെണ്ണത്തെ കെട്ടണം… എന്ന ലുക്ക്‌ ആണെന്നെ…”
കിഷു സുനിമോനെ നോക്കി നെടുവീർപ്പിട്ടു…
പെൺപിള്ളേർ പിന്നെ വീണ്ടും കലപില തുടങ്ങി…
ഇതിന്റെ ഇടയിൽ ചങ്കരന്റെ ഇരുപ്പ് കണ്ട് സുനിമോന് ചെറിയ ഡൌട്ട് അടിച്ചു…
“നീ എന്താ മലരെ അണ്ടി പോയ അണ്ണാൻ കണക്ക് മൂഞ്ചി കുത്തി ഇരിക്കുന്നെ…”
അവന്റെ ചോദ്യം കേട്ട് പെട്ടന്ന് ഞെട്ടി ചങ്കരൻ ഒന്ന് സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി…
“എന്ത് മൈര്…”
ചങ്കരൻ സുനി എന്താ ചോദിച്ചേ എന്ന് തിരക്കി…
“നിന്റെ അച്ഛൻ പെറ്റു… ഡാ ഫുണ്ടെ… അവളെ കണ്ടപ്പോൾ മുതൽ എന്താടാ ഒരു വിമ്മിഷ്ടം… അവൾ കെട്ടിപോയത് ആണെന്ന് അറിഞ്ഞപ്പോൾ സ്ഥലകാല ബോധമില്ലാതെ ഭയങ്കര ആലോചനയും…”
“ഒന്ന് ചിലക്കാതെ ഇരി നാറി…”
സുനിടെ ഡയലോഗ് കേട്ട് ചുറ്റും നോക്കി അവൻ പറഞ്ഞു…
“ഡേയ്യ്… നീ എന്ത് ഭാവിച്ചാണ്… ”
സുനി ചങ്കരന്റെ ഭാവം കണ്ടതും ഒരു ഞെട്ടലോടെ ചോദിച്ചു…
കിഷുവും ഈ സംസാരം ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു…
ചങ്കരന്റെ ഇരുപ്പും ഭാവവും കണ്ട് മൊത്തത്തിൽ ഒരു വശപ്പിശക് അവനും മണത്തിരുന്നു…
എന്നാൽ ചങ്കരൻ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല…
ഉടനെ എന്തോ പറയാൻ ആഞ്ഞാ സുനിയെ തടഞ്ഞു കിഷു ചങ്കരന്റെ കോളറിൽ കുത്തിപ്പിടിച്ചു ഉള്ളത് നേരെ അങ്ങ് ചോദിച്ചു –
“ഡാ മൈരേ… ആ പെമ്പറന്നോത്തിയെ കണ്ടപ്പോൾ മുതൽ എന്താടാ നിനക്ക്… മറ്റേത് പിടിച്ചോടാ…”
“എന്ത്…” ശങ്കരൻ മനസ്സിലാവാത്ത പോലെ ഒന്ന് ചോദിച്ചു…
“പ്രേമം…”
“പോടാ മലരേ… ”
“അഥവാ അങ്ങനെ വല്ലോം ആണേൽ ഇത്‌ ഇവിടം കൊണ്ട് നിർത്തിക്കോ… അവള്ടെ കെട്ടിയോന്റെ കയ്യിൽ നിന്നും ഇടി കൊള്ളാൻ ഞങ്ങൾ ഉണ്ടാവില്ല…”
സുനി ചാടി വീണു…
“ഡാ നീയൊക്കെ വെറുതെ ഇരുന്നേ… പിന്നെ പ്രേമം… എവിടെയോ കണ്ട പോലെ തോന്നി… ഒന്ന് ഓർത്തെടുക്കുവാരുന്നു… അല്ലാതെ… അയ്യേ… നീയൊക്കെ കരുതുന്ന പോലെ… അതും കെട്ടിപ്പോയ പെണ്ണിനെ… ഞാൻ അത്തരക്കാരൻ അല്ല… നഹിന്നു പറഞ്ഞാൽ നഹി…”
“ആണേൽ നിനക്ക് കൊള്ളാം… ഇല്ലേ നീ ഒറ്റക്ക് കൊള്ളും… കട്ടായം…”
കിഷുവും സുനിയും അവനെ ഇരുത്തി നോക്കി അതും പറഞ്ഞു നിർത്തി…
**********
വീട്ടിൽ ചെന്ന് കയറിയതും ശങ്കരൻ വെരുക്കിനെ പോലെ സ്വസ്ഥത ഇല്ലാതെ നടപ്പായി…
അന്നേ ദിവസം അവൻ പോളിങ് നടത്താൻ പോലും റൂമിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങിയില്ല…
ആകെ ഒരു വെപ്രാളം…
അങ്ങനെ ആ ദിവസം ഫോണിൽ പോലും കുത്തി ഇരിക്കാതെ, റൂമിന് വെളിൽ ഇറങ്ങാതെ അവൻ കഴിച്ചുകൂട്ടി…
അമ്മ ഇടക്ക് തിരക്കി വന്നു എങ്കിലും സുഖം ഇല്ല എന്ന സ്ഥിരം ഉടായിപ്പ് പല്ലവി അവനും തട്ടി വിട്ടു…
കണ്ണടച്ചാൽ അവന്റെ മനസ്സിൽ അവളുടെ ആ മുഖമാണ്… ആ പുഞ്ചിരിയാണ്… പിന്നെ…
ആ താലി ഉയർത്തിപ്പിടിച്ചുള്ള നിൽപ്പും…
******
കട്ടില് കണ്ടാൽ ശവം ആയിരുന്ന ചങ്കരനെ നിദ്രദേവി അന്നേ ദിവസം കണ്ടില്ല എന്ന് നടിച്ചു…
പക്ഷെ അവൻ അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല-
“This was just a beginning… His sleepless days are coming…”
(ഇതൊരു തുടക്കം മാത്രമായിരുന്നു എന്ന്… ഉറക്കമില്ലാത്ത രാത്രികൾ വരാൻ പോകുന്നതേയുള്ളു എന്നും…കൂടെ ആ ചടപടാച്ചി ബിജിഎം ഇട്ട് വായിക്കണം…)
********
പൊതുവെ വായിനോക്കാനും കളക്ഷൻ എടുക്കാനും നേരത്തെ പോയിരുന്ന ചങ്കരൻ അന്ന് പതിവിലും നേരത്തെ പോയി…
പക്ഷെ ആവേശത്തിൽ നേരത്തെ വച്ച് പിടിച്ചപ്പോൾ കോളേജ് തുറക്കുന്നതിനെ പറ്റി ആശാൻ ചിന്തിച്ചിരുന്നില്ല എന്നത് മറ്റൊരു കാര്യം…
ചെന്നപ്പോൾ തന്നെ നൈസ് ആയിട്ട് ചെക്കൻ ഒന്ന് ആസ്സായി…
കോളേജ് ഗേറ്റിന്റെ മുന്നിൽ എത്തിയപ്പോൾ ആണ് അത് തുറന്നിട്ടില്ല എന്ന് പോലും അറിയുന്നത്…
ഇതെന്താ തുറക്കാത്തെ എന്ന് ആലോചിച്ച് നിന്നപ്പോൾ ആണ് സെക്യൂരിറ്റി നിന്ന ചേട്ടൻ അങ്ങോട്ടേക്ക് വന്നത്…
അങ്ങേരെ കണ്ടതെ ചെക്കൻ ഒരു ചോദ്യം –
“എന്താ ചേട്ടാ ഗേറ്റ് തുറക്കാത്തെ…”
ഇവൻ ഏതാടാ എന്ന മട്ടിൽ അങ്ങേര് ഒന്ന് ചുരിഞ്ഞു നോക്കി വാച്ചിലേക്ക് കൈ ചൂണ്ടി…
പിന്നെ നമ്മടെ ചെക്കന്റെ അടുത്ത് അങ്ങനെ ആർഭാടം ഒന്നും ഇല്ലാത്ത കൊണ്ട് നേരെ ഫോൺ തപ്പി എടുത്ത് ഒരു നോട്ടം…
“സുഭാഷ്… വെറും 7 മണി മാത്രം…”
