മലയാളം കമ്പികഥ – ഫാഷന്‍ ഡിസൈനിംഗ് ഇന്‍ മുംബൈ – 3
കോഴിക്കോട് സ്റെഷനില്‍ വണ്ടി നിര്‍ത്തി. ഞാനും ശില്‍പയും ഒപ്പം ലക്ഷ്മി റായിയും പുറത്തിറങ്ങി. കുറെയേറെ പേര്‍ ട്രെയിനില്‍ കയറുന്നുണ്ട്. ഇരുട്ട് വീണ സ്റെഷനില്‍ മങ്ങിയ വെളിച്ചത്തില്‍ കുറെ രൂപങ്ങള്‍ അവിടെയവിടെയായി ഇരുന്നു എന്തൊക്കെയോ പിറ് പിറുക്കുന്നു.
ഇതിനു മുന്‍പിലത്തെ പാര്‍ട്ട്‌ കള്‍ വായിക്കാന്‍ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക
പത്തു മിനിറ്റ് ഹാള്‍ട്ട് ഉണ്ട് ഇവിടെ. ഞാന്‍ പറഞ്ഞു.
ശില്പ പറഞ്ഞു എനിക്ക് കരിക്ക് കുടിക്കണം.
എടീ ഇവിടെ ഈ രാത്രി കരിക്കൊന്നും കിട്ടില്ല.
ദോ ആ കടയില്‍ ഉണ്ട്. അവള്‍ ഒരു കടയിലേക്ക് ചൂണ്ടി കാണിച്ചു. ഞങ്ങള്‍ അങ്ങോട്ട്‌ നടന്നു. ഒരു കരിക്ക് ചെത്തി അവള്‍ കുടിക്കാന്‍ തുടങ്ങി. ഒന്ന് ലക്ഷ്മിയും.ഞാന്‍ വെറുതെ അവരെ അങ്ങനെ നോക്കി നിന്നു.
കുടിച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ ഞാന്‍ കാശ് കൊടുത്തു. അപ്പോള്‍ ലക്ഷ്മി പറഞ്ഞു, കുട്ടീ നിന്റെ അമ്മയ്ക്കും അച്ഛനും കരിക്ക് കൊടുക്കണ്ടേ? (ഇന്ഗ്ലിഷില്‍ ആണ് ചോദിച്ചത്)
ഹോ ഞാന്‍ മറന്നു. ഭയ്യാ രണ്ടു കരിക്ക്, ചെത്തി താ.
അവള്‍ അതും വാങ്ങി ട്രെയിനിലേക്ക് ഓടി.
ഈ പെണ്ണിന്റെ ഒരു കാര്യം. ഇരു കയ്യിലും കരിക്കും താങ്ങി പിടിച്ചു ഓടുന്ന അവളെ തന്നെ നോക്കി നിന്നു കൊണ്ട് ഞാന്‍ മനസ്സില്‍ പറഞ്ഞു.
വാതിലിനരുകിലെതിയപ്പോഴാനു അവള്‍ക്കു അക്കിടി മനസ്സിലായത്‌. എങ്ങനെ കയറും. പക്ഷെ ഞങ്ങളെ അദ്ഭുതപ്പെടുത്തി കൊണ്ട് എങ്ങും പിടിക്കാതെ അവള്‍ ട്രെയിനില്‍ കയറി. എന്നിട്ട് തിരിഞ്ഞു എന്നെ നോക്കി. വെളിച്ചം കുറവായിരുന്നതിനാല്‍ അവളുടെ മുഖം വ്യക്തമായില്ല.
ഐ ആം ഡോ.ല……. സോറി ഐ ആം സുസന്.
ഓ. ഐ ആം അനി. നിങ്ങള്‍ ഡോക്ടര്‍ ആണല്ലേ.
ഇതാ ഞങ്ങള്‍ ഡോക്ടര്‍മാരുടെ കുഴപ്പം. ആരോട് സംസാരിച്ചു തുടങ്ങിയാലും അറിയാതെ പറഞ്ഞു പോകും.
ഞങ്ങള്‍ എന്തൊക്കെയോ സംസാരിച്ചു തുടങ്ങിയതെയുള്ളു, അപ്പോഴേക്കും ശില്പ പാഞ്ഞു വന്നു. എന്നെ വിട്ടു നില്‍കാന്‍ അവള്‍ക്കു പറ്റില്ലെന്ന് തോന്നി.
ഇനിയെന്ത് വേണം എന്റെ ശില്പ കുട്ടിക്ക്. ഞാന്‍ ചോദിച്ചു.
ഒന്നും വേണ്ടെന്നു അവള്‍ ആണ്ഗ്യം കാണിച്ചു. മടിച്ചു മടിച്ചു അവള്‍ ഒരു നൂറിന്റെ നോട് എനിക്ക് നീട്ടി.
ഇങ്ങനാണേല്‍ നീ എന്നോട് കൂടണ്ടാ.. വണ്ടി വിട്ടോ.
ഞാന്‍ മമ്മിയോടു പറഞ്ഞതാ ഈ കൊരങ്ങന്‍ വാങ്ങതിലെന്നു. അവള്‍ ചിണുങ്ങി.
ഇവിടുത്തെ ബിരിയാണി ഫേമസ് ആണെന്ന് കേട്ടിട്ടുണ്ടല്ലോ? സുസന് പറഞ്ഞു.
ശരിയാ. പക്ഷെ അതിനു പുറത്തു ഹോട്ടലില്‍ പോണം. ഇതിനകത്തത് വെറും തട്ടി കൂട്ടാ.
എന്നാലും സാരമില്ല, എനിക്ക് വേണം.
കഴിക്കാന്‍ നേരമില്ല, നമുക്ക് പാര്‍സല്‍ വാങ്ങിക്കാം. ഞങ്ങള്‍ കാന്റീന് ലക്ഷ്യമാകി നടന്നു.
എനിക്ക് തോന്നി സുസന് എന്നോട് തനിച്ച് എന്തോ സംസാരിക്കാനുണ്ട്, ശില്പയെ ഓടിച്ചു വിടാനുള്ള പ്ലാനാ…..ഹ്മം…കള്ളി…
ശില്പാ നിനക്ക് ചിക്കന്‍ ബിരിയാണി വേണോ, വെജ് മതിയോ.
ചിക്കന്‍,
ശരി, അച്ഛനും അമ്മയ്ക്കുമോ?
അവര്‍ക്ക് വെജ് മതി.
ശരി. നീ പോയി അവരുടെ അടുത്തിരിക്കു. ഞാന്‍ വാങ്ങിക്കൊണ്ടു വരാം.
പെണ്ണ് നിന്ന് കുറുകി. നമുക്കൊരുമിച്ചു പോകാം.
ഞാന്‍ ആരും കാണാതെ അവളുടെ തുടയില്‍ ചെറുതായി ഒന്ന് പിചിയിട്ടു പറഞ്ഞു, എന്റെ പോന്നു മോളല്ലേ….അകത്തു പോയിരി. ചേട്ടന്‍ ഉടനെ അങ്ങ് വരാം. എന്നിട്ട് നമുക്ക് ബാകി ഇടമോക്കെ തപ്പണ്ടേ….
അവള്‍ മുഖം ചുളിച്ചു എന്നെ നോക്കി.
ദാറ്റ്‌ വാസ് മൈ ചന്തിക്കുഴി. ഞാന്‍ അവളുടെ ചെവിയില്‍ പറഞ്ഞു.
ശോ..പോ അവിടുന്ന്… എന്നെ പിടിച്ചു തള്ളിയിട്ടു അവള്‍ ട്രെയിനിലേക്ക് ഓടി.
എന്താ ലവ് ആണോ? സൂസന്‍ ചോദിച്ചു.
അതെ.
എത്ര നാളായി?
ഇന്ന് വൈകിട്ട് തുടങ്ങിയെയുള്ള്.
സുസന് പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു.
എന്തേ?
ഇത് ലവ് ഒന്നും അല്ല. വെറും അഫ്ഫെക്ഷന്‍. ഇവിടുന്നു മുംബൈ എത്തി കഴിയുമ്പോള്‍ നീ അവളെ മറക്കും.
ഇല്ല. ഞാന്‍ സീരിയസ് ആണ്. അവളെ ഞാന്‍ ഒത്തിരി സ്നേഹിക്കുന്നു. അവള്‍ ഇല്ലാതെ എനിക്ക് പറ്റില്ല.
സുസന് പിന്നെ കുറച്ചു നേരത്തേക്ക് ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.അവര്‍ ഗാഡമായി എന്തോ ചിന്തിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
നടന്നു കാന്റീന് മുന്നിലെത്തി. ഞാന്‍ പാര്സലിനു ഓര്‍ഡര്‍ ചെയ്തു.
ഇതിനിടയില്‍ സുസന് ആര്‍ക്കോ ഫോണ്‍ ചെയ്യുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
ഇടയ്ക്ക് സുസന് എന്നോട് ഫോണ ചോദിച്ചു. അത് വാങ്ങി ഏതോ നമ്പര്‍ ഡയല്‍ ചെയാന്‍ തുടങ്ങി.
ഇതിനിടയില്‍ ഒരുത്തന്‍ പാഞ്ഞു വന്നു സുസനെ ഇടിച്ചു. അവര്‍ പെട്ടെന്ന് വീഴാന്‍ പോയി. ഞാന്‍ ചാടി അവരെ പിടിച്ചു. ഇതിനിടയില്‍ ഞാന്‍ വ്യക്തമായി കണ്ടിരുന്നു അവന്‍ സുസന്റെ കയ്യില്‍ നിന്നും ഫോണ്‍ തട്ടിപ്പറിച്ചത്‌.
ഞാന്‍ സൂസനെ നേരെ നിര്‍ത്തി അവന്റെ പിറകെ പായാന്‍ ആഞ്ഞതും സുസന് എന്നെ ശക്തിയായി ചേര്‍ത്ത് പിടിച്ചു. പക്ഷെ ഞാന്‍ നിശ്ചയിച്ചിരുന്നു, അവന്റെ കയ്യില്‍ നിന്നും ഫോണ്‍ തിരികെ വാങ്ങാന്‍.
സൂസനെ പിടിച്ചു മാറ്റി ഞാന്‍ അവനു പിറകെ പാഞ്ഞു.ആ പഴയ നോകിയ മ്യൂസിക്‌ എഡിഷന്‍ ഫോണില്‍ അത്രയ്ക്ക് വലിയ സംഗതിയൊന്നും ഇല്ല, പക്ഷെ ഞാന്‍ അധ്വാനിച്ചു ഉണ്ടാക്കിയ പണം കൊണ്ട് വാങ്ങിയ ഒരേയൊരു സാധനമാ.. അത് അങ്ങനെ ഒരു മൈരന്‍ റാഞ്ചിക്കൊണ്ട് പോകാന്‍ ഞാന്‍ അനുവദിക്കില്ല.
അവന്‍ ഞൊടിയിട കൊണ്ട് പ്ലാറ്റ് ഫോം കടന്നു മുന്നോട്ടു പാഞ്ഞു. മതില്‍ ചാടി കടന്നു പുറത്തെത്തി. കൂടെ ഞാനും. പുറതെതിയ ഞാന്‍ കണ്ടത് അവന്‍ പാര്‍കിംഗ് എരിയയിലൂടെ മുന്നോട്ടു പായുന്നതാണ്. പിറകെ ഞാനും പാഞ്ഞു.
പക്ഷെ.
രണ്ടു പോലീസുകാര്‍ എന്നെ പൂണ്ടടക്കം പിടിച്ചു. കുതറാന്‍ ശ്രമിച്ചിട്ടും അവന്മാര്‍ വിട്ടില്ല.
സാറേ ഞാനല്ല. അവനാ കള്ളന്‍. എന്റെ മൊബയില്‍ കട്ടോണ്ടോടി.
അപ്പോഴേക്കും കള്ളന്‍ കപ്പല്‍ പിടിച്ചിരുന്നു.
പിന്നെ കുറെ നേരം എടുത്തു പോലീസുകാരെ കാര്യം പറഞ്ഞു മനസ്സിലാക്കാന്‍. പേഴ്സില്‍ നിന്നും ടിക്കറ്റ് എടുത്തു കാണിച്ചപ്പോഴാണ് അവന്മാര്‍ വിട്ടത്.
പിന്നെ അവന്മാര്‍ പറഞ്ഞ പടി പോലീസ് എയിഡ് പോസ്റ്റില്‍ പോയി കംപളിന്റ്റ് കൊടുത്തു. തിരികെ പ്ലാട്ഫോര്മില്‍ എത്തിയപ്പോള്‍ ട്രെയിന്‍ കിടന്നിടത്ത് പൂട പോലും ഇല്ല.
മൂഞ്ചി. മിനിമം രണ്ടു കളിയെങ്കിലും ഇന്ന് നടന്നെനെ. കളിക്കാന്‍ പറ്റാതതിലല എന്റെ ശില്പ കുട്ടിയെ മിസ്‌ ആയല്ലോ എന്നതോര്തായിരുന്നു സങ്കടം മുഴുവനും. അവളുടെ യാതൊരു കൊണ്ടാക്റ്സും കയ്യില്‍ ഇല്ല, പ്പിന്നീട് വാങ്ങാമെന്നു വിജാരിച്ചതാ. ഇപ്പൊ ട്രെയിനും പോയി. ഒപ്പം എന്റെ ലഗേജും. സര്ടിഫികറ്റ് ഒകെ അതിലാ.
പിന്നെ നേരെ സ്റേഷന്‍ മാസ്ടരുടെ അടുത്ത് ചെന്ന് പരാതി പറഞ്ഞു. അയാള്‍ നല്ല മനുഷ്യന്‍ ആയിരുന്നു.
