കോല്‍ പ്പുരയില്‍ എത്തി താണ് വണങ്ങി നില്‍ക്കുന്ന എന്നെ താണ്ടി ആനി അവിടെയുള്ള സിംഹാസനത്തില്‍ തന്റെ നിതംബവും തള്ളിച്ചു എനിക്ക് പൂജിക്കാനാകുന്ന വിധത്തില്‍ ഇരുന്നു .
ഏഴു പടിയിലെയും വിളക്കുകള്‍ കൊളുത്തിയതിന് ശേഷം ഞാന്‍ അവിടെയുള്ള പതിനെട്ടു പൂജ ദ്രവ്യങ്ങള്‍ കൊണ്ട് നിതംബ പൂജ ആരംഭിച്ചു. കളഭവും മഞ്ഞളും പൂശി വൃത്തിയാക്കിയ ആനിയുടെ നിതംബത്തില്‍ പൂജ ദ്രവ്യങ്ങള്‍ ഒഴുകാന്‍ തുടങ്ങിയതോടെ ഭദ്രയുടെ ശാപ ജന്മത്തിന്റെ കണ്ണികള്‍ ഓരോന്നായി ഒഴുകി പോകാന്‍ തുടങ്ങി എന്ന് ഞങ്ങള്‍ക്ക് തോന്നി. ഏകദേശം ഒരു മണിക്കൂറോളം നീണ്ടു നിന്ന പൂജക്ക് ശേഷം ഞാന്‍ ആനിയുടെ നിതം ബത്തില്‍
പറ്റിയിരുന്ന കളഭവും ഭസ്മവും എന്റെ നാക്ക് കൊണ്ട് നക്കി തുടച്ചു വൃത്തിയാക്കി തുടങ്ങി. തുടച്ചു വൃത്തിയാക്കപ്പെട്ട നിതംബത്തില്‍ ചന്ദന അഭിഷേകം ആയിരുന്നു അവസാന ചടങ്ങ് .നിതംബ കുംഭ ങ്ങളില്‍ പതിയാതെ നിതംബ വിടവിലേക്ക് മാത്രം ചന്ദനം ഒഴിച്ച് അത് മല ദ്വാരം ചുറ്റി താഴെ സിംഹാസനത്തിലേക്ക് ഒഴുകുന്നത്തിനു മുന്‍പ് ഞാന്‍ ആ ചന്ദനം മുഴുവന്‍ ആനിയുടെ മല ദ്വാരത്തില്‍ നിന്നു നക്കി തുടച്ചെടുത്തു.
“നല്ല വണ്ണം നക്കി ത്തുടക്ക് കെ പി… ഭദ്രയുടെ ശാപ മോക്ഷത്തിനു വേണ്ടി…..” സ്വപ്നത്തിലോ ജാഗ്രത്തിലോ എന്ന പോലെ ആനിയുടെ ശാന്ത സ്വരം കേട്ട് ഞാന്‍ ഒന്ന് ഞെട്ടി പിടഞ്ഞു നോക്കി .ഞങ്ങള്‍ക്ക് ചുറ്റും കോല്‍ പ്പുരയോ പൂജ ദ്രവ്യങ്ങളോ സിംഹാസനമോ ഒന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല എന്നും ഞാനും ആനിയും ഏതോ ഒരു കാട്ടില്‍ പൂര്‍ണ നഗ്നര്‍ ആയി കിടക്കുകയാണെന്നും എനിക്ക് മുന്‍പില്‍ ആനിയുടെ നഗ്നമായ ആസനം മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു എന്നും ഞാന്‍ മനസിലാക്കി .ഞങ്ങള്‍ കണ്ടത് സ്വപ്നമായിരുന്നോ എന്ന് ഞാന്‍ സംശയിച്ചു കൊണ്ട് ആനിയുടെ ആസനത്തിലേക്ക് നോക്കി. അവളുടെ മലദ്വാരത്തില്‍ നിന്നും സ്വര്‍ണ നിറത്തില്‍ മലം കിനിഞ്ഞു വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു…..
“ഹും… നക്കി ത്തുടക്ക് കെ പി… ഭദ്രയ്ക്ക് ശാപമോക്ഷം കിട്ടട്ടെ …..” ആനി വീണ്ടും പറയുന്നു. “ഇതെല്ലാം വിധി നമ്മളെ കൊണ്ട് ചെയ്യിപ്പിക്കുകയാണ്…..ആലോചിക്കാതെ നിന്റെ കര്‍ത്തവ്യം പൂര്‍ത്തിയാക്കു…
ആനിയുടെ വചനം കേട്ട് വീണ്ടും ഞാന്‍ അവളുടെ മല ദ്വാരം നക്കി ത്തുടങ്ങി. അവളുടെ മലം എന്റെ നാക്കിലൂടെ ഒഴുകി തുടങ്ങി. ചന്ദനത്തിന്റെ മണവും തണുപ്പും ആയിരുന്നു അവളുടെ മലത്തിനും ആ മല ദ്വാരത്തിനും.ആ മലദ്വാരത്തില്‍ നിന്നും മലത്തിന്റെ അവസാന കണികയും എന്റെ വായിലേക്ക് ആവാഹിക്കുന്നത് വരെ ഞാന്‍ ആ നക്കല്‍ തുടര്‍ന്നു. എല്ലാം ഒടുങ്ങിയപ്പോള്‍ നൂറ്റാണ്ടിന്‍റെ അപ്പുറത്ത് ഭദ്രയും ചാത്തനും ശാപ മോചിതര്‍ ആയി പ്രസാദി ക്കുനത് ഞങ്ങള്‍ മനസ്സില്‍ കണ്ടു.
ഞങ്ങളുടെ അഴിഞ്ഞു വീണ വസ്ത്രങ്ങളെല്ലാം എടുത്തു ധരിച്ചു ക്യാമറയും ബാഗുമെല്ലാം എടുത്തു കാട്ടിന് വെളിയില്‍ എത്തുമ്പോഴേക്കും സമയം സന്ധ്യ ആയിരുന്നു. ചൂരല്‍ കഷായം ഏറ്റു വാങ്ങിയ എന്റെ പൃഷ്ഠം നന്നായി വേദനിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
കാടിന് വെളിയിലെത്തിയ ഞങ്ങള്‍ക്ക് അവിടെ പുഴയോ തോണിയോ തോണി ക്കാരന്‍ കൊച്ചു രാമനെയോ കാണാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല.. പകരം അവിടെ എപ്പോഴെന്കിലും വന്നു പോകുന്ന ഒരു ബസിനു വേണ്ടിയുള്ള ഒരു ബസ്‌ സ്റ്റാന്റ് ആയിരുന്നു കാണ പ്പെട്ടത്. അവിടെ കാണപെട്ട ജനങ്ങളും ആ പുഴയും തോണി ക്കാരനെ പറ്റിയും അജ്ഞര്‍ ആയിരുന്നു. ഞെട്ടി പോയ ഞങ്ങള്‍ ഞങ്ങളുടെ ഡിജിറ്റല്‍ ക്യാമറയില്‍ പോകുമ്പോള്‍ പതിപ്പിച്ച രംഗങ്ങള്‍ കാണാന്‍ ആയി ശ്രമിച്ചു നോക്കി. പക്ഷെ വെറും കറുപ്പ് നിറമുള്ള ഒരു തിരശീല മാത്രമായിരുന്നു ക്യാമറയില്‍ കണ്ടത്. “കൊച്ചു രാമന്‍ ഒരു യന്ത്രത്തിലും വരില്ല..” തോണിക്കാരന്റെ വാക്കുകള്‍ പൊടുന്നനെ ഓര്‍മ്മ വന്നു. അവസാനം ആനിയുടെ ബാഗില്‍ ഇരുന്ന ഭദ്ര യുടെ കഥ പറയുന്ന കടലാസു ആനി ഒന്ന് കൂടി വായിക്കാന്‍ എടുത്തപ്പോള്‍ വീണ്ടു ഞങ്ങള്‍ ഞെട്ടിപ്പോയി. ഒരു ആറാം ക്ലാസ്സ്‌ കാരന്റെ കണക്ക് എഴുതിയ നോട്ട് ബുക്കിന്റെ കീറിയ ഒരു പേജ് ആയിരുന്നു അത് ! അപ്പോള്‍ ഞങ്ങള്‍ രണ്ടു പേരും വായിച്ച കഥ…… എന്താണ് ഈ അത്ഭുതങ്ങള്‍ …..!
“ശരി നമ്മള്‍ അതെ കുറിച്ച് കൂടുതല്‍ തേടേണ്ട…. ഭദ്രക്കും ചാത്തനും ശാപമോക്ഷം കിട്ടി. നിനക്ക് നല്ലൊരു ട്രീറ്റും …എനിക്കൊരു ബര്‍ത്ത് ഡേ ഗിഫ്റ്റും……..” ടൌണിലെ ക്കുള്ള ഒരേ ഒരു ബസ്‌ കാത്തു ആ ബസ്‌ സ്റ്റോപ്പില്‍ നില്‍ക്കുമ്പോള്‍ ആനി പറഞ്ഞു.
“എല്ലാം ശരി തന്നെ …പക്ഷെ എനിക്കൊരു സംശയം…….” ഞാന്‍ ആനിയെ നോക്കി…
“എന്താ അത്? ആനി ചോദിച്ചു.
“നിന്റെ മല ദ്വാരത്തിനു എങ്ങനെ ചന്ദനത്തിന്റെ മണം വന്നു? നിന്റെ മലത്തിനു എങ്ങനെ ചന്ദനത്തിന്റെ മണവും ഗുണവും ലഭിച്ചു..?
ആനി എന്റെ മുഖത്ത് കോപത്തോടെ നോക്കി .പിന്നെ അതൊരു മന്ദ ഹാസമായി . പിന്നെ ഞങ്ങള്‍ രണ്ടു പേരും മുഖത്തോട് മുഖം നോക്കി ചിരിച്ചു… പൊട്ടിപ്പൊട്ടി ചിരിച്ചു.
