ഭാമേച്ചി
Bhamechy | Author : JK
“JK” എന്ന് കാണുബോൾ തന്നെ ചിലരുടെ നാവിന്മേൽ തെറി വരുന്നുണ്ടാവും. കാരണം രണ്ടാമൂഴവും രഘുവിന്റെ കടയും പകുതി എഴുതി നിർത്തിയിരിക്കുന്നു. തണൽ S2 വരും എന്ന് പറഞ്ഞിട്ട് അതും വരുന്നില്ല. അപ്പോഴാണ് അവന്റെ ഊമ്പിയ ഭാമേച്ചി എന്ന് നിങ്ങൾ കരുതുന്നുണ്ടാവും.
Sorry. സത്യം പറഞ്ഞാൽ കഥ എഴുതാൻ പറ്റിയ ഒരു മൂഡിൽ അല്ല ഞാൻ. വേറെ ഒന്നുമല്ല പേർസണൽ വിഷയങ്ങൾ തന്നെ. ആകെ ഊമ്പി തിരിഞ്ഞ് നടക്കുകയാണെന് സാരം. അതുകൊണ്ട് ക്ഷമ ചോദിച്ചുകൊണ്ട് കഥയിലേക്ക് കടക്കുന്നു.
പിന്നെ വലിയ പ്രദീക്ഷയൊന്നും കൂടാതെ ഭാമേച്ചി വായിക്കുക. ചെറിയ കഥയാണ് അത് പോലെ ലാഗ് വരുന്നുണ്ടെങ്കിലും ക്ഷമിക്കുക. സ്നേഹത്തോടെ. JK
🍑🍑🍑🍑🍑🍑🍑🍑🍑🍑🍑🍑🍑🍑🍑
.ഭാമേച്ചി.
രാവിലെ കിടക്കപ്പയിൽ നിന്നും കണ്ണ് തിരുമി എഴുനേൽക്കുബോൾ മനസിനും ശരീരത്തിനും വല്ലാത്ത മടുപ്പ് അനുഭവപെട്ടു.
കുറെയായി ലീവ് എടുക്കാതെ കടയിലേക്ക് പോകുന്നു അതിന്റെതാണ് ഈ മടുപ്പ്.
എന്ത് ചെയ്യാം മടുപ്പ് തോന്നിയാലും പോവുക തന്നെ.
കിടന്നിരുന്ന പുൽ പായ മടക്കി ഒരു സൈഡിലേക്ക് മാറ്റി വച്ചശേഷം ഞാൻ പ്രഭാത കർമങ്ങളിലേക്ക് കടന്നു.
ഞാൻ വിനീത്. അടുപ്പമുള്ളവർ വിനി എന്ന് വിളിക്കും. പ്രീഡിഗ്രി കഴിഞ്ഞ് എങ്ങനെങ്കിലും ഗൾഫിലേക്ക് കയറണം എന്നതായിരുന്നു ആഗ്രഹം. പക്ഷേ കൊണ്ടുപോകാൻ ആളില്ലാത്തതുകൊണ്ട് സ്വപ്നം പാതിവഴിയിലാണ്.
വീട്ടിൽ അതികം സാമ്പത്തികമോന്നും ഇല്ലാത്തത് കൊണ്ട് ഇപ്പോൾ തൽകാലികമായി ടൗണിലെ ഒരു തുണികടയിൽ ജോലി ചെയ്യുന്നു.
കുളി കഴിഞ്ഞ് ചായയും കുടിച്ച് ഷോപ്പിലേക്ക് പോകുവാൻ വേണ്ടി ഡ്രസ്സ്‌ ചേഞ്ച് ചെയ്ത് പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങുബോഴാണ് റോഡിലൂടെ ഭാമേച്ചി പോവുന്നത് കണ്ടത്.
ഭാമേച്ചിയും ഞാനും ഒരേ കടയിൽ തന്നെയാണ് ജോലി ചെയ്യുന്നത്.
ഒരുപക്ഷേ ഭാമേച്ചിയുടെ കെയറോഫിലാണ് എനിക്ക് അവിടെ ജോലികിട്ടിയത് എന്നും പറയാം.
പഠിത്തം കഴിഞ്ഞ് വെറുതെ നടക്കുബോഴാണ് അമ്മ ഭാമേച്ചിയുടെ ഹസ്ബൻഡ് ഷാജിയേട്ടനോട് എനിക്ക് തൽകാലം ഒരു ജോലി ശരിയാക്കി തരാൻ പറയുന്നത്.
അങ്ങനെ ഷാജിയേട്ടൻ വഴി ഭാമേച്ചിയാണ് എനിക്ക് അവർ ജോലി ചെയ്യുന്ന തുണികടയിൽ ഒരു ജോലി ശരിയാക്കി തന്നതും.
ഷാജിയേട്ടൻ ഞങ്ങളുടെ നാട്ടിലെ ഒരേയൊരു ഓട്ടോക്കാരനാണ്. പിന്നെ ആളൊരു നല്ല പഞ്ചാരയാണ് എന്നാണ് നാട്ടിലെ സംസാരം.
പിന്നെ എന്തോക്കെയോ ചുറ്റികളികളും ഉണ്ടെന്ന് കേട്ടിട്ടുണ്ട്. ഞാൻ അങ്ങനുള്ള കാര്യങ്ങൾക്കൊന്നും അതികം ചെവി കൊടുക്കാത്തത്കൊണ്ട് അതിനെക്കുറിച്ചൊന്നും എനിക്ക് വ്യക്തമായി അറിയില്ല. മറ്റൊരാളെ കുറിച്ച് ഉറപ്പില്ലാത്ത കാര്യങ്ങൾ പറയുന്നത് പരദൂഷണം ആയതുകൊണ്ട് ഞാൻ അതിലേക്ക് കടക്കുന്നുമില്ല .
ഷാജിയേട്ടനെ ഞാൻ വർഷങ്ങൾക്ക് മുൻപ് തന്നെ അറിയുമെങ്കിലും ഭാമേച്ചിയെ പരിചയപ്പെടുന്നത് ഞാൻ കടയിലേക്ക് പോകാൻ തുടങ്ങിയശേഷമാണ്.
ഒരു വർഷത്തോളമായി ഞാനും ചേച്ചിയും ഒരുമിച്ചാണ് കടയിലേക്ക് പോകുന്നത്.
ഞാൻ വേഗം തന്നെ ഭാമേച്ചിയുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു. ചേച്ചി എന്നെ കണ്ടതും എനിക്കൊരു ചിരി സമ്മനിച്ചു. ആഹാ ഇന്നത്തെ ദിവസം ധന്യമാകാൻ ആ ചിരി മാത്രം മതി. കാരണം അത്രക്ക് സുന്ദരമാണ് ഭാമേച്ചിയുടെ ചിരി.
ഇന്നെന്തുപറ്റി ഷാജിയേട്ടന്റെ വണ്ടി കിട്ടിയില്ലേ.. ഞാൻ അവർക്കൊപ്പം നടന്നുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു.
ഹോ വല്ലപ്പോഴും ഭാഗ്യത്തിന് കിട്ടുന്നതാണ്. അതിന് തന്നെ ഭാര്യ ആവോണ്ട് പൈസ വാങ്ങാൻ പറ്റില്ല എന്ന സങ്കടത്തിലാണ് മൂപ്പര്.
ചേച്ചിടെ വർത്താനം കേട്ട് ഞാൻ ചിരിച്ചു.
ചേച്ചിയുടെ വീട് എന്റെ വീട്ടിൽനിന്നും അര കിലോമീറ്റർ കൂടി അകലെയാണ്.
ടാ വിനി ഞാൻ തിങ്കളാഴ്ച ലീവാണുട്ടോ.
ങേ അതെന്താ..
കുട്ടികൾക്ക് സ്കൂളിൽ സ്പോർട്സണ് രണ്ട് ദിവസം. ഞാൻ തിങ്കളാഴ്ച ലീവ് എടുത്താൽ രണ്ട് ദിവസം എനിക്ക് വീട്ടിൽ പോയി നിൽക്കലോ. കുറെയായി വീട്ടിൽ പോണംന് വിചാരിക്കുന്നു.
ലീവെടുക്കാൻ മൊതലാളി സമ്മതിച്ചോ..
മ്മ്.. അവരുടെ ആ മൂളലിൽ ഒരേ സമയം അത്ഭുതവും സന്തോഷവും നിലനിനിരുന്നു.
ഹോ.. ഭാഗ്യവതി. ഞാനൊക്കെ ഒരു ലീവ് കിട്ടണക്കിൽ അങ്ങേരുടെ കാല് പിടിക്കണം. ഞാൻ അസൂയ കലർന്ന സ്വരത്തിൽ അവരോട് പറഞ്ഞു.
ന്റെ മോനെ എന്തോ അങ്ങേര് നല്ല മൂഡിൽ ആവോണ്ട് കിട്ടിയതാണ്. പിന്നെ ഓഫ്‌ സീസൺ കൂടി അല്ലെ. ചേച്ചി അതും പറഞ്ഞ് ചൂണ്ട് മലർത്തി കാണിച്ചു.
അല്ല ചേച്ചി സ്പോർട്സ് ആയിട്ട് കുട്ടികള് പരിപാടികൾക്കൊന്നും പങ്കെടുക്കുന്നില്ലേ..
ഹേയ് അവിറ്റങ്ങൾക്ക് അവിറ്റങ്ങടെ തന്തടെ പോലെ വായ് പുട്ട് അടിക്കാൻ മാത്ര കഴിവൊള്ളൂ. ചേച്ചി ചുണ്ട് ഒരു സൈഡിലേക്ക് കൊട്ടി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
ഞാനും അത് കേട്ട് ചിരിക്കുക മാത്രം ചെയ്തു.
ചേച്ചിക്ക് രണ്ട് മക്കളാണ്. ഒരു പെണ്ണും ഒരാണുo. ഒരാൾ എട്ടിലും മറ്റാൾ അഞ്ചിലും പഠിക്കുന്നു.
നീ വേഗം നടക്ക് ആ ബസ്സ് പോവും ചേച്ചി നടത്തതിന്റെ വേഗത കൂട്ടികൊണ്ട് എന്നോട് പറഞ്ഞു.
ഹേയ് സമയണ്ട്. ഞാൻ എന്റെ വാച്ചിൽ നോക്കി പറഞ്ഞു.
ഞങ്ങടെ നാട്ടുകാർ നേരിടുന്ന വലിയ ഒരു പ്രശ്നമാണ് യാത്ര. രാവിലെ എട്ട് മണി മുതൽ ഒൻപത് മണി വരെയുള്ള സമയത്ത് രണ്ട് ബസ്സ് ഉണ്ട് എന്നത് ഒഴിച്ചാൽ ബാക്കിയുള്ള ഒന്നോ രണ്ടോ മണിക്കൂർ ഇടവിട്ട് മാത്രമാണ് ബസ്സുള്ളത്.
ചുരുക്കി പറഞ്ഞാൽ ഞങ്ങളുടെ നാടൊരു കാട്ടുമുക്ക് ആണെന്ന് സാരം. എന്നിരുന്നാലും ഞങ്ങൾ കയറുന്നത് ബസ്സിന്റെ മൂന്നാമത്തെ സ്റ്റോപ്പ്‌ ആയതുകൊണ്ട് തന്നെ രാവിലെ ടൗണിലേക്ക് പോകുബോൾ വല്ലപ്പോഴുമൊക്കെ ഞങ്ങൾക്ക് സീറ്റ് കിട്ടാറുണ്ട്. അതും ഒഴിവ് ദിവസങ്ങളിൽ വളരെ അബുർവമായിമാത്രം.
ഞങ്ങൾ ബസ് സ്റ്റോപ്പിൽ എത്തുബോൾ ഞങ്ങളെ കൂടാതെ സ്കൂൾ കുട്ടികൾ അടക്കം അഞ്ചാറു പേർ അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു. എല്ലാവരും സ്ഥിരം യാത്രക്കാർ തന്നെ.
ഞങ്ങളും അവർക്കൊപ്പം ബസ്സ് കാത്തുനിന്നു.
അഞ്ചു മിനുട്ട് കാത്ത് നിന്നപ്പോഴേക്കും കിങ്ങിണി വന്നു. കിങ്ങിണി വേറെ ആരും അല്ലാട്ടോ ഞങ്ങൾ സ്ഥിരം പോവുന്ന ബസ്സണ്‌.
ബസ്സിൽ തിരക്ക് കുറവായിരുന്നു എങ്കിലും സീറ്റ് ഒന്നും ഒഴുവുണ്ടായിരുന്നില്ല.
അവിടെ ബസ്സ് കാത്ത് നിന്നവരെല്ലാം ആ ബസ്സിലേക്ക് കയറി.
തിരക്ക് ഇല്ലാത്തത് കൊണ്ടുതന്നെ ഞാൻ അൽപം ഉള്ളിലേക്ക് കയറിയാണ് നിന്നത്. ഞാൻ നോക്കുബോൾ ഭാമേച്ചിയും എനിക്ക് മുൻപിൽ കുറച്ച് മാത്രം അകലെയായി നിൽക്കുന്നത് കണ്ടു.
കണ്ടക്ടർ ബെൽ മുഴക്കിയതും ബസ്സ് പതിയെ മുൻപോട്ട് നിങ്ങൻ തുടങ്ങി. കുറച്ച് ദൂരം പിന്നിട്ടതും അടുത്ത സ്റ്റോപ്പ്‌ എത്തി. അവിടെനിന്നും കുറച്ച് ആളുകൾ കയറി. പിന്നീട് അങ്ങോട്ട് ഓരോ സ്റ്റോപ്പ്‌ എത്തുബോഴും ആളുകൾ കയറുന്നത് അല്ലാതെ ഇറങ്ങാൻ ആരുമുണ്ടായിരുന്നില്ല. അത് തന്നെയാണ് പതിവും.
