Related Posts
ഇതൊരു സാങ്കൽപ്പിക കഥ മാത്രമാണ്. ആരും എന്നെ ക്രൂശിക്കാൻ വരരുത് ഇൻസെസ്റ്റും ഫെറ്റിഷുമൊക്കെ പരമാവതി ഉൾക്കൊള്ളിക്കാൻ ഞാൻ ശ്രമിക്കാം ഇഷ്ടമില്ലാത്തവർ അഭിപ്രായങ്ങൾ തുറന്നെഴുതുക
നാലുവശവും എസ്റ്റേറ്റുകളാൽ ചുറ്റപ്പെട്ട ഞങ്ങളുടെ ഗ്രാമത്തിൽ ആഉകെ കോളേജിൽ പോയിട്ടുള്ളത് പത്തോ പതിനഞ്ചോ കുട്ടികൾ മാത്രമാണ്.
ഏകദേശം എൺപതോളം വീടുകൾ മാത്രമുള്ള ഒരു ചെറിയ ഗ്രാമം.ആകെയുള്ള ഒരുകട ഞങ്ങളുടേത് മാത്രം.എസ്റ്റേറ്റിനുള്ളിലൂടെ ഏകദേശം പതിനഞ്ച് കിലോമീറ്റർ പോയാൽ മെയിൻ റോഡിലെത്താം പട്ടണത്തിലെത്താൻ പിന്നെയും പത്ത് കിലോമീറ്റർ പോണം.ഞങ്ങളുടെ ചെറുപ്രായത്തിൽ വീട്ടിലെ ജീപ്പിൽ ഈ ഇരുപത്തഞ്ച് കിലോമീറ്റർ കടന്നാണ് സ്കൂളിലെത്തുക.
എസ്റ്റേറ്റുകളിൽ പണിക്ക് പോകുന്ന ആളുകളാണ് ഗ്രാമത്തിൽ താമസിക്കുന്നത് കുട്ടികളും അവരെ സഹായിക്കാനായി പോകും. പഠനമെന്നാൽ ഗ്രാമത്തിലെ തൊണ്ണൂറ് ശതമാനം കുട്ടികൾക്കും വിദൂരസ്വപ്നം മാത്രമായിരുന്നു. പണ്ട് കോളേജിൽ പോകുന്ന സമയം അച്ഛൻ ഞങ്ങളെ ജീപ്പിന് പുറകിലെ സീറ്റിലിരുത്തും മുൻസീറ്റിൽ മുതിർന്ന ചേച്ചിമാരും അകത്ത് കൊച്ചുകുട്ടികളും നാലഞ്ച് ചേട്ടൻമാർ പുറകിൽ കമ്പിയിൽ തൂങ്ങിനിൽക്കും അങ്ങനെ ടൗണിൽ സ്കൂളിലും കോളേജിലുമായി ഞങ്ങളെ വിട്ടിട്ട് കടയിലേക്കുള്ള സാധനങ്ങളുമായി അച്ഛൻ തിരികെ വരും.
പിന്നെ വൈകുന്നേരം ഞങ്ങളെ വിളിക്കാനായി വരും പലപ്പോഴും മുന്നിലിരിക്കുന്ന ചേച്ചിമാർ കുലുങ്ങിച്ചിരിക്കുന്നതെന്തിനാണെന്ന് ഞങ്ങൾക്ക് മനസ്സിലാവുമായിരുന്നില്ല.പകുതി ചന്തി സീറ്റീൽ വച്ച് ബാലൻസിൽ ഇരുന്ന് ജീപ്പോടിക്കുന്ന അച്ഛൻ ഇടക്കിടക്ക് വിരൽ ഉറിഞ്ചിയെടുത്തു കുടിക്കുമായിരുന്നു.ഇപ്പോഴുള്ള ടാറിംഗ് വരുന്നതിന് മുൻപ് മെയിൻ റോഡുവരെയുള ഭാഗം മുഴുവൻ ചെമ്മൺപാതയായിരുന്നു.വളരെ പതിയെ ആടിയുലഞ്ഞ് രണ്ടുമണിക്കൂറെങ്കിലും എടുത്താണ് ജീപ്പ് റോഡിലെത്തുക.
ഏപ്പോഴെങ്കിലും ഞങ്ങൾ കുടുംബമായി പട്ടണത്തിലേക്ക് പോകുമ്പോഴാണ് ഞങ്ങൾക്ക് ജീപ്പിന്റെ മുൻസീറ്റിലിരിക്കാനുള്ള ഭാഗ്യം കിട്ടുന്നത്. വർഷത്തിൽ രണ്ടോ മൂന്നോ തവണ കിട്ടുന്ന ഈ ഭാഗ്യത്തിനായി ഞങ്ങൾ വളരെയധികം കൊതിക്കാറുണ്ടായിരുന്നു എന്നതാണ് സത്യം.ആകെ ആ ഗ്രാമത്തിൽ പത്തുസെന്റിലധികം സ്ഥലമുള്ളത് ഞങ്ങൾക്കും അച്ഛന്റെ പഴയ കൂട്ടുകാരൻ അതായത് എന്റെ ഭർത്താവ് ശിവേട്ടന്റെ അച്ഛനായ ഗോപിമാമനും മാത്രമായിരുന്നു. പണ്ടേ കടയുള്ള അച്ഛൻ ഗ്രാമത്തിലെ രീതികൾ വെറുത്തിട്ട് അവിടെനിന്നും വിറ്റുപോയ കുറേ ആളുകളുടെ സ്ഥലം ചുളുവിലക്ക് വാങ്ങിയതാണ്.
അതൊക്കെ പോട്ടെ മുന്നിരിക്കുന്ന ചേച്ചിമാരുടെ ചിരിയുടെ കാരണം ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലല്ലോ.ഒരു ദിവസം ഞാൻ പിൻസീറ്റിൽ അച്ഛന്റെ തൊട്ടുപുറകിൽ ഇരിക്കുന്ന സമയം ഞാനന്ന് കോളേജിൽ പഠിക്കുന്നു. പട്ടണത്തിലെ കോളേജിൽ പഠിക്കുന്ന ദമയന്തി ചേച്ചി മുന്നിലെ സീറ്റിൽ അച്ഛന്റെ അടുത്ത് കയറിയിരുന്നു. തൊട്ടടുത്ത് കൂട്ടുകാരി ഗീത ചേച്ചിയും ഗിയർലിവറിന് അപ്പുറവും ഇപ്പുറവും കാലിട്ട് ഇരുന്നു.പിന്നെ മറ്റ് മൂന്ന് ചേച്ചിമാരും അച്ഛൻ ഇടതുവശത്തുള്ള കമ്പി എടുത്ത് ഹോളിലിട്ട് അവരെ ഒതുക്കി ഇരുത്തി.ഒന്നുരണ്ട് കൊച്ചുകുട്ടികൾ നില്ക്കുന്നുണ്ട്.
എല്ലാവരും കയറി പിന്നിലെ ഡോറടച്ചതിന് ശേഷം രണ്ട് പേർ ഡോറിന് മുകളിൽ ഇരുന്നു.തൂങ്ങി നില്ക്കാനുള്ള ചേട്ടൻമാർ അവിടെ തയ്യാറായി നിൽക്കുന്നുണ്ട്. അച്ഛൻ ഡ്രൈവിംഗ് സീറ്റിലേക്കെത്തി.
“ഒന്നൊതുങ്ങിയിരി മോളേ…….”പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അച്ഛൻ സീറ്റിൽ കയറി.അച്ഛന്റെ ഒരു ചന്തി വെളിയിലാണ്.അരമണിക്കൂറുകൊണ്ട് വണ്ടി മെയിൻ റോഡിൽനിന്നും എസ്റ്റേറ്റ് റോഡിലേക്ക് കയറി.ഇനി വണ്ടിയുടെ ഓട്ടം ചെമ്മൺപാതയിലൂടെ പതുക്കെയാണ് ഒരു സൈഡിൽ തോടും മറുസൈഡിൽ വലിയ ചരിവില്ലാത്ത മലയും തോടിനക്കരെ റബർതോട്ടമാണ് മലയും തട്ടുതട്ടായി പ്ലാറ്റ്‌ഫോം വെട്ടി റബ്ബർമരം വച്ച് പിടിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു.തോടിന് സമാന്തരമായി റോഡും റബ്ബർപാലെടുക്കാൻ ടാങ്കർ ലോറി വരുന്നതുകൊണ്ട് റോഡിന് അൽപം വീതിയുണ്ട്.ഗിയർ ലിവർ കാലിനിടയിലാക്കി ഇരിക്കുന്ന ഗീത ചേച്ചി ഇടക്ക് ചുണ്ടുകടിക്കുന്നുണ്ട് മറ്റുള്ളവർ ഓരോന്ന് പറഞ്ഞ് ചിരിക്കുന്നുണ്ട്.അച്ഛൻ ഒരു കൈകൊണ്ട് സ്റ്റീയറിംഗ് പിടിക്കുന്നുണ്ട്.
“എങ്ങനൊണ്ടെടീ ഇരുന്നിട്ട് കൊള്ളാമോ…..” ദമയന്തി ചേച്ചി പതിയെ ഗീതചേച്ചിയോട് ചോദിച്ചു.
“ഹം…..” ഗീതചേച്ചി മറ്റേതോ ലോകത്തിലിരുന്നുകൊണ്ട് മറുപടി പറഞ്ഞു. ഞാൻ പതിയെ മുന്നോട്ട് നീങ്ങിയിരുന്ന് രണ്ടുപേരുടേയും തോളിനിടയിലൂടെ താഴേക്ക് നോക്കി ചേച്ചിയുടെ പാവാട തുടയുടെ മുക്കാൽഭാഗത്തോളം പൊങ്ങിയിരിക്കുന്നു. അച്ഛന്റെ കൈ ചേച്ചിയുടെ കാലിനിടയിലാണ്. ഗ്രാമത്തിൽ ചെറുപ്പക്കാരികളെ കിളവൻമാർവരെ ചായക്കടയുടെ പുറകിൽ കുനിച്ച് നിർത്തി പണ്ണുന്നത് സ്ഥിരം കാഴ്ചയാണ്.
പണ്ടത്തെ ഒരു ജന്മി കുടുംബത്തിന്റെ വകയാണ് പത്തോളം എസ്റ്റേറ്റുകൾ നിൽക്കുന്ന ഭൂമി.നാലഞ്ച് മലകളും താഴ്‌വരകളും അതിനോട് ചേർന്ന പത്തഞ്ഞൂറേക്കർ സ്ഥലവും ഒരു കുടുംബത്തിന്റെ വകയായിരുന്നു.പിന്നീട് അവകാശികൾ പലർക്കായി വിറ്റു. ഇപ്പോൾ ആകെ പത്തേക്കർ സ്ഥലവും പഴയ തറവാടും മാത്രമാണ് അവർക്കുള്ളത്.അവിടത്തെ അംഗങ്ങളെല്ലാം കൊഴിഞ്ഞുപോയി ഇപ്പോൾ വിവാഹം കഴിക്കാത്ത ഒരു ചേട്ടൻ മാത്രമാണ് അവിടെയുള്ളത്. രാഷ്ട്രീയമോ ജാതിയോ മതമോ ഗ്രാമവാസികൾ തമ്മിലുള്ള ബന്ധത്തെ ബാധിച്ചിരുന്നില്ല.
ആകെ ഒരു കാവ് മാത്രമാണ് ആരാധനാലയമായി അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നത്. കല്ല്യാണങ്ങൾ പോലും ആ കാവിൽ വച്ചൊരു താലികെട്ട് മാത്രമായാണ് നടത്തിയിരുന്നത്. ചായസൽക്കാരമോ മറ്റുള്ള ചിലവുകളോ അവിടെയുണ്ടായിരുന്നില്ല.അവിടുത്ത രീതികൾ ഇഷ്ടമല്ലാത്തവർ അവിടെനിന്നും സ്ഥലം വിറ്റ് പോയി. ബാക്കിയുള്ളവർ അവിടെത്തന്നെ ജീവിക്കുന്നു.വിവാഹബന്ധം പോലും ഗ്രാമത്തിന് പുറത്തേക്ക് നീണ്ടിരുന്നില്ല.
പുറത്തേക്ക് പഠനത്തിനായി പോകുന്നവർ ഗ്രാമത്തിലെ രീതികൾ വെളിയിൽ പറയരുതെന്ന് കർശനമായ നിർദേശം ഒരോ മാതാപിതാക്കളും നൽകിയിരുന്നു.ജീപ്പ് ഗ്രാമത്തിലേക്ക് കടന്നു ദമയന്തിചേച്ചി അച്ഛന്റെ കുണ്ണയിൽനിന്നും പിടിവിട്ടിരുന്നില്ല.ചായക്കടയുടെ മുന്നിൽ വണ്ടി നിർത്തിയതും ആദ്യം ഇന്ദിര ചേച്ചി ഇറങ്ങി ചായക്കടയിലേക്ക് നടന്നു.
“ചേട്ടാ ഒരു ചായ….”ചേച്ചി കടയിലെ ബഞ്ചിൽ ഇരുന്നു.
“പാല് കുടിക്കാമെടീ മോളേ….” അടുത്ത ബഞ്ചിൽ ഇരുന്ന കറവക്കാരൻ ചന്ദ്രേട്ടൻ കാലൊന്നകത്തി പറഞ്ഞു.അയാളുടെ ആറിഞ്ചോളം വരുന്ന കുണ്ണ ബഞ്ചിലേക്ക് നീണ്ടുകിടക്കുന്നു.
