ടോണി ഒരു സിഗററ്റും പുകച്ച് റോഡിലൂടെ മുകളിലേക്ക് നടക്കുകയാണ്. അവനീ നാടും, ഈ കാലാവസ്ഥയും നന്നായി ഇഷ്ടപ്പെട്ടു.കോടമഞ്ഞും, നല്ല തണുപ്പും..വെറുതേ ഇതിലെ നടക്കാൻ നല്ല സുഖം..ഏഴ് മണി ആയിട്ടേയുള്ളൂ.. എങ്കിലും പുറത്തൊന്നും ഒറ്റ മനുഷ്യരില്ല.. ചില വീടുകളിലൊക്കെ ആരൊക്കെയോ മുറ്റത്തുണ്ട്. രണ്ട് പെൺകുട്ടികൾ റോട്ടിലൂടെ നടന്ന് വരുന്നത് ടോണി കണ്ടു.രണ്ടാളുടെ കയ്യിലും ബുക്കുണ്ട്. വേറെയേതെങ്കിലും കൂട്ടുകാരിയുടെ വീട്ടിൽ പഠിക്കാൻ പോയതാവാമെന്ന് ടോണിക്ക് തോന്നി.രണ്ടാളോടും മനോഹരമായൊന്ന് പുഞ്ചിരിച്ച് ടോണി മുന്നോട്ട് നടന്നു. പെട്ടെന്ന് ‘ടോണിച്ചാ ‘’
എന്നൊരു വിളി കേട്ട് അവൻ നിന്നു. പിന്നെ ആ പെൺകുട്ടികളുടെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നു.
“ ആരാ എന്നെ വിളിച്ചത്…”
ടോണി ചോദിച്ചു. രണ്ടാളും ഒന്നും മിണ്ടാതെ ചമ്മി നിൽക്കുകയാണ്.
“” ശരിയെന്നാ… ഞാൻ പൊയ്ക്കോട്ടെ… ?’
ടോണി തിരിച്ച് നടന്നു.
റിനി അടുത്ത് നിന്ന നീതുവിന്റെ കയ്യിൽ അമർത്തി നുള്ളി.
“”നിനക്കിത് എന്തിന്റെ കേടായിരുന്നു.. അവളുടെയൊര് ടോണിച്ചൻ… എന്നിട്ട് ആള് അടുത്തേക്ക് വന്നപ്പോൾ അവൾക്ക് മിണ്ടാട്ടമില്ല… മനുഷ്യനെ നാണം കെടുത്താൻ…”
“ ഞാൻ വിളിച്ചത് കൊണ്ട് ചുള്ളനെയൊന്ന് അടുത്ത് കാണാൻ പറ്റിയല്ലോ… അതിനെനിക്ക് നന്ദി പറയെടീ പോത്തേ… “
നീതു നുള്ള് കിട്ടിയ കയ്യിൽ ഉഴിഞ്ഞ് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“” അയാൾക്കൊരു ഫാൻസിസ്റ്റോർ തുടങ്ങിയാൽ പോരായിരുന്നോ… അയാളുടെയൊരു പലചരക്ക് കട… “
നീതു തന്റെ അനിഷ്ടം രേഖപ്പെടുത്തി.
“” എന്നിട്ട് വേണം നിനക്ക് അയാളെക്കൊണ്ട് വളയിടീക്കാൻ.. അല്ലെടീ കാന്താരീ…”
റിനി കുശുമ്പോടെ പറഞ്ഞു.
കുറച്ച് ദൂരം കൂടി മുന്നോട്ട് പോയി, തണുപ്പ് അസഹ്യമായപ്പോൾ ടോണി തിരിച്ച് നടന്നു. കടയിലെത്തുമ്പോൾ കറിയാച്ചൻ പണിയെല്ലാം ഒതുക്കി അവനേയും കാത്തിരിക്കുകയാണ്..
രാത്രിയിലേക്കുള്ള ഭക്ഷണം തയ്യാറാക്കി അകത്ത് ടേബിളിൽ അടച്ച് വെച്ചിട്ടുണ്ട്. വീട്ടിലേക്കുള്ള ഭക്ഷണവും കറിയാച്ചൻ തന്നെയാണ് ഉണ്ടാക്കുക. നാൻസി കഴിക്കാൻ മാത്രം കൂടും. തിന്ന പാത്രം പോലും അവൾ കഴുകില്ല. കറിയാച്ചൻ തന്നെയാണ് അവളെ വഷളാക്കിയത്. അമ്മയില്ലാത്ത കൊച്ചല്ലേയെന്ന് കരുതി കൊഞ്ചിച്ചും, ലാളിച്ചുമാണവളെ വളർത്തിയത്. ടോണി കയറി വരുന്നത് കണ്ട് കറിയാച്ചൻ എഴുന്നേറ്റു.
“ ആ.. ടോണിച്ചാ.. കയറി വാ.. ഞാൻ നിന്നെ കാത്തിരിക്കുകയായിരുന്നു.. ഞാൻ നേരത്തേ കഴിച്ചിട്ട് കിടക്കും.. ”
“” അതിനെന്താ ചേട്ടാ.. ചേട്ടൻ കഴിച്ച് കിടന്നോ.. എനിക്ക് നേരമായിട്ടൊന്നുമില്ല… ഞാൻ പന്ത്രണ്ട് മണിക്കൊക്കെയേ ഉറങ്ങൂ.. “
ടോണി ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു.
അവന്റെ ശബ്ദം കേട്ട് അകത്ത് മുറിയിലിരിക്കുകയായിരുന്ന നാൻസിയൊന്ന് പുളഞ്ഞു.
എത്തി.. അവനെത്തി.. തന്റെ…
അവൾക്ക് എന്തെന്നില്ലാത്തൊരു പരവേശമുണ്ടായി.
അപ്പച്ചനും, ടോണിയുംഅകത്തേക്ക് കയറി വരുന്നത് കണ്ട് അവൾ മുറിൽ നിന്നു .
“” ചേട്ടാ,, ആദ്യം എനിക്കൊന്ന് കുളിക്കണം.. ചേട്ടന് ആയെങ്കിൽ കഴിച്ചോ.. എവിടെയാ കുളിമുറി… ?”
“” ഇന്ന് ആദ്യത്തെ ദിവസമല്ലേ… നമുക്ക് ഒരുമിച്ച് കഴിക്കാം… നീയാദ്യം കുളിച്ച്‌ വാ.. മോളേ.. ഇങ്ങ് വന്നേ…”
അപ്പന്റെ വിളി കേട്ട് നാൻസിയൊന്ന് പതറി. നേരത്തേ സംസാരിച്ചതിന് ശേഷം മുഖാമുഖം കാണുകയാണ്. ചാരിയ വാതിൽ തുറക്കുമ്പോൾ തനിക്ക് നാണമാണോ.. കാമമാണോ എന്ന് നാൻസിക്ക് മനസിലായില്ല. അവൾ ഹാളിലേക്കിറങ്ങി. പതിയെ മുഖമുയർത്തി ടോണിയുടെ മുഖത്തേക്കൊന്ന് നോക്കി. അവന്റെ മുഖത്ത് പുഞ്ചിരിയാണവൾ കണ്ടത്. പക്ഷേ അതിലൊരു കുസൃതിയില്ലേയെന്നവൾക്ക് തോന്നി.
“” മോളേ.. ടോണിച്ചന് കുളിമുറിയൊന്ന് കാണിച്ച് കൊടുത്തേ.. “”
അവൾ ടോണിയുടെ കണ്ണിലേക്ക് ആഴത്തിലൊന്ന് നോക്കി മുന്നോട്ട് നടന്നു. ടേബിളിൽ വെച്ച തന്റെ ബാഗുമായി ടോണിയും പിറകെ പോയി. നാൻസിക്ക് കയ്യും, കാലും വിറച്ചിട്ട് നടക്കാൻ പറ്റുന്നില്ല. അവൾ ചുമരിലുള്ള ഒരു സ്വിച്ച് ഓണാക്കി, കുളിമുറിയിലെ ലൈറ്റ് തെളിച്ചു.
“ അതാണ് കുളിമുറി.. അങ്ങോട്ട് ചെന്നോളൂ…”
മന്ത്രിക്കുന്നത് പോലെ അവൾ പറഞ്ഞു.
ടോണി ബാഗുമായി കുളിമുറിയിലേക്ക് കയറി. വാതിലടക്കുന്നതിന് മുൻപ് അവൻ തിരിഞ്ഞ് നിന്ന് പറഞ്ഞു.
“” എടീ.. നീ പോയേക്കല്ലേ.. എനിക്ക് പേടിയാ… “
അവൻ കളിയായി പറഞ്ഞതാണ് എന്ന് മനസിലായിട്ടും നാൻസി അവിടെത്തന്നെ നിന്നു. അവൻ വസ്ത്രമഴിക്കുന്നതും, കുളിക്കുന്നതും എല്ലാം അവൾ സങ്കൽപിച്ച് കൊണ്ട് അവനേയും കാത്ത് പുറത്ത് നിന്നു.
വാതിൽ തുറക്കുന്ന ശബ്ദം കേട്ട് അവൾ ആർത്തിയോടെ നോക്കി. ഒരു ടൈറ്റായ ടീ ഷർട്ടും, ഒരു ലുങ്കിയുമുടുത്ത വൻ പുറത്തിറങ്ങി. മസിലുകൾ തുറിച്ച് നിൽക്കുന്ന അവന്റെ മാറിലേക്കൊന്ന് നോക്കി അവൾ തിരിച്ച് നടന്നു. കറിയാച്ചൻ ടേബിളിൽ എല്ലാം നിരത്തിയിട്ടുണ്ട്.
“ ടോണിച്ചാ,, ഇങ്ങോട്ടിരി… കറികളൊന്നും അത്ര നന്നായിട്ടില്ല.. നാളെ നമുക്ക് ഉഷാറാക്കാം,,, മോളേ.. നീയും ഇങ്ങോട്ടിരി… “
കറിയാച്ചൻ പ്ലേറ്റിലേക്ക് ചോറ് വിളമ്പി ക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
നാൻസി വേഗം ഒരു ചെയറിലേക്കിരുന്നു. ടോണിയും ഇരുന്നു. കറിയാച്ചന്റെ ഓരോ വർത്തമാനങ്ങളും കേട്ട് കൊണ്ട് ടോണി ഭക്ഷണം കഴിച്ചു. മണിമലയെ കുറിച്ചും, തന്നെപ്പറ്റിയും കുറേ കാര്യങ്ങൾ അയാൾ പറഞ്ഞു. നാൻസിയതൊന്നും ശ്രദ്ധിക്കാതെ പ്ലേറ്റിൽ വരഞ്ഞ് കൊണ്ടിരുന്നു.അവൾക്ക് ഒന്നും കഴിക്കാൻ തോന്നുന്നില്ല. എന്തൊക്കെയോ ചിക്കിപ്പെറുക്കി അവൾ എഴുന്നേറ്റു.
“” കണ്ടോ ടോണീ.. ഇതാണവളുടെ പരിപാടി… ഒന്നും കഴിക്കില്ല.. ഞാനിതൊക്കെ ഉണ്ടാക്കുമെന്നല്ലാതെ അവൾക്കൊന്നും വേണ്ട…”
കറിയാച്ചൻ പരാതി പറഞ്ഞു.
“” അതെന്താടീ നീ കഴിക്കാത്തത്… ?””
ടോണിയുടെ അധികാരത്തോടെയുള്ള ചോദ്യം കേട്ട് നാൻസിയൊന്ന് ഞെട്ടി.
“” അത്.. എനിക്ക്… വിശപ്പില്ലാഞ്ഞിട്ട്… “”
അവൾ വിക്കി.
“” നാളെ മുതൽ അപ്പനുണ്ടാക്കുന്നതെല്ലാം കഴിക്കണം കേട്ടോടീ…”
നാൻസി പേടിയോടെ മൂളി. എങ്കിലും ആ അധികാര സ്വരം അവൾക്കിഷ്ടമായി. അവൾകൈകഴുകി മുറിയിലേക്ക് പോയി. ഇത് പണിയാവുമോ എന്നൊരു സംശയം അവൾക്കുണ്ടായി. ഒരു സഹോദരന്റെ അധികാര ശബ്ദം അതിലെവിടെയോ അവൾക്ക് അനുഭവപ്പെട്ടു.
കർത്താവേ… ഇനി തന്നെയൊരു പെങ്ങളായിട്ടാണോ അയാൾ കാണുന്നത്… ?
എങ്കിൽ നന്നായി… കൊതിച്ചതെല്ലാം വെറുതേയാവുമോ…?
അവൻ തന്റടുത്തേക്ക് വന്നില്ലെങ്കിൽ ഉറങ്ങിക്കിടക്കുന്ന അവന്റെ കുണ്ണയിലിരുന്ന് പൊതിച്ചിട്ടെങ്കിലും തന്റെ കഴപ്പിന്ന് താനടക്കും.. അതിനിനി എന്ത് സംഭവിച്ചാലും വേണ്ടില്ല.. അവൾ ഉറച്ച തീരുമാനമെടുത്തു.
കഴിച്ച് കഴിഞ്ഞ് ടോണി എഴുന്നേറ്റ് കൈ കഴുകി. കറിയാച്ചൻ ബാക്കിയുള്ളതെല്ലാം ടേബിളിൽ തന്നെ അടച്ചു വെച്ചു.