അഡ്വക്കെറ്റിനെ കാണാൻ പിറ്റേ ദിവസം തന്നെ ശോഭന സോഫിയെയും കൂട്ടി പോയി…
വിവരങ്ങൾ എല്ലാം ചോദിച്ചറിഞ്ഞശേഷം വക്കീൽ പറഞ്ഞു.. നിങ്ങൾ മൈക്കിളുമായുള്ള വിവാഹം നടന്നതായി ഒരു രേഖയുമില്ല.. പള്ളിയിലോ അമ്പലത്തിലോ രജിസ്റ്റർ ഓഫീസിലോ അങ്ങിനെ ഒരിടത്തും…
പിന്നെ എങ്ങിനെ അയാളുടെ സ്വത്തുക്കൾക്ക് നിങ്ങൾ അവകാശി യാണെന്ന് വാദിക്കാൻ പറ്റും…
എനിക്ക് വേണ്ട സാർ.. എന്റെ മക്കൾ അദ്ദേഹത്തിനു ഉണ്ടായതാണ്…
ഇതൊക്കെ ശരിയാണ്.. പക്ഷേ കോടതിയിൽ തെളിയിക്കേണ്ടേ…
ഞാൻ ഒരു കാര്യം ചെയ്യാം.. നടക്കുമെന്ന് ഉറപ്പൊന്നും ഇല്ല.. കോടതിയിൽ നിങ്ങളുടെ ദയനീയ അവസ്ഥ അറിയിച്ചു കൊണ്ട് വീടും സ്ഥലവും ഒഴിഞ്ഞു കൊടുക്കാനുള്ള വിധിക്ക് ഒരു സ്റ്റേ വാങ്ങാമോ എന്ന് നോക്കട്ടെ…
വക്കീൽ പറഞ്ഞത് പോലെ വീട് ഒഴിയാനുള്ള വിധിക്ക് സ്റ്റേ കിട്ടി…
കേസ്സ് വിധി ആകുന്നത് വരെ പുരയിടത്തിൽ ആധായം എടുക്കുന്നതും കൃഷിയോ മറ്റ് നിർമ്മാണ പ്രവർത്തനങ്ങൾ നടത്തുന്നതോ രണ്ടു കക്ഷികളും ചെയ്യാൻ പാടില്ലെന്നും വിധിച്ചു…
വക്കീൽ ഫീസ് കൊടുക്കാൻ പശുവിനെ വിൽക്കേണ്ടി വന്നെങ്കിലും ശോഭനക്ക് വീട്ടിൽ താമസിക്കാനുള്ള അനുമതി കിട്ടിയത് വലിയ ആശ്വാസമായി…
പിന്നെയും നാളുകൾ ഓടിപോയ്കൊണ്ടിരുന്നു…
ഇടക്ക് പല തവണ അന്റോയും ലൂയിസും ശോഭനയെ ഭീക്ഷണിപ്പെടുത്തി…
ഒരു ദിവസം ലുയിസ് വന്നു പറഞ്ഞു.. നീ ഇപ്പോഴും നല്ല ചരക്കാണ്.. എനിക്ക് പണ്ട് മുതലേ നിന്നെ നോട്ടമുണ്ടായിരുന്നു.. ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് ഞാൻ ഇവിടെ വന്നുപോകാൻ അനുവദിച്ചാൽ ഒരു ശല്യവും ഇല്ലാതെ നിനക്ക് ഇവിടെ കഴിയാം.. ആരും അറിയില്ല..ചിലവും ഞാൻ നോക്കിക്കൊള്ളാം….
ഛീ.. നിന്റെ ജേഷ്ഠന്റെ ഭാര്യയാണ് ഞാൻ.. അദ്ദേഹത്തിന്റെ രണ്ട് മക്കളെ പ്രസവിച്ചവൾ.. എന്നോട് ഇങ്ങനെ പറയാൻ നിനക്ക് എങ്ങിനെ നാവ് പൊങ്ങി…
ങ്ങുഹും.. ഭാര്യ… അങ്ങേര് കുറേകാലം നിന്നെ വെച്ചോണ്ടിരുന്നു.. അല്ലാതെ നിന്നെയൊക്കെ ഭാര്യ ആയി ആരാ അംഗീകരിക്കുന്നത്… വേണമെങ്കിൽ വെപ്പാട്ടി എന്ന് പറയാം.. പിന്നെ രണ്ടു മക്കൾ, അത് അവന്റെ ആണോയെന്ന് ആർക്കറിയാം.. നീ പറയുന്നതല്ലേ…
ലുയിസിന്റെ വാക്കുകൾ അവളെ ആകെ തളർത്തി കളഞ്ഞു…
ഭർത്താവിന്റെ അനുജന്മാർ തന്റെ ശരീരം നോട്ടമിടുന്നുണ്ട് എന്ന അറിവ് ശോഭനയെ ഭയചികിതയാക്കി… പ്രത്യേകിച്ച് സോഫിയയെ ഓർത്ത്‌…
തീർച്ചയായും ചേട്ടന്റെ മകൾ എന്ന പരിഗണനയൊന്നും അവർ അവൾക്ക് കോടുക്കില്ല…
പിന്നെയും മണിമലയാറ്റിൽ കൂടി വെള്ളം കുറേ ഏറെ ഒഴുകി പോയി..
ആകെയുള്ള വരുമാന മാർഗമായിരുന്ന പശുവിനെ കൂടി വിറ്റതോടെ പട്ടിണി അവരെ പൊതിഞ്ഞു…
ഉച്ചക്ക് മുറ്റത്തു നിന്ന ഒരു പപ്പായ മരത്തിൽ നിന്നും പച്ച പപ്പായ കുത്തിയിട്ട് ചെത്തി മക്കൾ രണ്ടുപേരും കൂടി തിന്നുന്നത് കണ്ടതോടെ ശോഭന ഒരു തീരുമാനം എടുത്തു…
അതെ.. അതു മാത്രമേ ഇനി വഴിയുള്ളു.. എന്തെങ്കിലും ജോലിക്ക് പോകുക.. തനിക്ക് ജോലി ഒന്നും അറിയില്ലല്ലോ.. പോയി ശീലവുമില്ല..
ഏതെങ്കിലും വീട്ടിൽ തുണി അലക്കാനോ തറ തുടയ്ക്കാനോ എന്തായാലും വേണ്ടില്ല.. മക്കളുടെ വിശപ്പ് കാണാൻ വയ്യ… അതിനും പറ്റിയില്ലെങ്കിൽ എന്റെ അച്ചായൻ പണിത ഈവീട്ടിൽ ഞാൻ നും മക്കളും തൂങ്ങും..എന്നാലും ലുയിസിന്റെ ആഗ്രഹത്തിനു നിന്നുകൊടുക്കില്ല…
അങ്ങിനെ ഓരോന്ന് ചിന്തിച്ചിരിക്കുമ്പോൾ ആണ് ആരോ ഒരാൾ ഗൈറ്റ് കടന്നു വരുന്നത് ശോഭന കണ്ടത്…
കൈയിലും തോളത്തും മായി രണ്ടു വലിയ ബാഗ്.. പാന്റും ഷർട്ടും.. ഷർട്ട് ഇൻ ചെയ്തിട്ടുണ്ട്… കട്ടി കൂടിയ ലെതർ ഷൂ.. ക്ളീൻ ഷേവ് ചെയ്ത മുഖത്ത് കട്ടി മീശ.. കൈകൾക്കും മുഖത്തിനും എണ്ണക്കറുപ്പ് നിറമാണ്…
ആൾ അടുത്ത് വന്ന് ആന്റി എന്ന് വിളിച്ചപ്പോൾ ശോഭന ഒന്ന് പകച്ചു…
ആരോ വന്നതറിഞ്ഞു അകത്തുനിന്നും ഇറങ്ങി വന്ന സോഫിയയും ലില്ലിയും ഒരു നിമിഷം പരസ്പരം നോക്കിയിട്ട് ഒരുപോലെ പറഞ്ഞു റോയിച്ചൻ……
ഒരു നിമിഷം ശോഭന മൈക്കിളിനെ ഓർത്തു..അയാൾ പറഞ്ഞ വാക്കുകൾ ” അവൻ ഒരു ആൺകുട്ടിയല്ലേ ഭക്ഷണമൊക്കെ കഴിക്കാൻ തുടങ്ങിയാൽ അവൻ മിടുക്കനായികൊള്ളും”
അവൾ അടിമുടി അവനെ നോക്കി നാല് വർഷം മുൻപ് മൈക്കിൾ മരിച്ചു മൂന്നാം ദിവസം താൻ പറഞ്ഞത് കേട്ട് സങ്കടത്തോടെ കടന്നുപോയ റോയിയെ അവൾ ഓർത്തു…
ലില്ലികുട്ടീ എന്ന് വിളിച്ചു കൊണ്ട് അവൻ ലില്ലിയുടെ മുടിയിൽ തഴുകി…
സോഫിയക്ക് കരച്ചിൽ അടക്കാൻ കഴിയാതെ വീടിനുള്ളിലേക്ക് ഓടി…
ഇപ്പോഴും എന്ത് പറയണമെന്ന് അറിയാതെ മിഴിച്ചു നിൽക്കുകയാണ് ശോഭന…
ആന്റി ഞാൻ വന്നത് തെറ്റായി പോയോ.. എങ്കിൽ ഞാൻ പോയേക്കാം.. തിരികെ നടക്കാൻ തുടങ്ങിയ അവന്റെ കൈയിൽ കടന്ന് പിടിച്ച ശേഷം അവന്റെ കണ്ണിലേക്കു നോക്കി എന്നിട്ട് അവനെ ഇറുക്കി കെട്ടിപ്പിടിച്ചു മുളചീന്തുന്ന പോലെ വാവിട്ട് കരഞ്ഞു…
എന്നോട് ക്ഷമിക്കടാ.. ഞാൻ നിന്നോട് തെറ്റു ചെയ്തു.. നിന്നെ മനസിലാക്കാനോ സ്നേഹിക്കാനോ എനിക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല…
തന്റെ മാറിലേക്ക് തല ചായ്ച്ചു കൊണ്ട് പൊട്ടികരയുന്ന ശോഭന അവന് പുതിയ അനുഭവം ആയി…
അവരുടെ സങ്കടം തീരുന്നതു വരെ കരയട്ടെ എന്ന് കരുതി അവൻ അനങ്ങാതെ നിന്നുകൊടുത്തു…
അകത്തു നിന്ന് മക്കൾ രണ്ടുപേരും അതു കാണുന്നുണ്ടായിരുന്നു…
വീടിനകത്തു കയറിയപ്പോൾ തന്നെ അവരുടെ അവസ്ഥ ഏകദേശം റോയ്ക്ക് മനസിലായി…
നിനക്ക് ഒരു കടുംകാപ്പി ഇട്ടു തരാൻ പോലും ഇവിടെ ഒന്നും ഇല്ലല്ലോ മോനേ…
ഞാൻ വിരുന്നുകാരൻ ഒന്നുമല്ലല്ലോ ആന്റി.. എന്ന് പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ബാഗ് രണ്ടും എടുത്ത് അകത്തു വെച്ചിട്ട് അവൻ അടുക്കളയിൽ ഒക്കെ പോയി നോക്കി…
രണ്ടു ദിവസം എങ്കിലുമായി അടുപ്പ് കത്തിച്ചിട്ട് എന്ന് അവന് മനസിലായി..
ആന്റി ഞാൻ വെളിയിൽ ഒന്നു പോയിട്ട് വരാം എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവൻ റോഡിലേക്ക് നടന്നു…
അവന് എങ്ങിനെ ഇന്ന്‌ ഭക്ഷണം കൊടുക്കും എന്നോർത്ത് വിഷമിച്ചു നിൽക്കുംമ്പോൾ ഒരു ഇളം തണുപ്പുള്ള കാറ്റ് മണിമലയാറ്റിൽ നിന്നും ശോഭനയെ തഴുകി കടന്നുപോയി..
ആ കാറ്റിനു എപ്പോഴോ മറന്നുപോയ ഒരു മണം ഉണ്ടായിരുന്നോ എന്ന് അവൾക്ക് തോന്നി… മൈക്കിളിന്റെ മണം….
ഒരു മണിക്കൂർ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഒരു ജീപ്പ് വന്ന് അവരുടെ മുറ്റത്തേക്ക് കയറുന്ന സൗണ്ട് കേട്ടാണ് അമ്മയും മക്കളും വെളിയിൽ വന്നത്…
ജീപ്പ് നിറയെ വീട്ടിലേക്കുള്ള സാധനങ്ങൾ.. ഒരു ചാക്ക് അരി.. കുറേ പച്ചക്കറികൾ.. പച്ചമീൻ…. പിന്നെ എന്തൊക്കെയോ.. കുറേ പൊറോട്ട ബീഫ് കറി.. പഞ്ചസാര തേയില അങ്ങനെ അങ്ങനെ….
സാധനങ്ങൾ എടുത്തു വെയ്ക്കുന്നതിനു മുൻപ് നമുക്ക് എന്തെങ്കിലും കഴിക്കാം..എനിക്ക് വല്ലാതെ വിശക്കുന്നു. എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് പൊറോട്ടയും ബീഫും ഉള്ള പാർസൽ എടുത്തുകൊണ്ട് അവൻ അകത്തേക്ക് കയറി…
അടുക്കളയിൽ നിന്നും പ്ലെയ്റ്റുകൾ എടുത്തു കൊണ്ടുവന്ന് ശോഭന എല്ലാവർക്കും വിളമ്പി കൊടുത്തു..
