“ആ ചന്തു വന്നല്ലോ… അപ്പൊ നീളേച്ചി കാര്യം പറഞ്ഞോ…”
അപ്പു ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു
“അത് വേണ്ട അപ്പൂട്ടൻ പറ…”
അവളും സന്തോഷത്തോടെ അപ്പുവിന്റെ കയ്യിൽ പിടിച്ചുകൊണ്ടു പറഞ്ഞു,
അപ്പു ഒരു ദീർഘനിശ്വാസം എടുത്തു,
“നിങ്ങക്കറിയാലോ എന്റെ ജീവിതത്തിൽ ഞാൻ എന്ത് തീരുമാനിച്ചാലും ആദ്യം പറയുന്നത് നിങ്ങളോടാണ്, അതുപോലെ ഇപ്പോൾ എന്റെ ജീവിതത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ കാര്യം പറയാനാണ് ഇപ്പൊ ഞാൻ നിങ്ങളുടെ മുന്നിൽ നിൽക്കുന്നത്, വേറൊന്നുമല്ല എനിക്കൊരു ഒരാളെ ഇഷ്ടമാണ്, അവളെ എന്റെ ജീവിതത്തിലേക്ക് കൂട്ടണം എന്നൊരു ആഗ്രഹം ഉണ്ട്,…”
അത് കേട്ടതും നിളയുടെ ഉള്ളിൽ സന്തോഷക്കടൽ ഇരമ്പിയാർത്തു… ചന്തു ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അവളെ നോക്കി കണ്ണിറുക്കി,
“അത് പറയുമ്പോൾ നിങ്ങൾ എങ്ങനെ പ്രതികരിക്കുമെന്ന് എനിക്ക് ഒരൂഹവുമില്ല…”
അവനൊന്ന് നിർത്തി
“എന്നാലും കള്ള കാമുകാ… നീയിത് ഇപ്പോഴെങ്കിലും പറയാൻ തോന്നിയല്ലോ…. എനിക്ക് സന്തോഷേ ഉള്ളു, ഇതിങ്ങനെതന്നെ നടക്കുമെന്ന് എനിക്കറിയാരുന്നു, ഒരാളുടെ കണ്ണിലെ പ്രണയം ഞാൻ കണ്ടിരുന്നു, അത് ആത്മാർത്ഥമാണെന്ന് എനിക്കറിയാമായിരുന്നു, അതുകൊണ്ട് എനിക്ക് സന്തോഷേ ഉള്ളു….”
ചന്തു നിളയെ നോക്കി പറഞ്ഞു, നിളയും നാണത്തോടെ തലകുനിച്ച് നിന്നു
“ങേ… നിനക്കറിയാരുന്നോ…? അപ്പൊ നിങ്ങൾക്ക് അവളെ ഇഷ്ടമാണോ…?”
അപ്പു അതിശയത്തോടെ ചോദിച്ചു
“പിന്നില്ലാതെ… എനിക്കറിയാത്ത എന്ത് കാര്യാ നിനക്ക് ഉള്ളത്… ഞാനത് എന്നേ കണ്ടുപിടിച്ചതാ, പൂച്ച കണ്ണടച്ച് പാലുകുടിക്കുന്നത് ആരും അറിയില്ലെന്ന് കരുതിയോ…?”
ചന്തു അവനെ കളിയാക്കി ചുമലിൽ പിടിച്ചുകൊണ്ടു പറഞ്ഞു,
“അപ്പൊ ആളാരാണെന്ന് അറിയണ്ടേ… ആള് ഇവിടെത്തന്നെയുണ്ട്,”
അപ്പു പറഞ്ഞു
“അത് ഞങ്ങൾക്കറിയാലോ… അല്ലേ…?”
ചന്തു നിളയെ ചേർത്ത് നിർത്തിക്കൊണ്ട് നിളയോട് ചോദിച്ചു, നിളയപ്പോഴും നാണിച്ചു നിലത്തു നോക്കി നിൽപ്പായിരുന്നു,
“നന്ദന…”
അപ്പു ഉറക്കെ വിളിച്ചു, അത് കേട്ട് അമ്പരപ്പോടെ ചന്തുവും നിളയും ചുറ്റും നോക്കി,
അത്രേം നേരം കുറച്ച് മാറി അവരെ നോക്കി നിന്നിരുന്ന നന്ദന പതിയെ അവർക്കരികിലേക്ക് വന്നു, നിളയും ചന്തുവും സംശയത്തോടെ അപ്പുവിന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി,
“ഇവളെന്താ ഇങ്ങോട്ട് വരുന്നേ…?”
ചന്തു പതിയെ നിളയോട് ചോദിച്ചു
അറിയില്ലെന്ന ഭാവത്തിൽ അവൾ ചുമലനക്കി,
അപ്പോഴേക്കും നന്ദന അവർക്കരികിൽ എത്തിയിരുന്നു
“ഇത്, നന്ദന… ഞാൻ നിങ്ങളെ പ്രത്യേകിച്ച് പരിചയപ്പെടുത്തണ്ടല്ലോ… ഞങ്ങൾ കുറച്ച് നാളായി ഇഷ്ടത്തിലാണ്, എല്ലാം ഒന്ന് സെറ്റ് ആയിട്ട് നിങ്ങളോട് പറയാമെന്നു കരുതിയിരിക്കുകയായിരുന്നു, ഇപ്പൊ എനിക്ക് തിരികെപോകാനുള്ള സമയമടുത്തു വരുന്നു, അതിനു മുന്നേ എല്ലാം ഒന്ന് ശരിയാക്കിവച്ചിട്ട് പോണം, അതാ… നിങ്ങള് തന്നെ ശോഭക്കുട്ടിയോട് പറഞ്ഞ് എല്ലാം ശരിയാക്കണം…”
അപ്പു ചിരിയോടെ പറഞ്ഞ് നിർത്തി
നിളയുടെ നെഞ്ചിൽ ഒരു കൊള്ളിയാൻ മിന്നി, ഹൃദയത്തിൽ ആയിരം കാരമുള്ളുകൾ തറച്ചു കേറുന്നപോലെ അവൾ പിടഞ്ഞു, തളർന്ന് വീഴാതിരിക്കാൻ അവൾ ചന്തുവിന്റെ കയ്യിൽ ചുറ്റിപ്പിടിച്ചു, ചന്തു അവളെ ചേർത്തു നിർത്തി
“അപ്പു നീയെന്ത് ഭ്രാന്താ ഈ പറയുന്നത്…? ഇത് നടക്കില്ല, നടക്കാൻ ഞാൻ സമ്മതിക്കില്ല… മര്യാദക്ക് ഇത് വിട്ടോ… അതാ നല്ലത്…”
ചന്തു അപ്പുവിനോട് പറഞ്ഞു
അപ്പു ചന്തുവിന്റെ ഭാവം കണ്ട് അമ്പരന്നു
“എന്താടി നിൻറുദ്ദേശം…? മറ്റുള്ളവന്മാരെപോലെ ഇവന്റെയും ജീവിതം തകർക്കാനാണ് നിന്റെ ഉദ്ദേശമെങ്കിൽ കഴുത്തു കണ്ടിച്ച് പുഴയിൽ എറിയും പറഞ്ഞേക്കാം… എനിക്കൊരു മടിയുമില്ല…”
ചന്തു നന്ദനയോട് ചീറി
“എന്താ അനന്തു ഇത്, കണ്ണിക്കണ്ടവന്മാരെക്കൊണ്ട് എന്നെ ചീത്തകേൾപ്പിക്കാനാണോ രാവിലെ എന്നോട് ഇവിടേക്ക് വരാം പറഞ്ഞത്…”
നന്ദന കണ്ണ് നിറച്ചുകൊണ്ട് അപ്പുവിനോട് പറഞ്ഞു
“മതിയാക്കടി നിന്റഭിനയം… ഇനി നീ മിണ്ടിയാ പല്ല് മുപ്പത്രണ്ടും താഴ കെടക്കും…”
ചന്തു അതുപറഞ്ഞു മുന്നോട്ട് വന്നു, നിളയപ്പോഴും എല്ലാം കണ്ടും കേട്ടും സ്തംഭിച്ചു നിൽക്കുകയായിരുന്നു, ഉള്ളിൽ നിന്നും പൊട്ടിവന്ന കരച്ചിൽ പുറത്തുവരാതെ അടക്കി നിർത്തി അവൾ,
“അനന്തു ഇതാണോ നിനക്കെന്നോടുള്ള സ്നേഹം, അപ്പൊ ഇവനെന്നെ തല്ലിയാലും അനന്തു കണ്ട് നിൽക്കുകയേ ഉള്ളോ,..? അങ്ങനെയെങ്കിൽ നമുക്ക് എല്ലാം ഇവിടെ വച്ചു നിർത്താം… അനന്തൂന് കൂട്ടുകാരാണ് എല്ലാമെന്ന് ഞാനറിഞ്ഞില്ല…”
നന്ദന കരഞ്ഞുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു
“എല്ലാം നിർത്തുന്നതാണ് നിനക്ക് നല്ലത്, മേലാൽ ഇവന്റെ ഏഴയലത് കണ്ടുപോകരുത് നിന്നെ…”
ചന്തു പിന്നേം നന്ദനയോട് ദേഷ്യപ്പെട്ടു
“ചന്തു മതിയാക്ക്…”
അപ്പു ഗൗരവത്തോടെ പറഞ്ഞു
“ഇല്ല, ഞാൻ സമ്മതിക്കില്ല, നിന്റെ ജീവിതം ഈ നിൽക്കുന്ന തേവിടിശ്ശിക്ക് തട്ടിക്കളിക്കാൻ ഞാൻ സമ്മതിക്കില്ല…”
ചന്തു വീറോടെ പറഞ്ഞതും അപ്പുവിന്റെ വലതുകൈ അവന്റെ ഇടത് കവിളിൽ പതിഞ്ഞിരുന്നു,
“അപ്പൂട്ടാ…”
നിള ദേഷ്യത്തിൽ ഉറക്കെ വിളിച്ചു, ക്ഷേത്രത്തിലുള്ളവർ അവരെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു, ഒരു നിമിഷം എല്ലാവരും ഞെട്ടിപ്പോയിരുന്നു, നന്ദനയുടെ ചുണ്ടിൽ മാത്രം ഒരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു
“നിർത്തെടാ… നീ പറഞ്ഞു തന്നിട്ട് വേണ്ട ഇവളെ എനിക്ക് മനസ്സിലാക്കാൻ… നീയെന്തൊക്കെ പറഞ്ഞാലും ഇവളെ ഞാൻ സ്വന്തമാക്കും… നീ എന്റെ വെറും കൂട്ടുകാരനാ, അല്ലാതെ എന്റെ ജീവിതത്തിൽ കേറി കളിക്കാൻ ഞാൻ നിന്നെ അനുവദിക്കില്ല…”
അപ്പു ചന്തുവിന്റെ ഷർട്ടിൽ കുത്തിപ്പിടിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു
“വിഡ്രാ… നീയെന്താ പറഞ്ഞേ ഞാൻ നിനക്ക് വെറും കൂട്ടുകാരൻ മാത്രമാണെന്നോ… എന്നാ നീയും അറിഞ്ഞോ… ഇവളെ നീ കെട്ടില്ല… കെട്ടാൻ ഞാൻ സമ്മതിക്കില്ല… നിനക്ക് ഞാൻ വെറും കൂട്ടുകാരനാണല്ലേ…?, പക്ഷേ നീയെനിക്കങ്ങനല്ല… ഓർമവച്ച കാലം മുതൽ നിന്റെ കൂടെ നടക്കുന്നതാ… എന്റെ മനസ്സിൽ നീയെനിക്ക് ഞാൻ തന്നെയാ, നിനക്ക് നൊന്താൽ എനിക്കും നോവും… നീ നിന്റെ മനസാക്ഷിയെ വഞ്ചിക്കുകയാണിപ്പോ… നിനക്ക് നെഞ്ചിൽ കൈവച്ചു പറയാൻ പറ്റോ നിന്റെ മനസ്സിൽ ഇവളാണെന്ന്… ഇല്ല… ഒരിക്കലും പറ്റില്ല… കാരണം നിന്റെ മനസ്സിൽ ഒരേ ഒരു പെണ്ണേ ഉള്ളു, അവൾക്കേ നിന്റെ ജീവിതത്തിൽ ഇടമുള്ളു അത് ആരാണെന്ന് എനിക്കറിയാം, നിന്റെ കണ്ണിവൾ കെട്ടിയേക്കുവാ അതുകൊണ്ട് നല്ലതും ചീത്തയും നിനക്ക് തിരിച്ചറിയാൻ പറ്റില്ല, പക്ഷേ ഇവളെ കെട്ടാൻ ഞാൻ സമ്മതിക്കില്ല ഇതെന്റൊരു വാശിയായി കൂട്ടിക്കോ…”
അപ്പുവിന്റെ കൈ പിടിച്ച് മാറ്റിയിട്ട് പറയുമ്പോൾ അവന്റെ കണ്ണിൽ നിന്നും ഒരു തുള്ളി കണ്ണുനീർ ഒഴുകിയിറങ്ങിയിരുന്നു
എല്ലാം കണ്ട് ഹൃദയം തകർന്ന് നിൽക്കുന്ന നിളയുടെ കയ്യിൽ പിടിച്ചുകൊണ്ടു ചന്തു പുറത്തേക്ക് പോയി, ഒരു പാവയെപ്പോലെ നിള ചന്തുവിന്റെ പിന്നാലെ നടന്നു, ഒരു നിമിഷത്തെ അവിവേകത്താൽ ചെയ്തുപോയത് അപ്പുവിന്റെ മനസിലും ഉണ്ടായിരുന്നു, അവനും വല്ലാത്ത ഭാവത്തോടെ അവരെ നോക്കി നിന്നു,