അപ്പു അതോർത്തു ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു,
“അച്ഛൻ മരിച്ചേപ്പിന്നെ കുറേക്കാലം വിശപ്പ് തീർത്ത് ഉണ്ടിട്ടില്ല ഞാൻ… ആരുമില്ലായിരുന്നു ഞങ്ങക്ക്… എന്റെ നിളേച്ചി അല്ലാതെ, അപ്പോഴും നീയോടി വീട്ടിലേക്ക് വരും… നിക്കറിന്റെ പോക്കെറ്റിൽ ഒളിപ്പിച്ച പലഹാരങ്ങളുമായിട്ട്… ഓർമ്മയുണ്ടോ നിനക്കതൊക്കെ…?”
അപ്പു എല്ലാം കേട്ട് ദൂരേക്ക് വിഷമത്തോടെ നോക്കിനിൽക്കുന്ന ചന്തുവിനോട് ചോദിച്ചു, അവൻ ഒന്നുമിണ്ടാതെ അപ്പുവിനെ നോക്കി
“അന്നും ഇന്നും ഇനി എന്നും എനിക്ക് നല്ലൊരു കൂട്ടുകാരനായി, എനിക്ക് വേണ്ടി എന്തും ചെയ്യുന്ന എന്റെ സഹോദരനായി… നീയും നിളേച്ചിം അല്ലാതെ എനിക്കാരാ ഉള്ളത്… നിങ്ങളൊക്കത്തന്നെയാ എന്റെ ലോകം… ആ നിന്നെയാ ഞാനന്ന് തല്ലിയത്… സോറിഡാ… അറിയാതെ പറ്റിപ്പോയതാ… ഞാൻപറയാൻ പാടില്ലാത്തതും ചെയ്യാൻ പാടില്ലാത്തതും ചെയ്തുപോയി, നിനക്കെന്നോട് ക്ഷമിക്കാൻ പറ്റോ…?”
അവസാനം അപ്പുവിന്റെ വാക്കിടറിപ്പോയി
ചന്തുവിന് അവന്റെ നിൽപ്പും ഭാവവും കണ്ട് പാവം തോന്നി
“അതിന് പകരമായി നിനക്കെന്നെ ദേഷ്യം തീരുന്നവരെ തല്ലിക്കോ…”
അപ്പു അവനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു
ചന്തുവും വല്ലാത്ത ഒരവസ്ഥയിലായിരുന്നു… അവനും അപ്പുവിനെ ചേർത്തുപിടിച്ചു
“അയ്യേ… എന്താടാ ഇത്… എനിക്ക് നിന്നോട് പിണക്കോന്നുല്ല… നിനക്ക് എന്നേ തല്ലാനുള്ള അവകാശവും അധികാരവും ഉണ്ട്… പിന്നെന്താ…?”
ചന്തു പറഞ്ഞു, അത് കേട്ട് അപ്പുവിന്റെയും മനസ്സ് നിറഞ്ഞു
🪶
കോഫിഷോപ്പിൽ ഇരിക്കുകയായിരുന്നു അപ്പുവും നന്ദനയും, അപ്പു നിളയെയും ചന്തുവിനെയും പറ്റി ഉത്സാഹത്തോടെ പറയുന്നത് മനസ്സിൽ നിറഞ്ഞ അനിഷ്ടം മുഖത്ത് വരാതെ കേട്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു നന്ദന,
“ഇന്നാ ഞാൻ മനസ്സറിഞ്ഞു ഒന്ന് ചിരിക്കുന്നത്, നല്ലപോലെ ശ്വാസം വിടുന്നത്…”
അപ്പു രാവിലത്തെ കാര്യങ്ങളെല്ലാം പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ദീർഘശ്വാസം വിട്ടു
“അനന്തൂന് എല്ലാരോടും വല്ലാത്ത സെന്റിമെന്റ്സ് ആണ്… അതാ കുഴപ്പം, പോണോരൊക്കെ പോട്ടെന്നു വയ്ക്കണം, അതാ വേണ്ടത്…”
നന്ദന അനിഷ്ടത്തോടെ പറഞ്ഞു, അത് കേട്ടതും അപ്പുവിന് ദേഷ്യം വന്നിരുന്നു, എങ്കിലും അതടക്കി അവൻ പറഞ്ഞു
“ആ സെന്റിമെന്റ്സ്… അതൊന്നുകൊണ്ടാ ഞാനിപ്പോ ഇവിടെ വരെ എത്തിയത്, നന്ദനയുടെ മുന്നിൽ ഇപ്പൊ ഇങ്ങനെയിരിക്കാൻ കഴിയുന്നതുപോലും… താൻ പറഞ്ഞ യോഗ്യത ഉണ്ടായതുപോലും അവരോടുള്ള ആ സെന്റിമെന്റ്സ് കൊണ്ടാ…”
അവൻ അല്പം ഗൗരവത്തിൽ തന്നെപറഞ്ഞു, അത് കേട്ട് നന്ദനയുടെ മുഖമല്പം മങ്ങി, പിന്നീട് അത് ഒളിപ്പിച്ച്, അവൾ അവനെ നോക്കി ചിരിച്ചു
“അനന്തൂ… ഞാൻ ചുമ്മ പറഞ്ഞതാ… അത് കാര്യാക്കണ്ട… പിന്നേ… നമ്മുടെ കാര്യം ഞാൻ അച്ഛനോട് പറഞ്ഞു, അച്ഛന്റെ ഭാഗത്ത്‌ നിന്ന് എതിർപ്പൊന്നുമില്ല, എന്റെ ഇഷ്ടമാണ് അച്ഛന്റേം ഇഷ്ട്ടം, മാത്രല്ല അനന്തു തന്ന പണം കൊണ്ട് കടം തീർത്തത് അച്ഛന് അനന്തൂനോട് ഒരു ഇമ്പ്രെഷൻ തോന്നിയിട്ടുമുണ്ട്…”
അവൾ പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു
“ഞാനും അമ്മയോട് ഉടനെ തന്നെ പറയുന്നുണ്ട്… എന്റെ ആഗ്രഹത്തിനോന്നും അമ്മ എതിര് നിക്കില്ല…”
അവനും പറഞ്ഞു
“കല്യാണം കഴിഞ്ഞ് എനിക്ക് അനന്തൂനോടൊപ്പം ഗൾഫിലേക്ക് വരണം, എന്നിട്ട് അവിടെ സെറ്റിൽ ചെയ്യാം നമുക്ക്…”
നന്ദന അപ്പുവിനോട് ഉത്സാഹത്തോടെ പറഞ്ഞു
“അപ്പൊ അമ്മയെ ഒറ്റയ്ക്ക് നിർത്താനോ…? അതൊന്നും ശരിയാവില്ല… താൻ അമ്മയോടൊപ്പം നാട്ടിൽ നിന്നാ മതി, ഞാനും അവിടുത്തെ ബിസിനെസ്സ് നോക്കി നടത്താൻ എന്റെ പി എ യോട് പറഞ്ഞിട്ട് നാട്ടിൽ സെറ്റിൽ ചെയ്യാനാണ് ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്…”
അപ്പു പറഞ്ഞു, അത് കേട്ട് നന്ദനയുടെ മുഖം മങ്ങി
“അമ്മയ്ക്ക് ഇവിടെയൊരു വേലക്കാരിയെയോ ഹോം നഴ്സിനെയോ നിർത്താം… അതല്ലേ നല്ലത്…”
അവൾ പറഞ്ഞു, അത് കേട്ട അപ്പുവിന്റെ മുഖം കറുത്തു,
“നന്ദന… എനിക്കീ ലോകത്ത് സ്വന്തമായെന്ന് പറയാൻ വളരെ കുറച്ചുപേരെ ഉള്ളു, അവരെ ഒരിക്കലും എന്ത് കാരണത്താലും എനിക്ക് മാറ്റി നിർത്താൻ പറ്റില്ല, അവരുടെ മുഖത്തുണ്ടാകുന്ന ഏതൊരു ഭാവമാറ്റവും എന്നേ അത്രമേൽ വേദനിപ്പിക്കും, അതുകൊണ്ട് എനിക്കെന്റെ പ്രീയപ്പെട്ടവരോടൊപ്പം ജീവിക്കാനാണ് ഇഷ്ടം… അതിനി എന്ത് കാരണത്താലായാലും ശരി… ഞാൻ പറയുന്നത് നന്ദനക്ക് മനസ്സിലാകുന്നുണ്ടോ…?”
അവൻ ദേഷ്യമടക്കി പതിയെ പറഞ്ഞു, നന്ദന ഒന്നും മിണ്ടാതെ തലകുനിച്ചിരുന്നു, അവളുടെ ഉള്ളിൽ നിറയുന്ന ദേഷ്യത്തെ അടക്കിക്കൊണ്ട്,
🪶
അന്ന് രാത്രി ഭക്ഷണം കഴിക്കാനായി അപ്പു ഡൈനിംഗ് ടേബിളിൽ ചെയർ വലിച്ചിട്ടിരുന്നു,
ശോഭ അവന് ചോറ് വിളമ്പി, വെള്ളചീര തോരനും അയലക്കറിയും രസവും, അവൻ രുചിയോടെ വാരിയുണ്ടു…
“എന്തൊക്കെപ്പറഞ്ഞാലും ശോഭക്കുട്ടീടെ കൈപ്പുണ്യം… ഹോ… ഒരു രക്ഷേമില്ല…”
അവൻ ശോഭയെ ഒന്ന് പുകഴ്ത്തി,
ശോഭ പുഞ്ചിരിയോടെ അവനെ നോക്കിയിരുന്നു
“ഇതെല്ലാക്കാലോം നടക്കില്ല… എനിക്ക് വയസ്സായി വരുവാ… ഇനി നീ ഒരു കല്യാണം കഴിച്ച്… അവളോട് പറ നിനക്കിഷ്ടപ്പെട്ടതെല്ലാം വച്ചുണ്ടാക്കിത്തരാൻ…”
ശോഭ അവന്റെ പ്ളേറ്റിലേക്ക് രസം ഒഴിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു,
അപ്പു ഒരു നിമിഷം ആലോചിച്ചു, അവൻ ഭക്ഷണം കഴിച്ച്കഴിഞ്ഞ് തിരികെ ശോഭയുടെ അടുത്തേക്ക് അപ്പു വന്നിരുന്നു,
“അമ്മേ… ഞാനൊരു കാര്യം പറയട്ടെ…?”
അവൻ മുഖവരയിട്ടു, അതിന് ശോഭ അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി
“എനിക്കൊരു പെൺകുട്ടിയെ ഇഷ്ടമാണ്… അവളുടെ വീട്ടിലും വേറെ പ്രശ്നങ്ങളൊന്നുമില്ല… നിങ്ങൾക്കെല്ലാവർക്കും ഇഷ്ടമാണെങ്കിൽ അവളെ വിവാഹം കഴിച്ചാൽ കൊള്ളാമെന്നുണ്ട് എനിക്ക്…”
അവൻ പറഞ്ഞു, അത് കേട്ട് ശോഭ ഒരു നിമിഷം ആലോചിച്ചു
“ഏതാ പെൺകുട്ടി…?”
ശോഭ ചോദിച്ചു
“അത്… തെക്കേമുറ്റത്തെ പ്രസാദ് ഇല്ലേ… അയാളുടെ മകളാണ്… നന്ദന…”
അവൻ പറഞ്ഞു
ശോഭ ഒരു നിമിഷം അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് ഉറ്റുനോക്കി, പിന്നീട് പറഞ്ഞു
“അത് നടക്കില്ല… നിനക്കുള്ള പെണ്ണിനേ ഞാൻ നോക്കി വച്ചിട്ടുണ്ട്, സമയമാകുമ്പോൾ പറയാന്ന് കരുതിയിരിക്കുകയായിരുന്നു, എന്റെ മരുമകളായിട്ട് അവള് മാത്രേ ഈ വീടിന്റെ പാടി കയറു…”
ശോഭ ഗൗരവത്തിൽ തന്നെ പറഞ്ഞു
അമ്മയുടെ ശബ്ദത്തിലെ ഗൗരവവും വാക്കുകളും കേട്ട് ഒരു നിമിഷം അപ്പുവും അന്തംവിട്ടു
“അമ്മേ.. നന്ദന നല്ല കുട്ടിയാ അമ്മേ… കാണാനും തെറ്റില്ല…”
അപ്പു പറഞ്ഞു
“എത്ര നല്ല കുട്ടിയായാലും വേണ്ട… എന്റെ സമ്മതത്തോടെ ഇത് നടക്കില്ല…”
ശോഭ കട്ടായം പറഞ്ഞുകൊണ്ട് എഴുന്നേറ്റു,
അപ്പു ഒന്ന് തറഞ്ഞു നിന്നു
“അമ്മേ ഞാൻ എന്റെ ഇഷ്ടം പറഞ്ഞു, അമ്മയ്ക്ക് ഇഷ്ടമല്ലെങ്കിൽ വേണ്ട, വിട്ടേക്ക്, പക്ഷേ വേറെ ഒരു പെൺകുട്ടിയെയും എന്റെ കൂടെ ചേർക്കാൻ ആരും നോക്കണ്ട…”
അടുക്കളയിൽ ആയിരുന്ന ശോഭയോട് അടുക്കള വാതിലിൽ വന്ന് നിന്ന് അപ്പു പറഞ്ഞിട്ട്, അവന്റെ മുറിയിലേക്ക് പോയി, ശോഭ ഒന്ന് അവൻ പോയ വഴി തിരിഞ്ഞു നോക്കിയതിനു ശേഷം തന്റെ ജോലിയിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു,