മഴവില്ലില്‍ നിന്ന് പറന്നിറങ്ങിയ നക്ഷത്രം 6
Mazhavillil Ninnu Parannirangiya Nakshathram Part 6 | Author : Smitha
[ Previous Part ] [ www.kambi.pw ]
“ഇവളാണോ സാന്ദ്രയും രവീണയുമൊക്കെ പൊക്കിപ്പറയുന്ന വിശ്വസുന്ദരി?”
നെവിലിന്‍റ്റെ കണ്ണുകള്‍ അവളെ ഒന്നളന്നു. തന്‍റെ അത്രയും ഉയരമുണ്ടെന്ന് തോന്നുന്നു. പിന്നെ സ്വര്‍ണ്ണ നിറവും. മുടി ബ്ലാക്കാണ്. വെസ്റ്റേണ്‍ വെള്ളക്കാരുടെ ടിപ്പിക്കല്‍ നിറം. ഇവളുടെ അമ്മ മലയാളി ആണെന്ന് ആരാണ് പറഞ്ഞത്? നോട്ടത്തില്‍ ഒരു മലയാളിത്തവുമില്ല. കാണാന്‍ വലിയ തെറ്റില്ല. എന്നുവെച്ച് സൌന്ദര്യറാണിയാണ് എന്നൊക്കെ പറയണമെങ്കില്‍ കണ്ണുപൊട്ടനായിരിക്കണം!
അവന്‍ ചുറ്റുമിരിക്കുന്നവരെ നോക്കി. അവരൊക്കെ ഏതോ അദ്ഭുത വസ്തുവിനെക്കാണുന്നത് പോലെയാണ് ഹെലനെ നോക്കുന്നത്. ഇവന്മാരിത് എന്ത് കണ്ടിട്ടാണ് ഇങ്ങനെ വാ പൊളിച്ച് കണ്ണു മിഴിച്ച് നോക്കുന്നത്!
അവന്‍ തൊട്ടടുത്ത് ഇരിക്കുന്ന കാതറിനെ നോക്കി. മമ്മയും അവളുടെ സൌന്ദര്യത്തില്‍ സ്വയം മറന്ന് പുഞ്ചിരിയോടെയാണ് നോക്കുന്നത്. ശെടാ! ഇനി തന്‍റെ കണ്ണിന് എന്തെങ്കിലും കുഴപ്പമുണ്ടോ? താന്‍ നോക്കിയിട്ട് ഒരു പ്രത്യേകതയും കാണുന്നില്ലങ്കില്‍ തീര്‍ച്ചയായും തന്‍റെ കണ്ണിന് എന്തോ കുഴപ്പമുണ്ട്.
പെട്ടെന്ന് ക്വയര്‍ പ്രവേശന ഗീതം പാടാന്‍ തുടങ്ങി. പാട്ട് തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ അവന്‍റെ കണ്ണുകള്‍ വീണ്ടും ഗായകരില്‍ പതിഞ്ഞു. ക്വയറിലെ മുഴുവന്‍ ആളുകളും ഒരുമിച്ചാണ് പാടുന്നത്. ആരും സോളോ പാടുന്നില്ല.
പിയാനോയില്‍ സ്കൂളിലെ ഫ്രെഡിയാണ്. ആഫ്രോ- അമേരിക്കന്‍.
“എന്തൊരു ബോറന്‍ പാട്ടാണ്! ഇതിലൊക്കെ എന്ത് ആത്മീയതയുണ്ടെന്നാണ് ആളുകള്‍ പറയുന്നത്?”
അവന്‍ ദേഷ്യത്തോടെ മുഖം മാറ്റി. പിന്നെ വീണ്ടും കാതറിനെ നോക്കി. അവളാകട്ടെ, കണ്ണുകള്‍ അടച്ച്, കൈകള്‍ കൂപ്പി ധ്യാനവിലീനിതയായി…
ക്വയറിലെ സംഘാംങ്ങള്‍ പല്ലവി പാടിക്കഴിഞ്ഞു. അപ്പോള്‍ പശ്ചാത്തല സംഗീതം തുടങ്ങി. അതിനു ശേഷം ചരണം പാടിയത് ഒരു ഗായികകയാണ്. തലകുനിച്ചിരിക്കയായിരുന്ന നെവില്‍ അത് കേട്ട് പെട്ടെന്ന് മുഖമുയര്‍ത്തി നോക്കി.
ഹെലന് പാടുന്നത് അവന്‍ കണ്ടു.
“വിര്‍ജിന്‍ മേരീടെ പാട്ട് കൊള്ളാം…”
അവന്‍ പിറുപിറുത്തു.
“ജീസസ്! ടെയ്‌ലര്‍ സ്വിഫ്റ്റ് പാടുന്നത് പോലെ….”
പിമ്പില്‍ നിന്ന് ആരൊ പറയുന്നത് നെവില്‍ കേട്ടു.
“നോ, അതിനെക്കാള്‍ ബേസ് വോയ്സ് ഉണ്ട് ഹെലന്..ഷക്കീര പാടുന്നത് പോലെ…”
മറ്റൊരാള്‍ അഭിപ്രായപ്പെട്ടു.
കാതറിന്‍റ്റെ മുഖത്ത് നിന്നും അവന്‍ നോട്ടം മാറ്റി ക്വയറിനെ നോക്കി.
ആ നിമിഷം അവളുടെ നോട്ടം തന്നില്‍ പതിഞ്ഞത് നെവില്‍ കണ്ടു. പിശാച്, എന്ത് കാണാനാ എന്‍റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കുന്നത്? അപ്പുറത്തെ സൈഡിലേക്ക് നോക്കിയപ്പോള്‍ നെവില്‍ ആദ്യമൊന്ന് വിരണ്ടു. ഹെലന് തന്നെ നോക്കുന്നത് നോക്കിയിരിക്കുകയാണ് സാന്ദ്ര!
“എന്നാടി?”
അവന്‍ കൈകള്‍ പൊക്കി ആംഗ്യം കാണിച്ചു ചോദിച്ചു.
“എല്ലാം മനസിലായി..” എന്ന അര്‍ത്ഥത്തില്‍ സാന്ദ്ര അര്‍ത്ഥഗര്‍ഭമായ രീതിയില്‍ പുഞ്ചിരിക്കുന്നത് നെവില്‍ കണ്ടു.
“ആ കൊച്ച് ശരിക്കും മാലാഖ വല്ലതുമാണോ?”
പിമ്പില്‍ നിന്നും ഒരു സ്ത്രീ സ്വരം അവന്‍ കേട്ടു.
“ഒരു പെണ്ണിന് ഇതുപോലെയൊക്കെ സുന്ദരിയാകാന്‍ പറ്റുമോ?”
“ഹെലന്‍റ്റെ മമ്മിയും ഇതുപോലെയാരുന്നു..അതി സുന്ദരി…മമ്മീടെ മോളാ ഹെലന്…”
മറ്റൊരാള്‍ അഭിപ്രായപ്പെട്ടു.
നെവില്‍ അത് കേട്ട് പുച്ഛത്തോടെ പുഞ്ചിരിച്ചു. മാലാഖ പോലും! എന്നുവെച്ചാ പറഞ്ഞവള്‍മ്മാരോക്കെ എന്നും മോണ്‍ട്രിയോള്‍ തെരുവുകളില്‍ മാലാഖമാരോക്കെ കണ്ടോണ്ടിരിക്കുന്നവരല്ലേ! പോയി ചത്തൂടെ!
ഒന്നര മണിക്കൂറെങ്കിലും നീണ്ട സര്‍വ്വീസിന് ശേഷം നെവില്‍ കാതറിനോടൊപ്പം പള്ളിക്ക് പുറത്തേക്ക് നടന്നു.
വിശാലമായ കോമ്പൌണ്ടിന്‍റെ അതിരില്‍ ദീര്‍ഘരൂപികളായ മേപ്പിള്‍ മരങ്ങള്‍ ഇടതൂര്‍ന്ന ചുവന്ന ഇലകളെയും പൂക്കളെയും ചൂടി നിന്നു. മരങ്ങള്‍ക്കിടയിലൂടെ നോത്രേ ഡാം അയലന്‍ഡ് ലേക്ക്….അതിനുമപ്പുറത്ത് ആകാശത്തെ കീഴടക്കി ജാക്വിസ് കാര്‍ട്ടിയര്‍ പര്‍വ്വതം.
കോമ്പൌണ്ട് നിറയെ ഇപ്പോള്‍ ആളുകളാണ്. മേപ്പിള്‍ മരങ്ങള്‍ക്ക് കീഴെ നിന്നും തങ്ങളുടെ വാഹനങ്ങളില്‍ ചാരി നിന്നും വര്‍ത്തമാനം പറയുകയാണ്‌. ഞായറാഴ്ച്ച ചര്‍ച്ച് സര്‍വ്വീസിന് ശേഷം അത് പതിവുള്ളതാണ്.
“എങ്ങനെയുണ്ടായിരുന്നു മോനെ സര്‍വ്വീസ്?”
കാറിന് നേരെ നടക്കുമ്പോള്‍ മമ്മ ചോദിക്കുന്നത് നെവില്‍ കേട്ടു.
“ഒന്നിനും കൊള്ളില്ല” എന്ന് പറയാന്‍ വന്നതാണ് നെവില്‍. പക്ഷെ കാതറിന്‍റെ മുഖത്തെ സന്തോഷവും പ്രകാശവും കണ്ടപ്പോള്‍ അവനങ്ങനെ പറയാന്‍ തോന്നിയില്ല.
“ഗുഡ്, മമ്മാ….ഐ ലൈക് ഇറ്റ്‌…”
“എന്തേലും ഫീല്‍ ഉണ്ടായോ?”
ജാക്വിസ് കാര്‍ട്ടിയര്‍ മൌണ്ടന്‍റെ അപ്പുറത്ത് നിന്നും പറന്നടുക്കുന്ന ഫ്ലെമിങ്ഗോ പക്ഷികളെ നോക്കി അവള്‍ മകനോട്‌ ചോദിച്ചു.
“ഫീലോ? എന്ത് ഫീല്‍?”
“ഫീലിംഗ്…ഒരു ഡിവൈന്‍ ഫീലിംഗ്…ഫീലിംഗ് ഓഫ് ബീയിംഗ് ബ്ലെസ്സ്ഡ്…”
“അതിപ്പോ….”
അവന്‍റെ കണ്ണുകളും ഒരു നിമിഷം പൊങ്ങിപ്പറക്കുന്ന ഫ്ലെമിങ്ഗോകളില്‍ പതിഞ്ഞു.
“ആ ഫീലിംഗ് ഒക്കെ എനിക്ക് മമ്മാ തരുന്നുണ്ടല്ലോ…”
പിമ്പില്‍ നിന്ന് കാതറിനെ പുണര്‍ന്നുകൊണ്ട് നെവില്‍ പറഞ്ഞു.
“മമ്മാ ഉള്ളപ്പോള്‍ എനിക്കെപ്പഴാ ആ ഡിവൈന്‍ ഫീല്‍ ഇല്ലാത്തത്? ഞാനെപ്പഴാ ബ്ലെസ്സ്ഡ് അല്ലാത്തത്?”
കാതറിന്‍റെ ഉള്ള് ഒരു നിമിഷം ഒന്ന് പിടഞ്ഞു. വികാരത്തള്ളിച്ചയില്‍ അവള്‍ക്കും അവനെ അമര്‍ത്തി കെട്ടിപ്പിടിക്കണം എന്ന് തോന്നി.
“മോനെ, വിട്…”
തന്‍റെ ദേഹത്ത് നിന്നും നെവിലിന്‍റെ കൈകള്‍ വിടുവിച്ചുകൊണ്ട് കാതറിന്‍ പറഞ്ഞു.
“ആള്‍ക്കാര് നോക്കുന്നെടാ പൊട്ടാ…അവരൊക്കെ കരുതും, വളന്നു പോയെങ്കിലും ഇപ്പഴും നീ കുഞ്ഞ്കളിക്കുവാ എന്ന്…”
പ്രധാന പാതയോട് ചേര്‍ന്ന് നിന്നിരുന്ന മേപ്പിള്‍ മരത്തിന്‍റെ ചുവട്ടില്‍ നിന്ന് ജസ്റ്റിന്‍ റെയ്ഗന്‍ തന്നെ കൈ വീശി കാണിക്കുന്നത് കാതറിന്‍ കണ്ടു.
“മമ്മാ പൊയ്ക്കോ,”
ചര്‍ച്ചിന്‍റ്റെ ഗാര്‍ഡന്‍റെ സമീപം തന്‍റെ കൂട്ടുകാര്‍ നില്‍ക്കുന്നത് കണ്ടിട്ട് നെവില്‍ കാതറിനോട്‌ പറഞ്ഞു.
“ഞാന്‍ ഫ്രണ്ട്സിനെ ഒന്ന് കണ്ടിട്ട് വന്നേക്കാം…”
“ലേറ്റാകരുത്…”
അവനെ കാത്തിരിക്കുന്ന കൂട്ടുകാര്‍ക്ക് ഒരു പുഞ്ചിരി സമ്മാനിച്ച് കാതറിന്‍ പറഞ്ഞു.
അവരും അവളെ നോക്കി ഹൃദ്യമായി പുഞ്ചിരിച്ചു.
“ഇല്ല മമ്മാ…”
നെവില്‍ കൂട്ടുകാരുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു.
“ചര്‍ച്ചില്‍ അറ്റന്‍ഡ് ചെയ്യുക എന്ന പണീഷ്മെന്‍റ് ഒന്നും ആരുടേയും തീരാറായില്ലേ?”
അവരുടെ സമീപമെത്തി പരിഹാസച്ചുവ കലര്‍ന്ന സ്വരത്തില്‍ നെവില്‍ ചോദിച്ചു.
