പോകുമല്ലോ എന്ന് ഓര്‍ക്കുമ്പഴേ എന്റെ നെഞ്ച് വിങ്ങി പൊട്ടുന്നു.”
ജയ: ”നീ ഇന്നലത്തെ കാര്യങ്ങള്‍ പറയെടീ.”
മാനസ: ”ഇനി ഞാന്‍ പ്രത്യേകിച്ച് പറയാനെന്താ. നിങ്ങളൊക്കെ അതിന്റെ ഉസ്താദുകളല്ലേ. നിങ്ങളൊക്കെ അനുഭവിച്ച അതേ സുഖം തന്നെയാ ഞാനും അനുഭവിച്ചത്.”
ജയ: ”നമ്മള്‍ എപ്പഴാ ചേട്ടാ മടക്കം?”
ഞാന്‍: ”അറിയില്ല. കാപ്പികുടി കഴിഞ്ഞ് പോയാലോ എന്നാ ഞാന്‍ ആലോചിക്കുന്നത്.”
മാനസ: ”ചേട്ടാ, നിങ്ങള്‍ ഇന്നു പോകണ്ട. രണ്ട് ദിവസ് കഴിഞ്ഞ് പോകാം. ഇവര്‍ക്ക് നിര്‍ബ്ബന്ധമാണെങ്കില്‍ അവര്‍ രണ്ടും കൂടി പോകട്ടെ.”
ജയ: ”അയ്യെടീ. ഇതാണ് പണ്ടുള്ളവര്‍ പറയുന്നത് കന്നിനെ കയം കാണിക്കരുത് എന്ന്.”
മാനസ: ”നിങ്ങള്‍ പോയാല്‍ പിന്നെ എന്നാ ഞാന്‍ ഇനി ചേട്ടനെ ഒന്നു കാണുന്നത്?”
ലേഖ: ”എടീ, ഒരു കാര്യം ചെയ്യാം. നീ കൂടി ഞങ്ങളുടെ കൂടെ വാ. രണ്ട് ദിവസം അവിടെ നിന്നിട്ട് വരാം.”
മാനസ: ”ഓ, അത് അമ്മ സമ്മതിക്കുമോ എന്നറിയില്ല.”
ഞാന്‍: ”ഞാന്‍ കൊച്ചച്ഛനോട് ചോദിക്കാം. നീയും നിര്‍ബ്ബന്ധം പിടിച്ചാല്‍ മതി. കൊച്ചച്ഛന്‍ സമ്മതിക്കും.”
മാനസ: ”നോക്കാം. സമ്മതിച്ചാല്‍ മതിയാരുന്നു. എനിക്ക് രണ്ട് ദിവസം കൂടി ചേട്ടന്റെ അടുത്ത് നില്‍ക്കാമല്ലോ.”
അങ്ങനെ ഞങ്ങള്‍ സംസാരിച്ച് ഇരുന്നു. മറ്റു കലാപരിപാടിയി ലേയ്‌ക്കൊന്നും കടന്നില്ല. എട്ട് മണി കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍, കുഞ്ഞമ്മ വിളിച്ചു. ഞങ്ങള്‍ താഴേയ്ക്ക് പോയി. ഞങ്ങള്‍ എല്ലാം കൂടി ഭക്ഷണം കഴിച്ചു. അതിനിടയില്‍ ഞാന്‍ തിരികെ പോകുന്ന കാര്യം എടുത്തിട്ടു.
കൊച്ചച്ഛന്‍: ”രണ്ട് ദിവസം ഇവിടെ നിന്നിട്ട് പോയാല്‍ പോരേ?”
ഞാന്‍: ”നാളെ കഴിഞ്ഞാല്‍ നിങ്ങള്‍ക്ക് രണ്ടു പേര്‍ക്കും ആഫീസില്‍ പോകണ്ടേ?”
കുഞ്ഞമ്മ: ”ശരിയാണ് നാളെ കൂടിയേ അവധിയുള്ളു. മറ്റന്നാള്‍ മുതല്‍ ആഫീസില്‍ പോകണം. നിങ്ങള്‍ക്ക് ഇന്ന് തന്നെ പോകണമെന്ന് നിര്‍ബ്ബന്ധമാണെങ്കില്‍, ഉച്ചയ്ക്ക് ഊണ് കഴിച്ചിട്ട് പോയാല്‍ മതി.”
ഞാന്‍: ”കൊച്ചച്ഛാ, മാനസയെ കൂടി ഞങ്ങള്‍ കൊണ്ടു പോകട്ടേ. നിങ്ങള്‍ ആഫീസില്‍ പോയി കഴിഞ്ഞാല്‍ പിന്നെ അവള്‍ ഇവിടെ ഒറ്റയ്ക്കാകത്തില്ലേ?”
കൊച്ചച്ഛന്‍: ”മോനേ, അവള്‍ കൂടെ വന്നാല്‍ അവിടെ വലിയ ബുദ്ധിമുട്ട് ആയിരിക്കും.”
ഞാന്‍: ”ഇല്ല കൊച്ചച്ഛാ. ഇന്ന് ശ്രീയേട്ടന്‍, അവരുടെ കമ്പനിയിലെ കൂട്ടുകാരുമായി ടൂര്‍ പോകുന്നു. മൂന്നോ നാലോ ദിവസത്തെ പ്രോഗ്രാമാണ്. അത് കൊണ്ട് പ്രശ്‌നമില്ല.”
കുഞ്ഞമ്മ: ”ചേട്ടാ, ഇവിടെ അവള്‍ക്ക് ഒറ്റയ്ക്ക് ബോറടിക്കും. അവിടെ രണ്ട്
ദിവസം പോയി ഇവരുമായി കളിക്കുന്നെങ്കില്‍ കളിക്കട്ടെ. അതുല്‍ മോനും അതുല്യ മോളും അവിടെ ഉണ്ടല്ലോ.”
കൊച്ചച്ഛന്‍: ”കളിച്ച് നടന്നാല്‍ മതിയോ? അവള്‍ പത്താം ക്ലാസ്സിലാണ് പഠിക്കുന്നത് എന്ന് മറക്കണ്ട.”
കുഞ്ഞമ്മ: ”ജയയും അവളുടെ ക്ലാസ്സിലല്ലേ. അവര്‍ ഒന്നിച്ച് പഠിച്ചുകൊള്ളും. ഓണമല്ലേ ചേട്ടാ.”
കൊച്ചച്ഛന്‍: ”നീ അവളെ കളിക്കാനങ്ങ് വിടുകയാണ് അല്ലേ?”
കുഞ്ഞമ്മ: ”ഓ രണ്ട് ദിവസം അവിടെ പോയെന്ന് വച്ച് അവളുടെ പഠിത്തമൊന്നും പോകത്തില്ല. സ്‌ക്കൂള്‍ തുറക്കാന്‍ ഇനിയും നാലഞ്ച് ദിവസമില്ലേ.”
ജയ: ”മാനസ, ഞങ്ങളുടെ ക്ലാസ്സിലെ ഫസ്റ്റാണ്. അവളുടെ കാര്യത്തില്‍ പേടിക്കാനൊന്നുമില്ല.”
കൊച്ചച്ഛന്‍: ”നിര്‍ബ്ബന്ധമാണെങ്കില്‍ പൊയ്‌ക്കോട്ടെ.”
എല്ലാവര്‍ക്കും സന്തോഷമായി. ഞങ്ങള്‍ കാപ്പികുടി കഴിഞ്ഞ് എഴുന്നേറ്റു. ജയ, അവളുടെ വീട്ടിലേയ്ക്ക് വിളിച്ച്, ഞങ്ങള്‍ ഊണ് കഴിച്ചിട്ടേ തിരികെ എത്തൂ എന്ന് അറിയിച്ചു. പിന്നെ ഞങ്ങള്‍, മുറ്റത്തൊക്കെ ഇറങ്ങി അവിടെയൊക്കെ നടന്നു. മാനസയ്ക്ക് ആയിരുന്നു ഏറ്റവും കൂടുതല്‍ സന്തോഷം. ഏതാണ്ട് ഒരു മണിക്കൂര്‍ ഞങ്ങള്‍ അവിടെ ചുറ്റി നടന്നു. പിന്നെ അകത്ത് കയറി.
തുടരും…………