വെള്ളി നക്ഷത്രം

Vellinakshathram | Author : RDX

ഇതൊരു സാധാരണ സ്റ്റോറി ആണ്‌. അത് മനസ്സിൽ കണ്ട് വേണം കഥ വായിക്കാൻ വായിക്കാൻ. ഒരു വലിയ എഴുത്തുകാരൻ ഒന്നും അല്ല ഞാൻ.തെറ്റുകൾ ഒരു തുടക്കക്കാരൻ്റെ തെറ്റ് ആയി കണ്ട് ക്ഷമിക്കുക..

[ 5000 വർഷം മുൻപ് ]

ഒരു വലിയ യുദ്ധകളം അവിടെ ഇവിടെയായി കുറെ പടയാളികൾ മരിച്ചു കിടക്കുന്നു. എങ്ങും രക്തമയം.

ചുറ്റും കൂടി നിൽക്കുന്ന ജനങ്ങൾ.അവരുടെ മുഖം എല്ലാം കോപം കൊണ്ട് വലിഞ്ഞു മുറുകി നിൽക്കുന്നു. അവരുടെ ദൃഷ്ടി ഒരു സ്ത്രിയിൽ ആണ്‌. ജനക്കൂട്ടത്തിന് നടുവിൽ ആയുധം ഏന്തിയ ഒരു വീരൻ.

അവനു കീഴെ മുട്ടുകുത്തി തലകുനിച്ചു കീഴടങ്ങി നിൽക്കുമാർ ഒരു സ്ത്രീ ഇരിക്കുന്നു…

അവൻ ആ സ്ത്രീയുടെ കഴുത്തിലേക്ക് ആയുധം വച്ചു…. അവൻ്റെ മുഖം ആകെ വലിഞ്ഞു മുറുകി നിൽക്കുന്നു….

അവൻ ദേഷ്യത്തിൽ ആ വാൾ ചെറുതായി ചലിപ്പിച്ചു…അതിൻ്റെ മറുപടി എന്നോണം അവളുടെ കഴുത്തിൽ ആ വാൾ ചെറിയ മുറിവേൽപ്പിച്ചു…

അതു അവൾക്ക് ചെറിയ വേദന ഉണ്ടാക്കി… അവൾ ചെറുതായി എരിവ് വലിക്കുന്ന പോലെ കഴുത്ത് മാറ്റി…

വേദന മാറിയതും അവള് അവൻ്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി…അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞിരുന്നു….

ഞാൻ തെറ്റ് ചെയ്തു എന്ന് കരുതുന്നുണ്ടോ ദേവ നി…. ഞാൻ അത്ര നീചം ആയ പ്രവർത്തി ചെയ്യുമോ….

അവളുടെ തൊണ്ട ഇടറിയിരുന്നു….

ഇത് പറയുമ്പോഴും ഗ്രാമത്തിലെ ജനങ്ങൾ എല്ലാവരും ഒരു ശത്രുവിനെ പോലെ അവളെ നോക്കി കൊണ്ട് ഇരുന്നു…. അവരുടെ കണ്ണുകളിൽ അവളോട് ഉള്ള അമർഷം നിറഞ്ഞു നിന്നിരുന്നു… അവളുടെ മരണം കാണണം എന്ന നിശ്ചയത്തോടെ….

നി ഒരു ക്രൂര ആണ് എന്ന് ഞാൻ കരുതുന്നില്ല… പക്ഷെ എന്നെ സ്വന്തം ആക്കാൻ ആയി നീ എന്തൊക്കെ ആണ് ചെയ്തത് എന്ന് നീ ഒന്ന് ചിന്തിച്ചു നോക്ക്…

അത് ചെയ്യാൻ നി ആരുടെ സഹായം ആണ് തേടിയത് എന്നും നി ഓർക്കുന്നത്തെ നന്നായിരിക്കും….

പാവപ്പെട്ട ജനങ്ങൾ, അവരുടെ കുട്ടികൾ അവരൊക്കെ നിന്നോട് എന്ത് തെറ്റാണു ചെയ്തത്,,,”

ദേവൻ്റെ ആ ചോദ്യത്തിന് മുൻപിൽ അവൾ ഉത്തരം കിട്ടാതെ അവളുടെ തല താഴ്ന്നു..അവളുടെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞിരുന്നു.

“,,,,,എന്റെ പ്രണയം സത്യം ആണ്…അതിന് വേണ്ടി ആണ് ഞാൻ ഇതെല്ലാം ചെയ്തത്…അതിനു ഇടയിൽ ശേരിയോ തെറ്റോ ഞാൻ നോക്കിയില്ല… എൻ്റെ മുന്നിൽ നി മാത്രം ആയിരുന്നു…”

സൂര്യൻ അത് ഒരു നിമിഷം നോക്കി… അവന്റെ ഉള്ളിൽ അത് കണ്ടു ചെറിയ വേദന വരാൻ തുടങ്ങി. പെട്ടന്ന് അവന്റെ മനസിലേക്ക് കുട്ടികളുടെ കരച്ചിലും ജനങ്ങളുടെ പ്രണാരക്ഷിക്കാൻ നിലവിളികളും അവന്റെ ചെവിയിൽ മുഴങ്ങി…

അവന്റെ മനസിലേക്ക് കോപം ഇരട്ടി വാൾ അവളുടെ കഴുതിലേക്കു കൂടുതൽ അടുപ്പിച്ചു.

“,,,,,,നിന്റെ അപേക്ഷയ്ക്കോ, ഈ കണ്ണുനീരിലോ നീ ചെയ്ത് തെറ്റിന് ഒരു പ്രായശ്ചിത്തം അല്ല.. പറയു കഴുത്തു ഛേദിക്കുന്നതിന് മുൻപേ നിന്റെ അവസാന ആഗ്രഹം,,,,,”

അവളുടെ കഴുത്തിലേക്കു വാൾ മുട്ടിച്ചു സൂര്യൻ ഉറക്കെ പറഞ്ഞു..

“പല കാര്യങ്ങളും എനിക്ക് ഇവിടെ പറയാൻ കഴിയില്ല ദേവ… അത് നി ഒരിക്കലും അറിയാനും പാടില്ല…

അവള് ചിരിയോടെ കൂട്ടിച്ചേർത്തു…ദേഷ്യത്തോടെ നിൽക്കുന്ന അവൻ്റെ മുഖം ഒരു സംശയത്തോടെ അവളെ ചൂഴ്ന്നു നോക്കി…

,,,,,എനിക്ക് ഒരു ആഗ്രഹമേ ഉള്ളു.. ഈ ജന്മത്തിൽ എനിക്ക് സാധിക്കാതെ പോയ ഒന്ന് അത് നീ… നീയാണ് എന്റെ ആഗ്രഹം അടുത്ത ജന്മത്തിൽ എങ്കിലും എനിക്ക് അത് നേടണം… ഇതാണ് എനിക്ക് വേണ്ടത്,,,,”

അവൾ കണ്ണുകൾ അവന്റെ കണ്ണിലേക്ക് നോക്കി പറഞ്ഞു… അവസാന പുഞ്ചിരിയോടെ അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി…

സൂര്യൻ ഞെട്ടി അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി. ഒരു ചെറു പുഞ്ചിരിയോടെ അവന്റെ കണ്ണിലേക്ക് നോക്കി നിൽക്കുന്നു..

അവൻ എന്ത് ചെയ്യണം എന്ന് അറിയാതെ നിന്നുപോയി. അവന്റെ കൈ തളരുന്നപോലെ തോന്നി..

സൂര്യൻ അവന്റെ ഇടതു വശത്തേക്ക് നോക്കി. അവിടെ അവനെ നോക്കി രാജാകീയം ആയ വസ്ത്രങ്ങളും തലയിൽ ചെറിയ കിരീടവും കയ്യിൽ ഒരു ദണ്ടും ഏന്തി രാജകുമാരി നിൽപ്പുണ്ട്. അവള് ഇതൊന്നും തന്നെ ബാധിക്കുന്ന കാര്യം അല്ല എന്ന ഭാവത്തിൽ ദൂരേക്ക് നോക്കി നിൽക്കുന്നു… അവളുടെ മുഖത്തും ചെറിയ അമർഷം കാണാം…

ആ കുമാരിക്ക് പിന്നിൽ ആയി തടിച്ചു കൂടിയ ജനങ്ങളും.. അവൾ കയ്യിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന ദണ്ട് ഉയർത്തി നിലത്തേക്ക് ഇടിച്ചു…കൊല്ലുവാൻ ആജ്ഞ എന്നോണം കാണിച്ചു…

അവൻ അവളെ നോക്കി. അവൾ കണ്ണ് അടച്ചു മരണത്തെ തയ്യാറായി നിൽക്കുന്നു.,, അവളുടെ മുഖത്ത് ഒരു ജയിച്ച വീര ആയ സ്ത്രീയുടെ പുഞ്ചിരി ഉണ്ടായിരുന്നു…

അവൻ ജനങ്ങളെയും കുമാരിയെയും പ്രകൃതിയെയും സാക്ഷ്യം ആക്കി വാൾ ഉയർത്തി താഴെക്ക് ആഞ്ഞു വീശി..

അവളുടെ കഴുത്തിനു മുന്നിലൂടെ വാൾ കയറി ഇറങ്ങി അവളുടെ കഴുത്തിൽ നിന്നും അവളുടെ തല വേർപെട്ട് വീണു … അവളുടെ ശരീരം ഒരു വശത്തേക്ക് വീണു പിടച്ചു… അതിൽ നിന്നും രക്തം ഒഴുകി കൊണ്ട് ഇരുന്നു… പതിയെ പതിയെ അവളുടെ തലയില്ലത്ത ശരീരം നിച്ഛലം ആയി…

അറ്റ് കിടക്കുന്ന അവളുടെ മുഖത്ത് അപ്പോഴും പുഞ്ചിരി ഉണ്ടായിരുന്നു..

എങ്ങും ജനങ്ങളുടെ ആരവം മുഴങ്ങി

“സേനാധിപതിദേവേന്ദ്രൻ,,,വിജയിക്ട്ടെ”

“സേനാപതിദേവേദ്രൻ,,,, വിജയിക്കട്ടെ..

ജനങ്ങൾ സന്തോഷത്തോടെ ആരവം മുഴക്കി. നാട് ആകെ അറിയിച്ചു..

കാർ മേഘത്താൽ മൂടിയ ആകാശം വഴി ഒരു നീല പ്രകാശത്തോടെ വാൽ നക്ഷത്രം കടന്നു പോയി… അത് ആരും കണ്ടില്ല… ആരാവങ്ങൾക് ഇടയിൽ ആരും അത് ശ്രെദ്ധിച്ചതും ഇല്ല.

ഗ്രാമത്തിലെ ജനങ്ങളും കൊട്ടാരത്തിലെ ആളുകളും പിരിഞ്ഞു പോയി… എന്നാൽ അവിടെ ഒരാൾ മാത്രം അവശേഷിച്ചിരുന്നൂ… അത് ദേവനായിരുന്നു…

അവൻ അവളുടെ മുഖത്തേക്കും അവളുടെ ജീവൻ നിലച്ച ശരീരത്തിലേക്കു അവൻ മാറി മാറി നോക്കി കൊണ്ട് നിന്നിരുന്നു….

പതിയെ അവൻ്റെ കയ്യിൽ നിന്നും അവൻ്റെ ഉടവാൾ ഒഴുകി നിലത്തേക്ക് വീണു…അവൻ്റെ അവളൂടെ എപ്പോഴും പുഞ്ചിരിക്കുന്ന മുഖത്തോട് കൂടിയ തലയെ കോരി എടുത്തു.. അവളുടെ ജീവൻ അറ്റ് കിടക്കുന്ന ശരീരത്തോട് ചേർത്ത് വച്ച്…

ഞാൻ വളർന്നു വലിയ പടത്തലവൻ ആയാൽ നിന്നെ ഞാൻ കല്യാണം നിന്നെ ഞാൻ കല്യാണം കഴിക്കും എന്നിട്ട് നമ്മൾ ഒരുമിച്ച് കുറെ കാലം ജീവിക്കും….

തൻ്റെ കളികൂട്ടുകാരി ആയ പന്ത്രണ്ട് വയസുകാരിയോട് താൻ കളിച്ചു കൊണ്ട് ഇരിക്കുന്നതിന് ഇടയിൽ വാക്ക് കൊടുത്തത് അവൻ ഓർമയിലേക്ക് ഓടി വന്നു….

അതുവരെ അവൻ പിടിച്ചു നിന്ന കണ്ണുനീർ അവൻ്റെ കണ്ണുകളെ കടന്നു പുറത്തേക്ക് ഒഴുകി ഇറങ്ങി…