ആ ചിന്തകൾ അവളെ കൂടുതൽ രതിമൂർച്ചയിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയി… അപ്രോണിന്റെ മുകളിലൂടെ തന്റെ ചക്കകുടങ്ങളിൽ അവൻ പിടിച്ചു ഞെക്കികൊണ്ട് അവളുടെ പൂറിൽ അടിതുടർന്നു… ഡൈനിങ് ടേബിളിൽ ഇരുന്ന ബാക്കി മിക്സഡ് ഫ്രൂട്ട് ജാം എടുത്തു ഫൈസൽ അവളുടെ ചുണ്ടിലും കഴുത്തിലും മുലകളിലും തേച്ചു പിടിപ്പിച്ചു
ഡിനിംഗ് ടേബിളിൽ കിടന്നു കുലുങ്ങിക്കൊണ്ട് അവളുടെ കാമശൃംഗാരങ്ങളും ഒലിക്കുന്ന പൂറിൽ കയറി ഇറങ്ങുന്ന കുണ്ണയിൽ നിന്നും പ്ലക്ക് പ്ലക്ക് പ്ലക്ക് ശബ്ദങ്ങൾ ആ മുറിയിൽ നിറഞ്ഞു… അവളുടെ ചുണ്ടിലെയും കഴുത്തിലെയും മുലകളിലും പറ്റിക്കിടുന്ന ജാം അവൻ നക്കിയെടുത്തു അവളുടെ പൂറ്റിൽ ശക്തിയായി അടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു… സുഖം കൊണ്ട് ഫൈസലിന്റെ അരക്കെട്ട് അവൾ കാലുകൾ കൊണ്ട് മുറുക്കി അവനെ ബന്ധിച്ചു… അല്പംനേരം അടിച്ചു കഴിഞ്ഞു ഒടുവിൽ അവന് പൊട്ടി ഒലിച്ചു… അവളുടെ പൂറിൽ അവന്റെ വാണപ്പാൽ നിറഞ്ഞു കവിഞ്ഞു തുടവഴി ഒലിച്ചിറങ്ങിവന്നു….
അതെ സമയം പ്രദീപ്പും സഞ്ജുവും ഹോട്ടൽ മുറിയിൽ….
സഞ്ചു വെപ്രളത്തോടെ തന്റെ ബാഗുകൾ പരിശോധിക്കുകയായിയുന്നു
പ്രദീപ് :- മോനെ നീ ഒന്ന് സമാധാനപ്പെട്.. നിനക്ക് ഉറപ്പാണോ ബാഗിൽ അത് ഉണ്ടായിരുന്നു എന്ന്?
സഞ്ചു :- എനിക്ക് ഓർമ വരുന്നില്ല അച്ഛാ… പേടിയാവുന്നു… നാളെയാണ് ഇന്റർവ്യൂ
പ്രദീപ് :- നീ ടെൻഷൻ അടിക്കല്ലേ… നീ ചിലപ്പോൾ അത് വീട്ടിൽ വെച്ചു തന്നെ മറന്നുപോയി കാണും… ഞാൻ പോയി തപ്പി എടുത്തോണ്ട് വരാം…
സഞ്ചു :- പക്ഷെ ഇന്റർവ്യൂ നാളെയല്ലേ…
പ്രദീപ് :- ആ ഇപ്പൊ സാമ്യം 3 മണിയല്ലേ ആയുള്ളൂ… ഞാൻ ഇപ്പോൾ തന്നെ അങ്ങോട്ടേക്കുള്ള ബസിൽ കയറി രാത്രി അവിടെ എത്തി എന്റെ ബൈക്കിൽ ഇങ്ങോട്ടേക്കു വരാം… നീ പേടിക്കണ്ട… രാവിലെ ആവുമ്പോളേക്കും ഞാൻ എത്തിക്കൊള്ളാം…
സഞ്ചു :- ശെരി അച്ഛാ….
സഞ്ജുവിനോട് യാത്ര പറഞ്ഞു പ്രദീപ് ഈവെനിംഗ് ബസ്സിൽ തിരിച്ചു പോയി… വഴിയിലെ ബ്ലോക്കും മഴയും കാരണം ഒരു മണിക്കൂർ കൂടുതൽ ലേറ്റ് ആയി. ഇടയ്ക്ക് എപ്പോളോ ചാർജ് കുറവായത് കൊണ്ടു പ്രദീപിന്റെ ഫോൺ സ്വിച്ച് ഓഫും ആയി ഒരു ഒൻപതു മണിയായി നാട്ടിൽ എത്തിയപ്പോൾ… അന്ന് നായർ ദിവസം ആയതുകൊണ്ട് കടകൾ ഒന്നും തുറന്നിട്ടില്ല ആ സമയം ഒരു ഓട്ടോ പോലുമില്ല നല്ല മഴയുമുണ്ട്.
തിരിച്ച് സഞ്ജുവിന്റെ ഹോട്ടൽ റൂമിൽ…
സഞ്ചു ബാഗ് ഒന്നുടെ പരിശോധിച്ചപ്പോളാണ് അവൻ മിസ്സ്‌ ആയിപോയി എന്ന് കരുതിയ ഫയൽ ബാഗിന്റെ ഒരു രഹസ്യ അറിയിൽ നിന്നും അവന് കിട്ടിയത്. അവൻ ഞെട്ടിപ്പോയി… അവൻ പെട്ടന്നു അച്ഛനെ വിളിച്ചു പറയാൻ നോക്കിയെങ്കിലും ഫോൺ ഓഫ് ആയതുകൊണ്ട് അറിയിക്കാൻ പറ്റിയില്ല… അവൻ വാട്സാപ്പിൽ ഒരു മെസ്സേജ് ഇട്ടു…
“അച്ഛാ ഫയൽ ഇവിടെ തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നു… നാളെ തന്നെ വരണം എന്നില്ല… ഇന്ന് പോയി റസ്റ്റ്‌ എടുത്തു പതുകെ വന്നാൽ മതി ”
വാട്സാപ്പിൽ ഒറ്റ ടിക്ക് ഓടെ അത് മറുപടി ഇല്ലാതെ നിശ്ചലമായി….
പ്രദീപ് ബസ് സ്റ്റോപ്പിൽ എത്തി… നല്ല മഴക്കാറുണ്ട്… അടുത്തുള്ള ഒരു പെട്ടിക്കടയിൽ ഒരു ചെറിയ പത്തു രൂപ ടോർച് വാങ്ങി പോക്കറ്റിൽ ഇട്ടു… പെട്ടെന്നുള്ള ഈ തിരിച്ചുപോക്ക് പ്രദീപ് പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നില്ല ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ അയാൾ ബൈക്ക് ബസ്റ്റോപ്പിൽ വെച്ചേനെ… റോഡിലൂടെ നടന്നു പോകുമ്പോഴാണ് വീട്ടിലേക്കുള്ള വഴി പോകുന്ന ഒരു മരത്തടി കൊണ്ടുപോകുന്ന ലോറി കണ്ട പ്രദീപ് കൈ നീട്ടിയത്… എന്തോ ഭാഗ്യം അയാൾ വണ്ടി നിർത്തി… ഏതോ ഒരു തമിഴ്നായിരുന്നു… കുറച്ചു ദൂരം ആ വണ്ടിയിൽ സഞ്ചരിച്ചു.. വീട്ടിൽ നിന്ന് രണ്ട് കിലോമീറ്റർ അടുത്ത് വരെ പ്രദീപിന് എത്താൻ സാധിച്ചു… അപ്പോഴാണ് ആ നശിച്ച മഴയുടെ ബാക്കി മഴ… നല്ല കോരിച്ചൊരിയുന്ന മഴയായിരുന്നു പ്രദീപിന്റെ കൈയിൽ ആണെങ്കിൽ ഒരു വാഴയില പോലും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല…ആകെ ഒരു ഷോൾഡർ ബാഗ് മാത്രം… നല്ല മഴയിൽ നനഞ്ഞു കുളിച്ച് അയാൾ നടന്നു നീങ്ങി…. മുഖത്ത് വെച്ച കണ്ണട ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് അയാൾ തുടയ്ക്കുന്നുണ്ട് …തുടയ്ക്കുന്തോറും അത് നനഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു… അത്രയും കോരി ചൊരിയുന്ന മഴയായിരുന്നു… ഒടുവിൽ രാത്രി എങ്ങനെയോ അയാൾ തപ്പി തടഞ്ഞു വീട്ടിലെത്തി…നല്ല കാറ്റും ഇടിമിഞ്ഞലും… കോളിംഗ് ബെൽ അടിക്കാൻ നോക്കിയപ്പോൾ അത് അടിയുന്നില്ലായിരുന്നു… അപ്പോഴാണ് മഴയത്ത് കരണ്ട് പോയത് പ്രദീപ് അറിഞ്ഞത്…
പ്രദീപ് :- സാവിത്രി… സാവിത്രി… കതക് തുറക്ക്…. നല്ല മഴയായതുകൊണ്ട് ശബ്ദം ഒന്നും ഉള്ളോട്ട് എത്തുന്നില്ല…
പ്രദീപ് തന്റെ ഡ്യൂപ്ലിക്കേറ്റ് താക്കോൽ ബാഗിൽ നിന്നും എടുത്ത് വാതിൽ തുറന്നു…ഭാഗ്യം അകത്തു നിന്നും കുറ്റിയിട്ടിട്ടില്ലായിരുന്നു.. അകത്തു കയറി വാതിലടച്ചു അപ്പോളാണ് പെട്ടെന്ന് കരണ്ട് വന്നത്… അയാൾ മുന്നോട്ടു നീങ്ങി… സാവിത്രി എന്ന് വിളിക്കുന്നതിന് മുൻപ് സോഫയിൽ അഴിച്ചിട്ട ഒരു പാന്റും ഷർട്ടും ജോക്കിയും ഒരു നൈറ്റിയും കണ്ടത്…. നൈറ്റി സാവിത്രിയുടെതായിരുന്നു പക്ഷേ അലങ്കോലമായി അയച്ചിട്ട് കിടന്ന പാന്റും ഷർട്ടും പിന്നെ ജോക്കി ജെട്ടിയും തന്റെ മകന്റെത് അല്ല എന്ന ബോധ്യം പ്രദീപിന് ഉറപ്പായിരുന്നു… അപ്പോഴാണ് ബെഡ്റൂമിന്റെ ഉള്ളിൽ നിന്നും ഒരു കളിയും ചിരിയും ഞെരിക്കവും കേൾക്കുന്നത്… അയാൾ ആകെ പരിഭ്രമത്തോടെ അങ്ങോട്ടേക്ക് അടുത്ത് നടന്നുപോയി… ബെഡ്റൂം ലോക്ക് ചെയ്തിരുന്നു… പ്രദീപ് കുനിഞ്ഞുനിന്നു കീ ഹോളിലൂടെ നോക്കി… സ്വന്തം കണ്ണുകളിൽ ഇരുട്ട് കേറുന്നതുപോലെ പ്രദീപിന് തോന്നി… തന്റെ മകന്റെ കൂട്ടുകാരനും സ്വന്തം ഭാര്യയും പിറന്നപ്പടി ബെഡിൽ കിടന്നു അഴിഞ്ഞാടുന്നു…
ആ കായ്ച്ച കണ്ടു ആകെ തകർന്നു താഴെയിരുന്ന് അയാൾ വാപൊത്തി കരഞ്ഞു….
ഇല്ല അത് എന്റെ സാവിത്രി അല്ല… എന്റെ സാവിത്രി എന്നോട് അങ്ങനെ ചെയ്യില്ല…. അയാൾ മനസ്സിൽ ആവർത്തിച്ചു… മനസ്സിലുള്ളത് ആവർത്തിച്ച് ആവർത്തിച്ച് അയാൾ അറിയാതെ അത് തന്നെ പുലമ്പി കൊണ്ടിരുന്നു….
ആദ്യം ഞെട്ടൽ പിന്നെ സങ്കടം വഞ്ചന മാനക്കേട് എല്ലാംകൊണ്ടും പ്രദീപിന്റെ കണ്ണുകളിൽ ചുവപ്പ് മാത്രമായി…
അയാളുടെ കൈകൾ തരിച്ചു അയാളുടെ തല പൊട്ടുന്നത് പോലെ തോന്നി…
അയാളുടെ ഉള്ളിൽ എന്നോ ഉറങ്ങിക്കിടന്ന ആ മൃഗം അത് പുറത്തുവന്നു….
വർഷം 1988
പ്രദീപിന് വയസ്സ് 26
ഇടുക്കി പോലീസ് സ്റ്റേഷൻ…
ഹെഡ് ഗാർഡ് കോൺസ്റ്റബിൾ സധശിവൻ കരഞ്ഞു വിതമ്പി നിൽക്കുന്ന രണ്ടു കുടുംബളുടെ പരാതി എഴുതി വാങ്ങിക്കുകയായിരുന്നു…
സധശിവൻ :- ആ മക്കളെ അവസാനമായി കണ്ടത് എപ്പോളാണ്…
ഗോവിന്ദൻ :- സർ മൂന്നാം തീഴതി രാത്രി മുതൽ അവരെ കാണാൻഇല്ല….
സധശിവൻ :- മകളുടെ പേര് വർഷ അല്ലെ… മകന്റെ പേര് റോഷൻ… ഓക്കേ ഓക്കേ…. ഒന്നും പേടിക്കണ്ട ചേട്ടാ പിള്ളേര് ഒളിച്ചോടി പോയതാവും… എന്തായാലും ഞങ്ങൾ അനുവേശിക്കാം എന്തെങ്കിലും കിട്ടിയാൽ വൈകാതെ അറീക്കാം…
