💓 ആരതി കല്യാണം 💓 – 8 32അടിപൊളി  

റൂമിലെത്തി വാതിലടച്ച് ഞാൻ നേരെ ബാത്റൂമിൽ ചെന്ന് പല്ലൊക്കെ തേച് മോഖങ്കൂടിയൊന്ന് കഴുകി പുറത്തിറങ്ങി… പിന്നെയൊരു ഡ്രെസ്സുമെടുത്തിട്ട് ഇന്നലെ ഞാൻ കൊണ്ടുവന്ന ബാഗും കൈയിലെടുത്ത് താഴോട്ടിറങ്ങിയതും മോളിലേക്ക് കേറാൻ നിക്കുന്ന അമ്മേം ശരത്തേട്ടനേം ചേച്ചിയെമാണ് കണ്ടത്…!

“” എന്താഭി…? നീയെങ്ങട്ടാ ഇതൊക്കെ എടുത്ത്…? “” എന്നെ തടഞ്ഞു നിർത്തി ദേഷ്യത്തോടെ അമ്മ ചോദിച്ചു… പക്ഷെ സ്വന്തം മോനായ എന്നെ ഇതുവരെ മനസ്സിലാക്കാത്ത ഇവരോട് ഇനി താഴ്ന്നുകൊടുക്കാൻ ഞാൻ ഒരുക്കമല്ലായിരുന്നു…! പോരാത്തേന് ദുസ്വപ്നം പോലെ ഉള്ളിൽ പുകഞ്ഞോണ്ടിരിക്കുന്ന പഴേ ഓർമകളും…!

“” എനിക്ക് തിരിച്ച് എറണാകുളം പോണം…! ഒന്ന് മാറി നിക്ക്…! “” അമ്മയുടെ കൈ തട്ടി മാറ്റി ഞാൻ പുറത്തേക്ക് നടന്നു…! ഇന്നലെവരെ ഇത്രേം ബലമ്പിടുത്തമൊന്നും ഇല്ലാതിരുന്ന എന്റെ ഇന്നത്തെ പെരുമാറ്റം കണ്ട് ചേച്ചിയും ശരത്തേട്ടനും കണ്ണുംമിഴിച് നോക്കുന്നുണ്ട്…!

“” അഭി…! “” വീണ്ടും അമ്മ പിന്നിൽ നിന്ന് ഒച്ചവച്ചെങ്കിലും ഞാൻ തിരിഞ്ഞു നോക്കിയില്ല…! അമ്മയോട് അധികം സംസാരിക്കാണ്ടിരിക്കുന്നതാ നല്ലത്… അല്ലെങ്കി ഒരു മകന്റെ വായേൽ നിന്ന് വരാൻ പാടാത്ത പലതും ഇന്ന് പുറത്തുവന്നെന്നിരിക്കും…!

“” പറ്റുവാണെങ്കി എന്നെയൊന്ന് ബസ്റ്റാന്റിൽക്ക് ആക്കിത്തരണം…! “” മുറ്റത്തേക്കിറങ്ങിയ ഞാൻ എന്റെ പിന്നാലെ വന്ന് ഉമ്മറത്ത് നിന്നിരുന്ന ശരത്തേട്ടനെ നോക്കി ഒരപേക്ഷപോലെ പറഞ്ഞു… അത് കേട്ട ശരത്തേട്ടൻ ചേച്ചിയെ ഒന്ന് നോക്കി അകത്തേക്ക് പോയി… ആ സമയം അടുത്തായി നിന്നിരുന്ന അമ്മയേം ചേച്ചിയേം നോക്കാനും ഞാൻ മറന്നില്ല…! അമ്മേടെ കണ്ണ് ദേഷ്യംകൊണ്ട് നിറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്… ചേച്ചിയാണെങ്കി എന്ത് ചെയ്യണം ന്ന് അറിയാത്തൊരവസ്ഥയിലും…!

ചാവിയെടുത്തു വന്ന ശരത്തേട്ടൻ എന്റെ കൈയിലെ ബാഗും വാങ്ങിക്കൊണ്ട് കാറിന്റെ ഉള്ളിലേക്ക് കേറി, പിന്നാലെ ഞാനും… പോവുന്ന വഴി ഞാനോ അളിയനോ (ശരത്തേട്ടൻ) ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല… അതിനുള്ള മൂടിലായിരുന്നില്ല ഞാനെന്ന് അങ്ങേര് മനസ്സിലാക്കിയിരിക്കണം… അച്ഛൻ വീട്ടിലില്ലായിരുന്നെന്ന് തോന്നുന്നു… അല്ലെങ്കി അവടെ കാണണ്ടതല്ലേ… ഒരുകണക്കിനത് നന്നായി…!

അധിക്കാം താമസിക്കാതെ തന്നെ ഞങ്ങൾ ബസ്റ്റാന്റിലെത്തി… ബാഗുമെടുത്ത് ഞാൻ നേരെ ബസ്റ്റോപ്പിലേക്ക് കേറി നിന്നു… കൂടെ അളിയനും… അങ്ങേർക്ക് എന്നോടെന്തോ പറയാനുണ്ട്, ഞാനെങ്ങനെ പ്രതികരിക്കും എന്നറിയാത്തതോണ്ട് മിണ്ടാണ്ടിരിക്കുന്നതാണ്…! പക്ഷെ അധികനേരമൊന്നും അത് മുന്നോട്ടുപോയില്ല…!

“” എനിക്കൊന്നും അറിയില്ലായിര്ന്നടാ…! എന്നോട് ആര്യ ഇന്നലെ രാവിലെയാണ് കാര്യങ്ങളൊക്കെ പറയണേ…! ഞാൻ ഇത് നടക്കില്ല നീ സമ്മതിക്കില്ലന്നൊക്കെ കൊറേ പറഞ്ഞതാ, പക്ഷെ ലക്ഷ്മിയേച്ചി കരഞ്ഞു പറഞ്ഞപ്പോ…!”” അടുത്ത കടയിൽ നിന്ന് രണ്ട് സിഗരറ്റ് വാങ്ങി ഒന്നെനിക്ക് നീട്ടി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു…! ഞാനത് വാങ്ങാതെ നിക്കുന്നത് കണ്ട് വീണ്ടും തുടർന്നു…

“” എനിക്ക് വേറെ വഴിയില്ലായിരുന്നു…! പ്ലീസ് “”

“” മ്മ്…! “” ഞാൻ വലിയ താല്പര്യമൊന്നുമില്ലാത്ത മട്ടിൽ മൂളി…!

“” പ്ഫാ, പിടിക്കഡ മൈരേ…! “” ന്നൊരലർച്ചയായിരുന്നു…! ഹ്മ്മ് പേടിപ്പിക്കാൻ നിക്കുന്നു…! അതും നമ്മളെ…! അതോടെ ഞാനാ സിഗററ്റും വാങ്ങി കത്തിച്ച് ആഞ്ഞൊരു വലിവലിച്ചു…! ഒപ്പം അങ്ങേരെ നോക്കി നന്നായൊന്ന് ഇളിക്കേം ചെയ്തു…! ഇങ്ങേർക്കിതിലൊരു പങ്കൂല്യന്ന് എനിക്കറിയാം, എന്നാലും എല്ലാരോടും ജാഡകാണിക്കണ കൂട്ടത്തിൽ മൂപ്പരോടും കാണിച്ചെന്നെ ഒള്ളു…!

“” ഇനീന്താ നിന്റെ പ്ലാൻ…? “” എരിഞ്ഞിറങ്ങുന്ന സിഗേരറ്റിൽ നിന്ന് ഒരുപുകയെടുത്ത് അളിയൻ എന്നോട് തിരക്കി…!

“” ഒന്നും തീരുമാനിച്ചിട്ടില്ല…! ആദ്യം റൂമിലെത്തട്ടെ…! “” എന്നായിരുന്നെന്റെ മറുപടി… വേറെയെന്ത് പറയണംന്നോ ചെയ്യണംന്നോന്നുള്ള ഒരഐഡിയയും എനിക്കുണ്ടായിരുന്നില്ല… എല്ലാമൊരു പുകമായമായിരുന്നു… ചെലപ്പോ ഈ സിഗേരറ്റിന്റെ ആയിരിക്കും…!

ബസ് വന്ന് അതിൽ കേറുമ്പോ ഞാൻ ശരത്തേട്ടനെ നോക്കിയൊരു സലാം പറഞ്ഞു… അതിന് മറുപടിയായി അങ്ങേര് കൈപൊക്കി കാണിച്ചതും ഞാൻ ഒഴിഞ്ഞുകെടന്നൊരു സീറ്റിൽ പോയിരുന്നു…

ബസിലിരുന്ന് എന്റെ ചിന്തമൊത്തം ഇനിയെന്തന്നായിരുന്നു… ജീവിതം നായന്നക്കിന്നൊക്കെ പറയണപോലെ എന്റെ ജീവിതം ആരതി നക്കിന്ന് പറയേണ്ടിവരും… ഇനിയിപ്പോ കുറച്ച് കാലത്തിന് അവളെക്കൊണ്ട് വലിയ ശല്യമൊന്നുംണ്ടാവില്ല… അതിനാണല്ലോ രാവിലെ തന്നെ ഞാൻ പെട്ടീം കേടക്കേമെടുത്തു ഇങ്ങ് പോന്നത്… അവളെപ്പോലെ അവൾടമ്മക്കും വലിയ ബുദ്ധിയില്ലാത്തത് നന്നായി… വേറെ വല്ലോരും ആയിരുന്നെങ്കി എനിക്ക് പോണംന്ന് പറഞ്ഞപ്പോ തന്നെ എല്ലാരേം വിളിച്ചുകൂട്ടിയേനെ…!

ഓരോന്നാലോയിച്ചുകൂട്ടി ഞാൻ സീറ്റിലിരുന്ന് ഒറങ്ങിപ്പോയി… ഏറെ നേരത്തെ ഒറക്കത്തിന് ശേഷം കണ്ണുതുറന്ന് നോക്കുമ്പോ എനിക്കിറങ്ങേണ്ട സ്ഥലം എത്തിയിരുന്നു… അവിടന്നൊരു ടാക്സിയും വിളിച്ച് ഞാൻ എന്റെ ഫ്ലാറ്റിന്റെ മുന്നിലെത്തി… ഞാൻ ഇവടെ താമസിക്കുന്നതൊരു അത്യാവിശ്യം വലിയൊരു 2bhk സെറ്റപ്പിലാണ്… സത്യമ്പറഞ്ഞാൽ ഇതെന്റെതല്ല, ശരത്തേട്ടൻ എറണാകുളത്ത് എന്തേലും ആവിശ്യത്തിന് വരുമ്പോ താമസിക്കാൻ വേണ്ടി വാങ്ങിച്ചിട്ടതാണ്…

ഞാനവടെ കേറി ഒരുളുപ്പില്ലാതെ താമസിക്കുന്നൂന്ന് മാത്രം… ഇനി ഏറക്കി വിട്ടാലും ഞാൻപോവില്ല്യ… പക്ഷെ എനിക്കാദ്യം പോവണ്ടതെന്റെ അപാർട്മെന്റിലെക്കല്ല…! തൊട്ടപുറത്തു തന്നെ അജയ്യും അവന്റെ ഭാര്യയും താമസിക്കുണ്ട്… അതെ, അവന്റെ കല്യാണവും കഴിഞ്ഞു… ആ കഥ പിന്നെ പറയാം…! അവന്റടുത്ത് എനിക്ക് വേണ്ടപ്പെട്ട രണ്ടുപേരെ ആക്കിട്ടാ ഞാൻ നാട്ടി പോയെ…!

അവൻ താമസിക്കുന്നതിന്റെ മുന്നിലെത്തിയ ഞാൻ കാളിങ് ബെൽ അടിച്ചതും അജയ് വന്ന് വാതില് തുറന്നു…!

“” നീയോ…? കല്യാണങ്കഴിഞ്ഞ് പിറ്റേന്നന്നെ ചാടിപൊന്നോ മൈരേ നീ…! “” എന്നെ കണ്ടപാടേ ഊഞ്ഞാലാട്ടാനുള്ള അവന്റെയാ കണ്ണിച്ചോരയില്ലാത്ത മനസാക്ഷിയെ ഞാൻ മനസ്സിൽ തന്തക്ക് പറഞ്ഞോണ്ട് കടുപ്പിച്ചോന്ന് നോക്കി… എന്നാലും ഇവനിതെങ്ങനറിഞ്ഞു…?

“” ഞാനെങ്ങനറിഞ്ഞൂന്നാവും…? വിച്ചു വിളിച്ചായിരുന്നു…! അവനാ എല്ലാംബറഞ്ഞെ…! “” എന്റെ സംശയാസ്പദമായ നോട്ടം കണ്ടിട്ടാണെന്ന് തോന്നണു അവൻ എന്നെയൊന്ന് സഹതാപംത്തോടെ നോക്കികൊണ്ട് പറഞ്ഞു…!