💓 ആരതി കല്യാണം 💓 – 8

Aarathi Kallyanam Part 8 | Author : Abhimanyu

[ Previous Part ] [ www.kambi.pw ]

ചില തിരക്കുകളിൽ പെട്ടുപോയി…! ഇനിയും വൈകിയാൽ ശെരിയാവില്ലാന്ന് തോന്നിയത് കൊണ്ടാണ് ഇപ്പൊ തന്നെ കഥയിട്ടത്…! പെട്ടെന്നെഴുതിയത് കൊണ്ട് പല തെറ്റുകളും കാണാം…! നിങ്ങളത് ക്ഷേമിക്കുമെന്ന് കരുതുന്നു…!

കഥ ഇഷ്ടപ്പെട്ടാൽ ദയവു ചെയ്ത് ലൈകും കമന്റും ചെയ്യുക… ❤️

കൊപ്പത്തിടെ കാലകത്തിയുള്ള നടപ്പ്കണ്ട് അമ്മയവളേ പൊക്കി…ഇനിയിപ്പോ ആളായി ബഹളായി തല്ലായി… എനിക്ക് ആലോയ്ക്കാൻകൂടി വയ്യ… പോലീസിപ്പോ വരും… പെങ്ങടെ കല്യാണത്തിന് അനിയനെ പീഡനകേസിന് പോക്കീന്ന് നാട്ടുകാരെല്ലാം പറഞ്ഞ് നടക്കേംചെയ്യും…!

ന്നെല്ലാം മനസ്സിൽ വിചാരിച്ച് ഞാൻ സ്ലോ മോഷനിൽ തിരിഞ്ഞ് നോക്കിയതും എന്റെ മുട്ടുകാല് കിടുകിടാ വിറച്ചു… അമ്മേടെ നോട്ടം അത്രക്കും ഭയാനകമായിരുന്നു… അതോടെ ബാക്കിയൊള്ളോരേ നോക്കാനെന്നെകൊണ്ട് പറ്റീല… ഇവർക്ക റൂമിലോട്ടേങ്ങാനും മാറിനിന്ന് വിളിച്ചൂടെ… ഇതിപ്പോ എന്നെയിവടന്ന് തല്ലിയിറക്കണ കാഴ്ച ഹാളിക്കൂടെനടക്കണോരെല്ലാരും കാണും…

“” നോക്കി നിക്കാണ്ട് വേഗം വാടാ…! “” അണ്ടിപോയ അണ്ണാന്റെ കുണ്ടിയിൽ ഗുണ്ടുവെച്ച് പൊട്ടിച്ചവസ്ഥയിൽ നിന്നയെന്നെ അമ്മ അലറിവിളിച്ചതും ഞാൻ വരാനുള്ളത് വരട്ടെന്നും പറഞ്ഞ് താഴോട്ട്ചെന്നു… ജയിലെങ്കി കോടതി…!

“” ഇവള് നിന്നോട് വീട്‌വരൊന്ന് കൂടെ ചെല്ലാൻ പറഞ്ഞിട്ട് നീയെന്താടാ ചെല്ലാത്തെ…? “” ന്താന്ന്…? അമ്മയൊരു ശകാരംപോലെ പറഞ്ഞത് കേട്ടിട്ട് ഒന്നും മനസിലാവാതെ ഞാനവളെയൊന്ന് നോക്കി… ന്നിട്ട്,

“” എപ്പോ പറഞ്ഞ്…? “” അങ്ങെനെയൊരു സംഭവമേ ഞാനറിഞ്ഞിട്ടില്ലാത്തതോണ്ട് അമ്മയെയും ആരതിയേം ഞാൻ മാറിമാറി നോക്കിയൊന്ന് ചോദിച്ചു…

“” ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലേ ആന്റി ഇവനിങ്ങനെ പറയൂന്ന്…! “” ഒരു നിരാശനിറഞ്ഞ ശബ്ദത്തോടെ ആരതിയത് പറഞ്ഞപ്പോ ഡികാപ്രിയോപോലും തോറ്റുപോവുന്ന അവൾടെയാ മൂഞ്ചിയ അഭിനയം കണ്ട് നോക്കിന്നിക്കാനെ എനിക്കായൊള്ളു…!

“” നീ പേടിക്കണ്ട മോളെ, അവൻ വരും…! “” അവള്ടെ മുടിയിലൊന്ന് തലോടി എന്റെ തള്ള പറഞ്ഞു… മ്മ് നോക്കിയിരുന്നോ ഞാനിപ്പോപോവും…! ന്നും മനസ്സിൽ പറഞ്ഞ് ഞാനമ്മക്ക് നേരെ തിരിഞ്ഞു…

“” അത് ശെരിയാവുല്ല്യ… ഞാൻപോയ ഇവടത്തെ കാര്യങ്ങളൊക്കെയാര് നോക്കും…? അതോണ്ട് നിങ്ങള് വിച്ചൂനോട് വല്ലോം പറയ്യ്…! “” ഹാളിൽ നിന്ന് സംസാരിക്കണതോണ്ട് എനിക്ക് വല്ലാതെയൊന്നും ഒച്ചയിടാമ്പറ്റിയില്ല… പോരാത്തേന് അവക്കടെ തന്തേം തള്ളേം കൂടി മുമ്പിലൊണ്ട്… അതിനാൽതന്നെ എത്രെയൊക്കെ വിനയോം ആത്മാർത്ഥതേം മൊഖത്തു വരുത്താമ്പറ്റോ അത്രയൊക്കെ വരുത്തി ഞാനത് പറഞ്ഞതും ആരതി വീണ്ടും പ്രതീക്ഷയോടെ അമ്മയെ നോക്കി…

“” അതൊന്നും അലോയ്‌ച്ച് നീ പേടിക്കണ്ട… തത്കാലം ഇവടത്തെ കാര്യങ്ങളൊക്കെ വിച്ചു നോക്കിക്കോളും പോരാത്തേന് ഇനിയെന്താ ഇവടെ പണീള്ളെ…? “” ന്നായി തള്ള… പൊളിഞ്ഞുകേറീതെല്ലാം ഉള്ളിലൊതുക്കി ഞാനാരതിയെ നോക്കി… ശേഷം മറുപടിപറയാൻ വന്നയെന്നെ തടഞ്ഞുകൊണ്ട് അമ്മ,

“” ന്നാ ചാവി, നീ ഇവളേം കൂട്ടി വീട് വരെയൊന്ന് ചെല്ല്… പിന്നെ കൊച്ചിന് കാലിനെന്തോ വയ്യാന്ന്, അങ്ങനെ ഹോസ്പിറ്റലിലും കാണിച്ചിട്ട് വന്ന മതി…! “” അവള്ടെ കയ്യീന്ന് ചാവിയും വാങ്ങി എനിക്ക് നീട്ടിയതിന് പിന്നാലെ അമ്മയത് പറഞ്ഞു…! ഈ നശുലത്തിനെ ഇനി ഹോസ്പിറ്റലിലും പണ്ടാറടക്കണോ…? ഇതെന്തൊരു മേനെക്കെടാന്ന് നോക്കണേ…!

നല്ലൊരുദിവസായിട്ട് ഒന്നും എതിർത്തുപറയണ്ടല്ലോന്നും വിചാരിച്ച് ഞാൻ അവളേംകൊണ്ട് പുറത്തിറങ്ങാൻ തുടങ്ങി… ഇനി ഒരു വഴിയേയുള്ളു, ആദർശിനെ ഇവള്ടെ കൂടെ പറഞ്ഞുവിടാം… ആരതിടെ കൂടെ പോവാൻപറഞ്ഞ സ്വന്തം തന്തേടെ മരിപ്പ് വരെ മാറ്റിവക്കാൻ അവൻ മടിക്കില്ല… Brilliant…!! യെന്തൊരു ബുദ്ധിയായെനിക്ക്…! എത്ര പെട്ടന്നാണ് ഞാനോരോ പോംവഴികളൊക്കെ കണ്ടുപിടിക്കണേ ന്നുള്ള എന്റെ ചിന്തയിൽ ഞാൻ സ്വയം അഭിമാനം കൊള്ളാനും മറന്നില്ല…

അങ്ങനെയെല്ലാം മനസ്സിൽ കണക്ക്കൂട്ടി ഞാൻ പുറത്തിറങ്ങി, പിന്നാലെ അവളും ഉണ്ടായിരുന്നു… പക്ഷെ പുറത്തിറങ്ങി ചുറ്റും നോക്കിയെങ്കിലും അവന്മാര്ടെ പൊടിപോലും കണ്ടില്ല… ഈ മൈരന്മാരിതവടെ പോയി…? ഞാൻ പന്തലിലും പുറത്തുമെല്ലാം അവരെ നോക്കിനടന്നെങ്കിലും ഒറ്റേണ്ണത്തിനെ പോലും കണ്ടില്ല… പിന്നെയാണ് എനിക്കാ കാര്യം ഓർമവന്നത്, ഇവിടത്തെ പരിപാടിയെല്ലാം കഴിഞ്ഞ് റീസെപ്ഷന് മുന്നേ ഞങ്ങള്ക്ക് സാനമടിക്കാനുള്ള പ്ലാനുണ്ടായിരുന്നു…

എന്നെ കൂട്ടാതവര് ഒറ്റകടിക്കാൻ പോയോ…? എന്നെ കൂട്ടാതെ അവര് പോയീന്നോർത്തപ്പോ എനിക്ക് നല്ല ദേഷ്യം വന്നെങ്കിലും ഞാൻ പുറത്ത് കാണിച്ചില്ല… അല്ലെങ്കിലും കല്യാണപെണ്ണിന്റെ അനിയൻ അടിച്ച്കിറുങ്ങി നടന്ന അതിന്റെ മോശം കുടുംബത്തിനാ… ഞാനൊരു ബുദ്ധിമാൻ മാത്രല്ല നല്ലൊരു കുടുംബിനി കൂടിയാണ്… ഈ കുടുംബിനിന്ന് പെണ്ണുങ്ങൾക്കല്ലേ പറയാ…? അപ്പോ ആണുങ്ങൾക്ക് എന്തോ പറയും…? കുടുംബൻന്നോ…? അതോ കുടുംബിന്നോ…? തത്കാലം കുടുംബിന്ന് പറയാം…

തിരിച്ച് വണ്ടിയിടടുത്തേക്ക് നടക്കുമ്പോ അവനസാവട്ടമെന്നോണം ഞാനവന്മാരുണ്ടോന്ന് ചുറ്റുമോന്ന് നോക്കി… പക്ഷെ നിരാശയായിരുന്നു ഫലം… ഇനിയിപ്പോ വേറെ വഴിയില്ലാത്തോണ്ട് ഞാൻതന്നെയവളെ കൊണ്ടുവാൻ തീരുമാനിച്ചു… ഡ്രൈവിങ് സീറ്റിലേക്ക് കേറുമ്പോ അപ്പുറത്ത് കോ ഡ്രൈവർ സീറ്റിലേക്ക് കേറുന്ന ആരതിയെ നോക്കി ഞാനൊന്ന് പല്ലുകടിച്ചു, ഇവൾക്ക് പിന്നീല്ലെങ്ങാനും കേറീകൂടെ…? അല്ലെങ്കി വേണ്ട, ഞാനിവൾടെ ഡ്രൈവറാന്ന് ഇവൾക്ക് സ്വയമൊരു തോന്നല് വരും…

എത്രേം പെട്ടന്ന് ഇവളെ ആയിട്ടുള്ള എടപാട് തീർക്കാൻ വേണ്ടി ഞാൻ വണ്ടി തൊണ്ണൂറെ തോന്നുറ്റിപ്പത്തിൽ വെച്ച് പിടിച്ചു… ഇനി വണ്ടിയെങ്ങാനും തട്ടി ഇവള് ചാവാണെങ്കി ചാവട്ടെന്നെ… അങ്ങനെയാവുമ്പോ ഞാനും കൂടി ചാവാനുള്ള സാധ്യതയുണ്ട് എന്ന കാര്യം എനിക്കങ്ങ് കത്തീല…

“” നീയെന്നെ പേടിപ്പിക്കാൻ വേണ്ടിട്ടാണോ ഇങ്ങനെ സ്പീഡിൽ പോണേ…? “” ഞാൻ വണ്ടികൊണ്ട് അക്രമം കാണിക്കുന്നത് കണ്ട ആരതി ഒരു പുരികം പൊക്കി എന്നോടത് ചോദിച്ചതും ഞാനവളെ കലിപ്പിച്ചോന്ന് നോക്കി…

“” നിന്നെ പേടിപ്പിക്കാൻ നീയാരെടി ഉമ്മറത്ത് കേറികെടക്കണ പട്ടിയോ…? അവൾടെയൊരു ചോദ്യം… വണ്ടി ഞാൻ ഇഷ്ടോള്ളപോലെ ഓടിക്കും, പറ്റില്ലെങ്കി എറങ്ങി പോടീ…! “” ന്നായി ഞാൻ… എടുത്തടിച്ചപോലെയുള്ള എന്റെ മറുപടിക്കെട്ട് അവളൊന്ന് അടങ്ങുംന്ന് വിചാരിച്ചേനിക്ക് തെറ്റി…