രേണുകയെ ഏറ്റവും സന്തോഷവതിയായി മക്കള്‍ കാണുന്നത് അവിടെയാണ്. അതിനു കാരണവും അവള് ഒരിക്കല്‍ അവരോടു പറഞ്ഞിരുന്നു.
“നിങ്ങടെ അച്ഛനെ ഞാന്‍ ആദ്യം കണ്ടത് ഇവടെ വെച്ചാ…”
കണ്ണീര്‍ തുടച്ച് ആണ് അവളന്ന് അത് പറഞ്ഞത്.
“വല്യച്ചനെ കാണാന്‍ ഞാന്‍ പപ്പാടെ കൂടെ വന്നതാ അന്ന്…”
രേണുക അന്ന് തുടര്‍ന്നു:
“വല്യച്ചന് പനി പിടിച്ച് കിടപ്പാരുന്നു…അന്നെനിക്ക് പതിനാലോ പതിനഞ്ചോ ആണ് പ്രായം…വല്യപ്പന്റെ കട്ടിലിന്‍റെ തലക്കല്‍ ഇരിപ്പുണ്ട് അന്നേരം നിങ്ങടെ പപ്പാ…എന്നെ കണ്ട് അന്തിച്ച് ഒരൊറ്റ നോട്ടം. എന്‍റെ മൊഖത്ത് നിന്ന് കണ്ണ്‍ പറിക്കുന്നേയില്ല! എനിക്കങ്ങ് നാണം വന്നുപോയി..അങ്ങനത്തെ നോട്ടമാ…”
“എന്നിട്ട് അമ്മ പിന്നേം വന്നു..പപ്പയെ കാണാന്‍…അല്ലെ?”
മാളവിക കുസൃതിയോടെ ചോദിച്ചു. നാണിച്ചുള്ള പുഞ്ചിരിയായിരുന്നു അപ്പോള്‍ അവളുടെ ഉത്തരം.
എപ്പോഴും ചിരിച്ചും ശബ്ദമിട്ടും ഉല്ലാസഭരിതരായി അവരവിടെ മുഴുവന്‍ ചുറ്റിക്കറങ്ങും. പ്രകൃതിഭംഗിയുടെ ഏറ്റവും ഉജ്ജ്വലമായ കാഴ്ച്ചകളാണ് ചുറ്റും. സ്വര്‍ണ്ണ ഭംഗിയുള്ള ഉദയം മുതല്‍, സിന്ദൂരവിസ്മയം പൂക്കുന്ന അസ്തമയം വരെ…
സത്യത്തില്‍ ഇവിടെയാണ്‌ തങ്ങളുടെ വീട് എന്ന് അവര്‍ക്ക് എപ്പോഴും തോന്നിയിട്ടുണ്ട്. തടാകത്തില്‍ മൂന്നു പേരും മതിവരുവോളം നീന്തിത്തുടിക്കും. മീന്‍ പിടിക്കും. പരസ്പ്പരം പുറം ചാരിയിരുന്ന് വായിക്കും. ചെസ്സ്‌ കളിക്കും. ചീട്ട് കളിക്കും. ഒരുമിച്ച് പാടും. ഒരുമിച്ച് നൃത്തം ചെയ്യും. ഏറ്റവുമടുത്ത കൂട്ടുകാരെപ്പോലെ, ഒരു രഹസ്യവും ഒളിപ്പിക്കാതെ സംസാരിക്കും.
കോഴിക്കോട് നഗരാതിര്‍ത്തിയിലെ വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങിപ്പോകുമ്പോള്‍ സങ്കടംകൊണ്ട് മൂവരുടെയും മനസ്സ് വീര്‍പ്പ് മുട്ടും.
ശരീരത്തിന്റെ സ്വാതന്ത്ര്യവുമവര്‍ക്കിടയിലുണ്ടായിരുന്നു. ഇറക്കം കുറഞ്ഞ പാവടയോ ഷോട്ട്സോ ഒക്കെ ആയിരിക്കും മൂവരുടെയും വേഷം അവിടെ. പരസ്പരം ഒരു തരത്തിലുമുള്ള അസ്വാസ്ഥ്യവും ശരീരത്തിന്റെ അല്‍പ്പ നഗ്നതയെക്കുറിച്ച് അവര്‍ക്ക് തോന്നിയിരുന്നില്ല.
എങ്കിലും മാളവികയും വിനായകനും മുതിര്‍ന്നതില്‍പ്പിന്നെ രേണുക ശരീരഭാഗങ്ങള്‍ പുറത്ത് കാണുന്ന വസ്ത്രങ്ങള്‍ ധരിക്കുന്നത് നിര്‍ത്തിയിരുന്നു.
“അമ്മ എന്നാ ഇപ്പം സ്കര്‍ട്ടും ടോപ്പും ഒന്നും ഇടാത്തെ?”
ഒരിക്കല്‍ മാളവിക ചോദിച്ചു.
“അതിലൊക്കെ എന്നാ ക്യൂട്ടാ അമ്മേനെ കാണാന്‍!”
“അത്രേം ക്യൂട്ട് ഒക്കെയായാലെ പ്രശ്നമാ! നിന്നെ പെണ്ണുകാണാന്‍ വരുന്നോര് എന്നെ കെട്ടിക്കൊണ്ട് പോയാലോ?”
“എന്നുവെച്ചാ?”
മാളവികയ്ക്ക്‌ അത് ആദ്യം മനസ്സിലായില്ല.
“കുന്തം!”
രേണുക പറഞ്ഞു.
“എന്നാ പരിപാടി?”
തടാകക്കരയില്‍. സുഖമുള്ള തണലിലും വെയിലിലുമിരിക്കവേ മാളവിക ചോദിച്ചു.
“മോന്‍റെ പ്ലാന്‍ എന്നാടാ?”
രേണുക മകനെ നോക്കി.
“കൊറച്ച് നീന്താം…”
തടാകത്തിനപ്പുറത്തെ കരയില്‍ ജലപ്പരപ്പിലേക്ക് ചാഞ്ഞു നില്‍ക്കുന്ന മുളങ്കാടിലേക്ക് നോക്കി വിനായകന്‍ പറഞ്ഞു.
“എന്നിട്ട് ആ മുളയില്ലേ അവിടെ ഇഷ്ടംപോലെ തേനീച്ചക്കൂടുകള്‍ ഉണ്ട്…സൂപ്പര്‍ തേന്‍ കിട്ടുന്ന ടൈം ആണിപ്പോള്‍…”
“അത് കഴിഞ്ഞ് വൈകുന്നേരം നമുക്ക് ഗാര്‍ഡന്‍ ഒന്ന് ശരിയാക്കാം…കൊണ്ടുവന്ന റോസൊക്കെ വെക്കാം…എന്താ?”
മാളവിക അവരെ നോക്കി.
“സൂപ്പര്‍!”
വിനായകന്‍ സഹോദരിയെ നോക്കി.
“എന്നാ ചാടാം?”
വിനായകന്‍ എഴുന്നേറ്റു.
“ആ…”
മാളവികയും രേണുകയും എഴുന്നേറ്റു.
“അയ്യേ, അമ്മ ഈ നൈറ്റി ഇട്ടാണോ നീന്താന്‍ പോണേ?”
വിനായകന്‍ രേണുകയെ നോക്കി.
“അതിനെന്നാ?”
“ഒന്ന് പോ അമ്മെ!”
അവന്‍ ഒച്ചയിട്ടു.
“എന്നാ പോയി പാന്‍റ്റ്സും ഷര്‍ട്ടും ടൈയ്യും ബെല്‍റ്റും സോക്സും ഷൂവും ഇട്ടുവാ..അതിന്‍റെ മേലെ പാവാടേം ബ്ലൌസും പിന്നെ മിനിങ്ങാന്ന് മേടിച്ച ആ ഷിഫോണ്‍ സാരിയും കൂടെ ഉടുത്തോ!”
മാളവിക ഉച്ചത്തില്‍ ചിരിച്ചു.
“പോടീ ഒന്ന്!”
അവളുടെ ചിരി രേണുകയെ ചൊടിപ്പിച്ചു.
“ചെറുക്കാ ഇത് മതീടാ…ഇതിനെന്നാ കുഴപ്പം?”
അവള് കണ്ണുകള്‍ താഴ്ത്തി നൈറ്റിയിലേക്ക് നോക്കിക്കൊണ്ട് തുടര്‍ന്നു.
അവനൊരു ബാതിംഗ് ടവ്വല്‍ എടുത്തു.
“നൈറ്റീടെ അടീല്‍ ബ്രായും ഷഡ്ഢിയുമിട്ടിട്ടില്ലേ?”
“അയ്യേ, ഈ ചെറുക്കന്‍!”
അവള് ദേഷ്യത്തോടെ അവന്‍റെ നേരെ കൈ ഉയര്‍ത്തി.
“അയ്യേ, അപ്പോള്‍ ഇട്ടിട്ടില്ലേ? പ്ലെയിന്‍ നൈറ്റി മാത്രേ ഉള്ളോ?”
“ഇത് പിന്നെ എന്നതാ?” അവള് തോളിലൂടെ അകത്തേക്ക് കയ്യിട്ട് ബ്രായുടെ സ്ട്രാപ്പ് എടുത്ത് കാണിച്ച് അവനെ രൂക്ഷമായി നോക്കി.
“ഇത് പിന്നെ എന്നാ?”
അതേ ഈണത്തില്‍ മാളവിക രേണുകയുടെ നൈറ്റിയുടെ അരയില്‍ പിടിച്ച് പാന്‍റ്റിയുടെ ഔട്ട്‌ലൈനില്‍ തൊട്ടുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“ശ്യെ! വിട് പെണ്ണെ!”
രേണുക തന്‍റെ അരയിലിരുന്ന മാളവികയുടെ കൈയ്യില്‍ അടിച്ചു.
“ആ അപ്പം ബ്രായും പാന്‍റ്റിയും ഉണ്ട്. ആ നൈറ്റി ഊരിയിട്ട് ഈ ടവ്വല്‍ ഉടുക്ക്…”
“ശ്യെ! എനിക്ക് നാണമാ മോനുക്കുട്ടാ…”
“ഞങ്ങടെ മുമ്പില്‍ നാണമോ? അത് കൊള്ളാം ഞാനോ ഇവനോ ഒന്നും അമ്മേനെ കെട്ടിക്കോണ്ട് പോകാനൊന്നും പോകുന്നില്ല!”
മാളവിക അവളോട്‌ പറഞ്ഞു.
“ശ്യോ! എന്തിനാ മോളെ…എനിക്ക് ഈ നൈറ്റി പോരെ?”
“എന്തിനാന്നോ?”
വിനായകന്‍ പെട്ടെന്ന് ചോദിച്ചു.
“മമ്മി സൂപ്പര്‍ ഗ്ലാമര്‍ അല്ലെ! അതൊന്നു കാണാന്‍!”
“അടി മേടിക്കും നീ!”
പുഞ്ചിരിയോടെ രേണുക പറഞ്ഞു.
“അങ്ങനെ കളിയാക്കിയാ ഞാന്‍ ഈ നൈറ്റി അല്ലാതെ വേറെ ഒന്നും ഇടില്ല…”
“കളിയാക്കിയതോ!”
വിനായകന്‍ അദ്ഭുതഭാവം കാണിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“അതെങ്ങനാ! ആനയ്ക്ക് അറിയില്ലല്ലോ അതിന്‍റെ വലിപ്പം!”
“കണ്ടോ!”
അവള് വീണ്ടും ചൊടിച്ചു.
“പെട്ടെന്ന് ഗ്ലാമര്‍കാരിയെ ആനയാക്കി…”
അവന്‍റെ കയ്യില്‍ നിന്ന് രേണുക ടവ്വല്‍ വാങ്ങി.
“എങ്ങോട്ടാ നോക്കുന്നെ? രണ്ടും കൂടെ അങ്ങോട്ട്‌ നോക്ക്! ഞാന്‍ നൈറ്റി ഊരണേല്‍!”
“ഓ! ഇനി മക്കള്‍ രണ്ടും നോക്കി അമ്മേടെ സൌന്ദര്യത്തിനും ഗ്ലാമറിനും കണ്ണു കിട്ടണ്ട! ചേച്ചി അമ്മയെ നോക്കല്ലേടീ!”
“അവള് നോക്കിയാ കൊഴപ്പം ഇല്ല..നീ നോട്ടം മാറ്റിയാ മതി!”
രേണുക പറഞ്ഞു.
“അതെന്നാ? അങ്ങനെയൊരു തിരിച്ചുവ്യത്യാസം?”
“നീയൊരു വളര്‍ന്നു വലുതായ ആണ്‍കുട്ടിയാ!”
“ശ്യോ! വളര്‍ന്നു വലുതായത് എന്തൊരു മോശം കാര്യമാ!”
വിനായകന്‍ നിരാശനിഴലിക്കുന്ന സ്വരത്തില്‍ പറഞ്ഞു.
വിനായകന്‍ തടാകത്തിന്റെ മറുകരയിലെ മുളങ്കാടിന്‍റെ നേര്‍ക്ക് നോക്കി.
“കഴിഞ്ഞെടാ ഇനി നോക്കിക്കോ,”
അല്‍പ്പം കഴിഞ്ഞ് അവന്‍ മാളവികയുടെ ശബ്ദം കേട്ടു.
വിനായകന്‍ അവര്‍ക്ക് നേരെ മുഖം തിരിച്ചു.
അവന്‍റെ കണ്ണുകള്‍ വിസ്മയം കൊണ്ട് വിടര്‍ന്നു.
“ആരിത്!!”
അവന്‍ തുറന്ന വായോടെ ചോദിച്ചു.
“സോഫിയാ ലോറനോ? എലിസബത്ത് ടെയ് ലറോ? ക്ലിയോപാട്രയൊ! ഉര്‍വശിയോ? രംഭയോ?”
