Kambikathakal – ടിഷ്യൂ പേപ്പർ 2
Tuissue Paper Part 2 | Author : Sojan
[ Previous Part ]
ആരോ കോറിഡോറിലൂടെ നടന്നു വരുന്ന സ്വരം കേൾക്കുന്നു.
ശ്യാമ : “വിട് വിട് ആരോ വരുന്നു.”
ബാലു ശ്രദ്ധിച്ചു ശരിയാണ്. നാശം.
അവൻ പെട്ടെന്ന്‌ ആ മുറിയിൽ നിന്നും പുറത്തിറങ്ങി സീറ്റിൽ ഇടം പിടിച്ചു. അടുത്തുള്ള തയ്യൽ കടയിലേയ്ക്ക് വന്നതായിരുന്ന അയാൾ.
ബാലു വെറുതെ തിണ്ണയിലിറങ്ങി നോക്കി.
അപ്പോഴേക്കും ശ്യാമ ഡ്രെസ് എല്ലാം ശരിയാക്കി ആ മുറിയിൽ നിന്നും പുറത്തു കടന്നിരുന്നു.
രണ്ടുപേർക്കും സ്വൽപ്പം ഭയം തോന്നിയതിനാൽ അവർ സീറ്റുകളിൽ കണ്ണിൽ കണ്ണിൽ നോക്കിയിരുന്നു.
ബാലു : “ബാക്കി പിന്നെ” അവൻ അർത്ഥം വച്ച് ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
ശ്യാമ : “ഇങ്ങ് വന്നേക്ക്, എന്തെങ്കിലും സംഭവിച്ചാൽ എന്തു ചെയ്യും?”
ബാലു : “അതിനല്ലേ ഒരോന്നൊക്കെ മെഡിക്കൽ ഷോപ്പിൽ ഉള്ളത്?”
ശ്യാമ : “ഗിരിജ ചേച്ചിക്ക് കൊടുത്താൽ മതി”
ബാലു : “അതിന് അവളും ഞാനുമായി ഈ വക ഇടപാടൊന്നുമില്ലല്ലോ?”
ശ്യാമ : “ചുമ്മാ”
ബാലു : “നേര്”
ശ്യാമ : “അതെന്താ?”
ബാലു : “അങ്ങിനെ ചോദിച്ചാൽ അവൾക്കും നിന്നെപ്പോലെ ഈ പേടി തന്നെയായിരിക്കും”
ശ്യാമ : “അപ്പോൾ ചേച്ചിക്ക് വയ്യാത്തത് ഞാൻ സമ്മതിക്കണം”
ബാലു : “ശ്ശെടാ ഇതിപ്പോ എനിക്ക് മാത്രമാണോ ഗുണം?”
ശ്യാമ : “എന്തോന്ന്‌ ഗുണം?”
ബാലു : “ഈ സുഖം കിട്ടുന്നത് എനിക്ക് മാത്രമാണോ എന്ന്‌?” അവൻ സ്വരം താഴ്ത്തിയാണ് അത് ചോദിച്ചത്.
ശ്യാമ : “സുഖം, അതും പറഞ്ഞിരുന്നാൽ എപ്പോ എനിക്ക് പണികിട്ടിയാ മതി എന്നറിയുവോ?”
ബാലു : “ഓഹോ”
അവൾ മുഖം കറുപ്പിച്ച് അവനെ നോക്കി.
അവൻ അവളുടെ അടുത്തു ചെന്ന്‌ കൈമുട്ടുകൾ മേശയിൽ കുത്തി ആ കണ്ണുകളിലേയ്ക്ക് നോക്കി ചോദിച്ചു.
ബാലു : “നീ വെറുതെ അഭിനയിക്കുന്നതല്ലേ എല്ലാം?”
ശ്യാമ : “പിന്നെ”
ബാലു : “നുണ പറയരുത്”
ശ്യാമ : “എന്ത്?”
ബാലു : “ഇതൊക്കെ വേണമെന്ന്‌ നിനക്ക് നേരത്തെ ഇല്ലായിരുന്നോ?”
ശ്യാമ : “ഹും ഒരു പുതിയ കണ്ടുപിടുത്തം”
ബാലു : “പുതിയതൊന്നുമല്ല, ആദ്യം മുതൽക്കേ എനിക്ക് തോന്നിയിരുന്നു”
ശ്യാമ : “അയ്യോടാ ഞാൻ ആരേയും കാണാതെ കിടക്കുവല്ലേ?”
ബാലു : “അതെനിക്കറിയില്ല പക്ഷേ എന്നോട് ഒരു .. ഇത് .. ഉണ്ടായിരുന്നില്ലേ, ആദ്യം മുതൽ?”
ശ്യാമ : “ഒരു പിണ്ണാക്കും ഇല്ലായിരുന്നു”
അവൾ ശുണ്ഠിയെടുത്തു.
അവൻ ഒരു കൈ പതിയെ നേരേയാക്കി, മലർത്തി പിടിച്ച് അവളുടെ മുലഞെട്ടിന്റെ ഭാഗത്ത് പതിയെ ഡ്രെസിനു മുകളിലൂടെ ചുരണ്ടി.
ഒറ്റ തട്ടു വച്ചു കൊടുത്തു അവൾ.
ശ്യാമ : “പൊയ്ക്കോ”
അത് ബാലുവിന് സ്വൽപ്പം ഫീൽ ചെയ്തു.
“എങ്കി ശരി” അവൻ അർത്ഥവത്തായ ഒരു ഗൗരവ ഭാവത്തോടെ അവളുടെ അടുത്തു നിന്നും പിൻമാറി.
ബാലുവിന് എന്തോ അനിഷ്ടം മനസിൽ തോന്നി എന്ന്‌ അവൾക്ക് മനസിലായി.
പെട്ടെന്ന്‌ ശ്യാമയുടെ ഉള്ളുപിടച്ചു. അരോ വരുന്നു എന്നും, ഇപ്പോൾ പിടി വീഴും എന്നും കരുതി അവൾ പേടിച്ചു പോയിരുന്നു. അതിനാലാണ് അനവസരത്തിലുള്ള ബാലുവിന്റെ പെരുമാറ്റത്തിന് അവൾ പരുഷമായി പെരുമാറിപോയത്.
ശ്യാമ : “ചേട്ടാ?”
ബാലു : “ഉം?”
ശ്യാമ : “പിണങ്ങിയോ?”
ബാലു : “എയ് ഇല്ല”
ശ്യാമ : “സത്യം”
ബാലു : “ഉം”
ശ്യാമ : “തെളിച്ച് പറ”
ബാലു : “പിണക്കമൊന്നുമില്ല പോരെ?”
ശ്യാമ : “പക്ഷേ പറയുന്നതിന് ഒരു മയമില്ലല്ലോ?”
ബാലു : “ങാ എനിക്ക് വലിയ മയമൊന്നുമില്ല, അത് മനസിലായികാണുമല്ലോ?”
ശ്യാമ : “ശ്ശൊ പിണങ്ങാതെ”
ബാലു : “ഞാൻ പിണങ്ങിയില്ലാ എന്ന്‌ പറഞ്ഞില്ലേ?”
ശ്യാമ : “എങ്കിൽ എന്തെങ്കിലും കുരുത്തക്കേട് പറ”
ബാലു : “കുരുത്തക്കേടോ?”
ശ്യാമ : “ഓ എന്തെങ്കിലും തമാശ് പറ”
ബാലു : “ഹും നീ പറയുമ്പോൾ എല്ലാം തമാശ് പറയാനല്ലേ ഞാനിരിക്കുന്നത്”
ശ്യാമ : “അപ്പോൾ പിണക്കമാ അല്ലേ?”
ബാലു : “ഒന്ന്‌ പൊയ്ക്കേ, എനിക്ക് പിണക്കമൊന്നും ഇല്ലാ എന്ന്‌ പറഞ്ഞില്ലേ?”
ശ്യാമ : “ഞാൻ പോയി കാപ്പി മേടിച്ചു കൊണ്ട് വരട്ടെ?”
ബാലു : “നിനക്ക് വേണമെങ്കിൽ മേടിച്ചോ എനിക്ക് വേണ്ട”
ശ്യാമ : “ഓ വല്യ ജാഡ”
ബാലു : “അതെ ജാഡയാ”
ശ്യാമ : “എന്നാൽ എനിക്കും വേണ്ട”
“ബാലു : വേണ്ടെങ്കിൽ വേണ്ട”
ശ്യാമ : “ശ്ശൊ ഇപ്പോൾ എന്തിനാ പിണങ്ങിയത് എന്നെങ്കിലും പറ”
ബാലു : “ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലേ മ.. മ..
…. കോപ്പേ പിണങ്ങിയില്ലാ എന്ന്‌”
ശ്യാമ : “അല്ല എനിക്കറിയാം പിണക്കമാണ് എന്ന്‌”
ബാലു : “എങ്കിൽ ആണ്”
അവൾ സ്വൽപ്പ സമയം അവനെ തന്നെ തുറിച്ചു നോക്കി. ബാലു അത് മനസിലാക്കിയിട്ടും മോണിട്ടറിൽ നിന്നും കണ്ണെടുത്തില്ല. അവൾ കാലുകൾ നീട്ടുവച്ചിരുന്നു. ദൃഷ്ടി അവനിൽ നിന്നും പറിക്കാതെ.
ശ്യാമ : “എനിക്കെവിടെയൊക്കെയോ നീറുന്നു”
അവൾ സ്വരം സ്വൽപ്പം ഉയർത്തി പറഞ്ഞു.
ബാലുവിന് ഉള്ളാലേ ചിരി വന്നു. എങ്കിലും പുറമേ കാണിച്ചില്ല.
ശ്യാമ : “കേട്ടോ ഞാൻ പറഞ്ഞത്?”
ബാലു : “നീറുന്നെന്ന്‌?” ബാലു അതു തന്നെ ആവർത്തിച്ചു.
ശ്യാമ : “കേട്ടിട്ട് ഒന്നും തോന്നുന്നില്ലാ?”
ബാലു തലയുയർത്തി, ശാന്ത ഭാവത്തിൽ പറഞ്ഞു.
ബാലു : “ഒന്ന്‌ മിണ്ടാതിരിക്കാമോ?”
ശ്യാമ : “മിണ്ടും”
ബാലു : “എന്നാ മിണ്ട്”
അവൻ വീണ്ടും മോണിട്ടറിലേയ്ക്ക് തല തിരിച്ചു.
ശ്യാമ : “എന്തോന്ന ഇത്രവലിയ നോക്കുന്നത്?”
ബാലു : “ഒന്നുമില്ല”
ശ്യാമ : “ഹും നാലും മൂന്നും ഏഴ് കസ്റ്റമറും ഉണ്ട്… എന്നിട്ട് എപ്പോഴും അതിലേയ്ക്കു നോക്കിയിരിക്കുന്നു”
ബാലു : “അത് ഞാൻ സഹിച്ചു”
ശ്യാമ : “എനിക്ക് കൈ വേദനിക്കുന്നു, പിടിച്ച് തിരിച്ചില്ലേ?”
ബാലു : “ആ ഞാനോർക്കുന്നില്ല”
ശ്യാമ : “തിരിച്ചു”
ബാലു : “നന്നായി പോയി”
അവൾ അരിശപ്പെട്ട് അവനെ തുറിച്ചു നോക്കി. പിന്നെ കൈയ്യും, കാലും എല്ലാം നോക്കാൻ തുടങ്ങി. എവിടെങ്കിലും ഒരു ചെറിയ പാടെങ്കിലും ഉണ്ടെങ്കിൽ കാണിച്ച് ഭീഷണിപ്പെടുത്താനായിരുന്നു ശ്രമം. പക്ഷേ പുറമേ കാണുന്ന പാടൊന്നും ഇല്ലായിരുന്നു.
ബാലു : “നോക്കിയിട്ട് ഒന്നും കിട്ടിയില്ലാ അല്ലേ?”
കൈ തെറുത്തുകേറ്റി പിരിച്ചു പിടിച്ച് പിൻഭാഗം നോക്കുമ്പോൾ ബാലു ചോദിച്ചു.
ശ്യാമ : “പോടാ”
ബാലു : “വരവു വച്ചു”
ഇനിയിപ്പോൾ അവളെന്തു വിളിച്ചാൽ എന്ത്?!!
ശ്യാമ : “ശ്ശൊ എന്നോട് മിണ്ടെന്നേ”
ബാലു : “മിണ്ടുന്നുണ്ടല്ലോ?”
ശ്യാമ : “ഇങ്ങിനല്ല”
ബാലു : “പിന്നെ?”
ശ്യാമ : “മുമ്പത്തെ പോലെ”
ബാലു : “ഇപ്പോഴും അങ്ങിനൊക്കെ തന്നെയാണ്”
ശ്യാമ : “അല്ല”
ബാലു : “അല്ലെങ്കിൽ അല്ല”
ശ്യാമ : “ശരിക്കും എന്തിനാ പിണങ്ങിയത്?”
ബാലു ഒരു ദീർഘനിശ്വാസം വിട്ടു. തല ഉയർത്തി, മോണിട്ടറിൽ നിന്നും ശ്രദ്ധ തിരിച്ചു.
ബാലു : “ഞാൻ ചോദിച്ചതിനൊക്കെ നീ തർക്കൂത്തരമല്ലേ പറയുന്നേ?”
യഥാർത്ഥത്തിൽ കൈക്കിട്ട് തട്ടിയതാണ് ബാലുവിനെ ചൊടിപ്പിച്ചത്. അത് അവൻ പറഞ്ഞില്ല.
