മലയാളം കമ്പികഥ – അതിരില്ലാത്ത ആഗ്രഹം – 6
ഇതിനു മുന്‍പിലത്തെ പാര്‍ട്ട്‌ കള്‍ വായിക്കാന്‍ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക
ഞാൻ സീതയുടെ കവിളിൽ തലോടി അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി അരികിൽ ചെരിഞ്ഞു കിടന്നു. സീത മുകളിലേക്കു നോക്കി തന്നെ കിടന്നു. ആ കണ്ണിൽ നിന്ന് കണ്ണുനീർ ഒലിച്ചിറങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഞാനാ കവിളിൽ പതിയെ ഒന്നു ചുംബിച്ചു.
ഞാൻ : ചെറിയമ്മ എന്താ ആലോചിക്കുന്നത് ?
സീത : ഒന്നുമില്ല
അവൾ നിർവികാരയായി മറുപടി പറഞ്ഞു.
ഞാൻ : പിന്നെന്തിനാ കരയുന്നത്. ?
സീതയുടെ പെരുമാറ്റം കാണുമ്പോൾ ഞാൻ അവളെ ബലം പ്രയോഗിച്ചാണോ കീഴ്പെടുത്തിയത് എന്നൊരു സംശയം എന്നിൽ ഉടലെടുത്തു. അങ്ങനെയാണെങ്കിൽ പിന്നെന്തിനാണ് സീത എനിക്ക് വഴങ്ങിയത്, എനിക്കല്ലാതെ മറ്റാർക്കും വഴങ്ങില്ലെന്ന് പറഞ്ഞത്. എന്തുകൊണ്ടോ സീത സന്തോഷവതിയല്ലെന്നു എന്റെ മനസ്സ് പറഞ്ഞു. സീത ഒന്നും മറുപടി പറഞ്ഞില്ല.
ഞാൻ : പറ… ചെറിയമ്മേ…
സീത : എനിക്കറിയില്ല കുട്ടീ…
ഞാൻ : ചെറിയമ്മ മനസ്സ് തുറന്നു പറ എന്നോട്… എനിക്കെന്തോ വല്ലാതെ പേടിതോന്നുന്നു.
സീത : നീയെന്തിനാ പേടിക്കുന്നത് ? ഞാനിതു പുറത്ത് പറയുമെന്ന് പേടിച്ചിട്ടാണോ… നീ പേടിക്കണ്ട… ദീപികയുടെ അച്ഛൻ മരിച്ചതിനു ശേഷം ഞാൻ ആദ്യമായാണ് ഒരു പുരുഷനെ എന്റെ ദേഹത്ത് തൊടാൻ അനുവദിക്കുന്നത്. നീയെനിക്കു മകനെപോലെയാണ്, ആ നീയുമായി ഞാൻ ബന്ധപെട്ടു എന്നതാണ് എന്റെ ഏറ്റവും വലിയ വിഷമം. ഒരുപക്ഷെ എന്റെ പെരുമാറ്റവും, സമീപനങ്ങളുമായിരിക്കാം നിന്നെ എന്നിലേക്ക്‌ ആകർഷിച്ചത്. ഞാനാണോ നിന്നെ വഴിതെറ്റിച്ചത് എന്ന വിഷമം എനിക്കുണ്ട്.
ഞാൻ : അപ്പോൾ ഞാൻ ചെറിയമ്മയെ മറ്റൊരാളുമായി കണ്ടതോ ? ഞാൻ കണ്ടത് സത്യമല്ലെന്നു ചെറിയമ്മക്ക് പറയാൻ കഴിയുമോ…
സീത : കഴിയും, നീ ഒന്നും കണ്ടിട്ടില്ല… ഇനി അതിനെക്കുറിച്ചൊന്നും ചോദിക്കണ്ട ഞാൻ പറയില്ല… ഞാൻ പറഞ്ഞതെല്ലാം സത്യമാണ്…
ഞാൻ : ഇല്ല ചോദിക്കുന്നില്ല… എന്ത് തന്നെയായാലും ചെറിയമ്മ സുഖത്തിനു വേണ്ടി തന്നെയല്ലേ അവിടെ കിടന്നതു…
സീത : അതെ, ഒരുപാടു നാളുകൾക്കു ശേഷം എന്നെ സ്നേഹിക്കാനും എനിക്ക് സ്നേഹിക്കാനും ആരോ ഉണ്ടെന്ന് തോന്നിയപ്പോൾ, ഞാൻ ആ സ്നേഹത്തിനു കീഴ്‌പെട്ടുപോയി…
ഞാൻ : അപ്പൊ ഞാൻ കഥയൊന്നുമറിയാതെ ആട്ടമാടുകയായിരുന്നുവല്ലെ ? പക്ഷെ ഞാൻ ചെറിയമ്മയെ സ്നേഹിച്ചത് ആത്മാർത്ഥമായി തന്നെയാണ്… പക്ഷെ ഇപ്പൊ ഞാൻ സാഹചര്യം ചൂഷണം ചെയ്തു ചെറിയമ്മയെ ബലമായി…. ഈശ്വരാ ഈ പാപമൊക്കെ ഞാൻ എങ്ങനെ…
ഞാൻ കണ്ഠമിടറി കരച്ചിലിലേക്കു വീഴുന്നതായി അഭിനയിച്ചു. ഞാൻ ചെറിയമ്മയിൽ നിന്ന് വിട്ടകന്നു മാറികിടന്നു കരഞ്ഞു. എങ്ങനെയൊക്കെയോ കരച്ചിലടക്കി ഞാൻ ചെറിയമ്മയെ നോക്കി…
ഞാൻ : ക്ഷമിക്കാൻ കഴിയില്ല… എന്നാലും എന്നോട് പൊറുക്കണം… ഞാൻ ഇപ്പോഴും പറയുന്നു, എന്നെ വിശ്വസിക്കണം ഞാൻ എന്റെ കാമം തീർക്കാനല്ല ചെറിയമ്മയെ കീഴ്പെടുത്തിയത്, ഒരു ദിവസം ചെറിയമ്മ എന്റെ സ്നേഹം തിരിച്ചറിയും…
സീത : നിന്റെ ഈ കണ്ണീരിൽ കുതിർന്ന ഈ ഏറ്റുപറച്ചിൽ മാത്രം മതി എനിക്ക് നിന്റെ സ്നേഹം തിരിച്ചറിയാൻ, പക്ഷെ നമ്മൾ തമ്മിൽ പവിത്രമായൊരു ബന്ധമുണ്ട്, ആ ബന്ധത്തിലെ പവിത്രത ഇപ്പോൾ നഷ്ടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ആ ആഘാതം എന്നെ ഇപ്പോളും വിട്ടുമാറിയിട്ടില്ല…
ഞാൻ : ഞാനിനി ചെറിയമ്മയെ ഒന്നിനും നിർബന്ധിക്കില്ല… ഇനി ഒരു നോട്ടംകൊണ്ടുപോലും ചെറിയമ്മയെ ഞാൻ നോവിക്കില്ല… ഈ ഒരു മുറിവിട്ടു പോകുമ്പോൾ നമുക്കിടയിൽ ഒന്നും സംഭവിച്ചിട്ടില്ലെന്ന് കരുതാം… പക്ഷെ എന്നെങ്കിലും ചെറിയമ്മക്ക് എന്നെ സ്നേഹിക്കാനുള്ള മനസ്സ് കൈവരികയാണെങ്കിൽ എന്നോട് തുറന്നു പറയണം.
ഞാൻ പറയുന്നതും കേട്ട് ചെറിയമ്മ എന്നെ വാത്സല്യം നിറഞ്ഞ മുഖത്തോടെ നോക്കിക്കിടന്നു. ഞാൻ അവിടെ നിന്നും പതുകെ എഴുന്നേറ്റ് ഞങ്ങളുടെ വസ്ത്രങ്ങൾ എല്ലാം പൊറുക്കിയെടുത്തു. ചെറിയമ്മയുടെ വസ്ത്രങ്ങൾ എല്ലാം ചെറിയമ്മക്ക് കൊടുത്തു. ഞാൻ വസ്ത്രം ധരിച്ചു.
ഞാൻ : വേഗം വസ്ത്രം ധരിച്ചു വരൂ… നമ്മുക്ക് പോകാം…
ഞാൻ പുറത്തേക്കിറങ്ങി വാതിൽ ചാരി.
ചെറിയമ്മ കുറച്ച് സമയത്തിനുള്ളിൽ വസ്ത്രങ്ങൾ എല്ലാം ധരിച്ചു പുറത്തിറങ്ങി.
ഞാൻ : ചെറിയമ്മ നടന്നോളൂ, ഞാൻ പുറകെ വന്നേക്കാം…
ചെറിയമ്മ പടികൾ കയറി പുറത്തേക്കിറങ്ങാൻ പോകുന്നതിനു മുന്നെ എന്നെ ഒന്നു തിരിഞ്ഞു നോക്കി. ഞാൻ ചെറിയമ്മയെ വിഷാദവും സന്തോഷവും കലർന്ന ഭാവത്തിൽ ഒന്നു നോക്കി. ചെറിയമ്മ അങ്ങനെ തന്നെ പുറത്തേക്കിറങ്ങി നടന്നു.
ചെറിയമ്മ പോയതും ഞാൻ എല്ലാ സ്വയം നിർമിതഭാവങ്ങളും മാറ്റി പഴയപോലെയായി. എന്റെയുള്ളിൽ സീതയെ കളിച്ച സന്തോഷവും ഒപ്പം ഇനി കളിക്കാൻ കഴിയില്ലല്ലോ എന്ന സങ്കടവും ബാക്കിയായി. ഞാൻ അവിടെ നിന്നിറങ്ങി വീട്ടിലേക്ക് നടന്നു. എല്ലാവരും ഉച്ചയുറക്കത്തിന്റെ ആലസ്യത്തിൽ എഴുന്നേറ്റ് വരുന്നതേ ഉള്ളൂ. അതുകൊണ്ട് ഉമ്മറത്ത് ആരും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.
ഞാൻ പടികൾ കയറി മുകളിലേക്കു പോയി. ശ്രീലേഖ ഇളയമ്മയുടെ മുറി അടഞ്ഞു കിടക്കുകയായിരുന്നു. അകത്തു സീതയുണ്ടെന്നു തോന്നുന്നു. ഞാൻ എന്റെ മുറിയിലേക്ക് പോയില്ല. നേരെ ദേവകിയുടെ മുറിയിലേക്ക് പോയി. വാതിലിൽ മുട്ടിയപ്പോൾ ദേവകിവന്നു വാതിൽ തുറന്നു.
ദേവകി : എന്തായി ചേച്ചിയുടെ കാര്യം ?
വാതിൽ തുറന്നതും ചാടിക്കയറി എന്നോട് ആകാംഷയോടെ ചോദിച്ചു.
ഞാനൊന്ന് ചിരിച്ചു എന്നിൽ ചെറിയൊരു അമ്പരപ്പും ഉണ്ടായി.
ഞാൻ : ചെറിയമ്മയ്ക്കു എങ്ങനെ മനസിലായി ഞാൻ സീതയെ….
ദേവകി : ഞാനും ശ്രീലേഖയും ഇത്രയും നേരം ഇവിടെ സംസാരിച്ചിരിക്കായിരുന്നു. അപ്പോഴാ സീത ചേച്ചി കയറി വന്നത്. ചേച്ചി വന്നതും അവർ രണ്ടുപേരും ആ മുറിയിൽ കയറി വാതിലടച്ചു.
ഞാൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് മുറിയിലേക്ക് കയറി, ചെറിയമ്മ വാതിലടച്ചു.
ദേവകി : എന്തായി ??
ഞാൻ : എല്ലാം നടന്നു… പക്ഷെ ഇനി കിട്ടുമോ എന്ന കാര്യത്തിൽ സംശയമാണ്…
ദേവകി : എങ്ങനെ ഡാ… പ്രേശ്നമാകുമോ ?
ഞാൻ : ഏയ്… ആദ്യം ഒന്നു ബലം പിടിച്ചു നോക്കി… ഞാൻ വരിഞ്ഞുമുറുക്കി… അനുസരിക്കാതെ രക്ഷയില്ലെന്നായപ്പോൾ… എല്ലാം എനിക്ക് അടിയറവു വെച്ചു…
ദേവകി : ഇങ്ങനെ പറയാതെ വിശദമായി പറ.
ഞാൻ എല്ലാം വിശദമായിത്തന്നെ പറഞ്ഞു.
എല്ലാം പറഞ്ഞുകഴിഞ്ഞു ഞാൻ…
ഞാൻ : ഇനിയൊന്നും പേടിക്കാനില്ല… ഇനിയൊക്കെ ഇളയമ്മ പറഞ്ഞു ശെരിയാക്കി കൊള്ളും… ആദ്യമൊക്കെ ഒരേ ഒരു പ്രാവശ്യം കിട്ടിയാൽ മതിയെന്നായിരുന്നു, ഇപ്പൊ ഒന്നു കൂടി കിട്ടിയെങ്കിൽ എന്നായി…
ദേവകി : ഹ്മ്മ്… നിനക്ക് വല്ലാണ്ട് അങ്ങനെ കൊതി കയറിയല്ലോ…
ഞാൻ : അങ്ങനെയൊന്നുമില്ല, എന്തോ അങ്ങനെ തോന്നി….
ദേവകി : ഹ്മ്മ്…
