അത്തം പത്തിന് പൊന്നോണം – 8

മിഥുൻ : വല്യമ്മേടെ ഡ്രെസ്സൊക്കെ ഞാൻ ഇട്ടു തരാം…

മിഥുൻ അമ്മയെ കണ്ണാടിയുടെ മുന്നിൽ നിറുത്തി, മിഥുൻ അമ്മയുടെ പിന്നിൽ നിന്ന് രണ്ടുപേരും കണ്ണാടിയിൽ നോക്കി നിന്നു. മിഥുൻ അമ്മയുടെ പിന്നിൽ നിന്നും കയ്യെത്തിച്ചു

മുലകളിൽ തലോടി.

മിഥുൻ : വല്യമ്മ കാണാൻ എന്ത് സുന്ദരിയാണെന്നോ…. പ്രായത്തിന്റെ ചില ചുളിവുകൾ മാത്രമേ ഈ മുലകളിൽ ഉള്ളൂ.. എന്നാലും എന്ത് മുഴുപ്പാണ്….

മിഥുൻ താഴെകുനിഞ്ഞിരുന്നു അമ്മയുടെ കാൽപാദങ്ങളിൽ തലോടി. കാലുവഴി അമ്മയുടെ ഷഡ്ഢി ഇട്ടുകൊടുത്തു. ഷഡ്ഢിയിടുമ്പോൾ തടിച്ച കണങ്കാലുകളിലും തുടകളിലും തലോടാൻ മറന്നില്ല. എഴുനേറ്റു ബ്രായും ഇട്ടു കൊടുത്തു. അമ്മയുടെ പാവാടയും ഇട്ടു കൊടുത്തതിനു ശേഷം കണ്ണാടിയിൽ നോക്കി അമ്മയുടെ വയറിൽ തലോടി.
മിഥുൻ : ഈ ചാടിയ വയറുമാത്രമാണ് വല്യമ്മക്കു ഒരു കുറവ്… മൂന്നെണ്ണം പിറന്ന വയറല്ലേ…. എനിക്കീ വയറു ഇഷ്ടമാണ്… എത്ര ഉമ്മ വെച്ചാലും മതിയാകില്ല.

അമ്മ തന്നെ ബ്ലൗസ് എടുത്തു ധരിച്ചു.

അമ്മ : ഞാൻ പോകട്ടെ….

അമ്മ തന്നെ സാരിയും എടുത്തുടുക്കാൻ തുടങ്ങി.

മിഥുൻ : ഇനിയെപ്പോഴാണ് ഇങ്ങനെയൊന്നു കാണുന്നത്?

അമ്മ : ഇനി ഇങ്ങനെയൊന്നും ഉണ്ടാകരുത്….

മിഥുൻ : ഇല്ലില്ല…. ഞാൻ വിളിക്കും അപ്പൊ വന്നേക്കണം… ഇല്ലെങ്കിൽ ഞാൻ പൊക്കിക്കൊണ്ട് വരും…

അമ്മ : മോനെ എന്നെ വിട്ടേക്ക്… ഇതാരെങ്കിലും അറിഞ്ഞാൽ ഞാൻ ചാവുന്നതാ നല്ലത്….

മിഥുൻ : എന്തായാലും… ഞാൻ തൊട്ടു…. ഇനി ഒന്നും പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ല… ആരും അറിയാതെ ഞാൻ നോക്കിക്കൊള്ളാം…

അമ്മ : ഈ വയസാം കാലത്ത് നീ എന്നെ എന്തിനാ ഇങ്ങനെ….

മിഥുൻ : ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലേ… വല്യമ്മക്കു വയസ്സായാലും എന്തൊരു സുഖമാ… ഞാൻ ചെയ്തു തന്നപ്പോൾ വല്യമ്മ തന്നെയല്ലേ വേഗത്തിൽ ചെയ്യാൻ പറഞ്ഞത്… അപ്പോ വല്യമ്മക്കും സുഖിച്ചു… നമ്മുക്കിങ്ങനെ പരസ്പരം സുഖിച്ചു രസിക്കാം…

അമ്മ : ഇതൊന്നും ശെരിയല്ല…

മിഥുൻ : വല്യമ്മ ഇപ്പൊ പോ… ഞാൻ വിളിക്കുമ്പോൾ ഒക്കെ എന്റെ കൂടെ വന്നാൽ മതി ഒന്നും സംഭവിക്കാതെ ഞാൻ നോക്കിക്കൊള്ളാം…

ഞാൻ അവിടെ നിന്നും താഴേക്കിറങ്ങി. ഒച്ചയൊന്നും വെക്കാതെ വീടിന്റെ പുറത്തിറങ്ങി നടന്നു. വീട്ടിലേക്ക് കയറി ചെന്നതും അനിത ഡ്രെസ്സെല്ലാം മാറി ഉമ്മറത്ത് നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

ഞാൻ : എന്തിയെ?? എല്ലാവരും വന്നു കയറിയോ…

അനിത : ഹ്മ്മ്… വന്നു എല്ലാം കുളിക്കാൻ പോയിട്ടുണ്ട്… കുളത്തിൽ കുളിച്ചു ശീലമില്ലാത്തവർ അല്ലെ… ഒന്നുകൂടെ ബാത്‌റൂമിൽ കുളിക്കുന്നുണ്ട്… നീ എവിടെ പോയതാ?

ഞാൻ : ഞാൻ ഇവിടെയുണ്ടായിരുന്നു… പിന്നെ നിന്നെയൊന്നു കാണണം… വൈകീട്ട് വാ…

അനിത : എന്തെ ഡാ…?

ഞാൻ : ഒന്നുമില്ല.. ഞാൻ പറയാം…

ഇതും പറഞ്ഞ് ഞാൻ ഗോവണി കയറി മേലോട്ടുപോയി. എന്റെ മുറിയിലേക്ക് കയറി കട്ടിലിൽ വെറുതെ കിടന്നു. എന്നാലും അമ്മയെ ഇങ്ങനൊരു സന്ദർഭത്തിൽ കാണുമെന്നു ഞാൻ ഒരിക്കലും വിചാരിച്ചില്ല. എങ്ങനെയായിരിക്കും അമ്മ മിഥുന് വഴങ്ങി കൊടുത്തിട്ടുണ്ടാകുക. ആ കാഴ്ചകൾ എല്ലാം കണ്ട് ഞാൻ രസിച്ചു നിന്നു എന്നല്ലാതെ എനിക്കൊന്നും ചെയ്യാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. അമ്മയുടെ ഭാവങ്ങളിൽ നിന്നു മനസിലാക്കാൻ കഴിഞ്ഞത് ആ സംഗമത്തിൽ അമ്മക്ക് തീരെ താല്പര്യം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല എന്നതാണ്.
ഞാനിതെല്ലാം ആലോചിച്ചു കിടക്കെ, നളിനി ചെറിയമ്മയുടെ മുറിയുടെ വാതിൽ തുറന്ന് ചെറിയമ്മ പുറത്ത് വന്നു. താഴേക്ക്‌ പോകുന്ന വഴിയിൽ എന്റെ മുറിയിലേക്ക് നോക്കി. എന്നെത്തന്നെ കണ്ണെടുക്കാതെ നോക്കി. ഞാൻ തിരികെ അവരെ നോക്കി. ആ നോട്ടത്തിൽ എന്തോ ഒരു ദേഷ്യം കലർന്നപോലൊരു തോന്നൽ. ആ… എന്തെങ്കിലുമാകട്ടെ…ഞാൻ പിന്നെയും അങ്ങനെ തന്നെ കിടന്നു.

കുറച്ച് കഴിഞ്ഞ് മിഥുൻ വന്നു. എനിക്ക് അവനോടു എന്ത് സംസാരിക്കണം എങ്ങനെ പെരുമാറണം എന്നൊക്കെ സംശയമായി. ഞാൻ പഴയതുപോലെ തന്നെ പെരുമാറാൻ ശ്രമിച്ചു. അവനും എന്തോ ബുദ്ദിമുട്ടുള്ള പോലെ.

ഞാൻ : എവിടെയായിരുന്നു നീ?? ഇന്ന് കണ്ടില്ലല്ലോ…

മിഥുൻ : ഞാൻ ഇന്നലെ അടിച്ചത് കൂടിപ്പോയി… നന്നായി ഉറങ്ങി… ഇപ്പോഴാ എഴുന്നേറ്റത്..

ഞാൻ : ഹ്മ്മ്… രാവിലെ ഒന്നും കഴിച്ചിട്ടില്ലല്ലോ… വേഗം കുളിച്ചിട്ടു വാ…

മിഥുൻ : ഹ്മ്മ്…

അവൻ തോർത്തെടുത്തു കുളിക്കാനായി ബാത്‌റൂമിൽ കയറി. പെണ്ണുങ്ങളെല്ലാം വീണ്ടും അടുക്കളയിൽ സജീവമായിരിക്കുന്നു, ഇന്ന് കുളത്തിലെ നീരാട്ട് കാരണം പണിയെല്ലാം പാതികിട്ടാ എല്ലാരും ഓടി വന്നത്. അതുകൊണ്ട് ഊണ് കാലാവൻ നേരം വഴുകി. താഴെ ഊണ് കാലയതും ദേവകി വന്നു വിളിച്ചു. മിഥുൻ താഴോട്ട് പോയി.

ദേവകി : നീയെന്തെടാ ഇന്ന് കുളത്തിൽ ഇറങ്ങാഞ്ഞതു??

ഞാൻ : അവിടെ എല്ലാവരും ഉണ്ടായിരുന്നല്ലോ… അതാ ആരെങ്കിലും എന്തെങ്കിലും കണ്ടു മനസിലാക്കിയാൽ എല്ലാം തീർന്നില്ലേ…

ദേവകി : ഹ്മ്മ്… എനിക്ക് നിന്റെ കൂടെ കുളത്തിൽ കുളിക്കാനുള്ള ആഗ്രഹം ഇന്ന് തീർക്കാമെന്ന് കരുതിയിരുന്നു…

ഞാൻ : വിഷമിക്കണ്ട… പോകുന്നതിനു മുൻപ് നമ്മൾ ഒരു ദിവസം ഒരുമിച്ച് കുളത്തിൽ കുളിക്കും… ഞാൻ മറക്കില്ല… പോരെ…

ദേവകി : മ്മ്… അതുമതി… വാ എല്ലാവരും കാത്തിരിക്കുകയാവും ഊണുകഴിക്കാൻ അവിടെ…

ഞങ്ങൾ താഴെപ്പോയി, ഊണ് കഴിക്കാൻ എല്ലാവരും ഉണ്ടായിരുന്നു അവിടെ. അമ്മക്ക് ഭാവവ്യത്യാസങ്ങൾ ഒന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. അല്പം ക്ഷീണം നിഴലിക്കുന്നു എന്നല്ലാതെ. നളിനി ചെറിയമ്മ എന്നെ നോക്കുന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ഞങ്ങൾ എല്ലാവരും സന്തോഷകരമായി ഊണ് കഴിച്ചു. ഊണ് കഴിഞ്ഞ് ഞാൻ ഉമ്മറത്ത് കുത്തിയിരുന്നു. എല്ലാവരും കുറച്ചുനേരം അവിടെവിടെയായി കുറച്ചുനേരം കുത്തിയിരുന്നു പതിയെ മുറികളിലേക്ക് വലിഞ്ഞു.

ഞാനും നേരെ എന്റെ മുറിയിലേക്ക് പോയി. മുറിയിലേക്ക് കയറുമ്പോൾ ഇളയമ്മയുടെ മുറിയിൽ നിന്നും ഇളയമ്മ എന്നെ വിളിച്ചു. ഞാൻ നേരെ ഇളയമ്മയുടെ മുറിയിലേക്ക് പോയി. അവിടെ ഞാൻ സീത ചെറിയമ്മയെ കണ്ടപ്പോൾ. എനിക്ക് ഇളയമ്മ രാവിലെ പറഞ്ഞ കാര്യം ഓർമവന്നു. എന്താണാവോ ഇളയമ്മയുടെ പ്ലാൻ…

ഞാൻ : എന്താ ഇളയമ്മേ..? എന്താ വിളിച്ചത്…

ശ്രീലേഖ : എനിക്ക് നിന്നോട് ഒരു കാര്യം പറയാനുണ്ട്…
എന്നിട്ട്‌ ഇളയമ്മ മുറിയുടെ വാതിൽ അടച്ചു കുറ്റിയിട്ടു.. ഞാൻ ഒന്ന് പരുങ്ങി.

ശ്രീലേഖ : ഇവൾ നടന്നതെല്ലാം എന്നോട് പറഞ്ഞു. നീ ഇങ്ങനെയൊക്കെ ചെയ്തു എന്നത് എനിക്ക് വിശ്വസിക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല…

സീത : ശ്രീ… വേണ്ട… അതൊന്നും ഇനി സംസാരിക്കേണ്ട… അവനെ പറഞ്ഞയക്കു…
സീതക്കു രഹസ്യങ്ങൾ എല്ലാം പുറത്താവുമോ എന്ന ഭയമാണ് ഇങ്ങനെ പറയിച്ചതു.

ശ്രീലേഖ : അങ്ങനെയല്ല സീത, നിന്റെ മേൽ അവനൊരു തെറ്റിധാരണ ഉണ്ടാവാൻ പാടില്ല..

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *