ഞാൻ ഒരു ചിരിയിൽ കാര്യങ്ങൾ ഒതുക്കി. അവളും തിരിച്ച വശ്യമായി പുഞ്ചിരിച്ചു. കറുത്ത സുന്ദരീ. നിന്നെ ഞാൻ മനസ്സിൽ കുറിച്ചിട്ടുണ്ട്. “മോന്നെ. അടിപൊളി ചരക്ക. കിട്ടുമോടെ ഇതിനെ ഒന്ന്. ചോദിച്ചു.
സുനിൽ എന്റെ ചെവിയിൽ മെല്ലെ”സുരേഷിന്റെ അച്ഛനില്ലെങ്കിൽ ഒന്ന് മുട്ടി നോക്കാമായിരുന്നു. അല്ല. നിനക്ക് കയ്യിൽ ഒതുങ്ങാത്ത രണ്ട് മുലക്കുന്നുകൾ ഉണ്ടല്ലൊ. അതു കയ്യിൽ നിന്നൊഴിഞ്ഞ് നേരം കാണുമൊ? ഞാൻ ചോദിച്ചു അപ്പോൾ രേണുവും സ്വാതിയും അങ്ങോട്ട് വരുന്നത് കണ്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞു. ‘ദേ’ വരുന്നു.” ” എന്താ ഇവിടെ രണ്ടും കൂടി കുശുകുശുക്കുന്നെ’ രേണു ചോദിച്ചു. “അല്ല. ഈ തേയില പറിക്കുന്നത് ഒരു കലയാണേ.. അതിങ്ങനെ നോക്കി തിരഞ്ഞ് പറിക്കണ്ടേ. ഇവരത് എത പെട്ടെന്നാ പറിക്കണേ. നോക്കിയെ” സുനിൽ വളരെ സീരിയസ്സായി പറഞ്ഞു “അതേ.. കണ്ടാൽ എത്ര എളുപ്പം. പറിക്കുമ്പോൾ അറിയാം ബുദ്ധിമുട്ട് ഞാനും സംഭാഷണത്തിൽ കൂടി ഇത്തിരി സംശയത്തോടെ രേണു ഞങ്ങളെ നോക്കി. എന്നിട്ട് പറഞ്ഞു. ‘ങാ. ശരി. നടക്കാം. എല്ലാവരും പൊയി.”
ഞങ്ങൾ നടന്നു. രേണു കുറച്ച് മുന്നിലായും. ഞങ്ങൾ ആ പെണ്ണിനെ വായിനോക്കുകയായിരുന്നെന്ന് അവൾക്ക് മനസ്സിലായെന്നും അത് അവൾക്ക് ഇഷ്ടപെട്ടില്ലെന്നും ആ നടപ്പിൽ അവൾ സ്പഷ്ടമാക്കി. “അളിയാ. ഇത്തിരി ദേഷ്യത്തിലാണെന്ന തോന്നണെ. വേഗം ഒരു വാസന സോപ്പ് പതിപ്പിച്ചോ’ ഞാൻ സുനിലിനെ മുന്നിലേക്ക് തള്ളിവിട്ട് പറഞ്ഞു. ഇത്തിരി അകലം പാലിച്ച് ഞാൻ നടന്നു. സ്വാതി അത് കണ്ട കാര്യം മനസ്സിലാക്കി എന്റെ കൂടെ കൂടി. സുനിൽ രേണുവിനോടൊപ്പം നടന്ന് സംസാരിച്ച് തുടങ്ങി. (സംഭാഷണം തുടക്കം മുതൽ തന്നെ മലയാളത്തിലാക്കിക്കോട്ടെ.) “രണ്ടും കൂടെ ആ പെണ്ണിനെ നോക്കി വെള്ളമിറക്കുകയായിരുന്നല്ലെ. ഞങ്ങൾ കണ്ടു” സ്വാതി എന്നോട് പറഞ്ഞു. ആ ശബ്ദദത്തിൽ ലേശം പരിഭവമില്ലേ. ‘ഏയ് അങ്ങനെ അല്ല. ഇല പറിക്കുന്നത് ഒന്നു എടുക്കണം എന്ന് ഉണ്ടായിരുന്നു.
എന്നാൽ പിന്നെ എടുക്കുമ്പോൾ ഒരു സുന്ദരി ആയ പെണ്ണ അത് പറിക്കുന്നത് തന്നെ എടുക്കാം എന്ന് വിചാരിച്ചു.” ഞാൻ പറഞ്ഞു
സ്വാതിയുടെ സംശയം മാറിയില്ലെന്ന് എനിക്ക് തോന്നി. “വേണമെങ്കിൽ ഞാൻ ഇതിൽ റീറൈവന്റ് ചെയ്ത കാണിക്കാം.“ ഞാൻ സ്വാതിയോട് പറഞ്ഞു. “വേണ്ട. ജിനുവിനെ എനിക്കു വിശ്വാസമാണ്. ജിനു നല്ല കുട്ടിയാ…’ എന്റെ കൈ ചുറ്റി പിടിച്ച സ്വാതി പറഞ്ഞു. ദൈവമേ.. ഇവൾ ഇത് എന്ത് വിചാരിച്ചാണ് എന്റെ കൈയ്യും ചുറ്റിപിടിച്ച ചാരി നടക്കുന്നെ. കൈ വിടാനുള്ള പരിപാടി ഒന്നും കാണുന്നില്ല. സുനിൽ പറഞ്ഞ പോലെ ഇവൾക്ക് പ്രേമം വല്ലതും ആണോ. എങ്കിൽ കഴുത്തിൽ കുടുങ്ങിയത് തന്നെ.
ചായത്തോട്ടം കാണലും ഫോട്ടൊ എടുക്കലും കറങ്ങലും ഒക്കെ ആയി അന്ന് സമയം പോയി. തിരിച്ചെത്തി എല്ലാവരും കൂടി ഒരു ഡോർമിറ്ററിയിൽ കൂടി. മുൻപു നടന്ന ടിപ്പുകളിലെ കഥകളും അമളികളും മറ്റും പറഞ്ഞ സമയം പോയതറിഞ്ഞില്ല. ഇടക്ക് ഞാൻ റൂമിൽ പോയപ്പോൾ വിനീതും മിനിയും അവിടെ ഉണ്ട്. മിനി കിടക്കുന്നു. വിനീത് അടുത്ത കട്ടിലിൽ ഇരിക്കുന്നു. “നിങ്ങൾ എന്താ അവിടെ വരാതെ ഒറ്റക്കിരിക്കുന്നേ? ഞാൻ രണ്ടു പേരോടുമായി ചോദിച്ചു “മിനിക്ക് ഭയങ്കര തലവേദന. ഞാൻ കൂടെ ഇരുന്നു എന്നേ ഉള്ളൂ.“ വിനീത് പറഞ്ഞു അതിലെന്തോ കുനിഷ്ട പരിപാടി ഇല്ലേ എന്ന് എനിക്ക് സംശയം തോന്നി ‘ഗുളിക വല്ലതും കഴിച്ചോ മിനീ” ഞാൻ അങ്ങോട്ട് നടന്ന് കൊണ്ട് ചോദിച്ചു ഇല്ല എന്ന് മിനിയും ഉവ്വെന്നു വിനീതും ഒരുമിച്ച് പറഞ്ഞു. രണ്ടും എന്തോ പ്ലാൻ ചെയ്തിട്ടാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കാൻ വേറെ തെളിവൊന്നും വേണ്ടല്ലൊ.
എന്തായാലും അത് കണ്ടുപിടിച്ചിട്ട് തന്നെ കാര്യം. “ഇപ്പോൾ ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ പോകും. കഴിക്കുമ്പോൾ ചിലപ്പോൾ എല്ലാം ശരിയാകും” സംശയം പുറത്ത് കാണിക്കാതെ ഞാൻ പറഞ്ഞു. “എനിക്ക് വരാൻ വയ്യ. എനിക്കെന്തെങ്കിലും പാക്ക് ചെയ്തു കൊണ്ടുവരാമോ? മിനി ചോദിച്ചു. ഞാൻ വിനീതിനെ നോക്കി.”എനിക്കും കൂടി. പാക്ക് ചെയ്താൽ.. അല്ല. അവളെ ഒറ്റയ്ക്കാക്കി പൊകേണ്ടല്ലോ.” വിനീത് എന്നോട് പറഞ്ഞു. “അതു ശരിയാ.. ഞാൻ രണ്ട് പേർക്കും ഭക്ഷണം പാക്ക് ചെയെടുക്കാം. വിനീത് ഒരു കാര്യം ചെയ്യു വരുന്ന വഴി ആ മൂലയിൽ ഞാൻ ഒരു മെഡിക്കൽ ഷോപ്പ കണ്ടിരുന്നു. അവിടെന്ന് ഒരു പാരസൈറ്റമോൾ വാങ്ങു.” ഞാൻ വിനീതിനെ നിർബന്ധിച്ച് മെഡിക്കൽ ഷോപ്പിലേക്ക് പറഞ്ഞയച്ചു. “പേടിക്കണ്ട. ഗുളിക കഴിച്ച ഭക്ഷണവും കഴിച്ച ഒരു ഉറക്കവും കഴിയുമ്പോൾ നാളെ എല്ലാം ശരിയാകും’ ഞാൻ മിനിയോടായി പറഞ്ഞു. എന്റെ തലയിൽ പക്ഷെ ചിന്തകൾ കാടുകയറുകയായിരുന്നു. ഇവരുടെ ഉദ്ദേശം എന്തായാലും പന്തിയല്ല. അതു കണ്ടു പിടിച്ചു തന്നെ കാര്യം. ഞാൻ പോയി ചാർജിനിട്ടിരിക്കുന്ന കാംകോടർ എടുത്ത് നോക്കി. മുഴുവൻ ചാർജായിട്ടില്ല.
പക്ഷെ ഇതു പുറത്ത് വെച്ചാൽ ശരിയാവില്ല. ഞാൻ ബാഗെടുത്ത് കട്ടിലിനു മുകളിൽ വെച്ചു.മിനിയെ നോക്കി. അവൾ നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. കാംകോടർ എടുത്ത് ബാഗിനകത്ത വെച്ച് ഞാൻ അവളോട് പറഞ്ഞു. “മിനി കിടന്നോളൂ. ലൈറ്റ് ഞാൻ ഓഫ് ചെയ്യണോ? “വേണ്ട. ലൈറ്റ് ഇരുന്നോട്ടെ’ മിനി തിരിഞ്ഞു കിടന്നു. ഞാൻ ബാഗ് തുറന്ന കാംകോടറിലേക്ക് വീണ്ടും ചാർജർ കുത്തി. പുതിയ ടേപ്പിട്ടു. കട്ടിലിനു മുകളിൽ ചാർജറിന്റെ വയർ കാണാതിരിക്കാൻ ഞാൻ അതു തലയിണക്കടിയിലേക്ക് നീക്കി വെച്ചു. ബാഗ് തുറന്ന് ലെൻസ് പുറത്ത് കാണാത്ത തരത്തിൽ മിനിയുടെ കട്ടിലിനു നേരെ തിരിച്ച വെച്ചു. വ്യൂസ്ക്രീൻ തുറന്ന് സൂമും ഫോക്കസ്സും ശരിയാക്കി. ബാഗിന്റെ മുകളിലെ ഫ്ലാപ്പിട്ട് ഞാൻ ഒന്നു കൂടി കുനിഞ്ഞ് നോക്കി എല്ലാം ശരിയാണെന്ന് ഉറപ്പാക്കി. വ്യൂ സ്ക്രീൻ അടച്ച ബാഗിന്റെ ഫ്ലാപ്പ താഴ്ചത്തി പകുതി സിപ്പിട്ട് വെച്ചു. വിനീത് അപ്പോഴേക്കും വാതിൽക്കൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു.
“ഗുളിക കിട്ടിയോ? ഞാൻ ചോദിച്ചു. ഉല്ലെന്ന് വിനീത് തലയാട്ടി. അവന്റെ കണ്ണ് ഞാൻ നേരത്തെ കാംകോടർ വെച്ചിരുന്ന മേശയിലേക്ക് നീണ്ടു. “ബാഗിൽ ഞാൻ കാംകോടർ വെച്ചിട്ടുണ്ട്. തുണികൾക്ക് താഴെ ആണ് വെച്ചിരിക്കുന്നെ. എന്നാലും ഒരു കണ്ണ് വേണം കേട്ടൊ. നീ എന്തായാലും ഇവിടെ ഉണ്ടാകില്ലേ”. ഞാൻ വിനീതിനോടായി ചോദിച്ചു. “ഞാൻ ഇവിടെയോ മുൻപിൽ മറ്റേ ഡോർമിറ്ററിയിലോ കാണും. മിനി ഉണ്ടാകുമല്ലൊ ഇവിടെ. വാതിൽ ചാരിയേക്കു മിനി.” എന്നു പറഞ്ഞു വിനീത് എന്നോടൊപ്പം പുറത്തിറങ്ങി. അരമണിക്കൂറിൽ ഞങ്ങൾ ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ റെഡിയായി. വിനീത് വരുന്നില്ല എന്നും എന്തു കൊണ്ടാണ് എന്നുമൊക്കെ സുരേഷിനോട് പറയുന്നു. പെട്ടെന്ന് ഓർത്തതു പോലെ ഞാൻ പറഞ്ഞു. ‘മിനിക്ക് എന്താണ് വേണ്ടത് എന്ന് ചോദിച്ചില്ലല്ലോ. ഇപ്പൊ വരാം.” ഞാൻ റൂമിലേക്ക് നടന്നു. റൂമിൽ എത്തി മുട്ടി തുറന്ന് ഞാൻ കടന്നു. മിനി അപ്പൊഴും കിടക്കയിൽ തന്നെ. “മിനി. എന്താണ് കഴിക്കാൻ വേണ്ടത്.“ ഞാൻ ചോദിച്ചു.
