പിറ്റേന്ന് രാവിലെ നേരത്തെ എഴുന്നേറ്റ് ഞാൻ കുളിമുറിയിൽ കയറി. പല്ലുതേച്ച് കൊണ്ട് ഞാൻ കംകോടർ വെക്കാനുള്ള ഒരു സ്ഥലം തപ്പി. വാഷബെയിസിനു മുകളിലെ റാക്ക് മാത്രമാണ വെക്കാൻ പറ്റിയ ഒരു സ്ഥലം. പക്ഷെ റാക്കിന്റെ വശത്തെ പാളി ഷവർ ഉള്ള സ്ഥലം മറയ്ക്കും. എങ്ങനെ വെച്ചാലും ഷവർ കിട്ടാൻ യാതൊരു വഴിയുമില്ല. അല്ലെങ്കിൽ റാക്കിന്റെ വശത്ത് ഒരു സാമാന്യം വലിപ്പത്തിൽ ഒരു തുളയിടണം. അത് എന്തായാലും നടക്കില്ല. പിന്നെ വെക്കാവുന്നത് ഫ്ലീഷിന്റെ മുകളിൽ. അവിടെ വെച്ചാൽ എപ്പൊ കണ്ടുപിടിച്ചു എന്നു ചോദിച്ചാൽ മതി. വെൻറിലേറ്ററിന്റെ കാര്യവും തഫൈവ വെൻറിലേറ്ററിന്റെ പുറത്ത് നിന്നും വേണമെങ്കിൽ ഒരു കൈ നോക്കാം. പക്ഷെ അവിടെ വെക്കാനുള്ള ഒരു സ്ഥലമില്ല. പൊരാത്തതിനു വെയിലും അടിക്കും. കുളിമുറിക്ക് ചുറ്റും ഞാൻ ഒന്നു കൂടി കണ്ണോടിച്ചു. കുളിമുറിയിലേക്കുള്ള രണ്ടാമത്തെ വാതിൽ.
കുറേ കാലമായി അടച്ചിട്ടിരിക്കുന്നു. കുളിമുറിക്കും എന്റെ മുറിക്കും ഇടക്കുള്ള ഒരു കുടുസ്സു മുറിയിലേക്കാണ് അത് തുറക്കുന്നത്. (ഡസ്സിങ്റ്റൂം ആയി ഉപയോഗിക്കാൻ ആയിരുന്നു. അതു പിന്നെ അടച്ചിട്ടു എന്നു മാത്രം. ആദ്യം എന്റെ മുഷിഞ്ഞ തുണികൾ ഞാൻ അതിൽ ആയിരുന്നു ഇടാറ്.
പിന്നെ ആ മുറി കുളിമുറിയിൽ നിന്നും പുറത്ത് നിന്നും അടച്ച് ആ വാതിലിനു മുന്നിൽ ആയി മുഷിഞ്ഞത് ഇടാനുള്ള കുട്ട, കുട്ടയുടെ മുകളിലോ പിന്നിലോ ഒളിപ്പിച്ചു വെച്ചാലോ? എന്നിട്ട് വേണം അമ്മ തുണിയെടുക്കാൻ വരുമ്പോൾ കാണാൻ. ശെടാ.. ഇതെന്തൊരു കുളിമുറി. ഒരു കാംകോടർ ഉണ്ടായിട്ട ഒളിപ്പിച്ച സീൻ പിടിക്കാൻ സ്ഥലം ഇല്ലെന്ന് വെച്ചാൽ? എന്തായാലും അടുത്തൊന്നും അതു നടക്കില്ലെന്നു ഉറപ്പായി. ഞാൻ കുളിയും മറ്റും കഴിഞ്ഞ് കോളേജിലേക്ക് വിട്ടു.
കൗൺസ്ലിങ്ങിന്റെ അവസാന ദിവസം ആയതിനാൽ കുറച്ച ആൾക്കാരേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. കത്തി ക്ലാസുകൾ ഒരോന്നായി അരങ്ങേറി. ഇതിലും ഭേദം കരടിയുടെ ക്ലാസ്സിൽ ഇരിക്കുന്നതാണ്. ഒന്നുമില്ലെങ്കിലും കരടിക്ക് നല്ല വിവരം ഉണ്ട്. പിള്ളേർക്കും അതു പോലെ വിവരം വെയ്പ്പിച്ചേ അടങ്ങു എന്ന ഒരു വാശി ഉണ്ടെന്ന് ഒരു കുഴപ്പം മാത്രമേ ഉള്ളൂ. അതിനായി സ്കൂളിലെ പോലെ ദിവസവും ചോദ്യം ചോദിക്കൽ എന്ന കലാ പരിപാടിയിൽ ആണു തുടങ്ങുക. ഉത്തരം കൊടുക്കാത്ത, ക്ലാസ്സിലെ പകുതിമുക്കാൽ വരുന്ന, പിള്ളേരെ എഴുന്നേൽപിച്ച നിർത്തി പതിവ് ഉപദേശവും കഴിഞ്ഞാണ് ക്ലാസ്സുകൾ തുടങ്ങുക. ഇന്നലത്തെ പോലെ സുനിലിന്റെ വീട്ടിലേക്ക് പോയി രമേച്ചിയെ കാണാനുള്ള ആഗ്രഹം ഞാൻ അടക്കി. അതു പതിവാക്കിയാൽ പഠിത്തം ഗോപിയായതു തന്നെ. അധികമായാൽ അമൃതും വിഷം എന്നല്ലേ കല്യാണിയെ ഒന്നു വരുതിയിലാകാനുള്ള വേറെ പ്ലാനുകൾ ഒന്നും അലോച്ചിച്ച് കിട്ടിയതുമില്ല.
ഊണുകഴിക്കുന്ന സമയത്ത് മൂന്നാർ പോകുന്നതിനെ പറ്റിയുള്ള ചർച്ച ആയിരുന്നു. ക്ലാസ്സിൽ ഉള്ള മിക്കവരും വരുന്നുണ്ട്. രേണു മേനോൻ വരുന്നുണ്ടൊ എന്നാണ് എല്ലാവർക്കും അറിയണ്ടത്. ക്ലാസ്സിലെ എന്നല്ല കോളേജിലെ മൊത്തം ഹൃദയസ്പന്ദനമാണ് രേണു. കാണാൻ ഭയങ്കര സുന്ദരിയൊന്നും ആല്ല. മൊത്തത്തിൽ ഒരാനച്ചന്തം ഉണ്ടെന്നു പറയാം. എല്ലാവരേയും രേണുവിലേക്ക് ആകർഷിക്കുന്ന ഘടകം ആ അവളുടെ നെഞ്ചിൽ ഉള്ള ഹിമാലയപർവ്വതം തന്നെ. ഏത് ഉടുപ്പിട്ടാലും പൊട്ടിച്ചു ചാടാൻ വെമ്പി, എടുത്തു പിടിച്ച നിൽക്കുന്ന വലിയ മുലകളിൽ ആണ് എല്ലാവരുടെയും കണ്ണുകൾ ആദ്യം പോകുക. ബേവാച്ചിലെ പമേല ആൻഡർസൺന്റെ മുലകൾ പോലെ, ആ മുലകളെ സങ്കൽപ്പിച്ച് വാണം വിടാത്തവർ കോളേജിൽ ചുരുക്കം. പോരാത്തതിനു നാട്ടുകാരും എത്ര വിടുന്നുണ്ടാകും.
ഓരോ വാണത്തിനും സങ്കൽപത്തിലെ പെണ്ണിന്റെ നടു വളയുമെന്ന് പരയുന്നത് ശരിയാണെങ്കിൽ ഇവൾ ഇതിനകം പടുകൂനിയായേനെ. രേണുവിന് ഒരാളോട് മാത്രമേ സ്വൽപം താൽപര്യം ഉള്ളത്. സുനിലിനോട്. അവനാണെങ്കിൽ ഒടുക്കത്തെ വെയിറ്റിടലും, രേണുവിന്റെ പ്രത്യേക ക്ഷണം സ്വീകരിച്ച സുനിൽ അവസാനം പൊകാമെന്ന് ഏറ്റു.
ആരേയും കിട്ടിയില്ലെങ്കിൽ ഇവരുടെ സീൻ എങ്കിലും പിടിക്കാമെന്ന പ്രതീക്ഷയോടെ ഞാനും. മൂന്നാറിലെ പരിപാടിയുടെ മുഖ്യ സംഘാടകൻ സുരേഷാണ്. അവിടെ തൊട്ടവും ഫാക്ടറിയും കാണുന്നതും ഡോർമിറ്ററിയും മറ്റും ശരിയാക്കിയത് അവനാണ്. അവന്റെ അച്ഛൻ അവിടെ റ്റാറ്റാ ട്ടീ ഏരിയ മാനേജർ. എല്ലാവർക്കും ചേർന്ന് ഒറ്റ ഡോർമിറ്ററി ആണ് എന്നതാണ് ഇപ്പോൾ, പുകയുന്ന പ്രശ്നം. വല്ല പെണ്ണുങ്ങളെയും പിടിക്കാൻ കിട്ടുന്ന ഒരു അവസരം ഒരുക്കാനായിട്ടാണ് ഒറ്റ ഡോർമിറ്ററി എന്ന ആശയം നടപ്പാക്കിയത്. പെണ്ണുങ്ങൾ ആരും വരില്ല എന്നു ഭീഷണിപ്പെടുത്തിയപ്പോൾ പിന്നെ വേറെ ഉണ്ടോ എന്നു നോക്കാമെന്ന വാഗ്ദാനത്തിൽ കഴിഞ്ഞ ചർച്ച നിർത്തിയത്. ഇത്തവണ വേറെ കിട്ടിയെങ്കിലും അതു ചെറുതാണെന്നും, അതിനാൽ ഒന്നെങ്കിൽ രണ്ട് കൂട്ടത്തിലേയും കുറച്ച് പേർ താഴെ കിടക്കേണ്ടി വരുമെന്നും അല്ലെങ്കിൽ ഒപ്പം കിടക്കേണ്ടി വരും എന്ന് സുരേഷ് പറഞ്ഞു. തണുപ്പുള്ള സമയം ആയത് കൊണ്ട് താഴെ കിടക്കുന്നത് ബുദ്ധിമുട്ടാണ് എന്നും അവൻ പറഞ്ഞു.
കൂടിയും കിഴിച്ചും നോക്കിയപ്പോൾ മൊത്തം എട്ടുപേർ – 5 ആണുങ്ങളും 3 പെൺകുട്ടികളും കൂടുതൽ വരും. അതായത് ഒത്താൽ മൂന്നുപേർക്ക് സുഖം പരിപാടി. ബാക്കി രണ്ടെണ്ണം കിട്ടിയ സീനും പിടിച്ച വാണവും വിട്ട് കിടക്കണം. ആ അഞ്ചു പേരാകാൻ എല്ലാ ആണുങ്ങളും റെഡി. പെണ്ണുങ്ങൾക്ക് അപ്പോഴും സംശയം. ക്ലാസ്സിന്റെ ആദ്യത്തെ ട്രിപ്പ് ആയത് കൊണ്ട് അതിൽ നിന്നും ഒഴിവാകാനും ആർക്കും മനസ്സുവന്നില്ല. അവസാനം പെണ്ണുങ്ങൾക്ക് തീരുമാനം വിട്ട് ഞങ്ങൾ ചർച്ച നിർത്തി പിരിഞ്ഞു – ഒന്നുകിൽ ആദ്യത്തെ വലിയ ഡോർമിറ്ററി എടുക്കുക. അല്ലെങ്കിൽ എട്ടുപേരെ തിരഞ്ഞ് അവർ തന്നെ പറയുക. ഞാൻ ഒന്നു കണക്ക് കൂട്ടി നോക്കി. ക്ലാസ്സിൽ രണ്ട് ഇണക്കുരുവിക്കൂട്ടങ്ങൾ ഉണ്ട്. അവരു 4 പേരും മിക്കതും ഈ കൂട്ടത്തിൽ ഉണ്ടായിരിക്കും. പിന്നെ രേണു ചിലപ്പോൾ സുനിലിനെ ഒറ്റക്ക് കിട്ടാൻ അവനെ കൂട്ടിയെന്നു വരും. അങ്ങനെ മൂന്ന് സൈറ്റ് ഒത്തു. ഓർഗനൈസർ എന്ന നിലക്ക് സുരേഷം കൂടെ തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെടുന്ന ഒരുവനും സീൻ പിടിക്കാൻ വിധിക്കപ്പെട്ടവർ, അതാരായിരിക്കും. എന്തായാലും പെണ്ണുങ്ങൾ അപ്പോൾ സസ്പെൻസ് പൊട്ടിച്ചില്ല. പിറ്റേന്ന് പറയാമെന്ന് പറഞ്ഞ ഞങ്ങളെ കളിപ്പിച്ചു.
ക്ലാസ്സുകൾ എല്ലാം കഴിഞ്ഞ് ഞാനും സുനിലും വണ്ടി എടുത്ത് വീട്ടിൽ പൊകാൻ തയ്യാറെടുത്തു. “സുനിൽ. ഒരു മിനിട്ട നിൽക്കൂ.” രേണു നടന്ന് വരുന്നു. നടക്കുന്ന താളത്തിൽ അവളുടെ ആ വന്മുലകൾ ഇളകിയാടുന്നു. കൂടെ അവളുടെ സ്ഥിരം വാൽ ആയ സ്വാതിയും ഉണ്ട്. സ്വാതി ബാംഗ്ലൂരിൽ വളർന്ന ഗുജറാത്തി. എങ്ങനെയോ ഈ കോളേജിൽ വന്നുപെട്ടു. “സുനിലിനോട് ഒരു കാര്യം ചോദിക്കാൻ ഉണ്ട്. വരില്ലേ. മൂന്നാറിലേക്ക്’ ബൈക്കിനടുത്ത എത്തി ഹാൻഡിലിൽ കൈ വെച്ച് രേണു ചോദിച്ചു. ‘ങാ. ഇവന്റെ നിർബന്ധം കാരണം പോകാമെന്ന് വെച്ചു? സുനിൽ അത് എന്റെ തലക്ക് കെട്ടി വെച്ച് “കോമൺ ഡോർമിറ്ററിയിൽ സുനിൽ ഉണ്ടെങ്കിൽ. ഞാനും എഗ്രീ ചെയ്തിട്ടുണ്ട് പറയുമ്പോൾ രേണുവിന്റെ കവിളുകൾ ഒന്ന് തുടുത്തില്ലേ.
