[അമ്മയും മകനും തമ്മിലുള്ള ലൈംഗികബന്ധത്തിനേക്കുറിച്ച് പ്രതിപാദിക്കുന്ന മറ്റൊരു സൈറ്റിൽ വന്ന കഥയുടെ മലയാള ആവിഷ്കാരം]
അമ്മയ്ക്കും എനിക്കും ഇടയിൽ എന്റെ ജീവിതത്തിൽ സംഭവിച്ചതാണ് ഞാൻ നിങ്ങളോട് പറയാൻ പോകന്നത്. അമ്മയോട് എനിക്ക് ഉണ്ടായിരുന്ന സ്നേഹത്തിന്റെ ആഴം ഒരിക്കലും വിവരിച്ച് തരാൻ കഴിയുന്ന ഒന്നല്ല. അത് അമ്മയ്ക്ക് വളരെ നന്നായി അറിയുകയും ചെയ്യാം. എന്റെ അച്ഛൻ ഒരു ഗവൺമെന്റ് ജീവനക്കാരൻ ആണ്. അമ്മ ഒരു സാധാരണ വീട്ടമ്മയും. അന്നൊരു ദിവസം വൈകുന്നേരം വീട്ടിലെത്തിയ അച്ഛൻ അദ്ദേഹത്തിന് ദൂരെയുള്ള ഒരു ഓഫീസിലേക്ക് ട്രാൻസ്ഫർ ലഭിച്ചതായി പറഞ്ഞു. ഒരു പ്രമാണിയുടെ ഇഷ്ടത്തിന് നിൽക്കത്തത്തിന് കിട്ടിയ പ്രതിഫലം. ഏത് കാര്യത്തിലും സ്വന്തം നിലപാട് വ്യക്തമാക്കുന്ന അച്ഛന് ഇതൊരു പുതിയ അനുഭവം ആയിരുന്നില്ല. പക്ഷേ എന്റെ കാര്യത്തിൽ ആയിരുന്നു പ്രശ്നം. ഞാൻ എന്റെ കോളേജ് വിദ്യാഭ്യാസത്തിന്റെ ഒന്നാം വർഷത്തിന്റെ മധ്യത്തിലായിരുന്നു. പഠനം പകുതിയിൽ ഉപേക്ഷിക്കാൻ അച്ഛൻ സമ്മതിച്ചില്ല, അതിനുപകരം അവരെടുത്ത തീരുമാനം എന്റെ ഹൃദയം തകർക്കുന്നതായിരുന്നു. അച്ഛനും അമ്മയും അങ്ങോട്ടേക്ക് മാറുകയാണെന്നും ഞാൻ ഇവിടെ ഒരു ഹോസ്റ്റലിൽ നിന്ന് പഠനം തുടരണമെന്നും ആയിരുന്നു ആ തീരുമാനം. ഇത് കേട്ടപ്പോൾ ഞാൻ അക്ഷരാർത്ഥത്തിൽ തകർന്നുപോയി, എനിക്ക് എങ്ങനെ എന്റെ മാതാപിതാക്കളിൽ നിന്ന് പ്രത്യേകിച്ച് എന്റെ അമ്മയിൽനിന്നും അകന്നിരിക്കാനാകും. ഞാൻ മുമ്പൊരിക്കലും അങ്ങനെ താമസിച്ചിട്ടില്ല. പക്ഷേ മറ്റൊരു വഴിയും ഇല്ലാത്തതിനാൽ ആ തീരുമാനം എനിക്ക് അനുസരിക്കേണ്ടിവന്നു. തൊട്ടടുത്തദിവസംതന്നെ അച്ഛൻ എന്റെ കോളേജിൽ വന്ന് ഹോസ്റ്റലിൽ നിൽക്കുന്നതിനേക്കുറിച്ച് ഹെഡിനോട് സംസാരിച്ചു ശരിയാക്കി..!
അന്ന് ഞാൻ വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങി എത്തിയപ്പോൾ അമ്മ ഒറ്റയ്ക്കായിരുന്നു. ഞാൻ വീട്ടിൽ എത്തിയയുടനെ എന്റെ പുസ്തകങ്ങൾ വലിച്ചെറിഞ്ഞു അമ്മയുടെ അടുത്തേക്ക് പോയി അമ്മയെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു കൊണ്ടു പറഞ്ഞു
” അമ്മേ ..ദയവായി പോകരുത് ..എനിക്കിവിടെ അമ്മയില്ലാതെ നിൽക്കാൻ കഴിയില്ല….”
ഞാൻ ഒരു കൊച്ചുകുട്ടിയെപ്പോലെ കരയാൻ തുടങ്ങി. എന്റെ സങ്കടം കണ്ട് അമ്മയും കരഞ്ഞുപോയി.
“നിന്റെ സങ്കടം എനിക്ക് മനസ്സിലാകും, എനിക്കും നിന്നെ വിട്ടു മാറിനിൽക്കാൻ ആഗ്രഹ മുണ്ടായിട്ടല്ല, വേറേ വഴിയില്ലാത്തത്തു കൊണ്ടാണ്.. ഒരു ആറ് മാസത്തേക്ക് നീ ഒന്ന് ക്ഷമിക്..അപ്പോഴത്തേക്കും നമുക്ക് എന്തെങ്കിലും ചെയ്യാം..” അമ്മ എന്നെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു
“… നീ കരയരുത്.. അമ്മയല്ലേ പറയുന്നത്..”
സങ്കടം ഇല്ലാതായില്ലെങ്കിലും കുറച്ച് സമയത്തിന് ശേഷം ഞാൻ സ്വയം നിയന്ത്രിച്ചു. എത്ര കരഞ്ഞാലും ഇത് സംഭവിക്കും എന്ന് എനിക്ക് ഉറപ്പായി രുന്നു. ഞാൻ അതിനോട് പരമാവധി പൊരുത്തപ്പെടാൻ ശ്രമിച്ചു കൊണ്ടിരിന്നു.. ഒടുവിൽ അച്ഛനും അമ്മയ്ക്കും പോകേണ്ട ദിവസം വന്നു. എനിക്ക് ആവശ്യമായ സാധനങ്ങൾ ഞാൻ നേരത്തെ തന്നെ ഹോസ്റ്റലിൽ എത്തിച്ചിരുന്നു. റെയിൽ‌വേ സ്റ്റേഷൻ വരെ അവർക്കൊപ്പം ഞാനും പോയി. അവർ കയറിയ ട്രെയിൻ സ്റ്റേഷനിൽ നിന്ന് അകന്നു പോകുമ്പോൾ ഞാൻ കരച്ചിലടക്കാൻ പാടുപെടുകയായിരുന്നു. ട്രെയിൻ പോയശേഷം സങ്കടത്തോടെ ഞാൻ എന്റെ ഹോസ്റ്റൽ മുറിയിലേക്ക് തിരിച്ചു. അന്നു രാത്രി മുഴുവൻ ഞാൻ കരയുകയായിരുന്നു. ദിവസങ്ങൾ കടന്നുപോയപ്പോൾ ഞാൻ പതിയെ പതിയെ കാര്യങ്ങളോട് പൊരുത്തപ്പെട്ടു തുടങ്ങി,
എന്റെ ഹോസ്റ്റൽ നമ്പറിലേക്ക് അച്ഛൻ പതിവായി വിളിക്കാറുണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷേ, വാർഡൻ അൽപ്പം കർശനക്കാരനായിരുന്നതിനാൽ കൂടുതൽ സമയം സംസാരിക്കാൻ അനുവദിച്ചിരുന്നില്ല.
അങ്ങനെയിരിക്കെ ഒരു ദിവസം അപ്രതീക്ഷിതമായി അമ്മയും അച്ഛനും കൂടി എന്റെ കോളേജിൽ എത്തി. അവരെ കണ്ട് ഞാൻ ശരിക്കും ആശ്ചര്യപ്പെട്ടു. തലേദിവസം ഫോണിൽ വിളിച്ചപ്പോൾ പോലും അവർ ഇങ്ങോട്ടുവരുന്നകാര്യമൊന്നും എന്നോട് പറഞ്ഞിരുന്നില്ല. ഞാൻ ഓടിച്ചെന്നു അച്ഛനെയും അമ്മയെയും കെട്ടിപ്പിടിച്ചു, അമ്മ കരഞ്ഞുകൊണ്ട് എന്റെ മുഖത്തോക്കെ ഉമ്മവച്ചു. ആ നിമിഷം എന്റെ ഹൃദയം തകർന്നുപോയി, എന്റെ അമ്മ എന്നെ എത്രത്തോളം സ്നേഹിക്കുന്നു എന്നെനിക്ക് മനസ്സിലായി. അന്ന് ഉച്ചയ്ക്കുശേഷം ഞാൻ കോളജിൽ നിന്ന് ലീവെടുത്ത് അവർക്കൊപ്പം പുറത്തുപോയി, ഞങ്ങൾ ഒരുമിച്ച് ഉച്ചഭക്ഷണം കഴിച്ചു. കുറച്ച് നേരം കറങ്ങിനടന്ന് വൈകുന്നേരമായപ്പോൾ ഞങ്ങൾ ഹോസ്റ്റലിൽ തിരിച്ചെത്തി. അവിടെവച്ചു എന്നെ അതിശയിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് അച്ഛൻ ബാഗിൽ നിന്ന് ഒരു പെട്ടി എടുത്തു., അത് ഒരു മൊബൈൽ ഫോണായിരുന്നു, എനിക്ക് തരാൻ വേണ്ടി അവർ കൊണ്ടുവന്നത്. അച്ഛൻ വർഡനോട് സംസാരിച്ച് എനിക്ക് ഹോസ്റ്റലിൽ മൊബൈൽ ഉപയോഗിക്കാനുളള അനുമതി വാങ്ങിത്തന്നു.
രാത്രിയിലെ ട്രെയിനിന് അച്ഛനും അമ്മയും തിരിച്ചുപോയി. അടുത്ത ദിവസം വൈകുന്നേരം 7 മണിയോടെ അമ്മ എന്നെ വിളിച്ചു. ഞങ്ങൾ കുറെയേറെ നേരം സംസാരിച്ചു. അമ്മയുടെ ശബ്ദം എന്നിൽ എന്തെന്നില്ലാത്ത ഉന്മേഷം നിറച്ചു പിന്നീടുള്ള ദിവസങ്ങൾ എന്നെ സംബന്ധിച്ച് സന്തോഷത്തിന്റെ
ദിനങ്ങളായിരുന്നു. എല്ലാ ദിവസവും വൈകിട്ട് അമ്മ വിളിക്കും. ഒരു പക്ഷെ അച്ഛനേക്കൾ കൂടുതൽ എന്നെ വിളിച്ചിരുന്നത് അമ്മയായിരുന്നു. ഒരു ദിവസം ഞാൻ അമ്മയോട് അച്ഛനെക്കുറിച്ച് ചോദിച്ചു, അപ്പോൾ, അച്ഛൻ തിരക്കിലാണെന്നും, ഉടനെ തന്നെ അച്ഛനു ഒരു പ്രമോഷൻ ലഭിക്കാൻ സാധ്യതയുണ്ടെന്നും അതിന്റെ തിരക്കാണെന്നും പറഞ്ഞു. അത് കേട്ടപ്പോൾ എനിക്ക് സന്തോഷം തോന്നി.
കുറച്ച് ദിവസങ്ങൾക്കുശേഷം ഒരു ദിവസം, അമ്മ വൈകിട്ട് എന്നെ വിളിച്ചില്ല. അന്നുരാത്രി മുഴുവൻ ഞാൻ വല്ലാതെ അസ്വസ്ഥനായി. ശരിയായി ഉറങ്ങാൻപോലും എനിക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല. പിറ്റേ ദിവസം വൈകുന്നേരം വരെ എന്റെ അവസ്ഥ അതു തന്നെയായിരുന്നു, അന്നു വൈകിട്ട് അമ്മ എന്നെ ഫോൺ വിളിച്ചു. പെട്ടെന്നുതന്നെ ഫോൺ എടുത്ത ഞാൻ ഇന്നലെ എന്തുകൊണ്ട് എന്നെ വിളിച്ചില്ല എന്ന് പറഞ്ഞ് അമ്മയോട് വല്ലാതെ ദേഷ്യപ്പെട്ടു. കുറച്ച് ജോലി ഉണ്ടായിരുന്നെന്നും അതുകൊണ്ടാണ് വിളിക്കാൻ സാധിക്കത്തിരുന്നതെന്നും അമ്മ പറഞ്ഞു. ഞാൻ കഴിഞ്ഞ രാത്രി എനിക്ക് സംഭവിച്ചതുമുഴുവൻ അമ്മയോട് പറഞ്ഞു, രാത്രി മുഴുവൻ ഞാൻ ഉറങ്ങിയിട്ടില്ലെന്നും കൂടെ പറഞ്ഞപ്പോൾ, അമ്മ ഫോണിൽ ഉറക്കെ ചിരിക്കാൻ തുടങ്ങി, അവസാനം ഇനി വിളിക്കത്തിരിക്കില്ല എന്ന് അമ്മ പറഞ്ഞു. അന്ന് ഫോൺ കട്ടു ചെയ്യുന്നതിനു മുൻപ് ഫോണിലൂടെ ഞാൻ അമ്മയ്ക്ക് ഒരു ചുംബനം നൽകി, അമ്മ തിരിച്ചും. ഞങ്ങൾ തമ്മിൽ ഇത് സാധാരണമായിരുന്നെങ്കിലും അന്നത്തെ ചുംബനം എനിക്കെന്തോ വ്യത്യാസമുള്ളതായി അനുഭവപ്പെട്ടു, പിന്നീടുള്ള ദിസങ്ങളിലെല്ലാം അമ്മയ്ക്കു ഫോണിലൂടെ ഉമ്മ കൊടുക്കുന്നത് ഞാൻ സ്ഥിരമാക്കി. എല്ലാ പ്രാവശ്യവും അമ്മ എനിക്ക് തിരിച്ചും തരാരുണ്ടായിരുന്നു. എന്നാൽ ദിവസങ്ങൾ കഴിയുന്തോറും എന്റെ ഉള്ളിൽ അമ്മയോടുള്ള സ്നേഹം വളരാൻ തുടങ്ങി, ഒരു കാമുകിയോടെന്നപോലെ, പക്ഷേ അതിനെക്കുറിച്ച് ആലോചിക്കുമ്പോൾ എനിക്ക് വല്ലാത്ത നിരാശയും കുറ്റബോധവുമൊക്കെ തോന്നാൻ തുടങ്ങി. സ്വന്തം അമ്മയെ എനിക്കെങ്ങനെ ഒരു കാമുകിയായി അല്ലെങ്കിൽ ഭാര്യയായി സ്നേഹിക്കാൻ കഴിയും. എന്റെ ഉള്ളിലെ നിരാശ കൂടുതലായപ്പോൾ കുറച്ചുദിവസത്തേക്ക് അമ്മയോട് ഫോണിൽ സംസാരിക്കുന്നത് ഞാൻ നിർത്താൻ തീരുമാനിച്ചു. അമ്മ വിളിക്കുമ്പോൾ ഞാൻ മനഃപൂർവ്വം ഫോൺ എടുക്കാതിരിക്കാൻ തുടങ്ങി. രണ്ടു ദിവസം കഴിഞ്ഞിട്ടും എൻറെ മനസ്സിന് ഒരു മാറ്റവും ഉണ്ടായില്ല. ഞാൻ ഫോൺ എടുക്കാതെ ആയപ്പോൾ ഒരു ദിവസം അമ്മ എനിക്കൊരു മെസ്സേജ് അയച്ചു,
“നിനക്ക് എന്തുപറ്റി, എന്താ ഫോൺ എടുക്കാത്തത്, നിനക്ക് സുഖമില്ലേ..?” എന്നു ചോദിച്ച്‌. അമ്മയുടെ ആ മെസ്സേജ് കണ്ടപ്പോൾ എനിക്ക് വല്ലാതെയായി. ഞാൻ പെട്ടെന്നുതന്നെ അമ്മയെ തിരിച്ചുവിളിച്ചു. മൂന്നു നാലു ദിവസമായി ഫോൺ എടുക്കാത്തത് എന്താണെന്ന് അമ്മ ചോദിച്ചപ്പോൾ, ഞാൻ എന്റെ അവസ്ഥ അമ്മയോട് തുറന്നു പറഞ്ഞു,.. ഞാൻ അമ്മയെ സ്നേഹിക്കുന്നുവെന്ന കാര്യം സത്യസന്ധമായി ഞാൻ പറഞ്ഞു. ഞാൻ പറഞ്ഞത് കേട്ടപ്പോൾ അമ്മ ശരിക്കും അമ്പരന്നു പോയി…കുറച്ചു നേരത്തേക്ക് അമ്മ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.
” സോറി അമ്മേ..എനിക്ക് എന്റെ വികാരങ്ങളെ നിയന്ത്രിക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല..”
“ഇത് തെറ്റാണ്. നീ ഇങ്ങനെയൊന്നും ചിന്തിക്കാൻ പാടില്ല.”അമ്മ എന്നോട് പറഞ്ഞു
“അറിയാം അമ്മേ.. എനിക്കറിയാം…എനിക്ക് അമ്മയോട് ഇങ്ങനെ ഒരു വികാരമുണ്ടെന്ന് മനസിലായപ്പോൾ….ശരിക്കും..ശരിക്കും ഞാൻ തകർന്നുപോയി…അതുകൊണ്ടാണ് അമ്മ വിളിക്കുമ്പോൾ ഞാൻ ഫോൺ എടുക്കാതെ ഇരുന്നത്…എനിക്കറിയാം ഇത് തെറ്റാണെന്ന്… ഞാൻ ഇതിൽനിന്ന് പുറത്തുകടക്കാൻ ശ്രമിക്കുകയാണ്… അമ്മ എന്നോട് ക്ഷമിക്കണം…” ഞാൻ പറഞ്ഞു
“ഇത്തരം ചിന്തകളിൽനിന്ന് മാറാതെ ഞാൻ നിന്നെയിനി വിളിക്കില്ല..” അമ്മ പറഞ്ഞു. അന്നും പതിവുപോലെ ഫോൺ കട്ട് ചെയ്യുന്നതിനു മുൻപ് ഞാൻ അമ്മയ്ക് ഒരുമ്മ കൊടത്തു, പക്ഷേ ഇത്തവണ അമ്മ തിരിച്ചുതരാതെ തന്നെ ഫോൺ കട്ട് ചെയ്തു.
