” നമ്മുടെ ബന്ധങ്ങൾക്ക് അതിരു വരച്ചിടേണ്ടത് നമ്മളാണ്…… അല്ലെങ്കിൽ… …. ”
” അറിയാം അമ്മാ… ആം റിയലി സോറി..”
അവൾ പൂർത്തിയാക്കുന്നതിനു മുൻപേ അവൻ ഇടയിൽക്കയറി പറഞ്ഞു………
“അജൂ………..”
“ഉം……… ”
അവൻ വിളി കേട്ടു..
“നിന്റെ മൗനം എനിക്കു സങ്കടമാണ് ട്ടോ… ”
അവൻ കയ്യെടുത്ത് , അവളെ ചുറ്റിപ്പിടിച്ചു…
മൗനം……….!
അത് സങ്കടകരമാണ്…… വല്ലാത്തൊരു വിഷമാവസ്ഥയാണത്……
തങ്ങൾ ആരാധിക്കുന്നവരുടെ , സ്നേഹിക്കുന്നവരുടെ , പ്രതീക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നവരുടെ മൗനം നമുക്കുണ്ടാക്കുന്ന അസഹ്യത പറഞ്ഞറിയിക്കാവുന്നതല്ല……
നേരം പുലർന്നു തുടങ്ങി…
കിളി കൂജനങ്ങൾ ചെവിയിലേക്കലച്ചു തുടങ്ങിയപ്പോഴാണ് ഇരുവരും മിഴികൾ തുറന്നത്……….
വനഭൂമിയിലെ രണ്ടാമത്തെ പ്രഭാതം അവർ കണി കണ്ടു…
“അമ്മാ………. എഴുന്നേൽക്ക്..”
അജയ് അവളുടെയരികിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു……
ശരീരം വലിച്ചുയർത്തിയാണ് അവൾ എഴുന്നേറ്റത്…
അമ്മ ക്ഷീണിതയാണെന്ന് ഒറ്റ നോട്ടത്തിൽ അവന് മനസ്സിലായി ..
പ്രത്യേകിച്ചു പ്രഭാത കൃത്യങ്ങളൊന്നും ഇല്ലാത്തതിനാൽ അജയ് ബാഗെടുത്ത് ചുമലിൽ തൂക്കി…
കയർ ഗോവണി കെട്ടഴിച്ച് അവൻ താഴേക്ക് ശ്രദ്ധാപൂർവ്വം ഇട്ടു..
” ഇറങ്ങ്… ”
അവൻ പറഞ്ഞു.
“നീയാദ്യം ഇറങ്ങ്… ”
അജയ് അവളെ ഒന്നു നോക്കിയ ശേഷം പിൻതിരിഞ്ഞ് ഗോവണി ഇറങ്ങിത്തുടങ്ങി..
നാലഞ്ചു സ്റ്റെപ്പുകൾ കഴിഞ്ഞതും അവൾ മുകളിൽ നിന്നും വിളിച്ചു……
“നിക്ക്… ഞാനും കൂടെ ഇറങ്ങട്ടെ … ”
അവളും പിൻ തിരിഞ്ഞ് ഇറങ്ങുവാൻ ശ്രമിച്ചത് ഫലവത്തായില്ല…
പേടി കാരണം അവൾ പലകത്തട്ടിലിരുന്ന് കണ്ണടച്ചവനെ വിളിച്ചു…
അജയ് സ്റ്റെപ്പുകൾ തിരികെ കയറിച്ചെന്നു.
അവൻ അവളുടെ അരക്കെട്ടിൽ പിടിച്ച് ആദ്യത്തെ പടിയിറക്കി……
കയർ ഗോവണി അഭിരാമിയോടൊപ്പം ഇളകിക്കൊണ്ടിരുന്നു…
ഭഗീരഥപ്രയത്നം നടത്തിയാണ് അജയ് അവളെ താഴെയിറക്കിയത്.
താഴെ മരത്തിനു ചുവട്ടിൽ ആനപിണ്ടം കിടപ്പുണ്ടായിരുന്നു……
ആനച്ചൂര് സമീപത്ത് തങ്ങി നിൽക്കുന്നതു പോലെ അവനു തോന്നി…
കയർ ഗോവണി തിരികെ കെട്ടിയ ശേഷം വരുമ്പോൾ , കൊമ്പൻ മസ്തകമുരച്ച മുറിപ്പാട് മരത്തിലവൻ കണ്ടു……
തലേന്ന് മരത്തിനു മുകളിൽ കയറിയപ്പോൾ പ്രകാശം കണ്ട ദിക്കു കണക്കാക്കി അജയ് അഭിരാമിയേയും കൂട്ടി വീണ്ടും നടപ്പു തുടങ്ങി……
കാട്ടാന എന്ന പേടി സ്വപ്നം ഉള്ളിലുള്ളതിനാൽ അഭിരാമിയും അവനൊപ്പം വലിച്ചു വിട്ടു നടന്നു……
അര മണിക്കൂർ നടക്കുന്നതിനു മുൻപേ , ജലപാതത്തിന്റെ ഇരമ്പം കേട്ടു തുടങ്ങി……
പുഴ…….!
ഈ പുഴയ്ക്കക്കരെ ജനവാസ മേഖലയാകാം എന്നൊരു പ്രത്യാശ ഇരുവരുടെയും ഉള്ളിൽ മൊട്ടിട്ടു …
“വേഗം അമ്മാ……. ”
അജയ് തിടുക്കം കൂട്ടി……
കിതപ്പിലായതിനാൽ അഭിരാമി മറുപടി പറഞ്ഞില്ല……
പുഴയുടെ ഇരമ്പം അടുത്തു കേട്ടു തുടങ്ങി……
അജയ് യുടെ ഹൃദയം ആർത്തു തുടങ്ങി……
ഈറ്റക്കാടും കാട്ടുതഴച്ചെടികളും കുറച്ചു ദൂരെ നിന്നു തന്നെ ഇരുവരും കണ്ടു…
“ഇനി എനിക്ക് വയ്യടാ..”
അല്പം പിന്നിൽ നിന്ന് ശബ്ദം കേട്ട് അവൻ തിരിഞ്ഞു നോക്കി..
അമ്മ കുറച്ചു പിന്നിലാണ്..
” ഒന്നു വേഗം വരുന്നുണ്ടോ… ?”
അവൻ മുന്നിൽ നിന്ന് ശുണ്ഠിയെടുത്തു..
“ഇനി എന്നേക്കൊണ്ട് ഒരടി വയ്യ..”
എളിക്ക് കൈ കൊടുത്ത് കുനിഞ്ഞു നിന്നു , കിതച്ചു കൊണ്ടവൾ പറഞ്ഞു..
അജയ് തിരികെച്ചെന്നു…
ബാഗ് എടുത്ത് മുൻവശത്ത് തൂക്കിയ ശേഷം അവനവളെ പുറത്തെടുത്തു നടന്നു……
പുഴക്കരയിലേക്ക് നടന്നത് കാടുമെതിച്ചു തന്നെയായിരുന്നു..
ആവേശവും രക്ഷപ്പെടാനുള്ള ത്വരയും ചേർന്നപ്പോൾ ശക്തിയും ധൈര്യവും സ്വയം വന്നുചേരുകയായിരുന്നു……
പക്ഷേ പുഴയ്ക്കു സമാന്തരമായി പത്തു മിനിറ്റ് നടന്നിട്ടും നുഴഞ്ഞുകയറാൻ പോലും ഒരു വഴി അവൻ കണ്ടില്ല …
എങ്ങും മുള്ളു നിറഞ്ഞ കാട്ടുതഴകൾ മാത്രം… !
അവന് അരിശം വന്നു തുടങ്ങി …
നിലം ചവിട്ടിക്കുലുക്കി , ആരോടോ അരിശം തീർക്കാനെന്ന പോലെ അവൻ പുഴയൊഴുകും പോലെ താഴേക്ക് നടന്നു.
വീണ്ടും പത്തു മിനിറ്റിലേറെ അവൻ അഭിരാമിയേയും എടുത്ത് നടന്നു……
പുഴ വട്ടം തിരിഞ്ഞ് വീണ്ടും വനത്തിലൂടെ തന്നെയാണ് കയറി ഒഴുകുന്നത് എന്ന് ആ സമയം അവൻ ചിന്തിച്ചതേയില്ല…….
രക്ഷപ്പെടണം, എന്ന വ്യഗ്രത മാത്രമായിരുന്നു മനസ്സിൽ…
മുൾക്കാടുകൾ കാരണം ഒരു തരത്തിലും പുഴയ്ക്കരികിലേക്ക് എത്തിചേരാൻ സാധിക്കാതെ വന്നപ്പോൾ ആവേശം , അവന്റെയുള്ളിൽ തന്നെ കെട്ടടങ്ങി..
പ്രേതബാധയുള്ള സ്ഥലത്തു കൂടെയാണോ തന്റെ സഞ്ചാരം എന്നവൻ ഒരു വേള ചിന്തിച്ചു പോയി……
വെള്ളച്ചാട്ടത്തിന്റെ ശബ്ദം ഏറിയും കുറഞ്ഞും ഇതിനിടയിൽ പല തവണ അവർ കടന്നുപോയിരുന്നു…
അവൻ ക്ഷീണിച്ച് അവളെ താഴെയിറക്കി……
” വയ്യമ്മാ… …. ”
രണ്ടു ദിവസമായുള്ള കാനനയാത്രയിൽ ആദ്യമായി അജയ് സുല്ലിട്ടു…
കിതച്ചു നിൽക്കുന്ന, അവനെ ചാരി നിന്ന് അവളും കിതച്ചു..
തന്റെ പ്രതീക്ഷകളെല്ലാം വ്യഥാവിലാവുകയാണെന്നറിഞ്ഞ് അവന്റെ മിഴികൾ ഒന്ന് തുളുമ്പി ….
കാഴ്ചക്കപ്പുറം തന്റെ ലോകമുണ്ട്… !
പക്ഷേ, വഴിയില്ല…
ക്ഷീണവും വിശപ്പും തളർച്ചയും നൈരാശ്യവും ബാധിച്ച് ആകെ തകർന്ന് അജയ് നിന്നു…
തോൽവി അടുത്തു തുടങ്ങിയതായി അവനു തോന്നി…
കോടമഞ്ഞു മാറി സൂര്യപ്രകാശം പരന്നു തുടങ്ങി…
അജയ് വീണ്ടും അവളെ വലിച്ചു പുറത്തു കയറ്റി……
വീണ്ടും നടപ്പു തുടങ്ങി…
കുറച്ചകലെ പാറക്കെട്ടുകൾ കണ്ടപ്പോൾ അവനൊന്ന് ആശ്വസിച്ചു……
വീണ്ടും വെള്ളച്ചാട്ടത്തിന്റെ ശബ്ദം കേട്ടു തുടങ്ങി..
അടുത്തു ചെല്ലുന്തോറും പാറകളുടെ വലിപ്പം കൂടിക്കൂടി വന്നു…
പാറക്കെട്ടുകളുടെ അടിഭാഗത്തു നിന്നും പുഴയിലേക്ക് ചെരിവാണ്..
മഴക്കാലമല്ലെങ്കിലും ജലമൊഴുകിയ വഴിയേ പായൽ പിടിച്ച പാടുകൾ കാണാം..
അവർ പാറക്കെട്ടിനു സമീപം നടന്നെത്തി ..
അജയ് അഭിരാമിയെ താഴെയിറക്കി……
അത്ര സുഖകരമല്ലാത്ത ഒരു ഗന്ധം അനുഭവപ്പെട്ടപ്പോൾ അജയ് ഒന്ന് മൂക്കു ചുളിച്ചു……
അവനതത്ര കാര്യമാക്കിയില്ല…
പുഴയുടെ വലുപ്പം കണ്ട് അവനൊന്നമ്പരന്നു…….
ഇരുപതു മീറ്ററോളം അകലെ, അത്ര വലുതല്ലാത്ത, കുത്തിയൊഴുകുന്ന വെള്ളച്ചാട്ടം…
അതിനപ്പുറവും വലിയ മരങ്ങൾ തന്നെ …
അഭിരാമി തളർച്ചയോടെ , അടുത്ത പാറയ്ക്കു മുകളിലേക്ക് കയറിയിരുന്നു …
അല്പം ബുദ്ധിമുട്ടിയാണെങ്കിലും പുഴ കടന്നാൽ രക്ഷപ്പെടാമെന്ന് അജയ് കണക്കുകൂട്ടി…
അടുത്ത നിമിഷം ഒരു മുരൾച്ച കേട്ട് ഇരുവരും ഞെട്ടിത്തിരിഞ്ഞു നോക്കി……
അഭിരാമി ഇരുന്ന പാറയ്ക്ക് മുകളിൽ, വലിയ പാറക്കല്ലിനു മുകളിൽ വായിലെന്തോ കടിച്ചു പിടിച്ച് ഒരു പുലി ഇരിക്കുന്നു……
അതേ… !
പുലി തന്നെ… !
“അജൂട്ടാ… …. ”
നിലവിളിയോടെ അഭിരാമി ഒറ്റച്ചാട്ടത്തിന് അവനടുത്തെത്തി……
വന്ന വരവിൽ അവൾക്ക് , അവനടുത്ത് നിൽക്കാൻ ബാലൻസ് കിട്ടിയില്ല…
അഭിരാമി പാറപ്പുറത്തു കൂടി നിരങ്ങിപ്പോയി…
