രാജൻ ചേട്ടൻ പരിഭ്രമപ്പെട്ട വരുന്നത് ന്ന് കണ്ടപ്പോൾ തന്ന എനിക്ക് മനസിലായി
“ടാ കിരണേ നീ ഇത് എവിടാ ടാ എത്ര വട്ടം വിളിച്ചു ഞാൻ നിന്നെ നിനക്ക് ആ ഫോണ് ഒന്ന് എടുത്തൂടെ??” പുള്ളി നല്ല ദേഷ്യത്തിൽ ആണ് പറയുന്നത്
“അയ്യോ ഞാൻ ഫോണ് ബാഗിൽ വച്ചിരിക്കുവാ ചേട്ടാ പക്ഷെ സൈലന്റ് അല്ലാലോ വിളിച്ച അറിഞ്ഞേനെ … വിളിച്ചിരുന്നോ??” ഞാൻ ബാഗ് എടുത്ത് സംശയത്തോടെ തിരക്കി
“വിളിച്ചോ ന്നോ കോപ്പ് … നീ വന്നേ നമുക്ക് ഒരു സ്‌ഥലം വരെ പോകാം ” പുള്ളി സ്വല്പം സീരിയസ് ആയി പറഞ്ഞു .. പുള്ളിയുടെ ഭാവം കണ്ടതും എന്റെ തലയിലൂടെ ഒരു മിന്നൽ പാഞ്ഞു
“രാജൻ ചേട്ടാ ‘അമ്മ…..” പറഞ്ഞു മുഴുവിപ്പിക്കുന്നതിന് മുന്നേ എന്റെ വാക്കുകൾ ഇടറി പോയിരുന്നു …
“എത്ര വട്ടം വിളിച്ചടാ ആ പാവം നിന്നെ … അവസാനം എന്നെ വിളിക്കുമ്പോൾ ജീവിശ്വാസം ഇല്ലാതെ വലിക്കുക ആയിരുന്നു എങ്ങനെയോ ഞാൻ ഓടി വന്നു ഇപോ ഹോസ്പിറ്റലിൽ ഉണ്ട് മോൻ പേടിക്കണ്ട” രാജൻ ചേട്ടൻ പറഞ്ഞു
“അയ്യോ ന്റെ ‘അമ്മ…… ഞാൻ കരഞ്ഞു കൊണ്ട് പുറത്തേക്ക് ഓടി ..
ജെറി യും രാജൻ ചേട്ടനും പുറകെയും ഓടി
ജെറിയുടെ വണ്ടിയിൽ ഹോസ്പിറ്റലിൽ എത്തിയപ്പോൾ തന്നെ ഞാനിറങ്ങി ഓടുകയായിരുന്നു അവസാനം അമ്മയെ കണ്ടപ്പോഴാണ് ശ്വാസം നേരെ വീണത്
“എന്തിനാടാ കരയുന്നെ എനിക്ക് ഒന്നും പറ്റിയില്ലലോ … ഞാൻ എപ്പോഴും പറയല്ലേ എന്റെ മോൻ നല്ല നിലയിൽ എത്തിയിട്ടെ ഞാൻ പോവൂ ന്ന് ”
അമ്മയുടെ അടുത്ത് ബെഡിൽ തലവച്ചു കരയുന്ന എന്റെ തലയിൽ തലോടികൊണ്ടു ‘അമ്മ പറഞ്ഞു
“ഞാൻ അറിഞ്ഞില്ല അമ്മേ അമ്മ വിളിച്ചത്”
“അറിയാം ടാ പൊട്ട നീ അവിടെ തിരക്ക് അല്ലെ .. പോട്ടെ സാരമില്ല നിങ്ങൾ കോളേജിലേക്ക് പൊക്കോ എനിക്ക് ഒന്നും ഇല്ല ഇവിടെ രാജൻ ഉണ്ടല്ലോ കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു പോകാം ന്ന ഡോക്ടർമാർ പറഞ്ഞത് ”
അപ്പോഴാണ് അടുത്ത് നിന്നിരുന്ന കിരണ് ന്റെ ഫോണ് ശബ്ദിച്ചത്
അവൻ എടുത്ത് നോക്കിയപ്പോൾ അതിൽ എന്റെ നമ്പർ ആണ് തെളിഞ്ഞു വന്നത് … ജെറി അത്ഭുതതോടെ എന്നെ നോക്കി
“ടാ നിന്റെ ഫോണിൽ നിന്ന് കോൾ വരുന്നല്ലോ ”
“ങേ ഫോണ് എന്റെ ബാഗിൽ അല്ലെ പിന്നെ എങ്ങനെ” ഞാൻ അതും പറഞ്ഞു ബാഗ് എടുത്ത് നോക്കി പക്ഷെ ഫോണ് അതിൽ ഇല്ലായിരുന്നു
“ടാ ജെറി കോൾ എടുക്ക് ഇതിൽ ഫോണ് കാണുന്നില്ല”
ജെറി ഫോണ് അറ്റൻഡ് ചെയ്തു
“ഹലോ ”
“ഹലോ ജെറി .. കിരണ് അടുത്ത് ഉണ്ടോ ”
ഒരു പെണ്ണിന്റെ ശബ്ദമാണ് .. അവൻ ഇതാരടാ ന്ന രീതിക് എന്നെ നോക്കി
ഞാൻ ആണേൽ ഒന്നും മനസിലാവാതെ നില്കുവാണ്
ജെറി ഫോണ് എന്റെ കയ്യിലേക്ക് തന്നു
“ഹലോ ”
“ഹലോ കിരണേ ഫോണ് തപ്പുവാ ല്ലേ ഇപോ … ഫോണ് എന്റെ കയ്യിൽ ഉണ്ട് മെയിൻ ഹാളിലേക് വ ഫോണ് തരാം ”
എനിക്ക് ആളെ മനസിലായില്ല
“ആരാ ഇത് എന്റെ ഫോണ് എങ്ങനെ തന്റെ കയ്യിൽ ”
“അതൊകെ പറയാം നിങ്ങൾക്ക് മെയിൻ ഹാളിന്റെ അങ്ങോട്ട് വാ ക്യാന്റീൻ ൽ ഇപോ തിരക്ക് കുറഞ്ഞല്ലോ ല്ലേ ഇനി ആർക്കും വിളമ്പാൻ ഒന്നും ഇല്ലാലോ ” പിന്നെ കേട്ടത് ഒരു പൊട്ടി ചിരിയാണ്
അ..ക്ഷ..ര എന്റെ തലയിലേക്ക് ആ പേര് കടന്നു വന്നു
എന്റെ സകല ദേഷ്യവും പൊങ്ങി വന്നു .. രാജൻ ചേട്ടനോട് അമ്മയെ നോക്കാൻപറഞ്ഞിട്ട് ഞാൻ ജെറിയെ യും വിളിച്ചു കോളേജിലേക്ക് പോയി
എന്റെ മുഖത്ത് ഇതുവരെ കാണാത്ത ഭാവം കണ്ടു ജെറി അത്ഭുതപെട്ട് നിൽക്കുകയാണ്
എന്താ കാര്യം ന്ന് അവൻ പലവട്ടം ചോദിച്ചു എങ്കിലും പറയാം ന്ന് മാത്രം ഞാൻ പറഞ്ഞു..
കോളേജിലേക്ക് കേറിയ വണ്ടി പാർക്ക് ചെയ്തപ്പോൾ തന്നെ ഇറങ്ങി ഞാൻ മെയിൻ ഹാൾ നോക്കി വേഗത്തിൽ നടന്നു .. ജെറി എന്റെ ഒപ്പം എത്താൻ ഓടി വന്നു
മെയിൻ ഹാളിൽ കേറിയപ്പോൾ തന്നെ അവിടെ ഫുൾ തിരക്ക് ആണ് ലോക പൈതൃകനഗരങ്ങളെ പറ്റിയുള്ള ഇൻസ്റ്റിലേഷൻസ് ആയിരിന്നു ഹാളിൽ മുഴുവൻ കുട്ടികളും മറ്റും അത് കാണാൻ വേണ്ടി ഫുൾ അവിടെ ആളാണ് …
ഞാൻചുറ്റും നോക്കി കൊണ്ടിരുന്നപ്പോൾ ആണ് ഒരു ഇൻസ്റ്റലേഷൻ ന്റെ സൈഡിൽ അക്ഷര നില്കുന്നത് ഞാൻ കണ്ടത്
എന്റെ സകല ടെബറും തെറ്റി ഞാൻ അവളുടെ നേരെ നടന്നു
ഞാൻ നടന്നു വരുന്നത് കണ്ടു അവൾ ചിരിയോടെ എന്റെ ഫോണ് എനിക്ക് നേരെ കാണിച്ചു
“ഇത് തപ്പി നടക്കുവാണ് അല്ലെ” അവൾ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു
അന്നത്തെ സംഭവത്തിന് ശേഷം അവൾ എന്നോട് ആദ്യമായ് സംസാരിക്കുവാണ്
“ഇത് എങ്ങനാ നിന്റെ കയ്യിൽ??”
ഞാൻ ദേഷ്യത്തോടെ ചോദിച്ചു
“അത് നിന്റെ ബാഗിൽ നിന്ന് അടിച്ചു മാറ്റി
“എന്തിന്”
” അത് നീ എന്നെ ഒന്ന് തിരക്കി വരാൻ വേണ്ടി ..
കുറെ തപ്പി നടന്നു കാണുമല്ലേ ഈ തുക്കട ഫോണിന് വേണ്ടി ”
“നായിന്റെ മോളേ…… ” പ്ഠേ…..
എന്റെ വായിൽ നിന്ന് ഈ വാക്കും കൂടെ സകല ശക്തിയും കൊണ്ട് ഞാൻ കൈ വീശി അവളെ അടിച്ചതും ഒരുമിച്ചായിരുന്നു ഒരു വശത്തേക്ക് വേച്ചു പോയ അവൾ നില തെറ്റി അടുത്ത് വച്ചിരുന്ന ഇൻസ്റ്റിലേഷനു മുകളിലേക്ക് വീണു
ആ ഹാളിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു സകല ജനങ്ങളും ഇത് കണ്ടു സ്തബ്ധരായി എന്നെ നോക്കി നില്കുവാണ് .. ഹാളിലേക്ക് കേറി വന്നപ്പോൾ തന്നെ ഈ സീൻ കണ്ട ജെറിയും ഞെട്ടി തരിച്ചു നിന്നു
(തുടരും…)
