“അല്ല ഡോക്റ്റർക്ക് ചെയ്തുകൂടെ?”
രാജമ്മ പറഞ്ഞത് ഓർമ്മിച്ച് റിസ്വാൻ പെട്ടെന്ന് ചോദിച്ചു.
“ഞാൻ ചെയ്യുന്നതാണ്, പക്ഷെ…”
അയാൾ റസിയയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി.
അവളുടെ മുഖം ലജ്ജകൊണ്ട് ചുവന്നു.
അത് റിസ്വാന് മനസിലായില്ല.
ഡോക്റ്ററും രോഗിയുമാണ്.
ഡോക്റ്ററാവുമ്പോൾ രോഗിയുടെ ദേഹത്ത് ഒക്കെ തൊടില്ലേ?”
ഇനിയിപ്പോൾ ദേഹത്ത് തുണി ഒന്നുമില്ലാതെ കിടക്കേണ്ടി വരുമോ?
മൊബൈലിൽ, മസാജ് പോൺ കണ്ടത് അവനോർത്തു.
പടച്ചോനെ!
അതെ!
അങ്ങനെയായത് കൊണ്ടാവണം ഉമ്മച്ചിയെ തിരുമ്മുന്നത് മഹാലക്ഷ്മി ഡോക്റ്റർ തന്നെയായത്!
“അത് സാർ…”
റസിയ എന്തോ പറയാൻ ശ്രമിച്ചു.
“എനിക്ക് മനസ്സിലായി…”
വിമൽ ചിരിച്ചു.
“നിങ്ങള് സ്ത്രീയാണ്..പോരാത്തതിന് വളരെ സുന്ദരിയും…!”
അയാൾ അബദ്ധം പറ്റിയത് പോലെ നിർത്തി എന്നിട്ട് റിസ്വാനെ നോക്കി.
“അല്ല ഇത്? ബ്രദർ ആണോ?”
“അല്ല ബ്രദർ അല്ല, എന്റെ മോൻ ആണ്!”
തന്നെ സുന്ദരി എന്ന് വിശേഷിപ്പിച്ചതിൽ അടിമുടി പൂത്തുലഞ്ഞ്കൊണ്ട് അവൾ പറഞ്ഞു.
“ഏഹ്?”
അയാൾ റിസ്വാനെ അവിശ്വസനീയതയോടെ ഒന്ന് നോക്കി.
“ഓക്കേ ..ഓക്കേ…”
വിമൽ പെട്ടെന്ന് പറഞ്ഞു.
“സ്ത്രീയായത് കൊണ്ട് ചിലപ്പോൾ ഇത്ര ഓപ്പൺ ആയ ഒരു ബോഡി മസ്സാജിന് നിങ്ങൾക്ക് വിഷമം ഉണ്ടാകും എന്നറിയാം…സോ…!”
“പക്ഷെ ഡോക്റ്റർ ഇത് …”
പെട്ടെന്ന് റിസ്വാൻ പറഞ്ഞു.
“ഇതങ്ങനെ മാറ്റി വെക്കാവുന്നത് അല്ലല്ലോ; ആണോ?”
“അല്ല..ഡേറ്റ് മാറ്റാൻ പറ്റില്ല…”
“ഡോക്റ്റർക്ക് പ്രോബ്ലം ഇല്ലെങ്കിൽ …”
റിസ്വാൻ പറഞ്ഞു.
റസിയയും ഡോക്റ്റർ വിമലും അവനെ നോക്കി.
“…എങ്കിൽ ഡോക്റ്റർ തന്നെ ചെയ്യട്ടെ..അല്ലെ ഉമ്മച്ചി?”
റസിയ ഇപ്പോഴും നാണത്തിൽ കുതിർന്ന് കുളിച്ച് നിൽക്കുകയാണ്.
“ഉമ്മച്ചി പറ! വേറെ ഓപ്‌ഷൻ ഇല്ല,”
റിസ്വാൻ ഓർമ്മിപ്പിച്ചു.
“ഹ്മ്മ്..”
നാണം നിറഞ്ഞ മുഖത്തോടെ ഡോക്റ്ററുടെയോ റിസ്വാന്റെയോ മുഖത്ത് നോക്കാതെ അവൾ മൂളി.
“മാത്രവല്ല ഇവിടെ പെണ്ണുങ്ങളോ നേഴ്സ്മാരോ മറ്റാരും ഇല്ല,”
വിമൽ പറഞ്ഞു.
“ക്ലിനിക്ക് തുറക്കണം എന്ന് വിചാരിച്ചതല്ല..പക്ഷെ ഇവരൊക്കെ വന്നു…”
“അത് സാരമില്ല ഡോക്റ്റർ,”
അവൻ പറഞ്ഞു.
“എന്നാൽ നിങ്ങൾ ആ സ്പാ റൂമിലേക്ക് ഇരുന്നോ…കൗണ്ടറിൽ ഉള്ളവരെ ഞാൻ ഒന്ന് നോക്കട്ടെ…മാക്സിമം ഒരു അരമണിക്കൂർ,”
വിമൽ എഴുന്നേറ്റു.
പിന്നാലെ അവരും.
“എവിടെയാ സ്പാ റൂം?”
റിസ്വാൻ റസിയയോട് ചോദിച്ചു.
“എന്റെ കൂടെ വാ നീ,”
പുറത്തേക്ക് കടന്ന് ഒരിടനാഴിയിലൂടെ അവൾ നടന്നു.
പിന്നാലെ അവനും.
“ഇതാ മസ്സാജ് റൂം,”
ഒരു കതകിന്റെ മുമ്പിലെത്തിയപ്പോൾ അവൾ പറഞ്ഞു.
“നമുക്ക് ഇവിടെ ഇരിക്കാം,”
അതിന്റെ മുമ്പിൽ കിടന്ന സ്റ്റെയിൻലെസ്സ് സ്റ്റീൽ വെയിറ്റിങ് ചെയറിൽ ഇരുന്ന് റസിയ പറഞ്ഞു.
റിസ്വാനും അവളുടെ സമീപമിരുന്നു.
“എന്താ ഉമ്മച്ചി ടെൻഷൻ?”
“റിസ്സൂ..അതൊന്നും നിന്നോട് പറയാൻ പറ്റില്ല..”
അവൾ അസന്തുഷ്ടിയോടെ പറഞ്ഞു.
“സ്വന്തം മോനോട് പറയാമ്പറ്റില്ലേ പിന്നെ ആരോടാ ഉമ്മച്ചി പറയ്യാ?”
അവൻ അവളോട് ചേർന്നിരുന്നു.
“പറ അയാള് തിരുമ്മുന്നത് കൊണ്ടാണോ?”
“പിന്നല്ലാതെ!”
അസഹീനത നിഴലിക്കുന്ന ശബ്ദത്തിൽ റസിയ പറഞ്ഞു.
“എന്റെ റിസ്സൂ ഇതീ ചുരിദാർ ടോപ്പും ചുരിദാർ പാന്റ്റ്സും ഒന്നും ഇട്ടല്ല കെടക്കുന്നെ തിരുമ്മാൻ നേരം!”
“അതറിയാം,”
അവൻ പറഞ്ഞു.
“ഒരു വെളുത്ത ഡ്രസ്സ് തരില്ലേ? അതൊക്കെ ഇട്ടല്ലേ തിരുമ്മാൻ നേരം..!”
“എന്റെ റബ്ബേ!”
അവൾ ആരോടെന്നില്ലാതെ പറഞ്ഞു.
“റിസ്സൂ …നിന്നോട് എനിക്ക് പറയാൻ പറ്റില്ല..നീ ആൺകുട്ടിയ…!”
“എന്റെ ഉമ്മച്ചി ബേജാറാവല്ലേ! എന്തായാലും ഒന്നും ഉടുക്കാതെ അല്ലല്ലോ തിരുമ്മാൻ നേരത്ത്!”
അവൾ തലയിൽ കൈവെച്ചു.
“എടാ ദേഹത്ത് ഇന്നർ മാത്രമേ ഉണ്ടാവൂ…നീ ഒന്ന് ഓർത്ത് നോക്കിക്കേ …അതും ഒരാണിന്റെ മുമ്പിൽ ..ഡോക്റ്റർ ആണേലും!”
അവളുടെ വാക്കുകൾ അവന്റെ ദേഹത്ത് ഒരു മിന്നൽ പോലെ കടന്നുപോയി.
പടച്ചോനെ!
അവനോർത്തു.
ഉമ്മച്ചി അടിവസ്ത്രങ്ങൾ മാത്രം ധരിച്ചാണോ ഡോക്റ്റർ വിമലിന്റെ മുമ്പിൽ തിരുമ്മാൻ വേണ്ടി കിടക്കാൻ പോകുന്നത്!
അപ്പോൾ!
വല്ലാത്ത അവസ്ഥ തന്നെ!
“ഉമ്മച്ചി അത് എനിക്കറിയില്ലാരുന്നു…ഉമ്മച്ചിയ്ക്ക് അങ്ങനെ ഒരു സിറ്റുവേഷൻ കുഴപ്പം പിടിച്ചത് ആണെങ്കിൽ ..എങ്കിൽ …”
റസിയ അവനെ ദയനീയമായി നോക്കി.
“ഇനിയിപ്പം എന്ത് ചെയ്യും?”
അവൾ ചോദിച്ചു.
“ഡോക്റ്ററിനോട് നമ്മൾ സമ്മതിച്ചും പോയി..ഡേറ്റ് മാറിയാൽ പ്രോബ്ലം ഉണ്ട് …എന്താ റബ്ബേ ചെയ്യാ?”
അവൾ കണ്ണുകളടച്ചു.
“ഉമ്മച്ചി അയാൾ ഡോക്റ്ററല്ലേ? രോഗിയെ ട്രീറ്റ് ചെയ്യുന്നു എന്നല്ലാതെ വേറെ ഒരു മീനിങ്ങിൽ…”
അവൻ വിശദീകരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.
“അതെനിക്കറിയാം,”
റസിയ പറഞ്ഞു.
“അയാള് മോശം ആണെന്നോ മോശമായ ഒരു പെരുമാറ്റം അയാളുടെ ഭാഗത്ത് നിന്ന് ഉണ്ടാവ്വ്വോ എന്നൊന്നും ഞാൻ കരുതുന്നില്ല റിസ്സൂ…പക്ഷെ …”
“അയാളുടെ മുമ്പിൽ ഇന്നേഴ്സ് മാത്രം ഒക്കെ ഇട്ടിട്ട്…”
“ച്ചെ! മിണ്ടാതിരി!”
ശാസനയുടെ ശബ്ദത്തിൽ അവൾ പറഞ്ഞു.
“അല്ല ഉമ്മച്ചിയാ അതാദ്യം പറഞ്ഞെ!”
“ഞാനങ്ങനെ ആദ്യം പറഞ്ഞൂന്ന് വെച്ച്?”
അവൾ തിരിച്ചു ചോദിച്ചു.
“നീയൊരു മുതിർന്ന ആൺകുട്ടിയ…മുതിർന്ന ആൺകുട്ടികൾ അമ്മമാരോട് അങ്ങനെ സംസാരിക്കാൻ പാടില്ല!”
“ഓക്കേ! ഓക്കേ!”
അവൻ പറഞ്ഞു.
“എന്തായാലും ഉമ്മച്ചി സമാധാനിക്ക്…ഇനി വരേണ്ട ആവശ്യമില്ലല്ലോ ….ലാസ്റ്റ് അല്ലെ?”
“ഹ്മ്മ്!!”
അവൾ മൂളി.
അപ്പോഴേക്കും വരാന്തയുടെ അങ്ങേയറ്റത്ത് ഡോക്റ്റർ വിമലിന്റെ രൂപം അവർ കണ്ടു.
“എന്റെ റബ്ബേ!”
റസിയ ചിണുങ്ങി.
“ആണ്ടെ അയാള് വരുന്നുണ്ട്!”
“ഒന്നും പേടിക്കണ്ട ഉമ്മച്ചി,”
അവൻ അവളുടെ തോളിൽ പിടിച്ചു.
“ടെൻഷൻ അടിക്കല്ലേ..കൂടിപ്പോയാൽ അരമണിക്കൂർ! അത്ര അല്ലേ ഉള്ളൂ?”
“പോ റിസ്സൂ..”
അവൾ പറഞ്ഞു.
“മഹാലക്ഷ്മി മാഡം ഉള്ളപ്പോ ഒരുമണിക്കൂറിന് മേലെ ഉണ്ട് മൊത്തം മസ്സാജ് ചെയ്യാൻ! ഇതിപ്പോൾ ഇയാളാ! ഇയാള് എത്ര ടൈം എടുക്കും എന്ന് ആർക്കറിയാം?”
ഡോക്റ്റർ അടുത്തെത്തി.
“മസ്സാജ് റൂമിലേക്ക് കയറാൻ മേലാരുന്നോ?”
അയാൾ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.
“ഞാൻ കരുതി ഡ്രസ്സ് ഒക്കെ മാറി റെഡിയായി മസ്സാജ് ബെഡിൽ ആള് കിടക്കുന്നുണ്ട് എന്ന്!”
“അല്ല..സാറ് വന്നിട്ടാകാം എന്ന് …”
“അത് സാരമില്ല വരൂ…”
അയാൾ മസാജ് റൂമിന്റെ കതക് തുറന്നു.
റിസ്വാൻ അതിലേക്ക് എത്തിനോക്കി.
വിലപിടിച്ച പ്രൊഫഷണൽ മസ്സാജ് ബഡ്ഡുകൾ അവൻ അതിൽ കണ്ടു.
വിലപിടിച്ച ഷെൽഫുകൾ.
മേശപ്പുറത്ത് അടച്ചുവച്ചിരിക്കുന്ന വലിയ സ്ഫടിക ടംബ്ലറുകളിൽ ചുവന്നവെളുത്ത നിറത്തിലുള്ള തൈലങ്ങൾ.
നല്ല പ്രകാശമുള്ള വിശാലമായ ഹാൾ.
“ഇവിടെ ഇരുന്നോളൂ!”
റിസ്വാനോട് ഡോക്റ്റർ പറഞ്ഞു.
“ശരി ഡോക്റ്റർ,”
റിസ്വാൻ തിരികെ ചെയറിൽ ഇരുന്നു.
“വാ!”
അയാൾ റസിയയെ വിളിച്ചു.
അവൾ അയാളോടൊപ്പം മസ്സാജ് റൂമിലേക്ക് കടന്നു.
