2002, ജനുവരി.
രണ്ടു ദിവസായി ഉമ്മയുടെ മുഖം വാടിയിരുന്നു. കാര്യം എന്തെന്ന് ആരും ചോദിച്ചതുമില്ല, ഉമ്മ പറഞ്ഞതുമില്ല.
എൻ്റെ ഉമ്മ സാഹിറക്ക് അന്ന് 39 വയസ്സ്, അസ്സൽ മുസൽമാൻ കുടുംബത്തിലെ ഒരു മൊഞ്ചത്തിപ്പെണ്ണ്. നല്ലകാലത്തിൽ നിക്കാഹ് കഴിച്ച ഉമ്മ, രണ്ടു മക്കളുടെ ഉമ്മയായി, എൻ്റെയും എൻ്റെ അനുജൻ്റെയും ഉമ്മ.
ശനിയാച്ചയും ചൊവ്വാഴ്ച്ചയും രാത്രി ഗൾഫിൽനിന്നുള്ള ടെലിഫോൺ കോളുകൾ മാത്രമാണ് ഉപ്പയെ കുറിച്ചുള്ള എൻ്റെ ഓർമ്മകൾ. പക്ഷെ ഞങ്ങൾ മൂവരേയും ഒരുപാട് സ്നേഹിച്ചിരുന്നു ഉപ്പ, കൂടുതലായി ഉമ്മയെ.
അന്ന് ഒരു സാധാരണ ശനിയാഴ്ചയായിരുന്നു. ഉറക്കം ഉണർന്ന് പല്ലുതേക്കുമ്പോഴാണ് ഉമ്മ ബാനുത്താത്തയുടെ വീട്ടിലേക്ക് പോകുന്ന കാര്യം എന്നെ അറിയിച്ചത്. ബാനുത്താത്തയുടെ വീട്ടിൽ ഉമ്മ ഇടക്കിടക്ക് പോകാറുണ്ട്, പക്ഷെ ഞങ്ങളെ അപ്പുറത്തെ വീട്ടിലെ ജാസിത്തയെ ഏൽപ്പിച്ചിട്ടാണ് ഉമ്മ പോകാറ്.
ബാനുത്താത്ത ആരാണെന്നോ എന്താണെന്നോ എനിക്കും അനുജനും അറിയില്ല പക്ഷെ അറിയാനുള്ള ഒരു മോഹം ഞങ്ങൾക്ക് ഉണ്ടായിരുന്നു.
ഞാനും ഉമ്മയും അനുജനും ഒരുങ്ങി ഇറങ്ങി പക്ഷെ ഞങ്ങളെ ഏല്പിപ്പിച്ച് പോകാൻ ജാസിത്ത അന്ന് വീട്ടിൽ ഇല്ലായിരുന്നു. എന്ത് ചെയ്യണമെന്ന് കുറച്ചുനേരം ആലോചിച്ചു നിന്നിട്ട്, ഉമ്മ ഞങ്ങളെയും കൂട്ടി ഓട്ടോയിലേക്ക് കയറി.
ബാനുത്താത്തയുടെ വീട്ടിലേക്കാണ് പോകുന്നതെന്ന് മനസിലാക്കിയ എൻ്റെ ആകാംഷ വീണ്ടും കൂടി. ആ താത്തയെ ആദ്യമായി കാണാൻ പോകുന്നതിൻ്റെ ആഹ്ലാദം എൻ്റെയും അനുജൻ്റെയും മുഖത്ത് കണ്ടു, പക്ഷെ ഉമ്മക്ക് ഇപ്പോഴും ആ ഇഞ്ചി കടിച്ച മുഖഭാവം മാറിയിട്ടില്ല.
സ്ഥലത്തെത്തി. ഒരു പഴകിയ നാലുകെട്ട് വീടായിരുന്നു മുന്നിൽ. വീടിൻ്റെ പറമ്പിലേക്ക് കയറിയതും ഉപ്പ പണ്ട് വാങ്ങിക്കൊടുത്ത ലിപ്സ്റ്റിക്ക് ലേശം എടുത്ത് ചുണ്ടിൽ പുരട്ടിയിട്ട് ഉമ്മ വീടിൻ്റെ മുന്നിലേക്ക് വന്ന് വാതിൽ മുട്ടി.
വാതിൽ തുറന്ന ആളെ കണ്ട് ഞാനും അനുജനും ഞെട്ടി. ഏകദേശം 56-57 വയസ്സ് പ്രായം വരുന്ന ഒരു വലിയുപ്പൂപ്പ. മീശ വടിച്ച് താടി നെഞ്ചുവരെ നീട്ടി വളർത്തിയ അയാളെ കണ്ട് ഞാനും അനുജനും ഒന്ന് പേടിക്കുമ്പോൾ, ഉമ്മയെ കണ്ട് അയാളാണ് പേടിച്ചത്.
“സാഹിറാ, ഇജ്ജ് എന്താ മക്കളേയും കൂട്ടി ഇവിടെ?”
“ഇങ്ങള് ഞമ്മളെ ചതിക്കയായിരുന്നില്ലേ?”
“ഞമ്മള് എപ്പോ അന്നേ ചതിച്ച്?”
“ഒന്നും പറയണ്ട, എനക്ക് എല്ലാം അറിയാം.”
“ഇജ്ജ് വാതിലിൽ നിന്ന് ഇങ്ങനെ കരയല്ലേ, അകത്തു വാ..”
ഉമ്മയേയും ഞങ്ങളെയും അകത്തുകയറ്റി അയാൾ വാതിൽ അടച്ചു.
“ഈ പറ, ഞമ്മള് ഏത് വകയിലാണ് അന്നേ ചതിച്ചത്?”
“ഇങ്ങള് ബോംമ്പേക്ക് പോകാൻ പോകുവല്ലേ?”
“ബോംമ്പേക്കോ? അന്നോട് ആരാ ഇതാക്കെ പോലമ്പണെ?”
ഉടനെ ഉമ്മ അയാളെ കെട്ടിപിടിച്ച് ചിണുങ്ങി കരഞ്ഞു.
“എന്നെ ബിട്ട് പോകല്ലേ മൊയ്‌ദുക്കാ, എനക്ക് ഇവിടെ ആരും ഇല്ല..”
“ഹ..അന്നേ ബിട്ട് ഞമ്മള് ഒരിടത്തും പോണില്ല പുള്ളേ..”
“അപ്പൊ റാഷിദിക്ക പറഞ്ഞതോ? ഇങ്ങള് ബോംമ്പേക്ക് പോണെന്ന്.”
“റാഷിദാ? അവന് ബട്ട്, അല്ലാണ്ടെന്ത്..”
“അപ്പൊ ഇങ്ങള് പോണില്ല?”
“ഞമ്മളെ അനക്ക് ബിശ്വാസമില്ലേ?”
“ഇങ്ങളെ എനക്ക് ബിശ്വാസാ ഇക്കാ..”
അതേ നിമിഷമാണ് ഞാനും അനുജനും അവരെ നോക്കി നിൽക്കുന്നത് അവർ ശ്രദ്ധിച്ചത്. ഉടനെതന്നെ ഉമ്മ അയാളെ തള്ളിമാറ്റി.
“ഇത് മൊയ്‌ദുക്ക, ഉമ്മാൻ്റെ ചങ്ങായിയാ..” ഉമ്മ ഞങ്ങളോട് പറഞ്ഞു.
“അപ്പൊ ബാനുത്താത്തയോ?” ഞാൻ ചോദിച്ചു.
ആയാളും ഉമ്മയും പരസ്പരം നോക്കി ഒന്ന് ചിരിച്ചു.
“ബാനുത്താത്ത മൊയ്‌ദിക്കാടെ ബീവിയാ, കുറച്ചു ദിവസം മുൻപാ മയ്യത്തായത്..” ഉമ്മ ആ പറഞ്ഞത് നുണയാണെന്ന് മനസിലാക്കാൻ എനിക്ക് അധികം ബുദ്ധിയൊന്നും വേണ്ടിവന്നില്ല.
“അപ്പൊ ഞാൻ ഇറങ്ങാ മൊയ്‌ദുക്കാ..”
“ഹ..ഇത്ര ബെക്കം അങ്ങ് പോകാ ഇജ്ജ്..” സാരിക്കിടയിലൂടെ ഉമ്മാൻ്റെ വയറിന്മേൽ അയാൾ കൈവെച്ചു.
“അ..ഇക്കാ, എനക്ക് പോണം..”
“അന്നേ ഞമ്മള് ബിടുന്നില്ലങ്കിലോ” ഉമ്മാൻ്റെ വയറിൽ അയാൾ അടുത്ത കൈവെച്ചു.
“സ്സ് ഇക്കാ ബിട്, കുട്ട്യോൾ നോക്കുന്നു..”
ഉമ്മാൻ്റെ വയറിൻ്റെ രണ്ടു ഭാഗത്തും പിടിച്ച് അയാൾ ഇറുക്കി ഞെക്കി.
“ആഹ്..ഇക്കാ, ഇന്ന് എനക്ക് പറ്റൂല്ല.”
“അതെന്താ?”
“ഇന്ന് ചെയ്യതാ എനക്ക് കുഞ്ഞ് ഉണ്ടാവും.”
“അപ്പൊ ഞമ്മട കുഞ്ഞിനെ ഇജ്ജ് അൻ്റെ ബയറ്റിൽ ബളർത്തില്ലേ?”
“ബളർത്തും, പക്ഷെയെങ്കില് ഇപ്പൊ ബേണ്ട. ഗൾഫീന്ന് അജ്‌മലിക്ക ഒന്ന് നാട്ടിൽ ബന്നോട്ടെ, ഞാൻ ഇക്കാൻ്റെ കുഞ്ഞിനെ ബയറ്റിൽ ചൊമന്നോളാം..”
“അതെന്താ? നാട്ടാർ അറിയൂന്ന് പേടിച്ചിട്ടാ??”
“മ്..”
“അപ്പൊ ഈ നാട്ടാർക്ക് ബേണ്ടിയാ ഇജ്ജ് ഞമ്മളെ സ്നേഹിക്കണെ??”
“ഏയ്യ്, അങ്ങനെ അല്ല ഇക്കാ..”
“എന്നാ, ഞമ്മള് ഇന്ന് അൻ്റെ ബയറ്റില് ഒരു പുള്ളയെ തരും, ഇജ്ജ് എന്ത് പറയുന്ന്??”
“ഇക്ക തന്നാ, സന്തോഷത്തോടെ അത് ഞാൻ ബാങ്ങും..”
“എന്നാ ബാ..”
ഉമ്മയെ കോരിയെടുത്ത് അയാൾ തൻ്റെ മുറിയിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയെങ്കിലും കുറ്റി ഇടാൻ അവർ മറന്നു.
കുറച്ചു നേരം ടിവി കണ്ടിരുന്ന എൻ്റെ മനസ്സ് മുഴുവനും “ഉമ്മയുടെ വയറ്റിൽ എങ്ങനാ അയാൾ കുഞ്ഞിനെ കൊടുക്കുക??” എന്ന സംശയമായിരുന്നു.
ആകാംഷ ഒട്ടും നിയന്ത്രിക്കാൻ ആവാതെ അനിയനെ ടീവിയുടെ മുന്നിൽ ഇരുത്തിയിട്ട്, ഞാൻ ചെന്ന് കതകിന് ഇടയിലൂടെ അവരെ എത്തിനോക്കി.
ഞാൻ കണ്ടു. തുടകൾ അകത്തി കിടക്കുന്ന എൻ്റെ ഉമ്മാൻ്റെ ഇടയിലേക്ക്, ആ ഉപ്പൂപ്പ തൻ്റെ കുഴൽ കയറ്റിയിറക്കുന്നു. ഉമ്മയാകട്ടെ, അയാളെ തൻ്റെ മാറിലേക്ക് ചേർത്തു പിടിച്ച് എന്തെക്കെയോ പറയുന്നുണ്ട്.
“നമ്മുടെ മോനെ ഞാൻ പൊന്നുപോലെ വളർത്തും ഇക്കാ ആ..ഹ്..”
“മഹ്..അജ്മലിക്കയുടെ മക്കളെക്കാൾ, അവനേ ഞാൻ സ്നേഹിക്കും..”
“ഇക്കാ എൻ്റെ ഇക്കാ, വേഗം എനിക്ക് ഒരു കുഞ്ഞിനേ താ എൻ്റെ ഇക്കാ” എന്നൊക്കെ ഉമ്മ ഇടക്കിടക്ക് പറഞ്ഞുകൊണ്ടേയിരുന്നു.
പെട്ടന്ന് അയാൾ ഉമ്മയിലേക്ക് വീണ് അലറുമ്പോൾ, കാലുകൾ പൊക്കി ഉമ്മയും ചേർന്ന് അയാൾക്കൊപ്പം അലറി.
“മ്മ്..ഒഴിക്ക് മൊയ്‌ദുക്കാ, ഒഴിക്ക് മ്മ്.. മ്മ്ഹ് അമ്മ്ഹ്..”
അതേ തുടർന്നുവന്ന മാസം ഉമ്മ ശർദിച്ചു. ആ സന്തോഷ വാർത്ത അറിയിക്കാൻ അയാളുടെ അടുത്തേക്ക് ഉമ്മ പോയെങ്കിലും, ഉമ്മ ഭയന്ന പോലെ, അയാൾ ബോംബേക്ക് നാടുവിട്ടിരുന്നു.
വയറ്റിൽ മറ്റൊരാളുടെ കുഞ്ഞുമായി എന്തുചെയ്യണമെന്ന് അറിയാതെ നിന്നെങ്കിലും, ഉമ്മ തളർന്നില്ല! ആരെയും അറിയിക്കാതെ അതിനെ തൻ്റെ വയറ്റിൽ ഉമ്മ മാസങ്ങളോളം ചുമന്നു.
അങ്ങനെ ഏഴാം മാസം ഉമ്മുമ്മ (ഉപ്പാൻ്റെ ഉമ്മ) അത് കണ്ടുപിടിച്ചു. ഒരു ദിവസം കോളേജിൽനിന്ന് തിരികെ എത്തിയ ഞാൻ കണ്ടത്, ബ്രേസിയറും അടിപ്പാവാടയും മാത്രം ഇട്ട് നിറവയറുമായി അടുക്കള മൂലക്ക് ഇരിക്കുന്ന ഉമ്മയെ, ഉമ്മുമ്മ തെറിയഭിഷേകം നടത്തുന്ന കാഴ്ചയാണ്.
