എന്റെ മാവും പൂക്കുമ്പോൾ 15
Ente Maavum pookkumbol Part 14 | Author : RK
[ Previous Part ] [ www.kambi.pw ]
ഉറക്കമുണർന്ന് പേടിയോടെ മയൂന്റെ കോൾ എടുത്ത്
ഞാൻ : ഹലോ..
മയൂഷ : ഹലോ
ഞാൻ : നീ ഇത് എവിടെയാ? ഞാൻ ഇന്നലെ എത്ര പ്രാവശ്യം വിളിച്ചു
മയൂഷ : ഹോസ്പിറ്റലിൽ ആണ്
ഞാൻ : മം അവിടെ എന്തായി, പ്രശ്നമൊന്നുമില്ലല്ലോ?
മയൂഷ : ഇല്ല..
ഞാൻ : ഓഹ് സമാധാനം…
മയൂഷ : മം
ഞാൻ : കൊച്ചിനെ ഇന്നല്ലേ ഡിസ്ചാർജ് ചെയ്യുന്നത്?
മയൂഷ : മം
ഞാൻ : മം…പിന്നെ ആ പുന്നാരമോളെ കണ്ടിരുന്നോ?വേറെ എന്തെങ്കിലും ചോദിച്ചോ അവൾ?
മയൂഷ : മം
ദേഷ്യത്തിൽ
ഞാൻ : നീ എന്താ മൂളിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നത്, വാ തുറന്ന് വല്ലതും പറയടി
ഈ സമയം മയൂന്റെ കൈയിൽ നിന്നും ഫോൺ വാങ്ങി
ഇന്ദു : ഞാൻ ഇവിടെത്തന്നെയുണ്ടടാ നീ പേടിക്കണ്ട ഇതുവരെ ഞാൻ ആരോടും ഒന്നും പറഞ്ഞട്ടില്ല
ഇന്ദുവിന്റെ ശബ്ദം കേട്ട് ഒന്ന് പരിഭ്രമിച്ച
ഞാൻ : ആ ചേച്ചി അവിടെയുണ്ടോ?
ഇന്ദു : ചേച്ചിയോ… അങ്ങനെയല്ലല്ലോ നീ വിളിച്ചത്
ഞാൻ : ഞാൻ.. അത്.. സോറി ചേച്ചി അറിയാതെ പറഞ്ഞതാ
ഇന്ദു : ഹമ്…
ഞാൻ : താങ്ക്സ് ചേച്ചി
ഇന്ദു : താങ്ക്‌സോ.. എന്തിന്?
ഞാൻ : ആരോടും പറയാതിരുന്നതിന്
ഇന്ദു : ഹമ്…നിന്റെ താങ്ക്സൊന്നും എനിക്ക് വേണ്ട, പിന്നെ പറയാതിരുന്ന കാര്യം, അത് ഇവളുടെ ജീവിതം വെറുതെ കുട്ടിച്ചോറാക്കണ്ടാന്ന് കരുതിയിട്ടാണ്
ഞാൻ : മം..
ഇന്ദു : ആ പിന്നെ ഒരു കാര്യം
ഞാൻ : എന്താ ചേച്ചി?
ഇന്ദു : കാര്യം ഇവളെന്റെ കൂട്ടുകാരിയൊക്കെയാ എന്നാലും എനിക്കിപ്പോ നിങ്ങളുടെ ഒരു സഹായം ആവശ്യമുണ്ട്
ഞാൻ : എന്ത് സഹായം?
ഇന്ദു : അത് ഞാൻ ഇവളോട് പറഞ്ഞട്ടുണ്ട്, അവള് പറയും
ഞാൻ : മം
ഇന്ദു : എന്നാ നിങ്ങള് സംസാരിച്ച് നല്ലൊരു തീരുമാനം എടുക്ക്
എന്ന് ചെറിയൊരു ഭീഷണി സ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞ് ഫോൺ മയൂന് കൊടുത്ത്
ഇന്ദു : ഡി ഞാൻ പോണ്.. പറഞ്ഞത് മനസ്സിലായല്ലോ, എന്താന്ന് തീരുമാനിച്ചിട്ട് എന്നെ വിളിക്ക് ഇല്ലെങ്കിൽ അറിയാലോ
മയൂഷ : മം…
ഇന്ദു പോയതും
മയൂഷ : ഹലോ
ഞാൻ : ആ എന്താ കാര്യം?
മയൂഷ : അത് അവൾക്ക് കുറച്ചു പൈസ വേണമെന്ന്
ഞാൻ : പൈസയോ..?
മയൂഷ : മം
ഞാൻ : എത്രയാ?
മയൂഷ : അൻപതിനായിരം
ഞാൻ : ഏ… അത്രയും പൈസക്ക് ഞാൻ എവിടെ പോവാനാ
സങ്കടത്തോടെ
മയൂഷ : എനിക്കറിയില്ല… കൊടുത്തില്ലെങ്കിൽ അവൾ എല്ലാരോടും പറയുമെന്നാ ഭീഷണി
ഞാൻ : ഓ പിന്നെ അതിനു അവളുടെ കൈയിൽ തെളിവൊന്നും ഇല്ലല്ലോ
മയൂഷ : നിനക്കെങ്ങനെ പറയാം, അവിടെയുള്ള നാട്ടുകാര് ആരെക്കുറിച്ചെങ്കിലും എന്തെങ്കിലും കഥ കിട്ടാൻ കാത്തിരിക്കുകയാണ്, അങ്ങനെ എന്തെങ്കിലും ഉണ്ടായാൽ പിന്നെ ഞാൻ ജീവിച്ചിരിക്കില്ല
ഞാൻ : നീ വെറുതെ ആവിശ്യമില്ലാത്തതൊന്നും ചിന്തിക്കേണ്ട, ഞാൻ നോക്കട്ടെ ബാങ്കിൽ പത്തിരുപത് രൂപയുണ്ട്, ബാക്കി…?
മയൂഷ : മം… നീ തന്ന പൈസ എന്റെ കൈയിൽ ഉണ്ട്
ഞാൻ : എന്നാലും തികയില്ലല്ലോ, നീ ഒരു കാര്യം ചെയ്യ് ബാക്കി പിന്നെ തന്നാൽ മതിയോന്ന് ചോദിക്ക്
മയൂഷ : മം
ഞാൻ : എന്നാ അവളെ വിളിച്ചിട്ട് എന്നെ വിളിക്ക്
മയൂഷ : മം
കോള് കട്ടാക്കി അൽപ്പം കഴിഞ്ഞ് മയൂഷ എന്നെ തിരിച്ചു വിളിച്ചു, കോള് എടുത്ത്
ഞാൻ : എന്ത് പറഞ്ഞു?
മയൂഷ : മുപ്പതെങ്കിലും ഇപ്പൊ വേണമെന്ന്
ഞാൻ : ഇന്ന് തന്നെ കൊടുക്കണോ?
മയൂഷ : മം അതെ
ഞാൻ : ഹമ്… ശരി എന്നാ ഞാൻ വിളിക്കാം
മയൂഷ : മം..
കോൾ കട്ടാക്കി കുളിച്ച് റെഡിയായി ബാക്കി ക്യാഷ് ഒപ്പിക്കാൻ ഞാൻ നേരെ മായയുടെ വീട്ടിലേക്ക് പോയി, അവിടെ ചെന്നപ്പോൾ മായയും സാവിത്രിയും കൊച്ചും കൂടി തൃശ്ശൂരിൽ സാവിത്രിയുടെ വീട്ടിൽ പോയെന്ന് മല്ലിയക്ക പറഞ്ഞു, ഇനി ആരോട് ചോദിക്കുമെന്ന് ടെൻഷനടിച്ചിരിക്കുമ്പോഴാണ് സീനത്തിന്റെ മുഖം മനസ്സിൽ വന്നത് ‘ ക്യാഷ് ആവിശ്യം ഉള്ളപ്പോൾ ചോദിച്ചോളാൻ ‘ എന്ന് അന്ന് പറഞ്ഞ കാര്യം ഓർത്ത് ഫോൺ എടുത്ത് സീനത്തിനെ വിളിച്ചു, കോളെടുത്ത്, പതിഞ്ഞ സ്വരത്തിൽ
സീനത്ത് : ഹലോ…
ഞാൻ : ആ…ഇത്ത വീട്ടിലാണോ?
സീനത്ത് : അല്ല, പുറത്താണ്
ഞാൻ : എവിടെയാ.. ഇവിടെ അടുത്തെവിടെയെങ്കിലും ആണോ?
സീനത്ത് : ആ…അതെ എന്താ കാര്യം?
ഞാൻ : അത് ഞാൻ നേരിട്ട് പറയാം എവിടെയാ ഉള്ളതിപ്പോ?
സീനത്ത് : അന്ന് നമ്മൾ വന്ന ടൈലറിങ് ഷോപ്പിലെ അവിടെ
ഞാൻ : ആ.. ഞാൻ ഇപ്പൊ വരാം
സീനത്ത് : ഇങ്ങോട്ടോ? എന്താ കാര്യം?
ഞാൻ : വന്നിട്ട് പറയാം
സീനത്ത് : എന്നാ എത്തുമ്പോൾ വിളിക്ക്, അകത്തേക്ക് വരണ്ടാ
ഞാൻ : ആ ശരി
എന്ന് പറഞ്ഞ് കോള് കട്ടാക്കി ഞാൻ ബൈക്കെടുത്ത് അന്ന് സീനത്തിന്റെയൊപ്പം പോയ റംലത്തിന്റെ തയ്യൽക്കടയിലേക്ക് വിട്ടു.
ടൈലറിങ് ഷോപ്പിൽ ചെറുതാക്കാൻ കൊടുത്ത ഡ്രസ്സ്‌ ഇട്ട് നോക്കി ഡ്രെസ്സിങ് റൂമിൽ നിന്നും പുറത്തേക്ക് വന്ന
സീനത്ത് : ഇത് നല്ലോണം ടൈറ്റയാലോ ഇത്ത
സീനത്തിനെ ഒന്ന് മൊത്തത്തിൽ നോക്കി ചിരിച്ചു കൊണ്ട്
റംലത്ത് : അത് കൊള്ളാലോടി, അളവെടുത്ത് തയ്ച്ചപ്പോ കറക്റ്റായിരുന്നല്ലോ, ഈ രണ്ടു ദിവസം കൊണ്ട് നീ വീർത്തോ
ഡ്രസ്സ്‌ വലിച്ചു നോക്കി, പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട്
സീനത്ത് : ഒന്ന് പോ ഇത്ത, ഇത്തയുടെ അത്രയുമൊന്നുമില്ല
റംലത്ത് : മം മം എന്തായാലും ടൈറ്റായി കിടക്കുന്നത് കൊണ്ട് കാണാൻ ഒരു ഗുമ്മൊക്കെയുണ്ട്, നീ ഇങ്ങനെ തന്നെ നടന്നോടി നാലാളു നോക്കട്ടെ നിന്നെ
തയ്യൽ മെഷീന്റെ അടുത്തിരിക്കുന്ന റംലത്തിന്റെ അടുത്തേക്ക് വന്ന്
സീനത്ത് : ഓ പിന്നെ.. ആര് നോക്കാൻ
റംലത്ത് : ഓ നോക്കാനാണോ ഇവിടെ ചെക്കന്മാരില്ലാത്തതു, നീ എന്നെ കണ്ടില്ലേ ഞാൻ പുറത്തിറങ്ങിയാൽ പിള്ളേര് കൊത്തിവലിക്കും
സീനത്ത് : ആ അത് ശരിയാ, അങ്ങനെയല്ലേ ഇത്തയുടെ നടത്തം
സീനത്തിന്റെ ഡ്രെസ്സിൽ തടവി
റംലത്ത് : ഡി ഡി വേണ്ട..എന്നാലും ഈ രണ്ടു ദിവസം കൊണ്ട് നീ അങ്ങ് തുടത്തല്ലോ പെണ്ണേ, എന്താ അതിന്റെ രഹസ്യം?
ഒന്ന് പരുങ്ങി കൊണ്ട്
സീനത്ത് : എന്ത് രഹസ്യം, ചുമ്മാ കളിയാക്കല്ലേ ഇത്ത
റംലത്ത് : മ്മ്… മ്മ്.. നമ്മളും ചോറ് തന്നെയാ തിന്നുന്നത്
റംലത്തിന്റെ ആക്കിയുള്ള സംസാരം കേട്ട്
സീനത്ത് : ഓ ഞാൻ ഡെയിലി ബിരിയാണിയാണല്ലോ കഴിക്കുന്നത്
റംലത്ത് : ആ ചുമ്മാതല്ല അതാവും കാര്യം
ഡ്രെസ്സിൽ നോക്കി
സീനത്ത് : ഹമ്.. ഇതിപ്പോ എന്ത് ചെയ്യാനാ ഇവിടെ വെക്കട്ടെ
റംലത്ത് : നീ എന്താന്ന് വെച്ചാൽ ചെയ്യ്, ബാക്കിയുള്ളത് തയ്ക്കാനത് എന്റെ ഭാഗ്യം
ഡ്രെസ്സിങ് റൂമിലേക്ക് ചെന്ന് ഡ്രസ്സ്‌ മാറ്റി പറുതയിട്ട് പുറത്തേക്ക് വന്ന
സീനത്ത് : രണ്ടു ദിവസം കഴിഞ്ഞു വന്നാൽ മതിയോ?
റംലത്ത് : എന്തിന് വീണ്ടും അളവ് മാറ്റാനോ, ആദ്യം നിന്റെ തടി കൂടുന്നുണ്ടോന്ന് നോക്കട്ടെ എന്നിട്ട് പറയാം
സീനത്ത് : ഹമ്…
ഈ സമയം പുറത്തെത്തിയ ഞാൻ ഫോൺ എടുത്ത് സീനത്തിനെ വിളിച്ചു, കോൾ എടുത്ത്
സീനത്ത് : എത്തിയോ?
