“ആരാ.. അർജുൻ ഇത്?” അനിതടീച്ചർ സംശയത്തോടെ അർജുനെ നോക്കി.
“ആഹ്.. ഇത് നാരയാണി ചേച്ചി… ഇവിടെ അടുത്തുള്ളതാണ്.. ഞാൻ ഇവിടെ വരുമ്പൊയൊക്കെയും ഭക്ഷണം ഉണ്ടാക്കി തരുന്നതും വീട് ക്ളീൻ ചെയ്യുന്നതും ചേച്ചിയാണ്..” അർജുൻ നാരായണിയെ നോക്കിയാണ് അത് പറഞ്ഞത്.
നാരായണിയുടെ ചുണ്ടിൽ ഒരു ചിരി വിരിഞ്ഞു.
“ടീച്ചറെ… ചേച്ചി അടി പൊളി കുക്കാണ് ട്ടോ…” ശ്വേതയാണ് അത് പറഞ്ഞത്.
‘നാരായണി എപ്പോഴാണ് വന്നത് താൻ കണ്ടില്ലലോ..?’ അനിതടീച്ചർ മനസ്സിൽ ചോദിച്ചു.
ഇത്രയും ഭക്ഷണം ഉണ്ടാക്കണമെങ്കിൽ താൻ വന്ന അതെ സമയത്ത് തന്നെ വരേണ്ടതാണല്ലോ.
അങ്ങനെയാണെങ്കിൽ റൂമിൻറെ ഡോർ പോലും അടക്കാതെ ഞങ്ങൾ കാട്ടി കൂട്ടിയതെല്ലാം അവര് കണ്ട് കാണില്ലേ…?” അനിതക്ക് ഉള്ളിൽ ഒരു ചമ്മൽ തോന്നി.
തൻറെ ചമ്മലോർത്ത് അനിതക്ക് തന്നെ ചിരി വന്നു.
“നാരായണി ചേച്ചി എപ്പോഴാ വന്നേ…?” നാരയാണി അടുക്കളയിലേക്ക് പോയപ്പോ അനിത അർജുനോട് ചോദിച്ചു.
“നിങ്ങൾ റൂമിൽ കേറിയപ്പോ വന്നു…”
“അയ്യേ… നമ്മൾ ഡോർ പോലും അടച്ചിലർന്നല്ലോ… അവർ കണ്ട് കാണോ…?”
“പിന്നെ കാണാതെ..ഹ ഹ ഹ ” ശ്വേതയാണ് മറുപടി പറഞ്ഞത്..
“അയ്യേ… ഛെ.. മോശായി..”
“ടീച്ചറുടെ നാണം ഇത് വരെ മാറിയില്ലേ… ഹ ഹ ഹ ” ശ്വേത ടീച്ചറെ കളിയാക്കി ചോദിച്ചു.
“ആ.. ആഹ്.. അത്.. അതല്ല… അവര് കണ്ട് കാണുമെന്നോർത്തപ്പോൾ… ഒരു.. ഒരു ചമ്മൽ..” ടീച്ചർ വിക്കി വിക്കി ചമ്മലോടെ പറഞ്ഞു.
“ടീച്ചർ ചമ്മണ്ട… ചേച്ചി നമ്മുടെ സ്വന്തം ആളാ…” ശ്വേത ടീച്ചറെ നോക്കി കണ്ണിറുക്കി കാണിച്ചു.
“മ്മ്..” ടീച്ചർ പ്ലേറ്റിൽ നിന്നും ഭക്ഷണം കഴിച്ചു തുടങ്ങി.
നാരായണി ഫ്രിഡ്ജിൽ നിന്നും രണ്ടു കുപ്പി വെള്ളം രണ്ടു കൈകളിലുമായി തൻറെ മാറോട് ചേർത്ത് വെച്ച് കൊണ്ട് ഹാളിലേക്ക് കയറിവന്നു.കുപ്പികൾ മേശയിൽ വെച്ചു.
അതെ സമയം ടീച്ചർ നാരായണിയെ ശ്രദ്ധിക്കുകയായിരുന്നു.
ഭക്ഷണം വിളമ്പുന്നതിനും പാത്രങ്ങൾ എടുക്കുന്നതിനും വെക്കുന്നതിനും ഒക്കെ ഒരു ഒഴുക്കുള്ള ചലനങ്ങളായിരുന്നു നാരായണിക്ക്.
കണ്ടാൽ ഒരു മുപ്പത്തഞ്ച് വയസ്സ് തോന്നിക്കും.
താൻ ചേച്ചി എന്ന് വിളിക്കണ്ട എന്ന് അനിത മനസ്സിൽ കരുതി.
വീട്ട് ജോലികൾ ചെയ്യുന്നത് കൊണ്ടാവും നല്ല ഒതുങ്ങിയ ശെരീരം.
കൂടുതൽ തടിയോ കൂടുതൽ മെലിച്ചിലോ ഇല്ല.
ഇരു നിറം.
നല്ല ചേലുള്ള മുഖം.
തുടുത്ത കവിളുകൾ.
മുടി പിന്നിലേക്ക് തരിക പോലെ കെട്ടി വെച്ചിരിക്കുന്നു, അതിൻറെ മുഴപ്പും കറുപ്പും കണ്ടാൽ അറിയാം നല്ല വലിപ്പമുള്ള മുടികളാണെന്ന്.
കഴുത്തിലും നെറ്റി തടത്തിലും വിയർപ്പ് തുള്ളികൾ.
ഇത്രയും നേരം അടുക്കളയിൽ പണിഞ്ഞത് കൊണ്ടാവും.
കക്ഷങ്ങളിൽ വിയർപ്പ് പടർന്ന് ചുരിദാറിൻറെ കക്ഷത്തിന് ചുറ്റും നനഞ്ഞിരിക്കുന്നു.
വലിയ മാറിടങ്ങൾ.
തന്നെക്കാൾ മുഴുത്ത മുലകളാണെന്ന് ടീച്ചർ ഊഹിച്ചു.
അവ നെഞ്ചിൽ തള്ളി പിടിച്ചു നിൽക്കുന്നു.
തോളിൽ വെളുത്ത ബ്രായുടെ വള്ളികൾ കാണാം.
വെള്ളത്തിൻറെ ബോട്ടിൽ മാറോട് ചേർത്ത് കൊണ്ടു വന്നത് കൊണ്ടാവും, ചുരിധാറില് രണ്ടു മുലകളിലും നനഞ്ഞിരിക്കുന്നു.
ആ നനവിൽ ചുരിദാർ ഒട്ടി നിൽക്കുന്നിടത്ത് മുലക്കണ്ണികൾ തള്ളി നിൽക്കുന്നു.
അവളുടെ മനസ്സിൽ ഒരു കൗതുകമുണർന്നു.
ശ്വേതയെ പോലെ നാരായണിയും മുലക്കണ്ണികളെ സ്വാതന്ത്രമാക്കിയിരിക്കുകയാണോ?..
അവളുടെ ഉള്ളിൽ ഒരു ചിരി വിടർന്നു.ഭക്ഷണം കഴിച്ചു പോകാൻ മുറ്റത്തേക്കിറങ്ങിയപ്പോൾ നാരായണി അകത്ത് നിന്ന് വിളിച്ച് കൊണ്ട് പുറത്തേക്ക് വന്നു.
“മോനേ..”
“ആഹ്..’ അർജുൻ തിരിഞ്ഞു നോക്കി.
“മോനെ.. ഞാൻ എന്താ ചെയെണ്ടേ?.. നിങ്ങൾ ഇന്ന് രാത്രി ഉണ്ടാവോ?… ഭക്ഷണം വല്ലതും വെച്ച് വെക്കണോ..?”
“ചേച്ചി.. രാത്രി ഞങ്ങളുണ്ടാവും, ഭക്ഷണം വെക്കേണ്ട ഞങ്ങൾ പുറത്തൂന്ന് വാങ്ങിച്ചോണ്ട്.. പിന്നെ ചേച്ചി ഇന്ന് പോവണ്ട.. നാളെ പോവാട്ടോ..” അർജുൻ എന്തെങ്കിലും പറയുന്നതിന് മുന്നേ ശ്വേതയാണ് അത് പറഞ്ഞത്.
അത് കേട്ട് അനിത ശ്വേതയെ നോക്കി.
അവൾ ടീച്ചറെ നോക്കി കണ്ണിറുക്കി.
അതേസമയം ശ്വേതയുടെ കയ്യിൽ കിടന്ന ഫോൺ റിങ് ചെയ്തു.
“ഹലോ..അമ്മെ..”
“മോളെവിടെയാ..”
“ഞാൻ കോളേജിലാണ് അമ്മെ.. എന്തെ..”
“മോൾക്ക് ഇന്ന് വീട്ടിലേക്ക് ഒന്ന് വരാൻ പറ്റോ.. ക്ലാസ് കഴിഞ്ഞിട്ട് മാതി..”
“എന്തെ… അമ്മെ..” അവളുടെ മുഖം മാറി.
” നാളെ ഒരു കൂട്ടർ നിന്നെ കാണാൻ വരുന്നുണ്ട്..”
“അമ്മെ… ഞാൻ എത്ര തവണ പറഞ്ഞതാ എനിക്കിപ്പോ കല്യാണം വേണ്ടാന്ന്.. എന്താ അമ്മെ പറഞ്ഞ മനസ്സിലാവാത്തത്..” അവൾ അമ്മെയോട് ദേഷ്യത്തിൽ അൽപ്പം ശബ്ദമുയർത്തി സംസാരിച്ചു. അത് അർജുനും അനിത ടീച്ചറും ശ്രദ്ധിച്ചു.
“എന്താ.. നിൻറെ ഉദ്ദേശം കെട്ടാതെ നടക്കാനാണോ..? അച്ഛന്റ്റെ ഒരു സുഹൃത്തിന്റെ മോൻ ആണ്. അവര് നാളെ രാവിലെ വരും, നീ എന്നെ കടിച്ചു കീറാൻ വരാതെ ക്ലാസ് കഴിഞ്ഞു വേഗം ഇങ് വരാൻ നോക്ക്..” അമ്മയും അതെ ദേഷ്യത്തിൽ പറഞ്ഞു. അപ്പോയെക്കും അവളുടെ കണ്ണുകൾ കലങ്ങിയിരുന്നു.
“‘അമ്മ ഇനി എന്ത് പറഞ്ഞിട്ടും കാര്യല്ല്യ… ഞാൻ വരൂലാ…” ഇടറിയ ശബ്ദത്തിൽ അവൾ പറഞ്ഞു. എന്നിട്ട് ഫോൺ കട്ടാക്കി.
അല്പനേരം അവിടെ തന്നെ നിന്ന്, കൈ തണ്ടയിൽ കണ്ണ് തുടച്ച് കാറിൻറെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു.
മുന്നിലെ സീറ്റിൽ കയറി ഇരിന്നു.
അത് കണ്ട് അനിത പിന്നിലെ സീറ്റിലും വന്ന് കയറി.
അർജുൻ വണ്ടിയെടുത്തു.
മുറ്റത്ത് നിന്ന് വണ്ടി ചെറിയ ചെമ്മൺ പാതയിലൂടെയും, പിന്നീട് വീതി കുറഞ്ഞ പഞ്ചായത്ത് റോഡിലൂടെയും കയറി, മെയിൻ റോഡിലേക്ക് ചാടി.
പതിനഞ്ച് മിനുട്ട് യാത്ര മാത്രേ ഇനി ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു.
മെയിൻ റോഡിൽ എത്തുന്നത് വരെ ആരും ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.
“എന്ത് പറ്റി ശ്വേതാ…? ആരായിരുന്നു ഫോണിൽ..” മെയിൻ റോഡിലൂടെ അൽപ്പം സഞ്ചരിച്ചതിന് ശേഷം അനിതടീച്ചർ ശ്വേതയോട് ചോദിച്ചു.
“ഹേയ്… ഒന്നുല്ല വീട്ടീന്നാ..”
“എന്താ കാര്യം… നിന്റെ കണ്ണൊക്കെ ചുമന്നിരിക്കുന്നല്ലോ..”
“ഹെയ് ഒന്നുല്ല ..” അവൾ കണ്ണ് തുടച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“എന്താടി… കാര്യം..” അർജുനാണ് ചോദിച്ചത്.
“ഒന്നുല്ല.. ‘അമ്മ വിളിച്ചതാ.. നാളെ ആരോ പെണ്ണ് കാണാൻ വരുന്നുണ്ടെന്ന്..”
“ഹോ… അതിനാണോ നീ ഇങ്ങനെ മോങ്ങുന്നത്..” അർജുൻ അവളെ കളിയാക്കി.
” അർജുൻ … വേണ്ട..” അനിതടീച്ചർ ശബ്ദമുയർത്തി അർജുനെ തടഞ്ഞു.
“എന്തേ.. ടീച്ചറെ.. ഇവൾ മോങ്ങുന്നത് കണ്ടീലെ.. ചെറിയ കുട്യോളെ പോലെ..” അർജുൻ പറഞ്ഞു.
“അത് നിനക്ക് പറഞ്ഞ മനസ്സിലാവില്ല അർജുൻ… ഒരു പെണ്ണിന് അവളുടെ പങ്കാളിയെ തെരഞ്ഞെടുക്കുന്നതിനും ജീവിതം എങ്ങനെയാവണം എന്നതിലും ഒരുപാട് ആഗ്രഹങ്ങൾ ഉണ്ടാവും, അത് നമ്മുടെ അനുവാദമില്ലാതെ മറ്റൊരാൾ തീരുമാനിക്കുന്നത്, നിസ്സഹായ ആയി നോക്കി നിൽക്കേണ്ടി വരുന്നതും, അതിന് വേണ്ടി വാശി പിടിക്കുമ്പോൾ അടിച്ചമർത്തുന്നതും, അതിനിടയിൽ കണ്ട സ്വാപ്നങ്ങൾ കൺ മുന്നിൽ നിന്ന് നഷ്ട്ടപെട്ട് പോകുന്നതും കാണുമ്പൊൾ മനസ്സ് നീറും, ചിലപ്പോൾ കരഞ്ഞെന്നും വരും…അത് പലർക്കും മനസിലാവില്ല.. ചിലപ്പോൾ അമ്മമാർക്ക് പോലും മനസ്സിലാവാറില്ല.”
