“അല്ല മോനെ.. ഫ്‌ളൈറ്റ് ബുക്ക് ചെയ്തിരുന്നല്ലോ..”
“അഞ്ച് മണിക്കാണ് ഫ്‌ളൈറ്റ്, ഇനി ഇപ്പൊ ഇവിടുന്ന് പോയാലും ടൈമിന് എത്തുമെന്ന് തോന്നുന്നില്ല.. ഞാൻ അത് ക്യാൻസൽ ചെയ്തിട്ടുണ്ട്..” എന്നും പറഞ്ഞ പോക്കറ്റിൽ നിന്ന് ടിക്കറ്റിനും ഭക്ഷണത്തിനുമുള്ള പണം എടുത്ത് കൊടുത്തു.
അയാൾ പുറത്തേക്ക് പോയി.
ഇന്നത്തെ തിരക്കിൻറെയും ഭക്ഷണം കഴിക്കാത്തതിൻെയും ക്ഷീണത്തിൽ കസേരയിലേക്ക് ചാരി കണ്ണുകൾ അടച്ചു കിടന്നു.
“സാർ മേ ഐ കമിങ്..” കണ്ണുകൾ ചിമ്മി തുടങ്ങിയപ്പോൾ ഡോറിൽ ഒരു സ്ത്രീ ശബ്ദം കേട്ടു.
” ആഹ്… ശ്രുതി. കയറി വാ ” ഒട്ടും ഉന്മേഷമില്ലാതെ അയാൾ പറഞ്ഞു.
“അല്ല സാറേ ഫ്‌ളൈറ്റ് അഞ്ച് മണിക്കല്ലേ… നമുക്ക് പോണ്ടേ.. ഞാൻ ഒരു പാട് വിളിച്ചിരുന്നു, സാർ ഫോണെടുത്തില്ലലോ..”
“ആഹ്.. ഫോൺ സൈലന്റായിരുന്നടൊ…”
“അപ്പൊ പോവണ്ടേ… നാളത്തെ കേസ്.. RJ ഗ്രൂപ്പിന്റെ സ്റ്റാഫ് വിളിച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നു. നാളെ അറ്റന്റ് ചെയ്യില്ലെന്ന് ചോദിച്ചിട്ട്..”
“മ്മ്.. ഇനി ഇപ്പൊ പോയാലും ഫളൈറ്റ് മിസ്സാവും… So ഞാൻ ടിക്കറ്റ് ക്യാൻസൽ ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. പകരം ബസിന് ടിക്കറ്റെടുത്തിട്ടുണ്ട്..”
“ബസ്സിന് പോയാൽ സാറേ… നമ്മൾ ഓൺ ടൈം കോർട്ടിൽ അറ്റന്റ് ചെയ്യാൻ പറ്റില്ലാലോ..?”
“രാത്രി പതിനൊന്ന് മണിക്കാണ് ബസ്, ലേറ്റ് ഇല്ലാതെ അവിടെ എത്തുവാണെങ്കിൽ മോർണിംഗ് പതിനൊന്ന് അല്ലെങ്കിൽ പന്ത്രണ്ടിന് നമ്മളെത്തും, ഇനി അഥവാ ലേറ്റായാൽ ഞാൻ അഡ്വേക്കേറ്റ് ജോയിയെ വിളിച്ച് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്, നീ ആ സൈൻ ചെയ്ത ഡോകുമെന്റിന്റെ കോപ്പി ഒക്കെ അവൻ ഒന്ന് മെയിൽ ചെയ്ത് കൊടുക്ക്..”
“ഒക്കെ സാർ..”
“പിന്നെ.. നൈറ്റ് അല്ലെ പോകുന്നത് നീ വേണേൽ അത് മെയിൽ ചെയ്തിട്ട് വീട്ടിൽ പോയിക്കൊ.. ഒരു 10.30 ഒക്കെ ആവുമ്പൊ വന്നാൽ മതി..”
“ശരി സാർ..” ശ്രുതി പോയപ്പോൾ തോമാസേട്ടൻ ടിക്കറ്റുമായി വന്നു. ക്ഷീണം കൊണ്ട് കാബിനിൽ തന്നെയുള്ള സോഫയിൽ കിടന്ന് മയങ്ങിയപ്പോൾ തോമസേട്ടൻ ‘ഭക്ഷണം കൊണ്ടെന്നു’ന്ന് പറഞ്ഞു വിളിച്ചു. ഡൈനിങ് റൂമിൽ പോയി ചപ്പാത്തിയും കടല കറിയും കഴിച്ച് വീണ്ടും അയാൾ ആ സോഫയിൽ കിടന്നു മയങ്ങി.
അഞ്ചു മണിയായപ്പോൾ ഓഫിസിലെ സ്റ്റാഫുകൾ ഓരോരുത്തരായി പോകാൻ തുടങ്ങി.
പക്ഷെ ശ്രുതിയുടെ ജോലി അപ്പോഴും കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല.
ഒരുപാട് ഡോകുമെന്റുകൾ ഉണ്ടായിരുന്നു.
ഓരോന്നും സ്കേൻ ചെയ്ത് മെയിൽ ചെയ്യാൻ ഒരുപാട് സമയമെടുത്തു.
“മോളെ ചാവി സാറിൻറെ ടേബിളിന് മുകളിലുണ്ടെന്ന് പറയണേ..പിന്നെ സാർ ഉറങ്ങാണ്, വിളിക്കണ്ട… ഉച്ചക്കത്തെ ഭക്ഷണം ഇപ്പോഴാ കഴിച്ചേ.. നല്ല ക്ഷീണം കാണും.. ഉറങ്ങിക്കോട്ടെ…” തോമസേട്ടൻ പോകാൻ നേരം ശ്രുതിയോട് പറഞ്ഞു.
എന്നും അവസാനം ഓഫിസ് പൂട്ടി പോകുന്നത് തോമസേട്ടനാണ്.
ശ്രുതിയുടെ സ്കേൻ ചെയ്യലും മെയിൽ ചെയ്യലും കഴിഞ്ഞപ്പോയേക്കും നേരം 6.30 ആയിരുന്നു.
അവൾ അനൂപിൻറെ ഓഫീസ് തുറന്ന് നോക്കി. സാർ ഇപ്പോഴും നല്ല ഉറക്കത്തിലാണ്.
ഒരു മുഷിച്ചിൽ തോന്നിയ കാരണം ഡൈനിങ് റൂമിലെ കേറ്റലിൽ വെള്ളം ചൂടാക്കി ഒരു ചായയിട്ടു.
‘keep smile’ എന്ന ലേബലുള്ള ഒരു മഗ്ഗിലേക്ക് ചായ പകര്ന്നു.
അതും കൊണ്ട് അവളുടെ ചെയറിൽ വന്നിരുന്നു.
മൊബൈലിൽ ചെറിയ ശബ്ദത്തിൽ പാട്ട് വെച്ച് ആ ചായ നുണഞ്ഞു. ഇരിക്കാനുള്ള സുഖത്തിന് ടേബിളിലേക്ക് കാൽ കയറ്റിവെച്ച് ചെയറിലേക്ക് ചാരിയിരുന്നു കണ്ണികളടച്ചു.
“ശ്രുതി ഇത് വരെ പോയില്ലേ..” ഉറക്കമുണർന്നു വന്ന അനൂപ് അവളെ കണ്ട് ചോദിച്ചു.
ചായയുടെ രുചിയിലും പാട്ടിൻറെ ലഹരിയിലും കണ്ണടച്ചസ്വാധിച്ചിരുന്ന ശ്രുതി ഞെട്ടി.
പെട്ടെന്ന് ടേബിളിൽ നിന്ന് കാലെടുത്തപ്പോൾ മേശയിലുണ്ടായിരുന്ന പെൺഡ്രോയെർ താഴെ വീണു.
കുറെ പെന്നുകളും പൊട്ടിയ ഡ്രോയറും താഴെ ചിതറി കിടന്നു.
“സാർ… സോറി..” അവൾ കുനിഞ്ഞു അവ പൊറുക്കിയെടുക്കാൻ തുടങ്ങി..
അനൂപിൻറെ മുന്നിലേക്ക് കുനിഞ്ഞ അവളുടെ ചുരിദാറിന്റെ കഴുത്തിനുള്ളിലൂടെ മുലകളുടെ ഇടുക്കു അനൂപിന് നന്നായി കാണാമായിരുന്നു.
അയാളുടെ കണ്ണുകൾ അവളുടെ മാറിടത്തിൽ തന്നെ തറച്ചു നിന്നു.
വെള്ള ചുരിദാറിനുള്ളിലെ കറുത്ത ബ്രായ്ക്കകത്ത് തെറിച്ച് നിൽക്കുന്ന ആ മുഴുത്ത മുലകൾ, തൻറെ നിയന്ത്രണം വിടുമെന്ന് തോന്നി അയാൾ ഒന്നും പറയാതെ തൻറെ കാബിനിലേക്ക് കയറി.
രാവിലെ ശ്വേതയെ കണ്ടപ്പോൾ തുടങ്ങിയ കൊതിയാണ്, ഇപ്പൊ ഇതും കൂടെ ആയപ്പോൾ അയാളുടെ പാന്റിനകത്ത് കിടന്ന് കുണ്ണ കയർ പൊട്ടിക്കുന്നുണ്ട്.
പാന്റിന് മുകളിൽ മുഴച്ചിരിക്കുന്നു.
ഇൻ ചെയ്ത ഷർട്ടയാൾ എടുത്ത് പുറത്തിട്ടു.
മുഴച്ചു നിൽക്കുന്ന തൻറെ കളിവീരനെ മറച്ചു.
ആ ചിന്തയിൽ നിന്നും മാറാൻ വേണ്ടി അയാൾ നാളേക്ക് പഠിക്കാനുള്ള കേസ് ഫയൽ എടുത്ത് മറിച്ചു.
ഇതൊന്നുമറിയാതെ ശ്രുതി ഡോർ തുറന്നകത്തേക്ക് വന്നു.”സാർ.. ഐ ആം സോറി.. സാർ..”
“ശ്രുതിയിരിക്ക്..” അയാൾ ഗൗരവത്തിൽ അവളോട് ഇരിക്കാൻ പറഞ്ഞു.
പക്ഷെ അയാൾക്ക് കണ്ണുകളെ നിയന്ത്രിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.
കണ്ണുകൾ അനുസരണയില്ലാതെ അവളുടെ മാറിലേക്ക് തന്നെ പോയിക്കൊണ്ടിരുന്നു.
ഇപ്പോൾ മുലയിടുക്കുകൾ കാണുന്നില്ലെങ്കിലും ആ മുഴുത്ത മുലകളുടെ ഷെയ്പ്പ് നന്നായിട്ട് മനസിലാവുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
വെളുത്ത ചുരിദാറിനകത്തെ കറുത്ത ബ്രാ നന്നായി നിഴലടിക്കുന്നുണ്ട്.
തോളിൽ ആ കറുത്ത ബ്രായുടെ വള്ളിയുടെ അറ്റം കാണാം.
വളരെ പ്രയാസപ്പെട്ട് അയാൾ അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി.
“സോറി സാർ… അറിയാതെ പറ്റിയതാണ്..” അവൾ ലജ്ജയോടെ ക്ഷമാപണം നടത്തി.
“ഹോ.. അത് സാരല്യ.. ഒരു ഡ്രോയറല്ലേ… അല്ല.. താൻ എന്താ വീട്ടിൽ പോവാഞ്ഞത്…?”
“മെയിൽ ചെയ്തു കഴിഞ്ഞപ്പോയെക്കും 6.30 ആയി.. അത് കഴിഞ്ഞാൽ പിന്നെ എനിക്ക് ബസ് കിട്ടില്ല..”
“ഹോ.. എന്ന തനിക്ക് എന്നെ വിളിക്കായിരുന്നില്ലേ..”
“തോമസേട്ടൻ വിളിക്കണ്ട… സുഖല്യാതെ കിടക്കാന്ന് പറഞ്ഞു..”
“ഹോ.. ഈ തോമസേട്ടൻ… അല്ല ഞാൻ കൊണ്ട് വിടണോ..”
“വേണ്ട സാറെ.. ഞാൻ ഇവിടെ നിന്നോളാം, വീട്ടിൽ പോയാൽ ഇനി രാത്രി ഇങ്ങോട്ട് തന്നെ തിരിച്ച് വരുന്നതും ബുദ്ധിമുട്ടാണ്…”
“ഒക്കെ.. പിന്നെ ഓഫിസ് ടൈം കഴിഞ്ഞില്ലേ.. ഈ സാർ വിളി നിർത്താം..”
“മ്മ്.. പിന്നെ എന്താ വിളിക്കാ..”
“അനുപേട്ടൻ എന്ന് വിളിച്ചോ.. അല്ലെങ്കിൽ വക്കീലെന്ന് വിളിച്ചേ..”
“ശരി വക്കീലേ…ഹ ഹ ഹ ” അവൾ ചിരിച്ചു.
അയാളുടെ കണ്ണുകൾ ഇടക്കിടയ്ക്ക് അവളുടെ ശരീരത്തെ ചൂഴുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
അയാളെത്ര നിയന്ത്രിക്കാൻ ശ്രമിച്ചിട്ടും ഉള്ളിലെ ഭ്രമം പുറത്തേക്ക് വന്ന് കൊണ്ടിരുന്നു.
ഇതൊന്നുമറിയതെ ശ്രുതി അയാളോട് ഇടപഴകി.
അവർ നാളത്തെ കേസിനുള്ള റഫറൻസുകൾ ഒരുമിച്ച് തയ്യാറാക്കി.
ഫയലുകൾ എടുക്കുകയും വെക്കുകയും മറിക്കുകയുമൊക്കെ ചെയ്യുമ്പോൾ അവരുടെ ശരീരങ്ങൾ പരസ്പ്പരം ഉരസുകയും തട്ടുകയും മുട്ടുകയും ഒക്കെ ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്നു.
അത് അയാളെ കൂടുതൽ ഭ്രാന്തനാക്കി.
സ്വയം നിയന്ത്രിക്കാൻ കഴിയാതെ അയാൾ കുഴങ്ങി.
അവളെ താൻ നിയന്ത്രണം വിട്ട് കടന്നു പിടിക്കുമെന്ന് അയാൾ ഭയന്നു.
തൻറെ പാന്റിലെ മുഴപ്പ് അവൾ കാണാതിരിക്കാൻ അയാൾ മനപ്പൂർവം ചെയറിൽ നിന്നെണീക്കാതിരിന്നു.
ഈ സമയം സോഫയിൽ നിന്ന് ശ്രുതിയുടെ ഫോൺ ശബ്ദിച്ചു.
അവൾ ഫോണെടുത്ത് കൊണ്ട് സോഫയിലിരുന്നു.
ഒരു കാൽ മറ്റേ കാലിലേക്ക് കയറ്റി വെച്ചു.
ചുരിദാർ ടോപ്പിന്റെ വെട്ടിലൂടെ അവളുടെ തടിച്ച തുടകൾ പുറത്തേക്ക് വെളിവായി.
കറുത്ത ലഗ്ഗിങ്‌സിന്റെ ഉള്ളിലാണെങ്കിലും അതിന്റെ മുഴപ്പ് നന്നായി കാണാമായിരുന്നു.
അനൂപിന്റെ കണ്ണുകൾ അവയെ ഉഴിഞ്ഞു കൊണ്ടിരിന്നു.”ഹലോ..” ശ്രുതി ഫോൺ എടുത്തു.
“ആ മോളെ നിങ്ങൾ പോയോ..?”
