“ഹോ അമ്മച്ചി അത്രയും വലിയ സാധനം എൻറെ കുണ്ടിയിൽ കൊള്ളുമോ? എൻറെ വായിൽ കേറ്റിട്ട് തന്നെ അണ്ണാക്ക് വരെ ചെന്നു.”
“അതൊക്കെ കേറും. അല്ലെങ്കിൽ നമ്മുക്ക് കേറ്റാം. പിന്നെ സോഫി പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട് ആരെങ്കിലും കളിച്ചിട്ടുണ്ടോ എന്ന് ചോദിച്ചാൽ ഇല്ല അച്ഛനും അമ്മയും കളിക്കുന്നത് കാണാറുണ്ട് എന്ന് മാത്രമേ പറയാവൂ എന്ന്. മീരക്ക് ഫ്രഷ് പെങ്കൊച്ചുങ്ങളെ കളിയ്ക്കാനാണു താല്പര്യം പോലും.”
“ശരി. ഹോ… എനിക്ക് മീര മാഡത്തിനെ കാണുമ്പോൾ പേടി തോന്നുന്നു. ഒരു തരം സ്വഭാവം. ഒന്നും മനസിലാവുന്നില്ല.”
“പിന്നെ ഒരു കാര്യം കൂടെ…”
അമ്മച്ചി എന്തോ പറയാൻ തുടങ്ങുന്നതിന് മുൻപേ സോഫിയുടെ വിളി വന്നു. ഞങ്ങൾ വേഗം താഴേക്ക് ചെന്നു.
ഹാളിൽ രണ്ടു വലിയ ബാഗും. പിന്നെ ചെറിയ രണ്ടു ബാഗും ഉണ്ടായിരുന്നു.
സോഫി : നമ്മുക്ക് പോവാം. ഈ ഷൂസ് ഇട്ടു നോക്കിക്കേ പാകമാവുമോ എന്ന്?
നല്ല ഇറുകിയ കുട്ടി ട്രൗസർ ഇട്ടിരുന്ന സോഫി കുനിഞ്ഞു നിന്ന് ഷൂ എടുത്തു തന്നപ്പോൾ ട്രൗസറിനു പുറകിലൂടെ അവളുടെ കുണ്ടി ചാൽ കാണാമായിരുന്നു. ഞങ്ങൾ മൂന്ന് പേരും കൂടെ ബാഗുകൾ ചുമന്നു പുറത്തു വന്നപ്പോൾ സാലി ചേട്ടത്തിയും മീരയും പുറത്തു നില്പുണ്ടായിരുന്നു. കൂട്ടത്തിൽ കാണാൻ നല്ല ഓമനത്തം ഉള്ള ഒരു കുതിരയും. കുതിരയുടെ അത്ര വലുപ്പം ഇല്ലെങ്കിലും നല്ല കൊഴുത്തു ഉരുണ്ടു നല്ല ചന്തം ഉണ്ട് അതിനെ കാണാൻ. സാലി ചേട്ടത്തിയും മീരയും അതിനെ തൊടുകയും തലോടുകയ്യും ഒക്കെ ചെയ്തു കൊഞ്ചിപ്പിക്കുന്നു.
സോഫി : മീര… ഹൌ ഈസ് ഔർ പോണി?
മീര : ഹി ഈസ് ക്യൂട്ട്. ചേട്ടത്തിയുടെ ട്രെയിനിങ് അല്ലെ മോശമാവില്ല. ഉറപ്പാ.
സാലി : മോൾ ഇവനെ കൊണ്ട് പോയി നോക്ക്. അപ്പൊ അറിയാം ചേട്ടത്തിയുടെ മിടുക്ക്.
മീര : എൻറെ ചേട്ടത്തി ചേട്ടത്തിടെ മിടുക്കു ഞാൻ എത്ര അനുഭവിച്ചതാ.
രണ്ടു കൈ കൊണ്ടും സാലി ചേട്ടത്തിയുടെ കവിളുകളിൽ പിടിച്ചു കുലുക്കി കൊണ്ട് മീര പറഞ്ഞു.
സോഫി പട്ടികളുടെ കഴുത്തിൽ ബെൽറ്റ് ഇടുന്നതിനിടക്കു അമ്മച്ചിയും സാലി ചേട്ടത്തിയും കൂടെ കനമുള്ള രണ്ടു ബാഗുകൾ കൂടി കെട്ടി പോണിയുടെ പുറത്തു ഇരു വശത്തുമായി തൂക്കി. മീര എൻറെ തോളിൽ കയ്യിട്ടു എൻറെ കുഞ്ഞു മുലകളിൽ ഒന്ന് ഞെക്കി. നേരത്തേതിലും അടുപ്പം തോണി എനിക്ക് അവരോട്. അവർക്കു ഉണ്ടായിരുന്ന ആ ഗൗരവം ഒക്കെ പോയി. എൻറെ നെറ്റിയിൽ അവർ നെറ്റി കൊണ്ട് ചെറുതായി ഇടിച്ചിട്ടു ചോദിച്ചു.
മീര : എന്നെ ഇഷ്ടമായോ?
ഞാൻ ആയി എന്ന ഭാവത്തിൽ തലയാട്ടി. അവർ എന്നെ ഒന്ന് ചുമ്മാ കെട്ടി പിടിച്ചു പുറത്തു തട്ടി വിട്ടു.
മീര : ഇവൻറെ പുറത്തു ധൈര്യം ആയി ഇരിക്കലോലെ ചേട്ടത്തി?
ചേട്ടത്തിയുടെ അരക്കെട്ടിൽ പിടിച്ചു പോണിയുടെ പുറത്തു കേറ്റുന്നതിനിടക്ക് ചേട്ടത്തിയോട് ചോദിച്ചു.
സാലി : കുഞ്ഞു ഇരിക്കുവോ, കെടക്കുവോ എന്ത് വേണേലും ആയിക്കോ. ഇവൻ മിടുക്കനാ.
സോഫിയും അമ്മച്ചിയും പുറകിൽ ഇടുന്ന രണ്ടു ബാഗുകൾ എടുത്തു. കനം ഉള്ള രണ്ടു വലിയ ബാഗും മീരയും പോണിയുടെ പുറത്തു. സോഫി പട്ടികളുടെ ചെയിൻ എൻറെ കൈയിൽ തന്നു. ഞാൻ മടിച്ചു മടിച്ചാണ് പിടിച്ചത്. എൻറെ പേടി കണ്ടിട്ട്
സോഫി : പേടിക്കേണ്ട. അല്ലെങ്കിൽ ബ്രൗണിയെ ഞാൻ പിടിക്കാം. അവൻ അല്പം ഓട്ടക്കാരനാണ്. ബ്ലാക്കി പാവമാണ് അവൻ നമ്മളെ വിട്ടു പോവില്ല.
ചേട്ടത്തിയോട് യാത്ര പറഞ്ഞു ഞങ്ങൾ യാത്ര തുടങ്ങി. എവിടേക്കാണ് പോവുന്നത് എന്ന് വ്യക്തമായ യാതൊരു ധാരണയും ഞങ്ങൾക്കില്ലാരുന്നു. കൊക്കോ തോട്ടത്തിലെ ചെറു ചെമ്മൺ പാതയിലൂടെ ഞങ്ങൾ നീങ്ങി. ചെറു കയറ്റങ്ങളും ഇറക്കവും. കുറ്റി കാട്ടിലൂടെ ഞങ്ങൾ ഇടക്ക് വിശ്രമിച്ചും മറ്റുമായി ഏതാണ്ട് ഒന്ന് ഒന്നര മണിക്കൂർ നടന്നു. രസകരമായിരുന്നു. ഇടക്ക് കുരങ്ങന്മാരെയും കീരികളെയും കാട്ടുകോഴികളെയും മയിലുകളെയും കണ്ടു ഞങ്ങൾ നടന്നു. ജിജിഞാസ സഹിക്കാൻ ആവാതെ ഞാൻ സോഫി ആന്റിയോട്‌ ചോദിച്ചു.
ഞാൻ : നമ്മൾ എങ്ങോട്ടാ പോവുന്നെ?
സോഫി : നമ്മൾ ഒരു അടിപൊളി സ്ഥലത്തേക്കാണ് പോവുന്നത്. ഈ കാടിന് അപ്പുറം നമ്മൾക്ക് കുറച്ചു സ്ഥലം ഉണ്ട്. ഒരു കൊച്ചു വീടും.
ഞാൻ : ഇതു വഴിയാണോ വീട്ടിലേക്കു പോവുന്നെ?
സോഫി : അല്ല അപ്പുറത്തു കൂടെ കറങ്ങി റോഡ് ഉണ്ട്. ജീപ്പ് മാത്രമേ പോവത്തൊള്ളൂ. നടന്നു മടുത്തോ?
ഞാൻ : ഇല്ല നല്ല രസം.
മീര : ഇതിലും രസമാണ് നമ്മൾ അവിടെ എത്തിക്കഴിഞ്ഞാൽ.
മീര ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. മീര മാഡം ആൾ ആകെ മാറിയിരിക്കുന്നു. വളരെ സന്തോഷവതിയും ഉത്സാഹവതിയുമാണ്. യാത്രക്കിടയിൽ പലപ്പോഴും തമാശകൾ പറഞ്ഞു പരസ്പരം കളിയാക്കിയും ഞങ്ങൾക്ക് ഇടയിലെ അകൽച്ച പൂർണമായും ഇല്ലാതെ ആയി. ഇപ്പൊ ശരിക്കും നാല് സുഹൃത്തുക്കൾ ആയി മാറി ഞങ്ങൾ. എൻറെ അമ്മച്ചിയെ മറിയാമ്മ എന്നുള്ള പേര് മാറ്റി പലപ്പോഴും മീര മാഡം മയിരാമ്മ എന്ന കളിയാക്കി വിളിക്കുന്നത്. അമ്മച്ചിക്കും ഇഷ്ടമായി ആ വിളി.
നടന്നു നടന്നു ചെങ്കുത്തായ ഒരു ഇറക്കം ഇറങ്ങി ഒരു അരുവിക്ക്‌ അരുകിൽ എത്തി. നട്ടു ഉച്ചയാണെങ്കിലും വെളിച്ചം കഷ്ടിച്ചേ താഴെ വീഴുന്നുള്ളൂ. വലിയ മരങ്ങൾ ഒരു വശം. അരുവിക്ക്‌ അപ്പുറം കുറ്റി കാടു പിടിച്ചു കിടക്കുന്ന ഭൂമിയാണ്.
സോഫി : ഇവിടെ കാട് അവസാനിച്ചു. അപ്പുറം കാണുന്നതാണ് നമ്മുടെ സ്ഥലം.
ഒരു ചെറു വീട് ചൂണ്ടി കാണിച്ചു കൊണ്ട് സോഫി പറഞ്ഞു. തൂണുകൾക്കു മീതെ തടിയിൽ പണി തീർത്ത ഒരു കൊച്ചു വീട്. കറുത്ത പാറ കൂട്ടങ്ങൾക്കു ഇടയിലൂടെ ശാന്തമായി ഒഴുക്കുന്ന അരുവിയിൽ ഞങ്ങളുടെ അരക്കെട്ടിൻറെ അത്ര ഉയരത്തിൽ വെള്ളം ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. പക്ഷികളുടെ കരച്ചിൽ ഒഴിച്ചാൽ ഞങ്ങളുടെ അല്ലാതെ മറ്റു ശബ്ദങ്ങൾ ഒന്നുമില്ല. വേറെ ഏതോ ഒരു സ്‌ഥലത്തു ചെന്ന പോലെ തോന്നി. ഐസ് പോലെ തണുത്ത വെള്ളത്തിൽ ഇറങ്ങിയപ്പോൾ നല്ല സുഖം. പട്ടികളെ രണ്ടിനെയും കെട്ടഴിച്ചു വിട്ടു. അവറ്റകൾ നീന്തി അക്കര കടന്നു. ബാഗുകൾ പൊക്കി പിടിച്ചു വെള്ളത്തിലൂടെ ഞങ്ങളും അക്കരെ ചെന്ന് കേറി. പോണിക്ക് വെള്ളത്തിൽ ഇറങ്ങാൻ മടിയായതു കൊണ്ട് അല്പം മുന്നോട്ടു പോയി ഒരു ചെറിയ ചെക് ഡാം പോലെ കെട്ടിയിരുന്ന കെട്ടിന് മുകളിലൂടെയാണ് കടന്നത്.
അമ്മച്ചി : ഇവിടെ മൃഗങ്ങൾ ഉണ്ടോ?
സോഫി : പേടിക്കേണ്ട ചേച്ചി. ഇവിടെ മൃഗങ്ങൾ ഒന്നുമില്ല. ചില ചെറിയ ജീവികൾ മാത്രമേ ഉള്ളു. അവറ്റകൾ ഉപദ്രവകാരികൾ അല്ല.
അമ്മച്ചി : ഹോ എന്താണെങ്കിലും ഇടം കൊളളാം.
സോഫി : ചേച്ചി വാ…
അമ്മച്ചിയേയും കൂടി സോഫി വീടിനു അകത്തേക്ക്‌ കടന്നു. ഞാൻ മീര മാഡത്തിനെ പോണിയുടെ മുകളിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങാൻ സഹായിച്ചു. പോണിയെ ഒരു ചെറിയ മരത്തിൽ കെട്ടി. വലിയ രണ്ടു ബാഗുകൾ ഞങ്ങൾ ഒരു വിധം വലിച്ചു വീടിനു അകത്തു കൊണ്ട് വന്നു.
