ഞാന്‍ ഇത്രയും നാള്‍ കരുതിയിരുന്നത് ജോസേട്ടന്‍ അകത്തു പാചകം ചെയ്യുമ്പോള്‍ ആണ് കാന്‍റീന്‍ അടച്ചിട്ടു പാട്ട് വയ്ക്കുന്നത് എന്നാണു. എന്തായാലും സംഗതി കൊള്ളാം.
രഞ്ചുവിനെയും കൊണ്ട് കാന്‍റീന്‍ ലക്ഷ്യമാക്കി ഞാന്‍ നടന്നു. നനഞ്ഞു ഒലിച്ചു കാന്‍റീനില്‍ ചെന്നു. ഭാഗ്യത്തിന് പാട്ടൊന്നും കേള്‍ക്കുന്നില്ല. അതിനര്‍ത്ഥം ഇന്ന് ആരും ഇല്ല. ഞാന്‍ രഞ്ചുവിനെ അകത്തിരുത്തി അടുക്കളയിലോട്ടു ചെന്നു. ജോസേട്ടന്‍ ഉച്ചക്കത്തേക്കുള്ള ബിരിയാണിയുടെ തിരക്കിലാണ്.
ജോസെട്ടന്റെല്‍ കാശ് കൊടുത്ത് അമൃതേത്ത് ഓര്‍ഡര്‍ ചെയ്തു. ഞാന്‍ രഞ്ചുവിനു അരികില്‍ പോയി. ഉച്ചത്തില്‍ പാട്ട് വച്ച് ജോസേട്ടന്‍ പോയി ഐസ് ക്രീം കൊണ്ട് വന്നു. ഞങ്ങള്‍ കണ്ണും കണ്ണും നോക്കി ഐസ് ക്രീം നുണഞ്ഞു. പുറത്തു മഴ തകര്‍ത്തു പെയ്യാന്‍ തുടങ്ങി. പാട്ടിനേക്കാള്‍ ഉച്ചത്തില്‍ മഴ താളം പിടിച്ചു.
രഞ്ചുവിന്റെ കണ്ണുകളിലെ തിളക്കം കാന്‍റീനിലെ ബള്‍ബിന്റെ വെളിച്ചത്തില്‍ ഞാന്‍ തിരിച്ചറിഞ്ഞു. ഇന്നെന്റെ പെണ്ണ് എല്ലാ അര്‍ത്ഥത്തിലും എന്‍റെതാകും.
ജോസേട്ടന്‍ പോയി സ്റ്റോര്‍ റൂം തുറന്നിട്ടു. ഞാന്‍ രഞ്ചുവിനെ കൈകള്‍ കൊണ്ടും കാലുകള്‍ കൊണ്ടും തഴുകിക്കൊണ്ടിരുന്നു. ഒരു പക്ഷെ ഉത്തേജന മരുന്ന് ഇല്ലായിരുന്നെങ്കില്‍ പോലും അവള്‍ ഈ മഴയത്ത് എനിക്ക് വഴങ്ങും എന്ന് തോന്നിയ നിമിഷങ്ങള്‍. ഞാന്‍ മിടിക്കുന്ന ഹൃദയത്തോടെ അവളെയും കൊണ്ട് സ്റ്റോര്‍ മുറിയില്‍ കയറി. ജോസേട്ടന്‍ പുറത്തു നിന്നും കതകു പൂട്ടി.
സ്റ്റോര്‍ മുറിയെന്നു പേരെ ഉള്ളു. രണ്ടു മൂന്നു ബഞ്ച്‌, ഡെസ്ക് കസേര ഇത്രയും മാത്രമേ ഉള്ളു അതിനകത്ത്. ആവശ്യക്കാരന്‍റെ സൌകര്യാര്‍ത്ഥം ഉപയോഗിക്കാം.
ബള്‍ബിന്റെ വെളിച്ചത്തിനിടയിലും പൊട്ടിയ ഓടിനിടയിലൂടെ ചിതറി തെറിക്കുന്ന മഴത്തുള്ളികള്‍ക്കൊപ്പം വെളിച്ചം അകത്തേക്ക് എത്തി നോക്കി. രഞ്ചുവിന്റെ കണ്ണുകള്‍ തിളങ്ങി.
ഞാന്‍ രഞ്ചുവിനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു. അവളുടെ മാറിലെ ചൂട് ഏറ്റു വാങ്ങി ആദ്യ സമാഗമത്തിനുള്ള ഒരുക്കങ്ങള്‍ തുടങ്ങി. ഇതിനിടയില്‍ എനിക്ക് ശക്തമായ തല വേദന തുടങ്ങി. ചെന്നിക്കുത്തിന്റെ അസുഖം ഉണ്ടെനിക്ക്. രാവിലെ ഗുളിക കഴിച്ചിരുന്നില്ല. പോക്കറ്റില്‍ നിന്നും രണ്ടു ഗുളിക എടുത്തു ഞാന്‍ കഴിച്ചു.
അവളുടെ ശരീരത്തെ ചുംബനങ്ങള്‍ കൊണ്ടുണര്‍ത്തിയ ശേഷം ചുരിദാറിന്‍റെ പാന്റഴിച്ചു ഞാന്‍ അവളിലേക്ക്‌ പടര്‍ന്നു കയറി. ചെറിയൊരു മയക്കത്തോടെ അവള്‍ എന്നെ ഏറ്റു വാങ്ങി. എത്ര നേരം അവളുമായി രമിച്ചെന്നു എനിക്കറിയില്ല. അവസാനം അവള്‍ തളര്‍ന്നു മയങ്ങി. എന്നിലെ വികാരം അപ്പോഴും കെട്ടടങ്ങിയിരുന്നില്ല. ഞാന്‍ അവളെ നോക്കി സ്വയംഭോഗം ചെയ്തു വികാരം ശമിപ്പിച്ചു.
അവള്‍ സ്വയം മറന്നു മയങ്ങിക്കിടക്കുകയാണ്. എനിക്ക് ശക്തമായ തല വേദന. ഇന്നെന്താ പതിവില്ലാതെ ഇങ്ങനെ. ഞാന്‍ വീണ്ടും രണ്ടു ഗുളിക കൂടി കഴിച്ചു.
പെട്ടെന്ന് ഡോര്‍ തുറക്കുന്ന പോലെ എനിക്ക് തോന്നി. ഞാന്‍ രഞ്ചുവിന്റെ ശരീരം അവളുടെ തുണികള്‍ എടുത്തു മറച്ചു ഡോറിനരികില്‍ പോയി നിന്നു.
ഡോര്‍ തുറന്ന ജോസേട്ടന്‍ പെട്ടെന്ന് എന്നെ കണ്ടു പകച്ചു.
“ഡാ ഇത് വരെ തുടങ്ങിയില്ലേ? പെട്ടെന്നാകട്ടെ. അടുത്ത ആള്‍ക്കാര്‍ ഇപ്പൊ വരും.”
“ഹ്മം…ജോസേട്ടന്‍ പോ… ഞാന്‍ പെട്ടെന്ന് തീര്‍ക്കാം.”
രഞ്ചുവിലേക്ക് അയാള്‍ പാളി നോക്കിയത് എനിക്കിഷ്ടപ്പെട്ടില്ല. ഞാന്‍ കതകു വലിച്ചടച്ചു.
രഞ്ചു ഒന്നും അറിയാതെ സുഖമായി മയങ്ങുകയാണ്. ഞാന്‍ കതകു അകത്തു നിന്നും കുറ്റിയിടാന്‍ നോക്കി. കുറ്റിയില്ല. പിന്നെ ഡെസ്കുകള്‍ നിരക്കി വച്ച് സേഫ് ആക്കി. ബെഞ്ചില്‍ കിടക്കുന്ന രഞ്ചുവിന്റെ ശരീര സൌന്ദര്യം ഞാന്‍ ആസ്വദിച്ചു. അവള്‍ ഒരു മൂളലോടെ കിടന്നു.
ഇതിനിടയില്‍ കാന്‍റീനില്‍ എന്തോ ശബ്ദം കേട്ട് ഞാന്‍ കതകു ചെറുതായി തുറന്നു നോക്കി. ഭാഗ്യത്തിന് ജോസേട്ടന്‍ പൂട്ടിയിരുന്നില്ല. അവിടെ ഞാന്‍ കണ്ടത് ഞങ്ങളുടെ ഒക്കെ സ്വപ്ന റാണിയായ മായ മിസ്സിനെ ജോസേട്ടന്‍ കാന്‍റീന്‍ ഡെസ്കില്‍ കിടത്തി പണിയുന്നു. അവരുടെ സാരി പൊക്കി വച്ചിട്ടുണ്ട്. അത് കണ്ടപ്പോള്‍ എനിക്ക് പിന്നും വികാരം മൂര്‍ച്ഛിച്ചു. ഞാന്‍ രഞ്ചുവിനെ വീണ്ടും പണിതു.
എല്ലാം കഴിഞ്ഞു ഞങ്ങള്‍ പുറത്തിറങ്ങുമ്പോള്‍ മായ മിസ്സ്‌ സുഖ സുഷുപ്തിയില്‍ ആയിരുന്നു. അവരുടെ നഗ്നത മുഴുവന്‍ ഞാന്‍ കണ്ടു . രഞ്ചു എന്നെ വലിച്ചു കൊണ്ട് പോയില്ലായിരുന്നെങ്കില്‍ ഒരു പക്ഷെ.
കാന്‍റീന്‍ വാതില്‍ തുറക്കുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ തിരിഞ്ഞു നോക്കി. ജോസേട്ടനെ അവിടെയെങ്ങും കാണുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല. പെട്ടെന്ന് മായ മിസ്സ്‌ ചാടി എണീറ്റു. ഞങ്ങളെ കണ്ടു ചമ്മി. പിന്നെ തുണിയൊക്കെ നേരെയാക്കി ഞങ്ങള്‍ക്കൊപ്പം ആ മഴയത്ത് ഇറങ്ങി നടന്നു.
അന്ന് കാന്‍റീന്‍ അടഞ്ഞു തന്നെ കിടന്നു. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു മഴ കാരണം എല്ലാവരും വീട്ടില്‍ പോയി. പിന്നെ ശനിയും ഞായറും മഴ തകര്‍ത്തു പെയ്തു. അടുത്ത ബുധനാഴ്ച ആണ് പിന്നെ കോളേജ് തുറന്നതു. ഞങ്ങള്‍ എത്തുമ്പോള്‍ അറിഞ്ഞത് ജോസേട്ടന്‍ കോളേജിലെ വാഗ മരക്കാടുകള്‍ക്കിടയില്‍ വെട്ടേറ്റു മരിച്ചു എന്നാണു.
പോലീസ് നിഗമന പ്രകാരം നാലഞ്ചു ദിവസത്തെ പഴക്കം ഉണ്ട് ബോഡിക്ക്. പക്ഷെ ഇത്രയും ദിവസം പെയ്ത ശക്തമായ മഴയില്‍ യാതൊരു തെളിവുകളും ലഭിച്ചിട്ടില്ല. കാന്‍റീന്‍ കുറച്ചു ദിവസമായി പൂട്ടിക്കിടക്കുകയായിരുന്നു. അതിനാല്‍ അവിടെ നിന്നും ഒന്നും ലഭിച്ചില്ല.
ശരിക്കും ഞെട്ടിയത് ഞാനും രഞ്ചുവും ആയിരുന്നു. കാരണം അവസാനം ജോസ് ഏട്ടനെ കണ്ടത് ഞങ്ങള്‍ ആയിരുന്നല്ലോ. മാത്രവും അല്ല അന്നത്തെ സാഹചര്യം പുറത്തറിഞ്ഞാല്‍. ഇതേ അവസ്ഥയില്‍ ആയിരുന്നു മായ മിസ്സും. ഞങ്ങള്‍ പക്ഷെ ഒന്നും അറിയാത്തവരെപ്പോലെ നടിച്ചു. അന്നേ ദിവസം ഞങ്ങള്‍ കോളേജില്‍ എത്തിയതിനു തെളിവ് ഒന്നും ഇല്ല. അത് കൊണ്ട് ആരും ഞങ്ങളോട് ഒന്നും ചോദിച്ചില്ല. രഞ്ചുവിനും മിസ്സിനും പേടിയായിരുന്നു. പക്ഷെ ഞാന്‍ അവര്‍ക്ക് ധൈര്യം കൊടുത്തു. നമ്മള്‍ ഈ കൊലയ്ക്കു എന്തിനുത്തരം പറയണം. അന്നേ ദിവസം നമ്മള്‍ കാന്‍റീനില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു എന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ പോലീസ് നമ്മളെ നാണം കെടുത്തിക്കും. അത് കൊണ്ട് നമ്മള്‍ ഒന്നും അറിഞ്ഞിട്ടില്ല.
അല്ലെങ്കില്‍ അത് ശരിയായിരുന്നു താനും. മിസ്സിനെ പണിഞ്ഞിട്ടു പുറത്തോട്ടു പോയ ജോസേട്ടനെ ഞങ്ങള്‍ പിന്നെ കണ്ടിട്ടില്ല. അപ്പോള്‍ പിന്നെ ആ കൊലയ്ക്കുത്തരം പറയേണ്ട കാര്യം ഇല്ലല്ലോ..
