“കാർത്തു….
ഞാൻ ആ സമയം അങ്ങനെ പറഞ്ഞു പോയി…
സോറിഡി…
കാർത്തു..”
കാർത്തിക എഴുന്നേറ്റു അവളെ കെട്ടിപിടിച്ചു കരഞ്ഞു.
“നിന്റെ ഇഷ്ടം അതാണേൽ അങ്ങനെ തന്നെ ആവട്ടെ.
നിനക്ക് കുഞ്ഞിനെ നോക്കാൻ ഉള്ള പ്രാപ്തി ഉണ്ട്.”
കാർത്തിക കണ്ണുകൾ തുടച്ചു.
പക്ഷേ ഒന്നും പറയാൻ കഴിയാത ഒരു അവസ്ഥ യിൽ ആയിരുന്നു.
സ്റ്റെല്ല മനസിൽ പറഞ്ഞു.
ഇവൾ ഇത്രക്കും ഇഷ്ടപെടാണേൽ അയാളും കാണാൻ കൊള്ളാമായിരിക്കും.
ഞാൻ ഒരിക്കലും ഇവളെ തനിയെ ഇട്ടേച് പോകരുതായിരുന്നു.
പോയി വന്നപ്പോളേക്കും എന്തോരും കെണികൾ ആണ് ഇവൾ ഉണ്ടാക്കിയെ.
ജീവൻ വരെ വെച്ച് കളിച്ചു റാണ യേ പിടിക്കാൻ ഒക്കെ.
“പോട്ടെടി…
അവന് ഒന്നും പറ്റില്ല..
കള്ളൻ അല്ലെ.
വേറെ എങ്ങോട്ടെങ്കിലും പോയി കാണും. തിരിച്ചു വരും എന്ന് കുറിപ്പ് എഴുതി വെച്ചിട്ട് ഇല്ലേ.
എന്തെങ്കിലും ആവശ്യം കാരണം അവന്റെ നാട്ടിലേക്ക് ഒക്കെ പോയി കാണും.”
സ്റ്റെല്ല ആണേൽ കാർത്തികയെ കൂൾ ആക്കാൻ പലതും പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ഇരുന്നു.
ആൾ ഒക്കെ ആയി എന്ന് സ്റ്റീല്ല ക് മനസിലായി.
പക്ഷേ താൽക്കാലികം ആണെന്ന് അവൾക് അറിയാം ആയിരുന്നു.
“നിന്റെ കൈയിൽ അവന്റെ ഫോട്ടോ വല്ലതും ഉണ്ടോ?
അന്ന് അവന്റെ കൂടെ പോയപ്പോൾ ഒന്നും എടുത്തില്ലേ?”
“ഇല്ലാ.
അവന്റെ ഫോട്ടോ ഒന്നും തന്നെ ഇല്ലാ.”
“അവൻ പോലീസ് സ്റ്റേഷൻ വന്നത് അല്ലെ അപ്പൊ ക്യാമറ യിൽ പതിഞ്ഞു
കാണില്ലേ.”
“ഇല്ലാടി.
പോലീസ് സ്റ്റേഷനിലെ ക്യാമറ ഒക്കെ അവൻ വന്നു പോയ ശേഷം ആണ് നന്നാക്കിയത്. പിന്നെ അവൻ വന്നിട്ടും ഇല്ലാ.”
“നിങ്ങൾ ഇങ്ങോട്ട് അല്ലെ അന്ന് വന്നേ അപ്പൊ ഇവിടത്തെ ക്യാമറ യിൽ ഇല്ലേ.”
“ഇല്ലാ… ഇല്ലാ….
തൊപ്പി വെച്ചാത് കൊണ്ട് അവൻ ഒരിടത്തും പതിഞ്ഞില്ല.
കോഫി ഷോപ്പിലെ ക്യാമറയിൽ പോലും അവന്റെ മുഖം പതിഞ്ഞിട്ട് ഇല്ലാ.”
“പിന്നെ എവിടെ എങ്കിലും പതിഞ്ഞിട്ട് ഉണ്ടോ?
പറ കാർത്തു.”
“എന്റെ മനസിൽ പതിഞ്ഞിട്ട് ഉണ്ട്.
ഞാൻ വരച്ചു തരാം.”
“ഉം നീ റസ്റ്റ്‌ എടുക്ക്.
പിന്നെ നാളെ തന്നെ നീ നാട്ടിലേക്ക് പോകോ ഇവിടെ നിന്ന് മാറുമ്പോൾ കുറച്ച് ആശുവാസം കിട്ടും .
അവനെ കുറച്ചു ഞാൻ ഒന്ന് അനോക്ഷികം .”
“ഉം..
വീട്ടിൽ ഞാൻ എന്ത് പറയുഡി?”
“കള്ളം പറയാൻ കഴിയില്ല കാരണം ഉറപ്പായും ഈ കാര്യത്തിൽ പിടിക്ക പെടും.
അതുകൊണ്ട്….
കള്ളൻ ആണ് അച്ഛൻ എന്ന് പറയണ്ട ഇവിടെ ഉള്ള ഒരാൾ ആണ് എന്ന് പറഞ്ഞേരെ. മലയാളി അല്ലെ അപ്പൊ നിന്റെ അമ്മക്ക് കുഴപ്പം ഉണ്ടാക്കില്ല.
അപ്പോഴേക്കും ഞാൻ എങ്ങനെ എങ്കിലും അവനെ കണ്ടു പിടിക്കാൻ നോക്കാം.”
അതും പറഞ്ഞു സ്റ്റെല്ല കാർത്തികയോട് കിടന്നോളാൻ പറഞ്ഞു. റൂമിൽ നിന്ന് പോയി ഹാളിലെ സോഫയിൽ ഇരുന്നു ആലോചന തുടങ്ങി.
പിന്നീട് ആ ദിവസം കടന്നു പോയി.
പിറ്റേ ദിവസം എല്ലാം പാക് ചെയ്തു നാട്ടിലേക്ക് പോകാൻ നേരം.
അവൾ വരച്ച അവന്റെ രേഖചിത്രം ഉള്ള A4 പേപ്പർ കാർത്തിക സ്റ്റെല്ല യുടെ കൈയിൽ കൊടുത്തു.
നന്നായി വരക്കാൻ കഴിവുള്ള ആൾ ആയിരുന്നു കാർത്തിക.
റാണ യുടെ ഒക്കെ പാടം ലക്ഷ്മി യിൽ നിന്ന് ചോദിച്ചു വരച്ചവൾ ആയിരുന്നു
കാർത്തിക.
“ഇതാണ് അവന്റെ ചിത്രം.
എന്റെ മനസിൽ പതിഞ്ഞ ചിത്രങ്ങളിൽ ഒന്ന്.
ഞാൻ പോകുവടി…
ഇനി ചിലപ്പോ ഞാൻ ഇങ്ങോട്ട് വരാൻ കഴിയില്ലായിരിക്കും.
എന്നെ അനോഷിച്ചു അവൻ വരുവണേൽ എന്നെ വിളിക്കണം കേട്ടോടി.”
എന്ന് പറഞ്ഞു കാർത്തിക തന്റെ ബാഗും എല്ലാം എടുത്തു കൊണ്ട് ഫ്ലാറ്റിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങി.
സ്റ്റെല്ല ആ പാടം നോക്കി.
അവൾ നന്നായി തന്നെ വരച്ചിരിക്കുന്നു.
ആ പേപ്പർ അവിടെ ഇട്ടേച് അവൾ കാർത്തികയേ കാറിൽ കയറ്റി വിടാൻ പോയി.
പിന്നീട് കാർത്തിക അവിടെ നിന്ന് മടങ്ങി സ്വന്തം നാട്ടിലേക്ക്.
കാർ എയർപോർട്ടിൽ കൊണ്ട് നിർത്തി.
പിന്നീട് അവൾ വിമാനത്തിൽ യാത്ര ആയി.
ഇതേ സമയം ഫ്ലാറ്റിൽ തിരിച്ചു എത്തിയ സ്റ്റെല്ല അവന്റെ പാടം എടുത്തു കൊണ്ട് മുറിയിലേക് പോയി.
കാണാൻ നല്ല ഭംഗി തന്നെ ഉണ്ട്. നല്ല താടിയും മുടിയും ഉണ്ട്. കാർത്തിക പറഞ്ഞപോലെ അതെല്ലാം ഒന്ന് വെട്ടി നന്നാക്കിയാൽ അവനെ കാണാൻ നല്ല ഭംഗി തന്നെ ആകും.
അവൾ ആ പേപ്പറിലെ ഫോട്ടോ മൊബൈൽ എടുത്തു വെച്ച്. പിന്നീട് ആ പേപ്പർ അവിടെ ഇട്ടിരുന്ന ഫയൽ കളുടെ മുകളിലേക്കു ഇട്ടേച് സ്റ്റെല്ല ഡ്രസ്സ് ഒക്കെ മാറി ജോലിക്ക് പോയി.
അങ്ങനെ കാർത്തിക രാത്രി ആയതോടെ അവളുടെ വീട്ടിൽ എത്തി.
നല്ല ക്ഷീണം കാരണം ഒരു കുളിയും കഴിഞ്ഞു അപ്പൊ തന്നെ അവളുടെ മുറിയിൽ കയറി കിടന്നു ഉറങ്ങി. അമ്മയോടോ അച്ഛനോടോ അനിയത്തോയോടോ അങ്ങനെ മിണ്ടാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.
ക്ഷീണം കാരണം അവരും അവളെ ശല്യം ചെയ്തില്ല.
പിന്നീട് ഉള്ള ദിവസം കാർത്തിക സന്തോഷം അഭിനയിച്ചു അച്ഛന്റെയും അമ്മയുടെയും അനിയത്തി ജ്യോതി യുടെ യും മുന്നിലൂടെ നടന്നു.
പക്ഷേ അവൾ അഭിനയിക്കുവാ ആണെന്ന് അവളുടെ അമ്മകും അച്ഛനും മനസിലായി.
അവൾ പിന്നെ സ്റ്റെല്ല പറഞ്ഞപോലെ തന്നെ അവരോട് പറയുക ആയിരുന്നു.
താൻ ഒരു ആൾ ആയി മുബൈ വെച്ച് പ്രണയത്തിൽ ആകുകയും അയാളുടെ
കുഞ്ഞു എന്റെ വയറ്റിൽ വളരുക ആണെന്ന് പറഞ്ഞു.
ആദ്യം ഒരു എതിർപ്പ് വന്നെങ്കിലും അച്ഛൻ പിന്നെ എന്നെ തനിച് ഇരുത്തി ചോദിച്ചു.
പക്ഷെ കാർത്തിക ക് കള്ളം പറയേണ്ടി വന്നു അവനെ അറിയാം ഇപ്പൊ ജോലി ആവശ്യതിന് പുറമേ പോയേക്കുവാ.ഉടനെ വരും എന്ന് ഒക്കെ പറഞ്ഞു.
പക്ഷേ കാർത്തിക്കക് അറിയാം ആയിരുന്നു ഇത് വരെ അവന്റെ ഒരു ന്യൂസ്‌ ലക്ഷ്മി യും സ്റ്റെല്ല യും പറഞ്ഞിട്ട് ഇല്ലാ.
പക്ഷേ എന്നെങ്കിലും ഒരു സന്തോഷ വാർത്ത വരും എന്ന് അവൾ കാതോർത്തു ഇരുന്നു.
അമ്മയുടെ വാക്കുകൾ അവളെ എന്നും വേട്ട യാടി കൊണ്ട് ഇരുന്നു.
എവിടെ എങ്കിലും പോയി ഉണ്ടാക്കി കൊണ്ട് വരും.
അത് ഒരു മലയാളി ചെറുക്കനെ കിട്ടണം എന്നുള്ള വാശി ആയിരികാം.
കാർത്തിക പറഞ്ഞു മലയാളി ആണെങ്കിലും അമ്മക്ക് ഒരു വിശുവസം ഇല്ലാ.
കാരണം തന്റെ കൈയിൽ ഒരു ഫോട്ടോ പോലും ഇല്ലാ. വരച്ചു കൊടുകാം എന്ന് വെച്ചാൽ അവൻ എന്നാ കുറ്റവളി ആണോ എന്ന് അമ്മ ചോദിച്ചല്ലോ എന്ന് വെച്ച് അത് നോക്കില്ല.
അങ്ങനെ ദിവസങ്ങൾ കടന്നു പോയി.
ആ താറാവിട്ടിലെ തെക്കാൻ കാറ്റ് വീശുന്ന ബാൽക്കണിയിൽ ഇരുന്നു അവന്റെ ഓർമ്മകൾ അയവ് ഇറക്കുകയാണ് കാർത്തിക.
അപ്പോഴാണ് അനിയത്തി അങ്ങോട്ട് വന്നേ.
“ചേച്ചി….”
കാർത്തിക ഓർമ്മയിൽ നിന്ന് തിരിച്ചു വന്നു.
“എന്താടി..”
“ഇവിടെ വന്നപ്പോള് മുതൽ ചേച്ചിയെ ഞാൻ നിരീക്ഷിക്കുന്നതാണ്.
എന്താ ചേച്ചി പറ്റിയെ?
എന്നോടെങ്കിലും പറ.
നമ്മുടെ ഇടയിൽ ഇത് വരെ രഹസ്യങ്ങൾഒളിപ്പിക്കാറില്ല.
ചേച്ചിയുടെ എൻകൗണ്ടർ എല്ലാം കേട്ട് ഞാനും കൂട്ടുകാരുടെ ഇടയിൽ ഹീറോ ആകുക ആയിരുന്നു.
എന്താ ചേച്ചി എന്ത് പറ്റി.”
കാർത്തിക ഒന്ന് ആലോചിച്ച ശേഷം അവളോട് എല്ലാം തുറന്നു പറഞ്ഞു.
അവൾക് എന്ത് പറയണം എന്ന് പോലും പറ്റാതെ ആയി.
“ചേച്ചിക്ക് അയാളെ അത്രക്കും ഇഷ്ടം ആയിരുന്നോ?”
