ദീപികയുടെ രാത്രികള്‍ പകലുകളും 7
Deepikayum Rathrikal Pakalukalum Part 7 | Author : Smitha
[ Previous Part ] [ www.kambi.pw ]
“ഇന്ന് സുധാകരന്‍ ചേട്ടന്‍ ഒരു കാര്യം പറഞ്ഞു…”
ദീപിക എന്നോട് പറഞ്ഞു.
ഞാന്‍ അവളെ ചോദ്യ രൂപത്തില്‍ നോക്കി.
“അയാക്ക് കാര്‍ത്തി ഒള്ളപ്പം ഇവിടെ വരണം എന്ന്….”
ഞാന്‍ അദ്ഭുതത്തോടെ ദീപികയെ നോക്കി.
“നീയെന്ത് പറഞ്ഞു?”
“ഞാന്‍ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. ചുമ്മാ കേട്ടിരുന്നതെ ഉള്ളൂ…”
“നീയും അയാളും ഒള്ള കണക്ഷന്‍ എനിക്ക് അറിയാം എന്ന് അയാള് അറിയരുത്…”
“ഇല്ല..”
“പിന്നെ എങ്ങനെയാടീ അയാളെ ഇങ്ങോട്ട് വിളിക്കുന്നെ?”
“അയാളെ നൈറ്റ് വാച്ച് മാനോ ഒക്കെയായിട്ട്‌ വെക്കാം…”
അവള്‍ പെട്ടെന്ന് പറഞ്ഞു.
“ഓഹോ…”
ഞാന്‍ ചിരിച്ചു. നീയെല്ലാം പ്ലാന്‍ ചെയ്തിരിക്കുവാ അല്ലെ?”
“അയ്യോ, പ്ലാന്‍ ഒന്നുമല്ല…എങ്ങനെ ഇങ്ങോട്ട് വിളിക്കും എന്ന് കാര്‍ത്തി ചോദിച്ചപ്പം പെട്ടെന്ന് മനസ്സില്‍ വന്നതാ…”
അവള്‍ നുണ പറയുന്നതല്ല എന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായി.
“എന്നിട്ടെന്നാ? എന്നിട്ട് ഞാനുള്ളപ്പോള്‍ നിന്നെ വീട്ടിലിട്ട് കളിക്കാനാണോ?”
“അതാ പ്ലാന്‍ എന്ന് തോന്നുന്നു, അല്ലെങ്കി അയാള് അങ്ങനെ പറയില്ലല്ലോ…”
“ഞാന്‍ ഒന്നാലോചിക്കട്ടെ…”
ഗൌരവത്തോടെയെങ്കിലും പുഞ്ചിരിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ട് ഞാന്‍ പറഞ്ഞു.
ഞാന്‍ ആലോചിച്ചു.
സുധാകരനെ ഞാന്‍ ഉള്ളപ്പോള്‍ വീട്ടിലേക്ക് വിളിക്കുക എന്ന് പറയുന്നത് നല്ല ആശയമാണോ? ഇപ്പോള്‍ തന്നെ പകല് അയാളാണ് വീട്ടുകാരന്‍. രാത്രി കൂടി അയാള് എടുക്കുന്നത് കൈ വിട്ട കളിയാകുമോ?
ഞാന്‍ അടുക്കളയിലേക്ക് ചെന്നു. അവിടെ ദീപിക ഫ്രയിങ്ങ്‌ പാനില്‍ എന്തോ ഇളക്കുകയോ വറുക്കുകയോ ചെയ്യുന്നു. നല്ല മസാലയുടെ ഗന്ധമുണ്ട്. അവളുടെ ഭംഗിയുള്ള ഇടവണ്ണവും ഉന്തിയ ചന്തികളും നോക്കി ഞാന്‍ മന്ദഹസിച്ചു. സമര്‍ത്ഥനായ ഒരു ശില്‍പ്പിയുണ്ടാക്കിയ രൂപഭംഗിയും മനോഹാരിതയുമാണ്. പക്ഷെ ഉള്ളിലോ കട്ടക്കഴപ്പും!
ഞാന്‍ അവളെ പിമ്പിലൂടെ, കക്ഷതിലൂടെ കയ്യിട്ട് മുലകള്‍ പിടിച്ചു ഞെരിച്ചു.
“ഹ്മം…”
സുഖലാസ്യയായി അവളൊന്നു കുറുകി.
“ഞാന്‍ തീരുമാനിച്ചു…”
“എന്ത്?”
“നീ മുമ്പ് പറഞ്ഞ കാര്യം…”
“മുമ്പ് പറഞ്ഞതോ? അത്…ഹോ! അതോ? ഓക്കേ…! എന്നിട്ട്? എന്നിട്ടെന്നാ തീരുമാനിച്ചു?”
സത്യത്തില്‍ ഇവളെന്ത്‌ തരം പെണ്ണാണ്‌? എല്ലാം എന്‍റെ സന്തോഷത്തിന് വേണ്ടി ചെയ്യുന്നതാണോ? എന്‍റെ കഴപ്പ് തീര്‍ക്കാന്‍ വഴങ്ങി തരുന്നതാണോ ഇവള്‍? അല്ലെങ്കില്‍ പെട്ടെന്ന് എന്ത് കൊണ്ടാണ് ദീപിക അക്കാര്യം മറന്നുപോയത്?
“അയാള്‍ക്ക് നൈറ്റ് വാച്ച് മാനോക്കെയായി നിക്കാന്‍ താല്‍പ്പര്യം ഉണ്ടാവുമോ ദീപു?”
ഞാന്‍ ചോദിച്ചു.
“ഒന്നാമത് ഡേ ടൈം മൊത്തം അയാള് അവിടെ പണിയല്ലേ? മടുത്ത് പോകില്ലേ? അതും കഴിഞ്ഞ് നൈറ്റ് കൂടി വേറെ പണിക്ക് പോകാനുള്ള ശേഷി ഒക്കെ കാണുമോ ഫിസിക്കലി?”
“ചെലപ്പം…”
ദീപിക പറഞ്ഞു.
“അയാളല്ലേ ഇങ്ങോട്ട് പറഞ്ഞത്? അപ്പം അയാക്ക് അത് പറ്റുവായിട്ടല്ലേ? അല്ലേല്‍ പറയുവേലല്ലോ!”
“അത് ശരിയാ…”
ഞാന്‍ പറഞ്ഞു.
അല്ലെങ്കിലും പകല് മുഴുവനും അയാള് സൈറ്റില്‍ പണി അല്ലല്ലോ. പകുതി പണിയും അയാള് ദീപികയുടെ അടുത്തല്ലേ?
ഞാന്‍ ഓര്‍ത്തു.
ഒരു ഞായറാഴ്ച്ച ഞാന്‍ കുര്യാക്കോസ് ചേട്ടന്‍റെ പറമ്പുമായി വേര്‍തിരിക്കുന്ന മതിലിന്‍റെ അരികില്‍ നിന്ന് പണി സൈറ്റിലേക്ക് നോക്കി. അവിടെ പണിയുന്ന ആളുകള്‍ക്കിടയില്‍ ഞാന്‍ സുധാകരനെ തിരഞ്ഞു. ദീപിക പറഞ്ഞ അടയാളങ്ങളോട് ഒത്തുപോകുന്ന ഒരാളെ ഞാന്‍ കണ്ടു.
അയാളെ ഞാന്‍ കൈ കാണിച്ചു വിളിച്ചു. അയാള് എന്‍റെ അടുത്തേക്ക് സാമാന്യം നല്ല വേഗത്തില്‍ ഓടി വന്നു.
ആദ്യമായി ഞാന്‍ അയാളെ കാണുന്നു. എന്‍റെ ദേഹത്ത് എന്തോ ഒരു വിറയല്‍ പോലെ തോന്നി.
അയാള് അടുത്തു വന്നു. ഞാന്‍ അയാളെ ആകെയൊന്നു നോക്കി. എനിക്ക് അദ്ഭുതം അടക്കാനായില്ല. ദീപിക എന്ത് കണ്ടിട്ടാണ് ഇയാളെ ഇഷ്ട്ടപ്പെട്ടത് എന്നോര്‍ത്ത് ഞാന്‍ ചിന്തിച്ചു. അയാള് അടുത്ത് വന്നപ്പോള്‍ തന്നെ വിയര്‍പ്പിന്‍റെയും ബീഡിയുടെയും അസഹ്യമായ നാറ്റമാണ് എന്നെ എതിരേറ്റത്. സാമാന്യം പൊക്കവും അല്‍പ്പം തടിയുമുള്ള ഒരാള്‍. മുഖത്ത് ദാസ്യഭാവം. ഇതാണോ ദീപിക പറഞ്ഞ അധികാരവും മുഷ്ക്കും ഒക്കെ കാണിക്കുന്ന സുധാകരന്‍?
“നിങ്ങള് ഫോണ്‍ ചെയ്യാന്‍ വന്നപ്പം എന്‍റെ ഭാര്യ ഒരു കാര്യം പറഞ്ഞില്ലാരുന്നോ?”
ഞാന്‍ ചോദിച്ചു.
അയാള് തല ചൊറിഞ്ഞു.
“ആ വീട്ടിലെ സാറാണോ?”
അയാള് വീട് ചൂണ്ടികാണിച്ച് എന്നോട് ചോദിച്ചു. അയാളുടെ കൌശലം കണ്ടിട്ട് എനിക്ക് ചിരി അടക്കേണ്ടി വന്നു. അയാള്‍ക്ക് എന്നെ അറിയില്ല എന്ന് എത്ര സമര്‍ത്ഥമായാണ് അഭിനയിച്ചു ഫലിപ്പിക്കാന്‍ നോക്കുന്നത്!
“ആ…”
ഞാന്‍ പറഞ്ഞു.
“അവിടുത്തെ മാഡം എന്നോട്..എന്നോടെന്തോ പറഞ്ഞാരുന്നല്ലോ! ഒഹ്! എന്നതാ അത്? ആ ഓര്‍മ്മ കിട്ടി സാര്‍…”
അയാള് പെട്ടെന്ന് ചിരിച്ചു.
“രാത്രീല്‍ ഒരു വാച്ച് മാനെ വേണം, അന്വേഷിക്കണം, എന്ന് പറഞ്ഞാരുന്നു…”
“ആ, അതുതന്നെ! അന്വേഷിച്ചോ? കിട്ടിയോ ആരെയേലും?”
“എന്‍റെ പൊന്നു സാറേ, ഇപ്പം അങ്ങനെ ആരെയും കിട്ടിയില്ല..സാറ് പേടിക്കേണ്ട, ഒടനെ കിട്ടും…കിട്ടും ഒടനെ ആളെ! കിട്ടാതെ എവിടെപ്പോകാനാ?”
അപ്പോഴേക്കും ദീപികയും അങ്ങോട്ട്‌ വന്നു. എന്‍റെ പിമ്പില്‍ വന്നു മുട്ടി ചേര്‍ന്ന് നിന്നു.
“എപ്പഴേലും കിട്ടീട്ട് കാര്യമില്ല…ആ, പെരെന്നാന്നാ പറഞ്ഞെ?”
അപ്പോള്‍ ദീപിക അയാളെ നോക്കുന്നത് ഞാന്‍ ഒളികണ്ണാലേ കണ്ടു.
“സുധാകരന്‍,”
“ആ, എപ്പഴേലും കിട്ടീട്ട് കാര്യമില്ല സുധാകരാ…കിട്ടുവാണേല്‍ വേം വേണം…”
സുധാകരന്‍ എന്തോ കാര്യമായി ആലോചിക്കുന്നത് പോലെ കാണിച്ചു.
“സാറേ…”
പിന്നെ അയാള് എന്നെ വിളിച്ചു. ഞാനയാളെ ചോദ്യരൂപത്തില്‍ നോക്കി.
“രാത്രീലെ പണിയല്ലേ? അതിനു ഞാന്‍ വന്നു നിന്നാ മതിയൊ?”
‘പണി’ എന്ന വാക്ക് അല്‍പ്പം അമര്‍ത്തിയാണ് അവനുച്ചരിച്ചത്. അത് ഉച്ചരിക്കുമ്പോള്‍ അയാള് ദീപികയെ നോക്കുന്നത് കണ്ടു. ദീപിക അപ്പോള്‍ പിമ്പില്‍ നിന്ന് അവളുടെ തടിച്ച മുലകള്‍ എന്‍റെ പുറത്ത് ഞെക്കി.
“അങ്ങനെ നിക്കുവാണേല്‍ വീട്ടീന്ന് ഫുഡും കൊടുക്കാം അല്ലെ കാര്‍ത്തി…”
മുലകള്‍ കൊണ്ട് പുറത്ത് കുത്തി അവള്‍ ചോദിച്ചു.
“ഷ്വര്‍..അതിനെന്താ…”
ഞാന്‍ പെട്ടെന്ന് പറഞ്ഞു.
“അയ്യോ അതൊന്നും വേണ്ട മാഡം…”
അയാള് ദീപികയെ നോക്കി പുഞ്ചിരിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“ഒന്നും വേണ്ടേ അപ്പം?”
അവള്‍ കൃത്രിമ ദേഷ്യം കാണിച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു.
“രാത്രീല്‍ ഞങ്ങള്‍ അങ്ങനെ ചോറൊന്നും കഴിക്കില്ല…അപ്പമോ ചപ്പാത്തിയോ അങ്ങനെ…അതൊക്കെ വെച്ച് അഡ്ജസ്റ്റ് ചെയ്യാന്‍ പറ്റുവോ?”
