അവൻറെ നിർബന്ധത്തിന് മുന്നിൽ അവൾക്ക് വഴങ്ങി കൊടുക്കേണ്ടി വന്നു.
അവൻ ബെഡ്ഡിലിരുന്ന് ഷർട്ടിൻറെ ബട്ടൺസ് വിടുവിച്ചു.
”അയ്യേ.. പട്ടാ പകല് പെണ്ണ് ഇവറ്റകളെ വരിഞ്ഞു കെട്ടാതെയാണോ നടക്കുന്നേ??”
അവൻ തുളളി തുളുമ്പി നിന്ന മുലകളിലേക്ക് മുഖം അമർത്തി കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.
”ഇട്ടിട്ടുണ്ടാരുന്നു.. പിന്നെ ഇന്ന് നീ മിണ്ടീലെങ്കിൽ തുണി പറിച്ച് നിനക്ക് കിടന്നു തരാൻ വേണ്ടി..”
പ്ഠേ!!!!!
”പ്ഭ!!!! എന്നതാടീ… പൊലയാടീ നീ എന്നെ കുറിച്ച് കരുതിയേ… ഒരുത്തി തുണി പറിച്ച് കാണിച്ചാൽ എന്തിനും വഴങ്ങുന്ന വെറും കോജ്ഞാണ്ടനാണെന്നോ… അപ്പോ.. നീ എന്നെ നന്നായി മനസ്സിലാക്കീട്ടുണ്ട്.. സന്തോഷം”
തല്ലു കൊണ്ട് ചുവന്ന കവിളിൽ കൈ ചേർത്തു പിടിച്ച് നടുങ്ങി നിന്ന അന്നയെ തളളി ദൂരേക്കെറിഞ്ഞ് അവൻ പുറത്തിറങ്ങി.
പെട്ടെന്ന് മനസ്സാന്നിധ്യം വീണ്ടെടുത്ത അന്ന അവൻറെ പുറകേ ചാടിയിറങ്ങി.. പുറകിൽ നിന്നും അവനെ അമർത്തി കെട്ടി പിടിച്ചു.
”എന്നെ വിടടീ..”
”ഇല്ല.. വിടൂല്ല.. ഞാൻ ചെയ്തതിന് എന്നെ ഇനീം തല്ലിക്കോ.. പക്ഷേ പിണങ്ങി പോകാൻ ഞാൻ സമ്മതിക്കൂല്ല… അന്ന് നീ പിണങ്ങി നടന്നപ്പോഴും നെഞ്ച് കലങ്ങിയാ ഞാൻ നടന്നേ.. നീ കലി തീരണ വരെ തല്ലിക്കോ.. തല്ലിക്കൊന്നോ.. ഇനി ഞാൻ നിന്നെ വിടൂല്ല… നീ പറേണ പോലെ കർത്താവാണെ സത്യം..”
അവളുടെ നെഞ്ച് പിടഞ്ഞുളള നിലവിളിയിൽ അവൻറെ ദേഷ്യം അലിഞ്ഞില്ലാതായി.
അവൻ അവളുടെ കൈ വിടുവിച്ച് തിരിഞ്ഞതും അവൾ പൂർവ്വാധികം ശക്തിയോടെ അവനെ വരിഞ്ഞു മുറുക്കി.
അത്രയും നേരമുണ്ടായിരുന്ന കാമത്തെയും പ്രണയത്തെയും ദേഷ്യത്തെയും പിന്തളളി അവൻറെ മനസ്സിൽ അവളോട് വാത്സല്യം ഉടലെടുത്തു.
”മോളേ.. പിടി വിട് എനിക്ക് ശ്വാസം മുട്ടുന്നു..”
”ങ്ഹൂം.. വിടില്ല.. നീ പൊക്കളയും..”
”ഇല്ല.. പോവില്ല..”
”സത്യം??..”
കൊച്ചു കുഞ്ഞിൻറെ നിഷ്കളങ്കത ആ സുന്ദര മുഖത്ത് വിരിഞ്ഞപ്പോൾ അവൻ അവളുടെ നെറ്റിയിൽ ചുംബിച്ചു.
”ഇനി വിട് മോളേ..”
”ങ്ഹൂം..എൻറെ ഇച്ചായൻറെ നെഞ്ചിൽ ഇങ്ങനെ ചേർന്നു നിൽക്കാൻ നല്ല രസം.. ഒരു അമലക്കും ഇനി ഞാൻ കൊടുക്കൂല്ല… എനിക്ക് അത്രക്ക്.. അത്രക്ക്… ഇഷ്ടാ എൻറെ ഇച്ചായനെ…”
അവളുടെ ആ വാക്കുകൾ അവൻറെ മനസ്സിനെയും കുളിരണിയിച്ചു..
”അതൊക്കെ ശരി തന്നെ.. പക്ഷേ ഇപ്പോൾ നീ എൻറെ നെഞ്ചിൽ നിന്നും മാറ്.. അല്ലേൽ നിൻറെ മാറ് എൻറെ നെഞ്ച് കുത്തി തുളക്കും..”
”ശ്ശേ.. ഒന്നു പോയേ..”
”അയ്യോടാ.. എൻറെ പെണ്ണിന് നാണം വന്നോ എൻറെ പെണ്ണിന്??..”
”ങ്ങും..”
”പെണ്ണേ.. നീ ആ ഷർട്ട് ഇട്ടേ.. പിന്നെ മുലക്കച്ച കെട്ടാൻ മറക്കണ്ട… ഇവറ്റകള് തൂങ്ങിയിറങ്ങിയാലേ നഷ്ടം എനിക്കാ.. ങ്ഹാ മറക്കണ്ട…”
”ങ്ഹും.. അപ്പോ കുടിക്കണില്ലേ??..”
”ഇല്ല…”
”അതെന്താ ഞാൻ അങ്ങനെ പറഞ്ഞോണ്ടാണോ??.. അപ്പൊ അതിതുവരെ വിട്ടില്ലാല്ലേ.. ഇനി എന്നോട് മിണ്ടണ്ട..”
അവൾ കെറുവിച്ച് മുഖം തിരിച്ചിരുന്നു.
”കർത്താവേ.. ഇതാണോ മൾട്ടി പേർസൊണാലിറ്റി.. വിക്രം അഭിനയിച്ചു കണ്ടത് ഇവൾ നേരിട്ട് കാണിക്കുവാണല്ലോ.. അതോ എന്നെ പറ്റിക്കുവാണോ??..”
അവൻ സ്വയം ചോദിച്ചു.
”ഞാനാരേം പറ്റിക്കുന്നേന്നുമല്ല.. ഞാൻ ഇങ്ങനെ തന്നെയാ..”
”ഓഹോ.. എന്നാലേ ആ ഞാന് ഈ ഞാൻ ഒരുമ്മ തരട്ടേ..”
അവൾ കൊച്ചു കുഞ്ഞിനെ പോലെ കണ്ണുകളടച്ച് അവന് നേരെ ഇരുന്നു. അവൻ ആ കവിളിൽ ചുംബിച്ചു..
”അയ്യേ.. കവിളിലോ??..”
”ഈ കവിളിലല്ലേ ഞാൻ തല്ലിയേ.. അപ്പോൾ കവിളിലല്ലേ മുത്തേണ്ടത്??..”
”അങ്ങനെയാണേൽ അന്ന് വേറൊരിടത്തും തല്ലിയാരുന്നല്ലോ എന്താ അവിടെ മുത്തണ്ടേ??…”
”ആഹാ.. പെണ്ണങ്ങ് മാറിപ്പോയല്ലോ.. അന്ന് എന്നതായിരുന്നു നാണം… ഇപ്പോൾ ദാ സാമാനത്തിൽ മുത്തം കൊടുക്കണം പോലും..”
”പിന്നെ കെട്ടിയോനോടല്ലാതെ നാട്ടുകാരോട് ചോദിക്കാൻ പറ്റോ…”
അവൾ നാണിച്ച് തലകുമ്പിട്ടിരുന്നു പറഞ്ഞു..
”അതേ ഇപ്പോൾ നീറ്റല് കുറവുണ്ടോ??…”
”ങ്ങും.. കാണണോ??..”
അവൾ തലയുയർത്താതെ ചോദിച്ചു..
അപ്പോൾ പുറത്തു മരിയയുടെ ശബ്ദം കേട്ട് അന്ന വേഗം വസ്ത്രം ശരിയാക്കി പുറത്തിറങ്ങി..
”ഇച്ചേച്ചി എനിക്ക് ചെക്കനെ നോക്കാൻ ജെസി ചേച്ചിയോട് പറഞ്ഞോ??..”
അവൾ അന്നയെ കണ്ടപാടെ മുറ്റത്ത് നിന്ന് ചോദിച്ചു..
”ഹാ.. പറഞ്ഞിരുന്നു.. അതിനിപ്പോൾ എന്നാ പറ്റി??..”
”വരുന്ന വഴിക്ക് അവരെ കണ്ടാരുന്നു.. അവര് പറയുവാ രണ്ട് ദിവസത്തിനുളളിൽ കാണാൻ ആളുവരുമെന്ന്..”
”ആഹാ.. അതു നല്ല കാര്യമല്ലേ..അതിനാണോ നീ മുഖം വീർപ്പിച്ച് നിക്കണേ..മാത്തൂ.. ഒന്നിങ്ങാട്ട് വന്നേ..”
”എന്നാൽ എനിക്കീ കല്യാണം വേണ്ട…”
”ഹൂം.. അതെന്താ??..”
”എനിക്ക് വേണ്ട അത്ര തന്നെ..”
”നിനക്ക് വേണ്ടെന്ന് നീ പറഞ്ഞാൽ മതിയോ… അല്ല ചെക്കനെ കണ്ടില്ലാലോ അതിന് മുന്നേ വേണ്ടെന്ന് പറയാൻ കാരണമെന്താ??..”
”ഇച്ചേച്ചി… ഇച്ചേച്ചി ദയവു ചെയ്ത് ഞാൻ പറയുന്നതൊന്നു കേൾക്ക്…”
”എന്താ നിനക്ക് പറയാനുളളത്… ഈ കല്യാണം വേണ്ടെന്നല്ലേ… അത് ഞാൻ സമ്മതിക്കൂല്ല…”
”അപ്പോൾ ഇച്ചേച്ചിയോ?? ഇച്ചേച്ചിക്കെന്നാ വിവാഹം വേണ്ടേ… ആദ്യം ഇച്ചേച്ചിയല്ലേ കെട്ടേണ്ടത്… അതല്ലേ നാട്ടുനടപ്പ്.”
അന്നയ്ക്ക് മരിയയുടെ ചോദ്യത്തിനു മറുപടി ഇല്ലായിരുന്നു.അവൾ എന്തു പറയണം എന്നറിയാതെ മാത്തുവിനെ നോക്കി.
”അല്ല കുഞ്ഞേച്ചീ… കുഞ്ഞേച്ചി ഒന്ന് ആലോചിച്ച് നോക്കിയേ… ഇച്ചേച്ചി പറയുന്നതിലും കാര്യമുണ്ട്… ഇച്ചേച്ചി അല്ലേ മുതിർന്നത്… അപ്പോൾ താഴെയുളളവരുടെ കാര്യം നോക്കേണ്ടത് ഇച്ചേച്ചിയുടെ കടമയല്ലേ… കുഞ്ഞേച്ചി ഒന്ന് സമ്മതിക്ക്… പ്ളീസ്…”
മാത്തു അന്നയുടെ സഹായത്തിനെത്തി.
”അപ്പോൾ രണ്ടു പേരും കൂടി കരുതി കൂട്ടി ആണല്ലേ… ഞാൻ കരുതിയിരുന്നത് തെറ്റി പോയി… നിങ്ങൾക്ക് രണ്ടാൾക്കും എന്നോട് ഒരു സ്നേഹോമില്ല… എല്ലാം വെറും അഭിനയമാ… എല്ലാപേർക്കുംഞാനൊരു ശല്യമാ…”
അവൾ ഹാൻഡ്ബാഗ് കസേരയിലിട്ട് മറ്റൊരു കസേരയിൽ ഇരുന്ന് മുഖം പൊത്തി കരയാൻ തുടങ്ങി.
മാത്തുവും അന്നയും പരസ്പരംനോക്കി.അന്നയുടെ കണ്ണുകളും നിറഞ്ഞിരുന്നു.
മാത്തു മരിയക്കരികിൽ തറയിലിരുന്നു.
”കുഞ്ഞേച്ചി… കുഞ്ഞേച്ചി ഇതെന്നതൊക്കെയാ ഈ പറേണേ… ഞങ്ങൾക്ക് കുഞ്ഞേച്ചിയോട് സ്നേഹമില്ലെന്നോ… കുഞ്ഞേച്ചി ഞങ്ങൾക്കൊരു ശല്യമാണെന്നോ… അയ്യോ… അങ്ങനെയൊന്നും ചിന്തിക്കല്ലേ കുഞ്ഞേച്ചീ…”
അവൻറെ ശബ്ദവും ഇടറി.
”സ്നേഹായിട്ടാണോ എന്നെ പറഞ്ഞു വിടാൻ നോക്കുന്നേ… എനിക്ക് എന്നും നിങ്ങളോടൊത്ത് കഴിഞ്ഞാൽ മതി… എനിക്ക് ആരുംകെട്ടുറപ്പിക്കേണ്ട…”
മരിയ കണ്ണു തുടച്ചും കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
”അതിന് കുഞ്ഞേച്ചിയെ പറഞ്ഞു വിടേല്ലല്ലോ… കുഞ്ഞേച്ചിക്ക് ഒരു ജീവിതം വേണ്ടേ… ഒരു ഭർത്താവ് വേണ്ടേ… കുഞ്ഞുങ്ങൾ വേണ്ടേ… സമ്മതിക്ക് കുഞ്ഞേച്ചി… ”
