എത്ര ആലോചിച്ചിട്ടും മാലതിക്കു ഒരു വഴി തെളിഞ്ഞു കിട്ടിയില്ല. അവസാനം അവശേഷിച്ച ഒരേയൊരു വഴി മാലതിക്കു മുന്നിൽ തെളിഞ്ഞു.മനയിൽ ഉണ്ണിയുമായി രക്തബന്ധത്തിൽപെട്ട അവശേഷിക്കുന്ന ഒരേയൊരു സ്ത്രീ ഇനി താനാണ്. മാലതി ഒരു ഞെട്ടലോടെ ആ സത്യം മനസിലാക്കി.
എന്ത് തന്റെ പേരകിടവുമായി അങ്ങനെയൊരു ബന്ധം, അതിലൊരു ഉണ്ണി അങ്ങനെ ആലോചിക്കാൻപോലും ആവണില്യ. മാലതി ആ ചിന്ത അവിടെവെച്ചു അവസാനിപ്പിച്ചു വായിൽ കിടന്ന മുറുക്കാൻ നീട്ടി ഒരു തുപ്പും തുപ്പി അകത്തളത്തിലേക്കു കയറിപോയി. തുടർന്നുള്ള ദിവസങ്ങളിൽ മാലതിക്കു നേരെ ഒന്നും കഴിക്കാനും, സുഗമായി ഒന്ന് ഉറങ്ങാനും സാധിച്ചില്ല.
തന്റെ മനയെ ബാധിച്ചിരിക്കണ ക്ഷാപം തീർക്കാൻ പലവഴികളും തലപ്പുകഞ്ഞു ആലോചിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. എന്തായാലും തന്റെ പേരകിടാവിനെ നഷ്ടപെടുത്താൻ ആ മുത്തശ്ശി തയ്യാറായിരുന്നില്ല. കാലം കടന്നുപോയി.
ഉണ്ണി വളർന്നു. ഗുരുകുലത്തിലോ കളരിയിലോ അയച്ചു തന്റെ പേരകിടാവിനെ പഠിപ്പിക്കാൻ ആ മുത്തശ്ശി മടിച്ചു. അവിടങ്ങളിലുള്ള കൂട്ടുകെട്ടുകളിൽ പെട്ടു അവൻ വഴിതെറ്റിയാലോ, അല്ലെങ്കിൽ മറ്റു അപകടങ്ങളിൽ ചെന്നു ചാടിയാലോ എന്നേല്ലമായി ചിന്ത. ഗുരുകന്മാരെ മോഹ വില നൽകി മനയിൽ വരുത്തിച്ചു ഉണ്ണിയെ മാലതി പഠിപ്പിച്ചു.
പുറംലോകവുമായി യാതൊരു ബന്ധവും ഇല്ലാത്ത തന്റെ കൊച്ചുമകന്റെ എല്ലാവിധ കാര്യങ്ങളിലും മാലതി അതീവ ശ്രെദ്ധ കൊടുത്തു. എന്നാൽ ഓരോ ദിവസം കഴിയുമ്പോഴും തന്റെ പേരകിടവിന്റെ വളർച്ച കാണുമ്പോഴും ആ മുത്തശ്ശിയുടെ നെഞ്ചിൽ തീയയിരുന്നു.
വർഷങ്ങൾ കടന്നുപോയി.ഒരു ദിവസം മാലതി പുലർച്ചെ എഴുനേറ്റു അടുത്തു വളഞ്ഞുകൂടി കിടക്കുന്ന തന്റെ പിഞ്ഞോമനയെ ഒന്ന് നേരെ കിടത്തി. പെട്ടന്ന് മാലതിയുടെ കണ്ണ് തന്റെ പേരകിടവിന്റെ ആരാഭാഗത്തു ഉടക്കി. തന്റെ ഓമനയുടെ ലിംഗം ഉദ്ധരിച്ചു നില്കുന്നു.
ഹൈ, ന്താ ഇത് – മാലതി മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു.
മാലതി വേഗം അവിടുന്ന് കണ്ണുമാറ്റി കാട്ടിലിൽനിന്നും ഇറങ്ങി പുറത്തേക്കു നടന്നു.
മുള്ളാൻ മുട്ടിയാലും ആൺകുട്ടികളുടെ ലിംഗം ഉദ്ധരിച്ചു നില്കും. – മാലതി സ്വയം മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു. എങ്കിലും തന്റെ പേരകുട്ടിയുടെ വളർച്ച, ഒരേ സമയം സന്തോഷവും ഒരുതരം പിരിമുറുക്കവും ആ മുത്തശ്ശിയിൽ ഉണ്ടാക്കി. വീണ്ടും നാളുകൾ കടന്നുപോയി.
ഒരിക്കൽ ഉണ്ണിയും മാലതിയും കുളിക്കാനായി കുളക്കടവിൽ എത്തി. പതിവുപോലെ മാലതി തന്റെ പേരകിടവിന്റെ മേനിയിൽ എണ്ണ പുരട്ടാൻ തുടങ്ങി. എന്നാൽ തന്റെ പേരകിടവിന്റെ അരഭാഗമായപ്പോൾ മാലതി ഒന്ന് ഞെട്ടി. തന്റെ പേരകിടാവിന് രോമം കിളിർത്തു തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു.
മാത്രമല്ല അവന്റെ പച്ചമുളക് ചെറുപഴംമായി രൂപാന്ദരപ്പെട്ടു തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു.വീണ്ടും മാലതിയുടെ മനസ്സിൽ പിരിമുറുക്കം കടന്നുകൂടി. പുറംലോകംവുമായി യാതൊരു ബന്ധവും ഇല്ലാത്തതിനാൽ, എപ്പോഴാണ് നാണിച്ചു തുടങ്ങേണ്ടതെന്നും, എന്തൊക്കെ മറച്ചുപിടിക്കണമെന്നും ഉണ്ണിക്കു യാതൊരു അറിവും ഇല്ല. പ്രേത്യേകിച്ചു മാലതിയുടെ മുന്നിൽ ഉണ്ണിക്കു തുണിയൊന്നും നിർബന്ധമേ ഇല്ല .
മാലതി പതിയെ ഉണ്ണിയെ ഒറ്റക് കുളിക്കാനും മറ്റും പതിയെ ശീലിപ്പിച്ചു തുടങ്ങി.കൂടാതെ കോണകം കെട്ടാനും പഠിപ്പിച്ചു.
ഒരിക്കൽ കുളക്കടവിൽനിന്നും കുളിച്ചപ്പടി മനയിലേക്ക് ഓടിവരുന്ന ഉണ്ണിയേനോക്കി ദാസി പെണ്ണുങ്ങൾ ഓരോന്നുപറഞ്ഞ് ചിരിക്കുന്നത് മാലതി കണ്ടു.
മാലതി – ഉണ്ണി, വേഗം പോയി കൗപീനകവും മുണ്ടും ഉടുത്തു ഇങ്ങട് വര്യാ. നിന്നോട് ചിലതു പറയാനുണ്ട്.
മാലതി ഉണ്ണിയെ തോർത്തികൊണ്ട് അവനു നിർദ്ദേശം കൊടുത്തു.ഉണ്ണി വേഗം തുണി മാറി വന്നു.
മാലതി- ഉണ്ണി നീ വലുതായി. ഇനി കൗപീനകവും അടിമുണ്ടും ഉടുക്കാതെ നഗ്നമായി ആരുടെയും കണ്ണിൽ പെടരുത്. ഈ മുത്തശ്ശിയുടെ പോലും. മനസ്സിലായോ നിനക്ക്.കിടക്കുമ്പഴും അസ്വസ്ഥത തോന്നുമ്പഴും മാത്രം കൗപീനകം ഒഴിവാക്കാം. പക്ഷെ അടിമുണ്ട് നിർബന്താ.
ഉണ്ണി- ഉവ്വ്.
അതോടെ ഉണ്ണി സ്ഥിരം വസ്ത്രം ധരിക്കാൻ തുടങ്ങി. ആ കാഴ്ച മറഞ്ഞുതുടങ്ങിയതിൽ എവിടെയോ ഒരു നഷ്ടബോധം മാലതിയിൽ കടന്നുകൂടി. പക്ഷെ പുലർച്ചെ എഴുനേൽക്കുമ്പോൾ തന്റെ അടുത്ത് കിടന്നുറങ്ങുന്ന തന്റെ പേരകിടവിന്റെ പുതപ്പിനടിയിൽ ഉദ്ധരിച്ചു നിൽക്കുന്ന ലിംഗം മാലതിക്കു ഒരു സ്ഥിരം കാഴ്ചയായി തുടങ്ങി.
മനസിലെവിടെയോ പതിച്ചുപോയ കളങ്കംകൊണ്ടാകണം, മാലതി അറിയാതെത്തന്നെ അതിന്റെ ഉയരം അളന്നുതുടങ്ങിയിരുന്നു. വീണ്ടും വർഷങ്ങൾ കടന്നുപോയി. പതിവുപോലെ മാലതി അതിരാവിലെ എഴുനേറ്റു. അറിയാതെത്തന്നെ മാലതിയുടെ ദൃഷ്ടി തന്റെ അടുത്തുകിടക്കുന്ന പേരകിടവിന്റെ അടിവയറിലേക്കു പോയി.
സ്ഥിരം കാണുന്ന കൂടാരത്തിൽ, ഇന്നും നല്ല ബലത്തിൽത്തന്നെ തൂണ് നാട്ടി വെച്ചിട്ടുണ്ട്. പഴയതുപോലെയല്ല. ഇപ്പോൾ ആ കൂടാരത്തിനു അല്പം ചെരിവുണ്ട്. തൂണിന്റ നീളവും താടിയും കൂടിയതാകാം.
വാര്യർ – തമ്പുരാട്ടി…. തമ്പുരാട്ടി….
പെട്ടന്ന് വാര്യറുടെ വിളികേട്ടു മാലതി ചിന്തറിൽനിന്നും ഉണർന്നു.
മാലതി അതിൽനോകി ഒരു ദീർഘശ്വാസമെടുത്തു കാട്ടിലിൽനിന്നും എഴുനേറ്റു. മാലതി കതകു തുറന്നു, മുടി വാരി കെട്ടി ഉമ്മറത്തേക്കു നടന്നു.
മാലതി – ന്താടോ വാര്യറെ കിടന്നു കൂവാണേ?
വാര്യർ – അല്ല തമ്പുരാട്ടി. ഇന്നലെ ആണ്ടുതികഞ്ഞു, ഇന്ന് പുതുവർഷം തുടങ്ങുവല്ലേ, ഇന്ന് കുടുംബക്ഷേത്രത്തിൽ എന്തോ വഴിപാട് കഴിക്കണമെന്ന് അതിരാവിലെ ഓർമപ്പെടുത്താൻ പറഞ്ഞിരുന്നു.
വാര്യറുടെ ആ ഓർമപ്പെടുത്തൽ ഇടിവെട്ടിയതുപോലെയാണു മാലതിയുടെ മനസ്സിൽ കൊണ്ടത്.
അതെ, ഇത് 0957 ആം ആണ്ടാണ്. ഇനി മിഥുന മാസത്തിലെ അമ്മാവാസി ദിനം വരെ മാത്രേ തനിക്കു ഒരു തീരുമാനത്തിലെത്താൻ സമയാവുള്ളൂ. അതുകഴിഞ്ഞാൽ എന്താ സംഭവിക്യാന്നു യാതൊരു നിശ്ചയവും ഇല്യ. – മാലതി മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു.
മാലതി -” ഡോ വാര്യറെ ക്ഷേത്രത്തിൽ ചെന്നു പൂജക്കുള്ള ഒരുക്കങ്ങൾ തുടങ്ങിക്കോളാൻ തിരുമേനിയോട് പറയുക. അതുപോലെതന്നെ നിക് പോകാനുള്ള വഴി ഒരുക്കാൻ ആളെ ഏർപ്പാട്ടക്കുക. ന്നാ വേഗവായിക്കോട്ടെ.
മാലതി നേരെ മനയുടെ പുറകിലെ സ്ഥിരം സ്ഥലത്തേക്ക് ഒരു മൊന്തയിൽ വെള്ളവുമായിപ്പോയ് മേൽമുണ്ട് മടക്കി കുത്തി കവച്ചു കുത്തിയിരുന്ന്.
ചവച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന മുറുക്കാന്റെ ലഹരികൂടി പിടിച്ചപ്പോൾ നീട്ടി ഒരു വളിയും വിട്ട് ഒരു പറ തൂറി ഇട്ടു. ഒരു സമാധാനം കിട്ടിയപ്പോൾ മാലതി തന്റെ തീട്ടത്തുളയും കഴുകി തിരികെ മനയിലെത്തി എത്തി കിടപ്പുമുറിയിലേക്ക് പോയി.
തന്റെ പേരകിടവിന്റെ തൂണ് ഇപ്പഴും പൂർണ ബലത്തോടുകൂടി കൂടാരം താങ്ങി നിൽപ്പുണ്ട്. മാലതിയുടെ ദൃഷ്ടി അറിയാതെ ഒരുനിമിഷം അതിൽ ഉടക്കി നിന്നു. ഹൈ എന്താ ഇത് ന്റെ ഉണ്ണിയെകുറിച്ച് ഒരു നിമിഷംപോലും അങ്ങനെ ചിന്തിചൂടാ.- മാലതി മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു സ്വയം തന്റെ നോട്ടം പിൻവലിച്ചു.