ശാരത – ന്താ തമ്പുരാട്ടി, ന്താ പറ്റിയെ, ഞാൻ രാവിലെമുതൽ കാണുന്നു. മുഖം വല്ലാതെ ഇരിക്കുന്നു. പ്രാതലും കഴിച്ചില്യ. ന്താ പറ്റിയെ?
ഈ ഉള്ളവളോട് പറയാൻ വിരോധവില്യനോച്ചാ പറയ്യാ.
മാലതി ആകെ അങ്കലാപ്പിലായി. ചാരുകസേരയിൽ എണീറ്റു നടു നിവർത്തി ഇരുന്നു. ഈ കാര്യം ഒറ്റക് മനസ്സിൽകൊണ്ടുനടക്കാൻ തുടങ്ങിയിട്ട് വർഷം 18 അയി. ആരോടെങ്കിലും ഒന്നിതു പറഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ എന്ന് പലപ്പോഴും മാലതി വിചാരിച്ചിട്ടുണ്ട്. ശാരത തന്റെ ദസിയാണെങ്കിലും ചെറുപ്പംമുതൽക് തന്റെ എല്ലാ നമ്മകൾക്കും തിന്മകൾക്കും കുടപിടിച്ചവളാണ്.
വിശ്വസ്ഥ തോഴി. അല്ലെങ്കിലും ഈ കാര്യത്തിൽ വെലിപ്പ ചെറുപ്പം നോക്കുന്നതിൽ അർത്ഥമില്ല. നല്ലൊരു സുഹൃത്താണ് തനിക്കിപ്പോ ആവശ്യം. തന്നെക്കാൾ പതിനഞ്ചോ പതിനറോ പ്രായം മാത്രം ഇളപ്പമേ അവൾക്കുള്ളു. മാലതി ശാരതയോടു കാര്യം പറയാൻ തീരുമാനിച്ചു.
മാലതി – ന്നാ എനിക്കൊരു പ്രയാസമുണ്ട്. ശാരദേ നീ എന്നെ ഒന്ന് സഹായിക്കണം. പിന്നെ ഇത് മറ്റൊരു ചെവിയിൽ പോകാൻ ഇടയ്ക്കരുത്. പിന്നെ ആത്മഹത്യയെ നിവർത്തി ഉള്ളു.
ശാരത – ഇല്യ, ധൈര്യായിട്ടു ന്താന്നോച്ച പറയാ..
മാലതി മടിച്ചാണെങ്കിലും എല്ലാം ശാരതയോടു തുറന്നു പറഞ്ഞു.
ശാരത -” ന്റെ ആയില്യംശ്ശേരി അമ്മേ, ന്താ ഞാൻ ഈ കേക്കണേ, അസാധ്യം. പേരകിടാവിന് സ്വന്തം മുത്തശ്ശിയിൽ ഉണ്ണി പിറകുകെ, ന്താ ഈ പറയണേ.
മാലതി – ശെരിയാ, എനിക്ക് അങ്ങനെ ആലോചിക്കാൻകൂടി സാധിക്കണില്യ. ന്റെ ഉണ്ണിയോട് നിക് വാത്സല്യവല്ലേ ഉള്ളു. ന്റെ കയ്യിലേക്ക് പെറ്റുവീണ ഉണ്ണിയല്ലേ അവൻ. ആകെ കുഴഞ്ഞു ശാരദേ, ആകെ കുഴഞ്ഞു.
ശാരത – നികും അങ്ങനെ ഓർക്കാൻകൂടി പറ്റണില്യ തമ്പുരാട്ടിയെ. പക്ഷെ അല്ലെങ്കിൽ ഉണ്ണിയെ നമുക്കു നഷ്ടവകില്യേ.
മാലതി – നിക്ക് ന്താ ചെയ്യണ്ടെന്നു ഒരു നിശ്ചയോം ഇല്യ ശാരാതെ. ചെകുത്താന്റെയും കടലിന്റെയും നടുക്കാ ഞാനിപ്പോ.
ശാരത – ആരും അറിയില്യനോച്ചാ, തമ്പുരാട്ടി സ്വാമി പറഞ്ഞ മാർഗ്ഗം സ്വീകരിച്ചു ശാപം അകറ്റാൻ നോക്കുന്നതല്ലേ ബുദ്ധി. ഉണ്ണിയെയും നമുക്കു നഷ്ടാകില്യ ശാപവും മാറും.
അല്പം ചിന്തിച്ചതിനു ശേഷം ശാരത
മാലതി – ഹൈ, നീ ന്താ ശാരതെ ഈ പറയണേ. ന്റെ കയ്യിൽകിടന്നു വളർന്ന കുട്ടിയാ അവൻ. ന്റെ പേരകിടവ്. അവനോടു അങ്ങനെയൊരു അടുപ്പം. ഹൌ ചിന്തിച്ചട്ടുതന്നെ തൊലി പൊളിയാണു.
ശാരത – അതെ, പക്ഷെ ഉണ്ണിയെ പിരിയാൻ ഒരുക്കവാണോ തമ്പുരാട്ടി?
ശാരതയുടെ ആ ചോദ്യം മാലതിയുടെ ചങ്കിൽ ഒരു ഇടിമിന്നൽ പിളർപ്പുപോലെ വെട്ടിയിറങ്ങി.
ശെരിയാ ന്റെ കുഞ്ഞിനെ പിരിയാൻ ഈ ഉള്ളവൾക്കു കഴിയില്യ – മാലതി മനസ്സിൽ ഓർത്തു.
മാലതി – ശാരതെ, നിക്ക് ന്റെ ഉണ്ണിയെ പിരിയാൻ പറ്റില്യ. ന്നാലും പേരകിടാവിനെ ബോഗിച്ചു സ്വന്തം മുത്തശ്ശി ഉണ്ണിയെ ഉണ്ടാക്കുക എന്നുപറഞ്ഞാ മഹാ പാപവല്ലേ ഇത്.
ശാരത – ഒന്നുവില്യ, ആ പേരകിടാവിനെ നഷ്ടമാകാതിരിക്കാൻ അവന്റെ മുത്തശ്ശി ചെയ്യണ ത്യാഗം. അത്രേ ഉള്ളു.
മാലതി – ഇല്യ, ന്റെ ഉണ്ണിയെ നഷ്ടവാകാൻ നിക് പറ്റില്യ. ഇനി എത്ര കാലവാ ഞാൻ ഉണ്ടാകുക. മരിക്കണവരെ ന്റെ ഉണ്ണി ന്റെ അടുത്തുണ്ടാകണം.
ശാരത – എങ്കിൽ മനസുകൊണ്ടും ശരീരംകൊണ്ടും അതിനു തയ്യാറെടുക്കുക. ഇനി അതികം ദിവസങ്ങളില്ല്യ.
മാലതി കസേരയിൽ കണ്ണുകൾ അടച്ചു കിടന്നു അല്പം ആലോചിച്ചു.
മാലതി രണ്ടും കല്പിച്ചു തന്റെ പേരകിടവുമായി സംഗമത്തിൽ ഏർപ്പെടാൻ തീരുമാനിച്ചു.
മാലതി തന്റെ പേരകിടാവിനെ പാലും വെണ്ണയും മുരിങ്ങക്കൊലും ഒക്കെ ധാരാളമായി കഴിപ്പിച്ചു. പക്ഷെ തന്റെ ഈ 64 വർഷം പഴക്കം ചെന്ന ശരീരത്തോട് തന്റെ 18 വയസുമാത്രം പ്രായമുള്ള പേരകിടാവിന് അങ്ങനെയൊരു താല്പര്യം തോന്നുമോ എന്ന സംശയം എപ്പഴും മാലതി തമ്പുരാട്ടിയെ അലട്ടിക്കൊണ്ടിരുന്നു
. അങ്ങനെ ദിവസങ്ങൾ കടന്നുപോയി. മിഥുനം മാസത്തിലെ അമ്മാവാസി ദിവസത്തിന് ഇനി വെറും 11 മാസം കൂടി മാത്രമേ ബാക്കിയുള്ളു. ഉമ്മറത്തു ചാരുകസേരയിൽ മുറുക്കാനും ചവച്ചിരിക്കുന്ന മാലതിയെ ശാരത തട്ടി വിളിച്ചു.
ശാരത – തമ്പുരാട്ടി നാളെയാണ്
മാലതി – ഉവ്വ്, ഓർമയുണ്ട്‌. പക്ഷെ ഇപ്പോ എനിക്കാകെ പരിഭ്രാമം തോന്നണു ശാരാതെ. ന്നെകൊണ്ട് കഴിയോ?
ശാരത – കഴിയും, കഴിയണം. തമ്പുരാട്ടി കണ്ടോ. എല്ലാം ശുഭവാകും.
മാലതി – എങ്കിലും ഞാനെന്റെ കുഞ്ഞിനെ
ശാരത – ഇപ്പോ ഒന്നും ഓർക്കണ്ട, ഉണ്ണിയുടെ കുഞ്ഞ് തമ്പുരാട്ടിയുടെ വയറ്റിൽ മുളക്കണം. ഇനി നാളത്തികം ഇല്യ.
മാലതി – എങ്കിലും ആരെങ്കിലും അറിഞ്ഞാൽ.
ശാരത – ഇല്യ, മൂന്നാം മാസം മുതൽ തമ്പുരാട്ടി അകത്തളത്തിന്നു പുറത്തിറങ്ങണ്ട. എല്ലാം ഈ ശാരത നോക്കിക്കോളാം.
മാലതി – ഒക്കെ ശെരിയാ.. ശാരതെ അവൻ കുട്ടിയല്ലേ, എങ്ങനാ ഇതൊക്കെ ഒന്ന് പറഞ്ഞു മനസിലാക്കുക. പുറംലോകവുമായി യാതൊരു ബന്ധവും ഇല്ലാത്ത കുട്ടിയാ. അവനു യാതൊരു ധാരണയും കാണില്യ.
ശാരത – തമ്പുരാട്ടി പ്രകൃതിയിൽ എല്ലാ ജീവജാലങ്ങൾക്കും പഠിപ്പിക്കാതെ മനസിലാകുന്ന രണ്ടേ രണ്ടു കാര്യങ്ങളെ ഉള്ളു. ഒന്ന് അന്നം രണ്ടു ലൈംഗീകത. അവനതൊക്കെ തനിയെ മനസിലാക്കി എടുത്തോളും.
മാലതി – ന്നാലും ന്റെ കുട്ടി കുഞ്ഞാ, അവനൊന്നും പറ്റാത്തിരുന്നാൽ മതിയായിരുന്നു.
ശാരത – ഹാ. ഹാ. ഹാ അവന്റെ പ്രായം അറിയാലോ, പതിനേട്ടാ, ഇരുമ്പുലക്ക പോലെ ശക്തമായിരിക്കും. ഷഷ്‌ടിപൂർത്തി കഴിഞ്ഞ തമ്പുരാട്ടികൊന്നും വരല്ലേ എന്നാ ന്റെ പ്രാർത്ഥന.
മാലതി – ഹൈ വാ മൂടുക, ന്റെ ആയില്യംശ്ശേരി അമ്മേ വിഗ്നങ്ങളൊന്നും വരുത്തല്ലേ.
അങ്ങനെ ആ ദിവസം കടന്നുപോയി.രാത്രി കിടക്കാൻ നേരം ഉണ്ണിക്കു ഒരു കോപ്പ പാല് കൊടുത്തു മാലതി പതിവുപോലെ മടിയിൽ കിടത്തി തലയിൽ തലോടി ഉറക്കി. ഉറങ്ങിക്കഴിഞ്ഞ ഉണ്ണിയെ മാലതി തലയിണയിലേക്ക് തലച്ചേർത്തു കിടത്തി മാലതി അവനെ ഒന്ന് നോക്കി.
ഒന്നുമറിയാതെ ഉറങ്ങുവാ പാവം. നാളെ സ്വന്തം മുത്തശ്ശിയുടെ വൈറ്റിലുണ്ടക്കണ്ട കുട്ടിയ. എങ്ങനാ ന്റെ കുട്ടിയോട് താൻ അങ്ങനെ ചെയ്യുവാ. പക്ഷെ ന്റെ പേരകിടാവിനെ ഇനിയുള്ള കുറച്ചു കാലവുംകൂടി ഈഉള്ളവൾക്കു കാണണം. ഇല്യ ഇനി അതിൽനിന്നും ഞാൻ പിന്തിരിയില്യ-
മാലതി മനസിനെ സ്വയം ശക്തിപ്പെടുത്തി വിളകണച്ചു കിടന്നു. എന്നാൽ തിരിഞ്ഞും മറിഞ്ഞും കിടന്നിട്ടും ആ കിഴവിക്കു ഉറക്കം വന്നില്ല. തന്റെ പേരകിടവുമായി രതിസുഖം പങ്കിടുന്നതിനെക്കുറിച്ചു രാത്രി മുഴുകെ മാലതി ചിന്തിച്ചിരുന്നു. ഏതാണ്ട് പുലർച്ചെ ആയിതുടങ്ങി.
കലാശലായി മൂത്രശാങ്ക വന്ന മാലതി മുള്ളനായി റാന്തലും കത്തിച്ചു മുറിക്കു പുറത്തിറങ്ങി, മനയുടെ അരികിലായി ഒന്ന് നന്നായി മുള്ളി. തിരിച്ചു മുറിയിൽ കയറി കുറ്റിയിട്ടു മാലതി റാന്തൽ അണക്കാതെ കട്ടിലിൽ കയറി തല പൊക്കി വെച്ചുകിടന്നു വീണ്ടും ആലോചനയിൽ മുഴുകി. പെട്ടന്നാണ് മാലതിയുടെ കണ്ണിൽ ആ കാഴ്ച തട്ടിയത്.