അവൻ ഹോമകുണ്ഡത്തിന് അരികിൽ ഇരുന്ന് യക്ഷിയേ വരുതിയിലാക്കാനുള്ള മന്ത്രം ഉരുക്കഴിച്ചു …
ഏഹി ഏഹി യക്ഷി യക്ഷി വടവൃക്ഷ നിവാസിനി ……….
അഗച്ഛ ആഗച്ഛ കുരു കുരു സ്വാഹ :
രുദ്രൻ മന്ത്രങ്ങൾ ഉരുവിട്ട് കാട്ട് തെച്ചി കൊണ്ട് ഹോമകുണ്ഡത്തിൽ അർപ്പിച്ചു. തീനാളം ഏൽപ്പിക്കുന്ന ചൂട് അവന് അസഹ്യം മായിരുന്നു .. എന്നാലും അവൻ മന്ത്രങ്ങൾ ഇടമുറിയാതേ ചൊല്ലി കൊണ്ട് ഇരുന്നു .. തീന്നാളങ്ങളിൽ നിന്നും ഒരു കറുത്ത പുക അവിടേ നിറഞ്ഞ് നിന്നു … ഒപ്പം ആ പുകപരപ്പിൽ നിന്നും ആരേയും മയക്കുന്ന മോഹിനി രൂപമായി അവൾ അവന് മുന്നിൽ പ്രത്യക്ഷ പെട്ടു …..
” നീ എന്തിനാണ് നമ്മേ ബദ്ധിച്ചത് നിനക്ക് എന്താണ് വേണ്ടത് ….
കൈകൾ കൂപ്പി അവൻ പറഞ്ഞു …
” എന്നിക്കും ഈ പുരക്കും നീ 48 നാൾ കാവൽ നിൽക്കണം എന്റെ കർമ്മം തടയാൻ ആര് വന്നാലും അവരേ നിഗ്രഹിക്കണം …..
ഒരു അട്ടഹാസത്തോട് കൂടി അവൾ പറഞ്ഞു ….
” നിന്നക്ക് ഞാൻ കാവൽ നിൽക്കാം പക്ഷേ ദേവ ഭദ്ര അവൾ വന്നാൽ എന്നിക്ക്
തടയാൻ പറ്റില്ല … അറിയാലോ ദേവിയുടേ പ്രിയപെട്ടവൾ ആണ് ദേവ ഭദ്ര..
രുദ്രൻ അവളേ ഒന്ന് നോക്കി എന്നിട്ട് അവളോടയി പറഞ്ഞു ….
” അവൻ ഭദ്രയുടേ പ്രാണൻ പ്രമപാത്രം അവൻ ഈ മണ്ണിൽ പൂജാതൻ ആകാതേ നേരിട്ട് ഒരു അക്രമണത്തിന് അവൾ മുതിരില്ല … അവൻ ഇല്ലങ്കിൽ ദേവ ഭദ്ര അപൂർണയാണ് …. അവൾ ഇലങ്കിൽ അവനും . അവർ ഒന്നിക്കുന്നതിന് മുമ്പ് എന്റെ ലക്ഷ്യം എനിക്ക് നിറവേറണം…
“എങ്കിൽ നിന്നേ ഞാൻ കാക്കാം പക്ഷേ നീ ഇപ്പോൾ എന്നിൽ സുരതത്തിൽ ഏർപ്പണം …
രുദ്രൻ ഒന്ന് ചിന്തിച്ചു എന്നിട്ട് പറഞ്ഞു …
“സമതം നീ എനിക്ക് എന്നും കാവൽ വേണം
” ഈ യാമിനി ഇതാ വാക്ക് തരുന്നു നിന്നക്ക് കാവൽ ആയി ഞാൻ ഉണ്ടാകും ….
അവൾ ഒന്ന് നോക്കിയപ്പോൾ പുഷ്പ്പങ്ങൾ കൊണ്ട് ഉള്ള ഒരു മെത്ത അവിടേ തയാറായി.. അവനേ തേടി അവൾ വായുവിൽ ഒഴികി വന്നു.
അവളുടേ അർദ്ധ നഗ്നമേനിയിലേ ഉടയാടങ്ങൾ അഴിഞ്ഞ് വീണു ….. ആരേയും മനം കൊതിക്കുന്ന വെണ്ണ കൽ ശിൽപ്പ ചാരുത പോൽ അവൾ അവനിലേക്ക് പടർന്നു … ജല കുഭം പോലത്തേ മാറിടങ്ങൾ അവൻ ചുണ്ടുകളാൽ നുകർന്നു …… ആ യക്ഷി സൗദര്യത്തിന്റെ മേനിയിൽ അവൻ ഒരു സർപ്പം കണക്കേ പടർന്ന് കേറി ….
സുരതത്തിന്റെ ആലസ്യത്തിൽ നിന്നും കണ്ണ് തുറന്ന് അവൻ പറഞ്ഞു …
” യാമിനി നീ എന്നിൽ അടങ്ങിയ ദുരാത്മാകളേ ഈ വനത്തിന്റെ പല ഭാഗങ്ങളിലായി നിർത്തു അരും കടക്കാത്ത വിതം …
യാമിനി ആജ്ഞന ശിരാസാ വഹിച്ച് കൊണ്ട് അവിടന്ന് . അപ്രത്യക്ഷയായി ….. രുദ്ര വീരന്റെ മുഖത്ത് നിഗൂണ്ടമായ ഒരു ചിരി മായാതേ നിന്നു ..
അതേ സമയം മങ്കലത്ത് തറവാട്ടിൽ മകന്റെ ദുഷ്പ്രവർത്തിയിൽ മനം നൊന്ത് തമ്പുരാൻ ചിന്തയിലായിരുന്നു … കവടി നിരത്തി നോക്കിയ അച്ഛൻ തമ്പുരാൻ രുദ്രന്റെ മായ ബദ്ധനത്തിൽ കബളിക്കപെട്ടു …
രുദ്ര വീരൻ അതേ സമയം കാളി പ്രീതിക്കായുള്ള കർമ്മങ്ങൾ തുടങ്ങി …
അവന് കാവൽ എന്നോണം യാമിനി യക്ഷിണി ആ പുരക്ക് പുറത്ത് നില ഉറപ്പിച്ചു …
എന്നാൽ തമ്പുരാൻ തൊറ്റ് പിൻമാറാൻ ഒരുക്കമല്ലായിരിന്നു. അച്ഛൻ തമ്പുരാൻ പാർവ്വതി ദേവിയേ മനസിൽ വിചാരിച്ച് തളിർ വെറ്റില്ലയിൽ മഷി തേച്ചു …. . എന്നിട്ട് ദേവി മന്ത്രം ചൊല്ലി….
ഓം സർവ്വ മംഗള മംഗല്യ :
ശിവേ സർവ്വർത്ഥ സാധികേ :
ശരണ്യ ത്ര്യംബകേ ദേവീ :
നാരായണി നമോസ്തുതേ :
എന്നിട്ട് ആ വെറ്റില്ല പൂജാമുറിയിലേ ഉരിളിയിൽ നിറച്ച് വച്ച ഗുരുതി വെളത്തിലേക്ക് ഇട്ടു …. രുദ്ര വീരന്റെ നീജ ശക്തികൾക്ക് ദേവീ ചൈതന്യത്തേ തടഞ്ഞ് നിർത്താൻ കഴിഞ്ഞില്ല.
തമ്പുരാൻ അവൻ കാളീപൂജ നടത്തുന്നതും. യാമിനി അവന് സുരക്ഷ ഒരുക്കുന്നതും മനസിലായി … ഈ പ്രതിസദ്ധി നേരിടാൻ തമ്പുരാൻ മറ്റോരും യക്ഷിണിയേ നിയോഗിക്കാൻ ഒരുങ്ങി …
ഇടത് തുടയിൽ വലത് കാൽപ്പത്തിയും . വലത് തുടയിൽ ഇടത് കാൽപ്പത്തിയും … വച്ച് തമ്പുരാൻ മന്ത്രം ഉരുക്കഴിച്ചു …
അസ്യ ശ്രീ മോഹിനി യക്ഷി
മഹാമന്ത്ര്യസ്യ മാർ കണ്ടേയ കൃഷി ഹ
സർവ്വലോക ശക്തി എക്ഷിണി പ്രത്യക്ഷയും …
ഇടമുറിയാത്ത മന്ത്രങ്ങൾ കൊണ്ട് അവിടം ധന്യമായി. നെയ്യും കൽപ്പൂരവും
അരയാൽ കൊമ്പിനാലും തമ്പുരാൻ അരാധന നടത്തി …..
അച്ഛൻ തമ്പുരാനു മുനിൽ സർവ്വ ആഭരണ വിഭൂ ക്ഷതയോടേ യക്ഷിണി ദേവി ദർശനം നൽകി …
തമ്പുരാൻ ഇരു കരങ്ങളും ശിരസിന് മുകളിൽ ഉയർത്തി കൂപ്പി…
“എക്ഷണി ദേവി… അവിടുന്ന് എന്നേ സഹായിക്കണം എന്റെ മകൻ ദുഷ്കർമ്മങ്ങൾ ചെയ്ത് നാട് മുടിക്കുകയാണ് … അവനേ തടയാൻ ഞാൻ പൂവുകയാണ് … എനിക്ക് അറിയാം മരണത്തിലേക്ക് ആണ് ഞാൻ പൂവുന്നത് എന്ന് … ദേവഭദ്രയുടേ പാതി ആവണ്ടവൻ ഈ തറവാട്ടിലാണ് ജനനം കുറിക്കുക. മന്ത്ര ഉപതേസം കഴിഞ്ഞ് ദേവ ഭദ്രയുടേ കൂടേ അവൻ ഈ തറവാട്ടിൽ വരും … അതു വരേ ദേവി ഇവിടത്തേ മാന്ത്രിക പുരക്ക് കാവൽ വേണം … രുദ്ര വീരന്റേ നീജ ശക്തികൾ കടക്കാതേ നോക്കണം …. ഒപ്പം ഭദ്രക്ക് ഒപ്പം വരുന്ന എന്റെ പിൻമുറക്കാരന് ദേവീ ചൈതന്യം തിരിച്ച് കൊണ്ട് വരാനുള്ള മാർഗനിർദേശം നൽകണം …. ഒപ്പം അവന് ഗുരിവിന്റേ സ്ഥാനത്ത് നിന്ന് മന്ത്ര ഉപദേശം നൽകി … അവനേ അനുഗ്രഹിക്കണം ……
ആദി ഒരു നടുക്കത്തോടെ മിഴികൾ തുറന്നു ………..
തുടരും ………..
ഇനി ഈ കഥ പൂർത്തി കരിക്കാതേ ഞാൻ പൂവില്ല …. നിങ്ങൾ കൂടേ ഉണ്ടങ്കിൽ …. ഇത്രം നാൾ കഥ വൈകിപ്പിച്ചതിന് മാപ്പ് ചോതിക്കുന്നു …….. സ്നേഹത്തോടേ .. നിത വിജിത്ത് ….
