പിറ്റേന്ന് വൈകുന്നേരം ആയപ്പോ അമ്മ വെല്യമ്മയുടെ അടുത്ത് പറയുന്ന കേട്ടു “ഞങ്ങള് ഇറങ്ങാൻ നോക്ക പ്രഭേച്ചി, രജനി ക്കു ക്ലാസ് മുടങ്ങും ല്ലോ, അവൾക്കു പരീക്ഷ ആവാറായി, പിന്നെ രാജേട്ടൻ (അച്ഛൻ) ഇന്നും കൂടെ നിക്കാം ന്നു പറയുന്നുണ്ട്, ഏട്ടൻ നാളെ രാവിലെ ഇവിടന്നു ജോലിക്കു പൊക്കോളാം ന്ന പറയണേ, പിന്നെ ഉണ്ണി ഇണ്ടല്ലോ 16 വരെ “, ഞാൻ ഇതെല്ലാം കേട്ട് നിർവികാരനായി ഇരുന്നു. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോ ഒരു വാടക ഡ്രൈവർ നെ ഏർപ്പാടാക്കി അവര് പോയി, പിറ്റേന്ന് നേരം വെളുത്തപ്പോ തന്നെ അച്ഛനും പോയി. ഇനി സഞ്ചയനത്തിന്റെ അന്ന് അതായതു വെള്ളിയാഴ്ച വെളുപ്പിനെ എത്താം ന്നു പറഞ്ഞു ഇറങ്ങി. വെല്യമ്മയുടെ അനുജത്തി സഞ്ചയനം വരെ നിക്കാം ന്നു പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്, ആയമ്മ ഉള്ള കൊണ്ട് ഭക്ഷണം സമയത്തു കിട്ടുന്നുണ്ട്.
അങ്ങനെ കഷ്ടപ്പെട്ടു സമയം തള്ളി നീക്കി ഒരു കണക്കിന് വെള്ളിയാഴ്ച ആക്കി. അച്ഛനും അമ്മയും എല്ലാം പറഞ്ഞ പോലെ വെളുപ്പിനെ തന്നെ വന്നു. ഒരു 8 മണി ആയപ്പോഴേക്കും എനിക്കിട്ടു ഈ പണി ഒക്കെ തന്ന ആ മൈരൻ കർമിയും വന്നു. മനസ്സിൽ അവന്റെ 10 തലമുറക്കും തെറി വിളിച്ചിട്ടു മനസില്ലാ മാനസോടെ ഞാൻ എല്ലാം ചെയ്തു. എല്ലാം കഴിഞ്ഞു, ഇഡലിയും കഴിച്ചു വന്നവർ ഓരോരുത്തർ ആയി പിരിഞ്ഞു. വൈകുന്നേരം ആയപ്പോഴേക്കും അച്ഛനും അമ്മയും രജനിയും കൂടെ ഇറങ്ങാൻ ഉള്ള പുറപ്പാടായി, ഞാൻ അവരെ മൈൻഡ് ചെയ്യാതെ ദേഷ്യം നടിച്ചു ഇരുന്നു അന്നേരം അമ്മ അടുത്ത് വന്നിട്ട്, “ഇനി ഒരു 10 ദിവസം കൂടെ അല്ലെ ഉള്ളു ഉണ്ണി, നീ ഒന്ന് അഡ്ജസ്റ്റ് ചെയ്യ് ” ന്നൊക്കെ പറഞു. രജനി നിന്റെ ലാപ്ടോപ്പ് കൊണ്ട് വന്നിട്ടുണ്ട്, തത്കാലം നീ ഇവിടുന്നു ഓൺലൈൻ ക്ലാസ് അറ്റൻഡ് ചെയ്യാൻ ഒക്കെ പറഞു. എന്നിട്ടു അവരിറങ്ങി.
അങ്ങനെ ഞാനും വെല്ലിമ്മയും മാത്രമായി ആ വീട്ടിൽ. പിറ്റേന്ന് രാവിലെ വെല്ലിമ്മ വന്നു കുലിക്കി വിളിച്ചപ്പോ ആണ് എഴുന്നേറ്റത്, തലേന്ന് ചടങ്ങിനൊക്കെ വേണ്ടി നേരത്തെ എഴുന്നേറ്റതു കൊണ്ട് നല്ല ഉറക്ക ക്ഷീണം ഇണ്ടായിരുന്നു. “ഞാൻ നേരത്തെ ഒരുപാട് തവണ നിന്നെ വിളിച്ചായിരുന്നു, നീ അനങ്ങിയില്ല അതാ വന്നു കുലിക്കി വിളിച്ചത്, മോന്റെ ഉറക്കം പോയില്ലേ? സമയം 10 കഴിഞു അതാ..” വെല്ലിമ്മ പറഞ്ഞു.
ഞാൻ: “അത് സാരമില്ല വെല്ലിമ്മ, ഓഹ് ഇത്രയും സമയമായല്ലേ കിടന്നതു മാത്രമേ ഓർമ്മ ഉള്ളൂ, അല്ലെങ്കിലും ഉറങ്ങി കഴിഞ്ഞാൽ എനിക്ക് ബോധം ഇല്ല, അമ്മ എപ്പോഴും പറയാറുണ്ട്..” വെല്ലിമ്മ ഒന്ന് ചിരിച്ചു, ആൾക്കിപ്പോ അങ്ങനെ കുഴപ്പമില്ല, അല്ലെങ്കിലും വിഷമിച്ചിരിക്കാൻ ആകസ്മിക മരണം ഒന്നുമല്ലായിരുന്നല്ലോ. വെല്ലിമ്മ: മോൻ എണിറ്റു പല്ല് തേച്ചു വാ എന്നാ, ഞാൻ പുട്ടുണ്ടാക്കിട്ടുണ്ട് ഒരുമിച്ചു കഴിക്കാം. ഞാൻ: ശെരി വല്ലിമ്മ പിന്നെ പല്ലുതെപ്പൊക്കെ കഴിഞ്ഞു ഞങ്ങൾ ഒരുമിച്ചിരുന്നു കഴിച്ചു. അത് കഴിഞ്‍ ഞാൻ ഓൺലൈൻ ക്ലാസിൽ കയറി. പിന്നെ ഉച്ചയായി ക്ലാസ് കഴിയാൻ. ഉച്ചക്ക് വെല്ലിമ്മയോടൊപ്പം തന്നെ ഊണും കഴിച്ചു. പിന്നെ കുറെ നേരം ഞങ്ങൾ സംസാരിച്ചിരുന്നു, കൂടുതലും വെല്ലിച്ചനെ കുറിച്ചൊക്കെ തന്നെ ആയിരന്നു. വലിയച്ഛൻ പൊതുവെ ഒരു ദുർബലൻ ആണെന്ന് ആ സംസാരത്തിൽ നിന്ന് എനിക്ക് മനസിലായി, എപ്പോഴും ഓരോ വയ്യായ്ക ആയിരന്നു ആൾക്ക്.
ഒപ്പമുള്ള ജീവിതത്തിൽ കൂടുതലും വെളിയച്ഛന്റെ രോഗ പരിചരണം തന്നെ ആയിരന്നു വെല്ലിമ്മയുടെ ജോലി. പിന്നെ വേണി യെ കുറിച്ചും പറഞ്ഞു. അപ്പൊ വെളിയമ്മയുടെ കണ്ണ് നിറയുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു. വേണിയോട് ദേഷ്യം ഇണ്ടോ വെല്ലിമ്മക്ക് എന്ന് ഞാൻ ചോദിച്ചു. ഇനി ദേഷ്യപ്പെട്ടു എന്തിനാണ്, എനിക്കിനി വേറെ ആരും ഇല്ലല്ലോ എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു കരഞ്ഞു. എന്തോ അത് കേട്ടപ്പോ എനിക്ക് വല്ലാത്ത സങ്കടം തോന്നി, “എന്തിനാ വെല്ലിമ്മ അങ്ങനെ ഒക്കെ കരുതുന്നെ, ഞങ്ങൾ ഒക്കെ പിന്നെ എന്തിനാ” എന്ന് ചോദിച്ചു, വെല്ലിമ്മയുടെ കയ്യെടുത്തു എന്റെ കൈകൾക്കുള്ളിൽ വച്ചു. ആ മുഖത്ത് ഒരു ചെറിയ മന്ദഹാസം ഞാൻ കണ്ടു. പിന്നെ എൻറെ പഠിപ്പിനെ കുറിച്ചും, രജനിയുടെ കോളേജ് നെ കുറിച്ചും ഒക്കെ ചോദിച്ചു. അങ്ങനെ ആ ദിവസം അങ്ങ് തീർന്നു.
പിറ്റേന്ന് രാവിലെ വെല്ലിമ്മ വിളിക്കാതെ തന്നെ ഞാൻ എണിറ്റു, പല്ലുതേപ്പ് കഴിഞ്ഞു നേരെ അടുക്കളയിലേക്ക് ആണ് പോയത്. അപ്പൊ എനിക്ക് പുറം തിരിഞ്ഞു വെല്ലിമ്മ എന്തോ ജോലിയിലാണ്. ഒരു സെറ്റ് സാരി ആണ് ഉടുത്താതിരിക്കുന്നത്, രാവിലെ തന്നെ കുളി ഒക്കെ കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്, മുടി വിടർത്തിയിട്ടിരിക്കയാണ്. ഞാൻ എന്തോ കുറച്ചു നേരം ആ പിന്നഴക് നോക്കി നിന്നുപോയി, പെട്ടന്ന് വെല്ലിമ്മ തിരിഞ്ഞു നോക്കി, അപ്പൊ വെല്ലിമ്മയെ തന്നെ നോക്കി നിക്കുന്ന എന്നെ കണ്ടു. വെല്ലിമ്മ : ഹാ, ഉണ്ണി എണീറ്റോ, എന്നിട്ടെന്താ വിളിക്കാഞ്ഞേ, കഴിക്കണ്ട നിനക്ക് ഞാൻ : കഴിക്കാം വെല്ലിമ്മ, വെല്ലിമ്മ കഴിച്ചോ ? വെല്ലിമ്മ: ഇല്ല ഉണ്ണി, ഒരുമിച്ചു കഴിക്കാം ന്നു വിചാരിച്ചു, ഇന്ന് ഉപ്പുമാവാണെ, ഉണ്ണി ക്കു ഇഷ്ടാണോ? ശെരിക്കും എനിക്ക് ഏറ്റവും വെറുപ്പുള്ള ഒരു പലഹാരം ആണ് ഉപ്പുമാവു, പക്ഷെ എന്ത് ചെയ്യാൻ.. ഞാൻ: ഇല്ല വെല്ലിമ്മ, എനിക്ക് ഇഷ്ടക്കേട് ഒന്നുമില്ല.
കഴിക്കാൻ ഇരുന്ന ഞാൻ ഉപ്പുമാവിൽ ചിത്രം വരച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു, അത് കണ്ട വെല്ലിമ്മ: മോന് ഇതൊന്നും ഇഷ്ടല്ലല്ലേ, സാരമില്ല നാളെ വെല്ലിമ്മ ഇടിയപ്പം ഇണ്ടാക്കി തരാം, ശ്രീദേവി(അമ്മ) പണ്ട് പറഞ്ഞത് ഓർമ ഇണ്ട് നിനക്ക് ഇടിയപ്പം ഇഷ്ടമാണെന്ന്. ഞാൻ: അതൊന്നും വേണ്ട വെല്ലിമ്മ, എനിക്ക് അങ്ങനെ ഭക്ഷണ കാര്യത്തിൽ വല്യ നിർബന്ധം ഒന്നുമില്ല, പിന്നെ ഈ ഉപ്പുമാവ് അത്ര ഇഷ്ടമല്ല, നിന്നാലും വീട്ടിൽ ചിലപ്പോ ഇണ്ടാക്കുമ്പോ ഞാൻ ടൊമാറ്റോ സോസ് കൂട്ടി കഴിക്കാറുണ്ട്.
വെല്ലിമ്മ: അയ്യോ, ഇവിടെ അതൊന്നും ഇല്ലല്ലോ, നീ ഈ ചെറുപഴം കൂട്ടി കഴിക്കു എന്ന് പറഞ്ഞ് പഴം എന്റെ നേരെ നീട്ടി, എനിക്ക് അങ്ങനെ കഴിച്ചു ശീലം ഇല്ലായിരുന്നു. അതു നോക്കി ഇരുന്ന എന്റെ നേർക്ക് വെല്ലിമ്മയുടെ പാത്രത്തിൽ നിന്ന് ഒരു ഉരുള ഉരുട്ടി തന്നു, ആദ്യം ഒന്ന് അമ്പരന്നു എങ്കിലും, പിന്നെ ഞാൻ അത് കഴിച്ചു. രണ്ടാളും മുഖത്തോടു മുഖം നോക്കി ചിരിച്ചു. ബാക്കി അന്ന് പതിവ് പോലെ ഉച്ച വരെ ഓൺലൈൻ ക്ലാസ്, പിന്നെ ഒരുമിച്ചു ഊണ് അങ്ങനെ ഒക്കെ അങ്ങ് പോയി.
വൈകുന്നേരം ആയപ്പോഴേക്കും എനിക്ക് ബോർ അടിച്ചു തുടങ്ങിയിരുന്നു. ഒന്നും ചെയ്യാനില്ലാതെ ഇരുന്നു മടുത്തു.
വീട്ടിൽ വലയിച്ചന്റെ കാർ ഇണ്ടായിരുന്നു. ഹോസ്പിറ്റൽ ഇൽ ഒക്കെ പോകാൻ, ഡ്രൈവർ നെ വിളിച്ചു പോകുമായിരുന്നു. ഇപ്പൊ കുറച്ചായി എടുത്തിട്ട്
