♦️♦️
അമ്മ : നിനക്ക് അവിടെയും കൂടെ ഒന്ന് പോയിക്കൂടെ
പ്രിയ : പോകണമെന്നുണ്ട് പക്ഷേ പോകാൻ പറ്റണ്ടേ അമ്മ… അമ്മയെ ഒറ്റക്കിട്ട് പോകാൻ എനിക്ക് മനസ്സ് വരുമോ.
അന്നത്തെ പ്രിയയുടെ അമ്മയുടെ അസ്വസ്ഥതകൾ കണ്ടുകൊണ്ട് പ്രിയ അവരുടെ മുറിയിൽ തന്നെ രാത്രി കിടന്നു കഴിച്ചു കൂട്ടി.
അതുകൊണ്ട് അന്ന് പ്രത്യേകിച്ച് കലാപരിപാടികൾ ഒന്നും തന്നെ നടന്നില്ല.
=========================
പിറ്റേന്ന്….
ഇന്ന് തിങ്കളാഴ്ച…
എല്ലാദിവസവും പോലെ പുതുമകളില്ലാത്ത ആഴ്ചയിലെ ആദ്യ ദിവസം. ആഴ്ചയിലെ ഏറ്റവും കൂടുതൽ അലച്ചിൽ ഉള്ള ദിവസങ്ങളിൽ ഒന്ന്. ഇന്നാണെങ്കിൽ ഫിലിപ്പും കൂടെയില്ല.
തിങ്കളാഴ്ച ആയതു കൊണ്ട് ഡോക്ടർ കൺസൾട്ടേഷൻന് വന്നിട്ടുള്ള പേഷ്യൻസിനെ പോലെ തന്നെ റെപ്പ്മാരുടെയും ഒരു ബഹളം തന്നെ.
പല പേഷ്യൻസിന്റെയും കണ്ണിലെ കരടുകളാണ് നമ്മൾ മെഡിക്കൽ റെപ്രസെന്ററ്റീവ് മാർ.
കാരണം അവരുടെ ഊഴം വരുന്ന സമയത്ത് ആയിരിക്കും നമ്മളുടെ പ്രവേശനവും കൂടെ… അതും കൂടി ആവുമ്പോഴേക്കും നമ്മളെ കടിച്ചുകീറേണ്ട ദേഷ്യത്തിൽ ആയിരിക്കും മുറിയിൽ കയറാൻ കാത്തു നിൽക്കുന്ന രോഗികൾ.
ദിവസത്തിന്റെ ആദ്യ പകുതി കഴിയുമ്പോൾ ഏകദേശം ഒന്നര മണിയോടെ ഞാൻ ഉച്ചയൂണ് കഴിക്കാനായി ഒരു റസ്റ്റോറന്റിൽ കയറി.
ഭക്ഷണത്തിൽ കൈകുത്തിയ നേരത്താണ് പ്രിയയുടെ ഫോൺ കോൾ.
പ്രിയ : ഏട്ടാ… ഇപ്പൊ എവിടെയാ…??
ഞാൻ : ഞാനിതിരി ദൂരത്താണ് മോളെ.. പറഞ്ഞോ…എന്താ വിഷയം…!!
പ്രിയ : അതേയ് ഏട്ടാ…. ഒരു കാര്യം ചോദിക്കാൻ വേണ്ടി വിളിച്ചതാണ്…
ഞാൻ : അഹ്… പറഞ്ഞോളൂ…
പ്രിയ : ഇന്ന് അമ്മയ്ക്ക് വലിയ കുഴപ്പമൊന്നും കാണുന്നില്ല… അപ്പച്ചിയും, ഇളയമ്മയും വീട്ടിൽ തന്നെ ഉള്ള സ്ഥിതിക്ക് ഞാൻ ഒന്ന് സുരേഷേട്ടന്റെ വീട്ടിൽ പുള്ളീടെ അച്ഛനേയും, അമ്മയേയും കണ്ടിട്ട് വന്നോട്ടേ….???
ഞാൻ : അതിന് നീ എന്നോട് അനുവാദം ചോദിക്കുന്നതെന്തിനാ മോളെ…
♦️♦️
പ്രിയ : ഇനി പിന്നാരോടാ ഞാൻ അനുവാദം ചോദിക്കേണ്ടത്…??
ഞാൻ : ഇപ്പൊ വീട്ടിലുള്ളവരോട് ചോദിച്ചിട്ട് പൊക്കോ….
പ്രിയ : ഞാൻ ആരോടെങ്കിലും അനുവാദം ചോദിക്കണമെങ്കിൽ അത് എന്റെ ബിജുവേട്ടനോടും മാത്രമായിരിക്കണം എന്ന് എനിക്ക് നിർബന്ധമുണ്ട്.
ആ അനുവാദം ഏട്ടനിൽ നിന്നും കിട്ടിയാലേ ഞാൻ പോകത്തുള്ളൂ. മറ്റാരുടെയും അനുവാദം എനിക്ക് ആവശ്യമില്ല.
ഞാൻ : അതെന്തിനാ അങ്ങനെ…
പ്രിയ : അത് ഇന്നലത്തെ ദിവസത്തിനു ശേഷം അത് ഏട്ടന്റെ അവകാശമാണ്, എനിക്ക് അത് നിർബന്ധവുമാണ്.
ഞാൻ : നീ പോയിട്ട് വാടി കൊച്ചേ, ഏട്ടൻ ഒരിക്കലും തടസ്സം പറയില്ല.
പ്രിയ : നാട്ടിൽ വന്നിട്ട് ഇത്രയും നാളായില്ലേ, അവരെന്തു കരുതും. ഇനി അവരുടെ പരിഭവം കൂടി കേൾക്കാൻ എനിക്ക് വയ്യ.
ഞാൻ : അതിനെന്താ പ്രിയ…. നീ അവിടേക്ക് പോകേണ്ടത് നിന്റെ കടമയും, ഉത്തരവാദിത്വവുമല്ലേ…??
പ്രിയ : തന്നെയുമല്ല… ഇത്രയും വൈകിയതിൽ അവർക്ക് തീർച്ചയായും എന്നോട് പരിഭവം കാണും.
ഞാൻ : അതേ… തീർച്ചയായും കാണും… എങ്കിലും നിന്റെ അമ്മയുടെ അവസ്ഥയും അവർക്ക് അറിയാവുന്നതല്ലേ… അതൊക്കെ അവർ അറിഞ്ഞോണ്ട് നിന്നോട് പൊറുക്കും എന്ന് കരുതാം…
പ്രിയ : ഏട്ടൻ എന്തായാലും ഇവിടെ തന്നെ കാണുമല്ലോ….?? ഞാൻ ഒന്ന് ധൈര്യമായി പോയിട്ട് വരട്ടെ….??
ഞാൻ : താനെന്തിനാടോ പേടിക്കണെ… ധൈര്യമായി പോയിട്ട് വരൂ… ഞാനിവിടെ ഉള്ളടത്തോളം കാലം നീയൊന്നും കൊണ്ടും ഭയപ്പെടേണ്ട.
ഒരു ക്ഷമാപണം പറഞ്ഞോണ്ട് അങ്ങോട്ട് ചെന്ന് കയറിക്കോ… വേറെ വഴിയൊന്നും കാണുന്നില്ല.
പ്രിയ : ശരിയേട്ടാ…
ഞാൻ : ആഹ്….. പിന്നെ നീ എപ്പോഴാ ഇങ്ങോട്ട്…??
പ്രിയ : നാളെ ഉച്ചയോടെ തിരിക്കും…. വൈകീട്ട് ഇരുട്ടും മുന്നേ വീട്ടിലെത്തും പോരെ…
ഞാൻ : അയ്യോടീ…. എനിക്ക് നാളെ കാലത്ത് മുതൽ ഓഫീസിൽ ഇത്തിരി ഡ്യൂട്ടി ഉണ്ട്. കുറെ മരുന്ന് ബില്ലുകൾ പാസാക്കാനുണ്ട്, പിന്നെ പെന്റിങ് ഉള്ള കുറെ ചെക്കുകൾ മാറാനുണ്ട്…
അത് കഴിഞ്ഞ് ഉച്ചയോടെ ബാംഗ്ലൂർക്ക് പോകും.
♦️♦️
ഞാൻ അന്ന് പറഞ്ഞില്ലേ സ്റ്റേറ്റ് കോൺഫ്രൻസ്…. മൂന്നാല് ദിവസം കഴിഞ്ഞേ തിരികെ വരത്തുള്ളൂ. മാത്രമല്ല, അവിടുന്ന് ഒന്ന് രണ്ട് ഓഫിഷ്യൽസിനെ കാണാൻ പോകേണ്ട ആവശ്യമുണ്ട്
പ്രിയ : അപ്പൊ ലഗേജ് ഇല്ലേ…??
ഞാൻ : വലുതായിട്ടൊന്നുമില്ല, മൂന്നാല് ജോഡി എക്സിക്യൂട്ടീവ് ഡ്രെസ്സ്, പിന്നെ കാഷ്വൽസ് അത്രമാത്രം. എല്ലാം കൂടി ഒരു സ്യൂട്ട്കേസിൽ ഒതുക്കണം.
അത് വരെ അമ്മേടെ കാര്യങ്ങളൊക്കെ നീ തന്നെ വേണം നോക്കാൻ. വേറെ ആരെയും ഏൽപ്പിച്ചേക്കരുത്.
പ്രിയ : അതൊക്കെ ഞാൻ നോക്കിക്കൊള്ളാം ഏട്ടാ… ഒന്നും ടെൻഷനടിക്കണ്ട, സമാധാനത്തോടെ പോയിട്ട് വാ… ഞാൻ നാളെ വൈകീട്ട് ഇരുട്ടും മുന്നേ വീട്ടിലെത്തിയിരിക്കും.
ഞാൻ : നിനക്ക് സങ്കടമുണ്ടോ…??
പ്രിയ : എന്തിന്…
ഞാൻ : മൂന്നാല് ദിവസം കാണാതിരിക്കുമ്പോ…
പ്രിയ : എയ്…. ഇല്ല… ചെറുതായിട്ട്…
ഞാൻ : എനിക്കുണ്ട്…
പ്രിയ : അതെന്തിനാ..??
ഞാൻ : നിന്റെ ഒരു ഉമ്മ കിട്ടാതെ ശരിക്കും ഉറക്കം കിട്ടില്ല… എന്നോർക്കുമ്പോൾ… അതാ..!!
പ്രിയ : പോവിടുന്ന്…. അടുത്തിരിക്കുന്നവർ ആരെങ്കിലും കേൾക്കും..
ഞാൻ : ഏയ്…. ഇവിടെ അടുത്ത് ആരുമില്ല… ഞാൻ തനിച്ചാണ്…
പ്രിയ : ആണോ….
ഞാൻ : അതേന്ന്….
പ്രിയ : എന്നാ പിന്നെ ഞാൻ ഒരു കാര്യം കൂടി പറഞ്ഞോട്ടെ…??
ഞാൻ : എന്താന്ന് പറയ് പെണ്ണേ…!?!
പ്രിയ : പിന്നേയ്… “അമാവാസിയായി” അവൾ നന്നേ സ്വരം താഴ്ത്തി പറഞ്ഞു.
ഞാൻ : അയ്യോ അതേയോ….?? എപ്പോ…??
പ്രിയ : ഇന്ന് കാലത്ത്.
ഞാൻ : ഏതായാലും പൂജ കഴിഞ്ഞല്ലോ…. എന്റെ പ്രോമിസ് കൂടി നിറവേറ്റിയല്ലോ സമാധാനമായി.
പ്രിയ : ഏതായാലും ഇന്നലെ ഒന്നും ആവാഞ്ഞത് ഭാഗ്യം. മനസ്സിൽ ഒരു നേരിയ ആശങ്കയുണ്ടായിരുന്നു.
♦️♦️
ഞാൻ : അതേ, സത്യം. മ്മ്… സാരമില്ല. കർമ്മങ്ങൾ ഇനിയും ബാക്കി കിടക്കുകയല്ലേ….
പ്രിയ : പ്പോടാ…. ആർത്തി പണ്ടാരമേ…!!
ഞാൻ : ഓക്കേ ടീ…. എന്നാ ഞാൻ നാളെ പുറപ്പെടും മുന്നേ വിളിക്കാം….. “ഉമ്മ…..”….???
പ്രിയ : അത്, ഞാൻ ഇപ്പൊ തരില്ല… ഇയാള് ഇനി എപ്പോ തിരികെ വരുന്നോ അപ്പൊ മാത്രം.
അന്നും പതിവ് തെറ്റിക്കാതെ വൈകീട്ട് എന്റെ പതിവ് ജോലിയായ സെക്യൂരിറ്റി പണിക്ക് പ്രിയയുടെ വീട്ടിലെ വരാന്തയിലേ കോണിൽ എന്റെ സ്ഥിരം സീറ്റിൽ ഇരുന്ന് മൊബൈലിൽ കുത്തികൊണ്ടിരുന്നു.
കിളവികളിലെ ആരോ വന്ന് ഒന്ന് എത്തി നോക്കീട്ട് പോയി. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞ് വന്ന് വീണ്ടും ചോദിച്ചു…
നിനക്ക് അത്താഴം കഴിക്കേണ്ട സമയമായില്ലല്ലോ… ആയാ പറയണേ…
ഞാൻ : ഓ… ആയിക്കോട്ടെ…
വൈകിട്ട് വീട്ടിൽ തിരിച്ചെത്തിയശേഷം എന്റെ നിത്യസന്ദർശനത്തിനുള്ള സമയമായപ്പോൾ ഞാൻ പ്രിയയുടെ വീട്ടിൽ പോയി.
ഈ കുറച്ചു ദിവസങ്ങളായി നിത്യവും ഞാൻ ഇവിടെ വന്ന് ഇരിക്കുമ്പോൾ പ്രിയ എന്റെ തൊട്ടടുത്തു വന്ന് ഇരിക്കാറുണ്ടായിരുന്നു.
