ആന്റിയുടെ അടുത്ത് പോയി സുഖവിവരങ്ങൾ ചോദിച്ചറിയുക, അത്യാവശ്യങ്ങൾ നിറവേറ്റി കൊടുക്കുക, അവർക്ക് സ്ഥിരമായി കൊടുക്കുന്ന മരുന്നുകൾ കൊടുക്കുക, ഒപ്പം ഒരു മോട്ടിവേഷൻ./p>
അപ്പോൾ സ്വാഭാവികമായും പ്രിയയ്ക്ക് ചെറിയ ആവലാതിയും, വേവലാതിയും ഒക്കെ കാണുമെന്നു എനിക്ക് അറിയാം.
ഞാൻനവളെ വിളിക്കാനൊന്നും മെനക്കേടാറില്ല..
അത് വച്ച് അന്ന് രാത്രി കഞ്ഞി കുടിക്കാനെന്ന വണ്ണം ഞാൻ ശ്രീനിലയത്തിലേക്ക് പോയി.
ഒട്ടും പ്രതീക്ഷിക്കാതെ ആ നേരത്ത് എന്നെ അങ്ങോട്ട് കണ്ടപ്പോൾ യാന്ത്രികമായി പ്രിയയുടെ മുഖത്ത് നൂറ്റിപ്പത്തിന്റെ പ്രകാശം.
കുളിച്ച് കുറിയും തൊട്ട് ഒരു കടും നീലയിൽ മയിൽ പീലികളുടെ ഡിസൈൻ ഉള്ള മാക്സിയും ധരിച്ച് വാതിൽക്കൽ നിൽക്കുന്ന സുന്ദരി പ്രിയയുടെ മുഖത്തെ പ്രസരിപ്പ് അവർണ്ണനീയമായിരുന്നു.
പ്രിയ : ഏട്ടാ അത്താഴം കഴിച്ചിട്ടാണോ വന്നത് അതോ കഞ്ഞി വിളമ്പട്ടെ…??
ഞാൻ : ഓ ആവാം… അധികമൊന്നും വേണ്ടാ, രണ്ടു സ്പൂൺ മതി… അല്പം മീൻ ചാറും എടുത്തോ.
പ്രിയ അത് വിളമ്പി മേശപ്പുറത്ത് വച്ചു.. ഞാൻ പതിയെ സ്പൂൺ കൊണ്ട് കോരി കുടിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കെ, ആ വീട്ടിലെ സീനിയർ താരങ്ങളായ അപ്പച്ചിയും ഇളയമ്മയും എന്റെ തൊട്ടടുത്ത് പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു.
ഇളയമ്മ : എടാ മോനെ നീയും പ്രിയകൊച്ചും തമ്മിലുള്ള വഴക്കും പിണക്കവും ഇതുവരെ തീർന്നില്ലേ…
അതൊക്കെ ഇന്നലെ രാത്രി കൊണ്ട് നമ്മള് രണ്ടാളും കൂടി കളിച്ചു തീർത്തു എന്ന് പറയാൻ നാക്കെടുത്തതാണ്. പക്ഷേ നാവിന് ഒരു സഡൻ ബ്രേക്ക് ഇട്ടുകൊണ്ട് ഞാൻ മൗനം പാലിച്ചു അൽപ്പം വെയ്റ്റ് ഇട്ട് ഇരുന്നു.
അപ്പച്ചി : അവൾക്ക് അന്ന് ഒരബദ്ധം പറ്റിയതാണ്. അങ്ങനെയൊക്കെ പറഞ്ഞതിൽ അവൾക്ക് ഇത്തിരി വിഷമമുണ്ട് മോനെ. അവൾ മാപ്പ് പറയാൻ തയ്യാറാണ്…
ഞാൻ : എന്നോട് ആരും ഒരു മാപ്പും കോപ്പുമൊന്നും, പറയണ്ട . മാപ്പ് അപേക്ഷിക്കാൻ ഞാൻ ദൈവമൊന്നുമല്ല.
ഇളയമ്മ : എന്നാലും മോനെ അവൾ ഒരു പാവമാ…
ഞാൻ : അപ്പൊ ഞാൻ എന്താ ഭീകരനാണോ…??
അപ്പച്ചി : അങ്ങനെയൊന്നുമല്ല, നിങ്ങള് തമ്മിൽ ഒരു മിണ്ടാട്ടവും ഇല്ലാതിരിക്കുമ്പോ ഈ വീട് ഉറങ്ങിയത് പോലെയാ… ഞങ്ങൾക്കും വലിയ പ്രയാസമുണ്ട്.
ഞാൻ : ഒന്നും പറയാൻ ഞാൻ ആളല്ലേ… പിണങ്ങാനും ഇണങ്ങാനുമൊന്നും ഞാൻ ഇവിടെത്തെ ആരുമല്ലല്ലോ…??/p>
അപ്പച്ചി : അങ്ങനെ ആര് പറഞ്ഞു മോനെ… നീ ഈ വീട്ടിലെ ഒരംഗമാണ്… നിന്നെ കഴിച്ചിട്ടേയുള്ളൂ ഇവിടെ പ്രിയ പോലും… ഞങ്ങൾ അവളെ ഇങ്ങോട്ട് വിളിക്കാം… നിങ്ങള് തമ്മിൽ സംസാരിച്ച് പിണക്കം തീർക്കണം. ഇപ്പൊ തന്നെ.
ഞാൻ : അന്ന് സംഭവിച്ച കാര്യങ്ങൾക്ക് നിങ്ങളും സാക്ഷികൾ ആണല്ലോ അപ്പൊ നിങ്ങളുടെ മുന്നിൽ വച്ചു തന്നെ അവൾ പറയട്ടെ.
ഞാൻ : മ്മ്മ്… ന്നാ ശരി. വിളിച്ചോളൂ…
ഇളയമ്മ : മോളെ പ്രിയേ… ഒന്ന് ഇങ്ങട് വായോ…
പ്രിയ : ദാ.. വരണൂ. അവൾ അടുക്കളയിൽ നിന്നും നീട്ടി പറഞ്ഞു.
പ്രിയ വന്ന് ഡൈനിങ് ഹാളിന്റെ വാതിൽക്കൽ തന്നെ തല താഴ്ത്തി വിധി കാത്തു നിൽക്കുന്ന പ്രതിയെപോലെ നിന്നു.
അപ്പച്ചി : നീ, അന്ന് അവനോട് സംസാരിച്ച രീതി അത് ഒട്ടും ശരിയായില്ല…
ഇളയമ്മ : ശരിയായില്ല എന്നല്ല ആണുങ്ങളോട് അങ്ങനെ സംസാരിക്കാൻ പാടില്ല, നീ ചെയ്തത് വലിയ തെറ്റ് തന്നെയാ.
അപ്പച്ചി : അവൻ ഒരു തമാശ പറഞ്ഞുന്ന് വച്ച് നീ അങ്ങനൊക്കെ പറയുന്നത്……
ഇളയമ്മ : ശരി.. കഴിഞ്ഞത് കഴിഞ്ഞു… നീ അവനെ അന്ന് തെറി പറഞ്ഞത് പോലെ അവനോട് “ഇങ്കിരീസിൽ” ഒരു സോറി പറഞ്ഞാ തീരുന്ന പ്രശ്നമേയുള്ളു.
ഞാൻ : നിങ്ങൾക്കറിയാല്ലോ, എനിക്ക് പെങ്ങന്മാരില്ലന്ന്, പിന്നെ ഉണ്ടെന്ന് പറയാൻ ആകെ ഒരു ചേട്ടത്തിയാണുള്ളത്, അവരോട് ഞാൻ തമാശകൾ പറയാറുണ്ട്, ഇവളോട് പറയുന്നത് പോലെ അല്ലെന്ന് മാത്രം..
എന്റെ ലോകം ഇതാണ് നിങ്ങളൊക്കെ അടങ്ങിയതാണ്, ഇവള് നാട്ടിൽ വന്നാ എനിക്കുള്ള സന്തോഷം എത്രയാന്ന് പറയാൻ എനിക്കറിയില്ല. അമിത സ്നേഹം കൊണ്ട് ഞാൻ……..
അപ്പച്ചി : ശരി ഞങ്ങൾക്ക് എല്ലാം അറിയാം, മോനെന്താന്നും, എങ്ങനാന്നും ഒക്കെ. അവൾക്ക് നിന്നോട് അങ്ങനൊക്കെ പറഞ്ഞതിൽ വലിയ കുറ്റബോധമുണ്ട്.
ഞാൻ : അപ്പച്ചീ… അതിന് ഞാനാണ് ആദ്യം മാപ്പ് പറയേണ്ടത്… ഞാൻ എഴുന്നേറ്റ് നിന്ന് പ്രിയയ്ക്ക് നേരെ തിരിഞ്ഞ്…
ഞാൻ : മോളെ പ്രിയേ… , ഞാൻ നിന്നെ എല്ലാരുടെയും മുന്നിൽ വച്ച് ഇൻസൾട്ട് ചെയ്തു. ഏട്ടനോട് മാപ്പാക്കണം
