എന്നെ നോക്കി പറഞ്ഞു.” ഇന്നെനിക്കു ഹോസ്പിറ്റലില്‍ ഒരു മീറ്റിംഗ് ഉണ്ട്. നേരത്തെ പോണം. ഒരു മാസം ആയി മാറി നില്‍ക്കുന്നതല്ലേ.”
അവര്‍ എണീക്കാന്‍ തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ ഞാന്‍ വലിച്ചു കട്ടിലിലേക്കിട്ടു. “ഇപ്പൊ എന്നെ ചികിത്സിച്ചിട്ടു പോയാ മതി.”
അവര്‍ കുതറിയെങ്കിലും എന്നോട് ഒട്ടിച്ചേര്‍ന്നു കിടന്നു. അവസാനം സുഖിച്ചു മടുത്തു, ഉയര്‍ന്നു നില്‍ക്കുന്ന എന്‍റെ കുണ്ണയ്ക്കിട്ടു ഒരു പിച്ചും തന്നിട്ടാണ് അവര്‍ എണീറ്റു ടോയിലെറ്റില്‍ കയറി കതകടച്ചത്.
അപ്പോഴേക്കും മേഡം എന്‍റെ മേലെ ചാടിക്കയറിയിരുന്നു. അവസാനം അവരും തളര്‍ന്നു വീണിട്ടും എന്‍റെ കുണ്ണ അങ്ങനെ കുലച്ചു തന്നെ നിന്നു. ഇതിനി പാല് കറക്കാന്‍ വേറെ ആളെ നോക്കണം അല്ലോ. അപ്പോഴാണ്‌ എനിക്ക് acp യെ ഓര്‍മ്മ വന്നത്. ഞാന്‍ അല്‍പ നേരത്തേക്ക് എന്‍റെ പകയെല്ലാം മറന്നു. എണീറ്റു പീഡന മുറിയില്‍ ചെന്ന് നോക്കിയപ്പോള്‍ രണ്ടു പേരും തറയില്‍ തളര്‍ന്നു കിടന്നുറങ്ങുന്നു.
എന്താ ഉരുപ്പടി. പക്ഷെ മറ്റൊരുത്തന്റെ രേതസ്സും വിയര്‍പ്പും ഏറ്റു വാങ്ങി കിടക്കുന്ന അവരുടെ അടുത്തേക്ക് ചെല്ലാന്‍ എന്‍റെ മനസ്സ് അനുവദിച്ചില്ല. ഞാന്‍ തിരികെ വന്നു ബെഡില്‍ ഇരുന്നു. മേഡം ചുരുണ്ട് കൂടി കിടക്കുകയാണ്. ഇനി രക്ഷയില്ല. അപ്പോഴേക്കും ലക്ഷ്മി കുളിയൊക്കെ കഴിഞ്ഞു പുറത്തിറങ്ങി.
എന്‍റെ കുട്ടനില്‍ നോക്കി ചോദിച്ചു, ”ഇവന്‍റെ അസുഖം ഇത് വരെ മാറിയില്ലേ?”
“എങ്ങനെ മാറും. ഉള്ളിലുള്ളത് പുറത്തു പോകണ്ടേ എന്‍റെ ഡോക്റ്ററെ. വല്ല മരുന്നും ഉണ്ടെങ്കില്‍ താ.”
“അയ്യടാ. തന്നത്താന്‍ ഇരുന്നു കുലുക്കിയാ മതി.”
ഞാന്‍ എണീറ്റു ചെന്ന് അവരുടെ ദേഹത്ത് ചാരാന്‍ ശ്രമിച്ചു.
“വേണ്ട. എന്‍റെ പുറത്തു തൊടണ്ടാ. ഞാന്‍ ഇപ്പോ കുളിച്ചതെ ഉള്ളു.”
അത് പറയുമ്പോള്‍ അവരുടെ മുഖം ചുളുങ്ങിയത് ഞാന്‍ കണ്ടു. നേരത്തെ എന്‍റെ മനസ്സിലൂടെ കടന്നു പോയ ചിന്തകള്‍ അവരിലും. മറ്റൊരു പെണ്ണിന്‍റെ വിയര്‍പ്പും രേതസ്സും ഒട്ടിപ്പിടിച്ച ശരീരം കൊണ്ട് എന്നെ തൊടണ്ടാ എന്ന് പറഞ്ഞതാണ് അവര്‍.
“എന്നാ എന്‍റെ ലക്ഷ്മി മേഡം എന്നെ ഒന്ന് കുളിപ്പിച്ചു താ.”
അവര്‍ എന്നെ കുസൃതിയോടെ നോക്കി. പിന്നെ തള്ളി ബാത്രൂമില്‍ കയറ്റി. എന്നെ കുളിപ്പിച്ചു. ഇതിനിടയില്‍ എന്‍റെ പുറകില്‍ നിന്ന് നല്ലൊരു വാണം വിട്ടു തരികയും ചെയ്തു.
തിരികെ ഇറങ്ങിയപ്പോള്‍ മേഡം വയറും പൊത്തിപ്പിടിച്ചു ഓടി വന്നു അകത്തു കയറി കുറ്റിയിട്ടു.
ഇതിനിടയില്‍ ഞാനും ലക്ഷ്മിയും കൂടി ചെന്ന് പോലീസുകാരെ രണ്ടിനെയും എണീപ്പിച്ചു. കിരണ്‍ എന്തൊക്കെയോ പറയാന്‍ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും ഞാന്‍ മുഖം കൊടുത്തില്ല. ശിവ പാല് യാദവ് പെട്ടെന്ന് തന്നെ പോയി.
acpക്കു ലക്ഷ്മി കുറച്ചു ഗുളികകളും ഇഞ്ചക്ഷനും ഒക്കെ കൊടുത്തു. അവര്‍ പോയി കുളിച്ചു തിരികെ വന്നപ്പോള്‍ ആ ശരീരത്തില്‍ മരുന്നും പുരട്ടിക്കൊടുത്തു. അവരുടെ വെളുത്തു തുടുത്ത ശരീരത്തില്‍ ബെല്‍റ്റിന്റെ പാടുകള്‍ കണ്ടപ്പോള്‍ എന്തോ എനിക്കും വിഷമം തോന്നി.
പിന്നെ എല്ലാവരും ഒരുമിച്ചിറങ്ങി. ലക്ഷ്മി ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് പോയി. acp വീട്ടിലേക്കും.
മേഡം എന്നെ അവരുടെ വീട്ടിലേക്കു വിളിച്ചു. പക്ഷെ എന്നെ ബാബയുടെ അടുത്ത് വിട്ടാ മതി എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോള്‍ മേഡം ഒന്ന് ചൊടിച്ചു.
“നിനക്ക് ഇനിയും ശില്പയെ കാണാണ്ട് പറ്റില്ലേ?”
“മേഡം. എന്‍റെ ഓര്‍മ്മകളും ആരോഗ്യവും എന്നിലേക്ക് എത്തിച്ചത് അവളാണ്. നിങ്ങളൊക്കെ എന്‍റെ ഓര്‍മ്മകളിലെ ചിതറിപ്പോയ കണ്ണികളാണ്. എനിക്ക് എല്ലാവരും വേണം.”
“അനീ. ഞാന്‍ അങ്ങനെ ഒന്നും ഉദേശിച്ചല്ല പറഞ്ഞത്.”
“മേഡം. നമുക്ക് പോകാം.”
അവരുടെ കാറില്‍ ഇരിക്കുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ അവരോടു ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. അവരും. ഇടയ്ക്കെപ്പോഴോ ആ കണ്ണാടിയില്‍ തൂങ്ങിയാടുന്ന മാലയിലെ ആമയുടെ പാവയില്‍ എന്‍റെ കണ്ണുകള്‍ ഉടക്കി. അതില്‍ 136 എന്നെഴുതിയിരിക്കുന്നു. മറുപുറത്ത് B076CFWKXG എന്ന നമ്പരും.
ഞാന്‍ അതില്‍ തന്നെ നോക്കി. പല സംശയങ്ങളും എന്‍റെ മനസ്സിലൂടെ പാഞ്ഞു പോയി. പക്ഷെ ഞാന്‍ ഒന്നും ചോദിച്ചില്ല. എന്നെ ബാബയുടെ അവിടെ ഇറക്കി മേഡം ധ്രിതിയില്‍ പോയി. ഒത്തിരി തിരക്കുണ്ടെന്നു പറഞ്ഞു അവിടെ കയറിയില്ല.
ഗേറ്റ് കടന്നു ഞാന്‍ അകത്തേക്ക് കയറുമ്പോള്‍ മുറ്റത്തൊക്കെ കുറച്ചു പേര്‍. ഞാന്‍ ഇത് വരെയും കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത ആള്‍ക്കാര്‍. ചിലര്‍ അവിടെ അവിടെ നില്‍ക്കുന്നു. എന്തൊക്കെയോ പരസ്പരം കുശു കുശുക്കുന്നു. ചിലര്‍ അവിടെ ഇരുന്നു കൊണ്ട് എന്തൊക്കെയോ ഉറക്കെ പറയുന്നു. പക്ഷെ എനിക്കൊന്നും മനസ്സിലാക്കാന്‍ പറ്റുന്നില്ല. അവര്‍ എന്താണ് സംസാരിക്കുന്നത്. എന്നെ കണ്ടപ്പോള്‍ സംസാരം നിര്‍ത്തി അവരെല്ലാം തുറിച്ചു നോക്കാന്‍ തുടങ്ങി.
ആരാണിവര്‍? ഞാന്‍ സംശയിച്ചു കൊണ്ട് അകത്തു കയറി. നേരെ പോയത് ശില്പയുടെ അച്ഛന്‍റെ മുറിയിലേക്ക് ആയിരുന്നു. അവിടെ ചെല്ലുമ്പോള്‍ മേനോന്‍ അങ്കിളും ശില്പയുടെ അമ്മയും കൂടി എന്തൊക്കെയോ സംസാരിച്ചിരിക്കുന്നു. മേനോന്‍ അങ്കിള്‍ ആംഗ്യത്തിലൂടെ എന്തൊക്കെയോ കാണിക്കുന്നു. അത് അവര്‍ എന്താണെന്ന് പറയുന്നു. കൊള്ളാം നല്ല കളി. ഞാന്‍ ശില്പയെ അവിടെ നോക്കി. കണ്ടില്ല. അവരെ ശല്യം ചെയ്യണ്ടാ എന്ന് കരുതി ഞാന്‍ എന്‍റെ മുറിയിലേക്ക് നടന്നു. അങ്ങോട്ടുള്ള വഴിയിലും അവിടവിടെയായി കുറച്ചു അപരിചിതര്‍ നിന്ന് എന്നെ തുറിച്ചു നോക്കുന്നുണ്ട്. എനിക്കൊന്നും മനസ്സിലായില്ല. ഞാന്‍ അവരെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നു എന്ന് മനസ്സിലായപ്പോള്‍ അവര്‍ പെട്ടെന്ന് ശ്രദ്ധ തിരിച്ചു അവരവരുടെ പ്രവര്‍ത്തികളില്‍ ഏര്‍പ്പെടാന്‍ തുടങ്ങി. ഞാന്‍ മുറി തുറന്നു അകത്തു കയറി. അവിടെ ആരും ഇല്ല. ശില്‍പ അമ്മയും അച്ഛനുമൊത്ത് അതിനകത്തുണ്ടാകുമെന്നാണ് ഞാന്‍ കരുതിയത്‌. പക്ഷെ.
ബാബയെ വിളിച്ചാലോ? ഞാന്‍ തിരിഞ്ഞു നടക്കാന്‍ തുടങ്ങി. പെട്ടെന്ന് എന്‍റെ തലയില്‍ ഒരു വെള്ളിടി വീണു. കണ്ണുകളില്‍ ഇരുട്ടു കയറുന്നത് പോലെ. നട്ടെല്ലിലൂടെ ഒരു തണുപ്പ് അരിച്ചു മേലേക്ക് കയറി. എനിക്ക് തിരിഞ്ഞു നോക്കാന്‍ കഴിയുന്നില്ല. തല സ്തംഭിച്ചത് പോലെ. ഞാന്‍ ആ കട്ടിലിലേക്ക് എടുത്തെറിയപ്പെട്ടു. അവിടെ കിടന്നു കൊണ്ട് ഞാന്‍ അലറി വിളിച്ചു.
“ബാബാ…..”
എന്‍റെ ശരീരം ശക്തിയായി വിറച്ചു. അടുത്ത നിമിഷം ശരീരം തണുത്തു മരവിക്കുന്നതായി തോന്നി. കണ്ണുകളിലേക്കു അതി ശക്തമായ ഇരുട്ട് കയറി. കാതുകളിലേക്ക് തണുത്ത കാറ്റും.
[കഴിഞ്ഞ എപിസോഡില്‍ ഉണ്ടായിരുന്ന ക്ലൈമാക്സ്‌ പ്രവചന മത്സരം ഇത്തവണയും തുടരുന്നു. ഈ കഥയുടെ ക്ലൈമാക്സ്‌ പ്രവചിക്കുക. കഴിഞ്ഞ തവണ പ്രവചിച്ചവര്‍ക്ക് വീണ്ടും പങ്കെടുക്കാം. തങ്ങളുടെ പ്രവചനങ്ങള്‍ തിരുത്തുകയോ കൂടുതല്‍ കൃത്യം ആക്കുകയോ ചെയ്യാം. കൃത്യമായ ക്ലൈമാക്സ്‌ പ്രവചിക്കുന്നവര്‍ക്ക് ഒരു സമ്മാനം ഉണ്ട്. അന്തിമ തിയതി ഞാന്‍ അടുത്ത എപിസോഡ് അപ്ലോഡ് ചെയ്യുന്ന ദിവസം വരെ. അന്നേ ദിവസം മത്സരം അവസാനിച്ചു എന്ന് ഒരു കമെന്റ് ഇവിടെ ഇട്ടേക്കാം.]
