തുണ്ട് കഥകള്‍ – മനുവിന്‍റെ മധുരിക്കും ഓര്‍മ്മകള്‍ – 3
കാലം കുത്തൊഴുക്കുപോലെ കടന്നു പോവുകയാണ്….സര്‍ക്കാര്‍ ജോലിയും ഇടയ്ക്കിടെയുള്ള ട്രാന്‍സ്ഫറും അതുമൂലം ഉള്ള യാത്രകളും ജീവിതം ഒരൊഴുക്കില്‍പ്പെട്ടതുപോലെ മുന്നോട്ടു നീങ്ങുന്നു…… ഡിസംബറിന്‍റെ തണുപ്പും ശരീരത്തിന് പ്രായം ഏറുന്നതിന്‍റേതുമൊക്കെയാവാം ഈ കടുത്ത പനിക്ക് കാരണം….
ഇതിനു മുന്‍പിലത്തെ പാര്‍ട്ട്‌ കള്‍ വായിക്കാന്‍ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക
വീണ്ടും പത്ത് ദിവസത്തെ അവധി….ആറവധി കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു… ഇനിയും നാലെണ്ണം കൂടിയേ ഉള്ളു… പനി കുറഞ്ഞെങ്കിലും ക്ഷീണം വിട്ടുമാറിയിട്ടില്ല…ഭാര്യയുടെ കുടുംബത്ത് ഒരു കല്യാണം.. അവരെല്ലാം ഒരുമിച്ചുവന്നു വിളിച്ചതാണ്… എനിക്കു പോകാന്‍ വയ്യെങ്കിലും ഭാര്യയും മക്കളും പോകാതിരിക്കുന്നത് ശരിയല്ലല്ലോ.. രാവിലെതന്നെ അവരെ നിര്‍ബന്ധിച്ച് പറഞ്ഞയച്ചു… എനിക്ക് ഭക്ഷണം തരാന്‍ അയലത്തെ ജോസഫ് ചേട്ടനെയും മേരിച്ചേച്ചിയെയും ഏര്‍പ്പാടാക്കി അവര്‍ യാത്രപറഞ്ഞിറങ്ങി… ഇനി നാളെ രാത്രി വൈകും അവരെത്താന്‍….. അതുവരെ ഞാനൊറ്റക്ക്….
രാവിലെ അവള്‍ ഉണ്ടാക്കിവെച്ച ഇഡലിയും ചമ്മന്തിയും അകത്താക്കി, മരുന്നുകളും കഴിച്ച് ടി.വി കാണാനിരുന്നപ്പോ നന്നായി ഉറക്കം വന്നു… മരുന്നിന്‍റതാവാം… വീണ്ടും കട്ടിലിലലേക്ക്…. ആരോ കാളിംഗ് ബെല്‍ തുടരെ അടിക്കുന്നത് കേട്ടാണ് ഉറക്കത്തില്‍നിന്നും ചാടി എഴുന്നേറ്റത്… മുണ്ട് വാരിച്ചുറ്റി വാതില്‍ തുറന്നപ്പോള്‍ മുന്നില്‍ മേരിച്ചേച്ചി…. പത്തെഴുപത്തി രണ്ട് വയസുണ്ടെങ്കിലും ചുറുചുറുക്കോടെയാണ് മേരിച്ചേച്ചി ഇപ്പോഴും നടക്കുന്നത്…. കുഞ്ഞ് ഉറക്കമാരുന്നോ….
ങാ.. ചേച്ചീ… മരുന്ന് കഴിച്ചതിന്‍റെ ക്ഷീണത്തില്‍ ഉറങ്ങിപ്പോയി…. ഞാന്‍ അങ്ങോട്ട് വന്നേനമല്ലോ..ചേച്ചി എന്തിനാ ബുദ്ധിമുട്ടിയത്… ഓ.. എന്ത് ബുദ്ധിമുട്ട്.. കുഞ്ഞ് വയ്യാതെ ഇനി അങ്ങോട്ട് വരണ്ടല്ലോ എന്ന് കരുതി… ചേച്ചി മറുപടി പറഞ്ഞുകൊണ്ട് കയ്യിലിരുന്ന തൂക്കുപാത്രത്തട്ട് എനിക്ക് നീട്ടി….ജോസഫ്ചേട്ടനെന്തേ..പാത്രം വാങ്ങിക്കൊണ്ട് ഞാന്‍ അടുത്ത ചോദ്യമെറിഞ്ഞു…. ഓ… ടീ.വീല്‍ ആ കുന്ത്രാണ്ടക്കളി ഇല്ലേ.. ഇനി അത് കഴിയാതെ അതിയാനെ നോക്കണ്ടോ…
പാത്രവും വാങ്ങി അകത്തേക്കു നടക്കുമ്പോള്‍ നിഷ്കളങ്കരായ ആ ദമ്പതികളുടെ മുഖമായിരുന്നു മുന്നില്‍… അപ്പന്‍റെ വലിയ കൂട്ടുകാരനായിരുന്നു ജോസഫ് ചേട്ടന്… ക്രിക്കറ്റ് കളിയല്ലാതെ മറ്റൊരു ദുശ്ശീലവും തൊട്ടു തീണ്ടിയിട്ടില്ലാത്ത സാധു മനുഷ്യന്‍… നാട്ടിലെ എല്ലാ കാര്യങ്ങള്‍ക്കും ഒടിയെത്തുന്നവരായിരുന്നു എന്‍റെ അപ്പനും ജോസഫ് ചേട്ടനും.. അപ്പന്‍ ഒരുങ്ങിയിറങ്ങി വാതുക്കല്‍നിന്ന് ടാ..ഔതേന്ന് വിളിക്കുമ്പോ സൈക്കളുമായി ആളെത്തും… പിന്നെ രണ്ടുപേരുംകൂടി കറക്കമാണ്… നാട്ടിലെ സകലമാന കാര്യത്തിലും രണ്ടുപേരും കാണും… വൈകിട്ട് അല്‍പം കുടിച്ച് ഓവറായാലും അപ്പനെ ജോസഫ് ചേട്ടന് പൊന്നുപോലെ നോക്കി വീട്ടിലെത്തിക്കും…. മേരിച്ചേച്ചിയും പരോപകാരിയും സ്നേഹസമ്പന്നയുമാണ്….ആരെന്തു ചോദിച്ചാലും ഇല്ല എന്ന് പറയില്ല… അതുകൊണ്ട് നാട്ടുകാര് പെണ്ണുങ്ങളുടെ ഒരു പ്രധാന പലിശയില്ലാ വായ്പാ വിതരണ കേന്ദ്രം കൂടിയാണവരുടെ വീട്…. കയറിന്‍റെ ബിസിനസ്സാണ് ജോസഫ് ചേട്ടന്… വീടിനു പുറകില്‍ വലിയൊരു പിരിക്കളമുണ്ടായിരുന്നു.. പത്തിരുപത് തൊഴിലാളികളും… നേരം വെളുക്കുമ്പോള്‍ മുതല്‍ കളം സജീവമാകും… മൂന്ന് മൂന്നരയാകുമ്പാള്‍ കളം ഒഴിയും.. അതുവരെ അവിടെ പെണ്ണുങ്ങളുടെ കലപില ശബ്ദം നിറയും…. മേരിച്ചേച്ചിയായിരുന്നു എല്ലാം നോക്കിനടത്തുന്നത്…. മക്കളില്ല എന്ന ഒറ്റ ദുഖം മാത്രമായിരുന്നു അവര്‍ക്ക്… അതുകൊണ്ടുതന്നെ നാട്ടിലെ കുട്ടികളെല്ലാം അവര്‍ക്ക് മക്കളായിരുന്നു…. കൂട്ടത്തില്‍ എന്നോടൊരു പ്രത്യേക വാത്സല്യവും അവര്‍ക്കുണ്ടായിരുന്നു…. നാലഞ്ചു വര്‍ഷം മുമ്പ് ഞങ്ങള്‍ മക്കളുടെയെല്ലാം നിര്‍ബന്ധം കാരണം പിരിക്കളം നിര്‍ത്തി… നാട്ടിലെ പിള്ളേര്‍ക്കെല്ലാം അവര്‍ ഔത അപ്പച്ചനും മേരിയമ്മച്ചിയുമാണെങ്കിലും എനിക്കവര്‍ ജോസഫ് ചേട്ടനും മേരിച്ചേച്ചിയുമായത് അമ്മച്ചി വിളിക്കുന്നത് കേട്ടാണ്… പലതവണ അവരാവശ്യപ്പെട്ടെങ്കിലും ഞാന്‍ ആ വിളി മാറ്റാന്‍ തയ്യാറായില്ല… ചിന്തകളില്‍ മുഴുകി പാത്രം തുറക്കാന്‍ പോലും മറന്നു….
ബാത്ത്റൂമില്‍ പോയി കയ്യും മുഖവുമൊക്കെ കഴുകി വന്നപ്പോഴേക്കും വിശപ്പിന്‍റെ വിളി വന്നു… പാത്രം തുറന്നപ്പോള്‍ നല്ല സ്വാദൂറുന്ന കറികളുടെ മണം മൂക്കിലേക്ക് അടിച്ചുകയറി…. മീന്‍കറിയും, പാവയ്ക്കാ തീയലും, പയറുതോരനും, ചുട്ടരച്ച ചമ്മന്തിയുമൊക്കെ വയറും മനസ്സും നിറച്ചു….. മരുന്നുകൂടി കഴിച്ചിട്ട് മേരിച്ചേച്ചിയുടെ ഭാഷയിലെ കുന്ത്രാണ്ടക്കളി കാണാന്‍ ടി.വി വെച്ചു… ക്രീസില്‍ ധോണിയും കോഹ്ലിയും അടിച്ചു തകര്‍ക്കുന്നു… വലിയ താല്‍പര്യമൊന്നും തോന്നിയില്ല… അല്ലെങ്കിലും കോഴ വിവാദത്തിനു ശേഷം ക്രിക്കറ്റിനോട് വലിയ താല്‍പര്യമൊന്നും തോന്നുന്നില്ല.. കുറച്ചുനേരം കളി കണ്ടിരുന്നപ്പോഴേക്കും ഉറക്കം കണ്ണുകളിലേക്ക് ഇരച്ചുകയറിത്തുടങ്ങി… ടി.വി ഓഫ് ചെയ്ത് ചാരുകസേരയില്‍ത്തന്നെയിരുന്ന് മയങ്ങി….
ഫോണ്‍ നിര്‍ത്താതെ മുഴങ്ങുന്നത് കേട്ടാണ് മയക്കത്തില്‍നിന്നും ചാടി എഴുന്നേറ്റത്… പെട്ടന്ന് ഫോണെടുത്തു..മറുതലയ്ക്കല്‍ ഭാര്യയാണ്….നിങ്ങളിതെന്താ മനുഷ്യാ ഫോണെടുക്കാത്തത്…മൊബൈലില്‍ എത്ര തവണ വിളിച്ചു… കിട്ടാഞ്ഞിട്ടാണ് ഇതില്‍ വിളിച്ചത്… അവള്‍ പരിഭവത്തിന്‍റെ കെട്ടഴിച്ചു….എടീ ഞാനൊന്നു മയങ്ങിപ്പോയി, മൊബൈല്‍ അടിച്ചതറിഞ്ഞില്ല…. ഞങ്ങള്‍ എത്തിയതേ ഉള്ളു… ലാസറു കൊച്ചാപ്പന്‍റെ മോന്‍ വണ്ടീമായി സ്റ്റേഷനില്‍ വന്നാരുന്നു.. എനിക്ക് പക്ഷെ അവനെ കണ്ടിട്ട് മനസ്സിലായില്ല…. വഴീന്ന് വിളിക്കാന്‍ നോക്കിയപ്പോള്‍ റേഞ്ചില്ലാരുന്നു… നിങ്ങള്‍ ഭക്ഷണംവും മരുന്നുമൊക്കെ കഴിച്ചോ … ഒറ്റ ശ്വാസത്തില്‍ വിശേഷങ്ങളും ചോദ്യങ്ങളുമെല്ലാം അവളില്‍നിന്നും അനര്‍ഗ്ഗള നിര്‍ഗ്ഗളം പുറപ്പെട്ടു… മറുപടി പറയുന്നതിനു മുമ്പേ അവള്‍ പറഞ്ഞു തുടങ്ങി… ദേ.. ആ അലമാരയിലെ താഴെത്തെ തട്ടില്‍ പിള്ളാരുടെ തുണി ഇരിക്കുന്നതിന്‍റെ അടീല്‍ ഒരു പാസ്സ് ബുക്കില്‍ കുറച്ച് പൈസ ഇരിപ്പുണ്ട്.. അതെടുത്ത് ആ റോസമ്മേടെ കയ്യിലൊന്നു കൊടുക്കണേ, കുടുംബ ശ്രീയുടെ പൈസയാ, അവളിപ്പൊ വരും….. ഞാന്‍ തിരികെ എന്തൊ ചോദിക്കാന്‍ തുടങ്ങുന്നതിനു മുമ്പുതന്നെ ഫോണിലൂടെ അവളുടെ അലര്‍ച്ച കേട്ടു… ഡീ പിള്ളാരേ… ഇങ്ങനെ കിടന്നു ഓടരുതന്നല്ലേ നിന്നോടൊക്കെ പറഞ്ഞത് .. ഇനി വീണ് വല്ലതും പറ്റിയാല്‍ നിന്‍റെയൊക്കെ അപ്പന്‍റെ വായീന്ന് ഞാനാ കേള്‍ക്കുന്നെ….എന്‍റെ ചെവിയുടെ ഫ്യൂസ് അടിച്ചു പോയെന്നാ തോന്നുന്നത്.. അവളോട് എത്ര പറഞ്ഞാലും കേള്‍ക്കില്ല ഫോണ്‍ വെച്ചോണ്ട് ഇങ്ങനെ അലറരുതെന്ന്… ഞാന്‍ ഫോണ്‍ വെച്ചു…
അലമാരയില്‍ നിന്നും പാസ്സ് ബുക്കും കാശും തപ്പിയെടുത്തുകൊണ്ട് നില്‍ക്കുമ്പോഴാണ് റോസമ്മയെക്കുറിച്ച് ആലോചിച്ചത്… പള്ളിയിലെ കുഴിവെട്ടുകാരന്‍ ചാക്കോയുടെ രണ്ടാം കെട്ടാണ് റോസമ്മ.. റോസമ്മയുടെയും രണ്ടാം കെട്ടാണ്.. രണ്ടു പേര്‍ക്കും രണ്ട് കെട്ടിലും മക്കളില്ല… ചാക്കോ ഒരു ജലജീവിയാണ്.. വെള്ളത്തില്‍ മാത്രമേ ജീവിക്കൂ… റോസമ്മയെക്കുറിച്ച് നാട്ടുകാരാരും ഇന്നുവരെ മോശമായിട്ടൊന്നും പറഞ്ഞിട്ടില്ല.. തൊഴിലുറപ്പിനും, വീട്ടുജോലിക്കുമൊക്കെ പോയാണ് അവള്‍ കുടുംബം പുലര്‍ത്തുന്നത്.. കാണാന്‍ നല്ലൊരു ഉരുപ്പടി എന്നു പറഞ്ഞാല്‍ അതിശയോക്തി ആവില്ല… മലയാളം സിനിമാ നടി കനക കുറച്ചുകൂടി വെളുത്ത് തുടുത്തിരുന്നാല്‍ എങ്ങനെ ഇരിക്കുമോ അതാണ് റോസമ്മ…. ഇടയ്ക്കൊക്കെ വീട്ടില്‍ സഹായിക്കാനൊക്കെ വരാറുണ്ട്… എന്‍റെ തനി സ്വഭാവം ഒന്നു രണ്ടു തവണ അവളുടെ അടുത്ത് ഇറക്കി നോക്കിയപ്പോഴൊക്കെ വരാലിനെപ്പോലെ അവള്‍ വഴുതി മാറിയിട്ടുണ്ട്… പക്ഷെ കഴിഞ്ഞ തവണ കൊപ്ര ആട്ടിച്ചത് എടുക്കാന്‍ പോയത് ഇവളുമായിട്ടാണ്… തിരികെ വന്ന വഴി കാറില്‍ വെച്ച് അവളുടെ മുലയില്‍ ഒന്ന് ഞെക്കിയപ്പോള്‍ അവള്‍ പറഞ്ഞ മറുപടി .. “ആരെങ്കിലും കണ്ടാല്‍ പിന്നെ ചത്താല്‍ മതി സാറേ” അവളുടെ മനസ്സിലെ അനുകൂലഭാവം വെളിവാക്കിയെന്നത് എന്നില്‍ സന്തോഷമുളവാക്കിയിരുന്നു…
