തിരി‍ഞ്ഞു കിടന്നുകൊണ്ട് എന്‍റെ കളിവീരനെ അവളുടെ പൂറിലേക്ക് പ്രവേശിപ്പിക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുമ്പോള്‍ ഇത്ര വഴുവഴുപ്പുണ്ടെങ്കിലും പ്രയാസമനുഭവപ്പെട്ടു… എന്താടീ ഇത്ര മുറുക്കം എന്ന എന്‍റെ ചോദ്യത്തിന് ആരെങ്കിലും എന്തേലും ചെയ്താലല്ലേ ലൂസാവൂ.. അങ്ങേര്‍ക്കിതൊന്നും വേണ്ടല്ലോ എന്ന മറുപടിക്കിടെ ഞാനവനെ അകത്ത് പ്രവേശിപ്പിച്ചിരുന്നു… പഞ്ചാരിമേളം പതിഞ്ഞ താളത്തില്‍ കൊട്ടിക്കയറുന്നതുപോലെ മെല്ലെ മെല്ലെ ചലിപ്പിച്ച്
ദൃതതാളത്തിലെത്തുമ്പോഴേക്കും അവള്‍ എന്‍റെ പുറത്ത് അള്ളിപ്പിടിച്ചുകൊണ്ട് അടിക്ക് സാറേ.. അടിക്ക് എന്ന് ആവര്‍ത്തിക്കാന്‍ തുടങ്ങി….. എനിക്കു വരാറായപ്പോഴേക്കും എടീ ഞാന്‍ ഊരട്ടേ എന്ന ചോദ്യത്തിന് വേണ്ട സാറേ അകത്തൊഴിച്ചോ.. എനിക്ക് കൊച്ചുങ്ങളുണ്ടാകത്തില്ല എന്നവള്‍ മറുപടി പറഞ്ഞപ്പോഴേക്കും അവന്‍ നിറയൊഴിച്ചു കഴി‍ഞ്ഞിരുന്നു… എനിക്കൊപ്പം അവള്‍ക്കും രണ്ടാമതു രതിമൂര്‍ഛ സംഭവിച്ചു… ബഡ് റൂമിലെ എ.സിയുടെ തണുപ്പിലും രണ്ടു പേരും വെട്ടി വിയര്‍ത്തിരുന്നു…. കുറച്ചു നേരം കിടന്നുകഴിഞ്ഞ് അവള്‍ പോകാനിറങ്ങി… വാതില്‍ തുറന്നുകൊടുക്കാനൊരുങ്ങിയപ്പോള്‍ അവള്‍ പറഞ്ഞു ഞാന്‍ പുറകിലെ വാതിലില്‍കൂടി പൊക്കൊള്ളാമെന്ന്… ഡീ നിന്‍റെ ചെരുപ്പ് മുന്‍പിലല്ലേ കിടക്കുന്നതെന്ന ചോദ്യത്തിന്…സാറേ ഞാന്‍ ചെരുപ്പിട്ടില്ലാരുന്നു,… എനിക്കറിയാമാരുന്നു ഇന്നെന്തെങ്കിലും നടക്കുമെന്ന്.. അതാ ഞാന്‍ പാന്‍റിയും ഇടാഞ്ഞത്.. ഞാന്‍ വായ് പൊളിച്ചു നില്‍ക്കുമ്പോള്‍ അവള്‍ പിന‍്‍വാതില്‍ തുറന്ന് ഇറങ്ങി നടന്നിരുന്നു…
റോസമ്മ പോയിക്കഴിഞ്ഞ് ഞാന്‍ ഒന്ന് കുളിച്ചു… കുളി കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ നല്ല ക്ഷീണം… കട്ടിലിനടിയില്‍ തപ്പിയപ്പോള്‍ ഏതാണ്ട് കാലിയായ നിലയില്‍ ഒരു ഓഫീസേഴ്സ് ചോയ്സ് റമ്മിന്‍റെ ബോട്ടില്‍… കഷ്ടിച്ച് ഒരു തൊണ്ണൂറ് കാണും….അതുമെടുത്ത് അടുക്കളയിലേക്ക് ചെന്ന് അകത്താക്കിയിട്ട് തിരിഞ്ഞപ്പോള്‍ വീണ്ടുമൊരു കാളിംഗ് ബെല്‍…കുപ്പി ഒളിപ്പിച്ചിട്ട് ചെന്ന് വാതില്‍ തുറന്നപ്പോ ജോസഫ് ചേട്ടന്‍ മുന്നില്‍… കുഞ്ഞിവിടില്ലാരുന്നോ, എവിടെ പോയാരുന്നു… ചായയുമായി മേരി വന്നു വിളിച്ചപ്പോ കുഞ്ഞിനെ കണ്ടില്ലെന്നു പറഞ്ഞു….ഞാനൊന്നു കുളിക്കാന്‍ കേറിയതാ ജോസഫു ചേട്ടാ… ആ സമയത്താരിക്കും മേരിച്ചേച്ചി വന്നത്.. ഞാന്‍ പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു…എന്നാല്‍ ഞാന്‍ പോയി അവളോട് പറയട്ടെ കു‍ഞ്ഞിവിടുണ്ടെന്ന്… കുറച്ച് കഴിഞ്ഞ് ഞാന്‍ ഭക്ഷണവുമായി വരാം.. ഇത് പറഞ്ഞിട്ട് നടക്കാനൊരുങ്ങിയ ചേട്ടനോട് ഞാന്‍ പറഞ്ഞു.. ഭക്ഷണം കഴിക്കാന്‍ ഞാനങ്ങോട്ട് വന്നോളാം… ഇങ്ങോട്ടു കൊണ്ടു വരണ്ടാ… ങാ… അന്നാല്‍ അങ്ങനെ ആകട്ടെ എന്ന് പറഞ്ഞ് ചേട്ടന്‍ വീട്ടിലേക്ക് നടന്നു…കുറച്ചു നേരം ടി.വി കണ്ടിരുന്നിട്ട് ഉച്ചക്ക് ഭക്ഷണം കൊണ്ടുവന്ന പാത്രവുമെടുത്ത് ജോസഫ് ചേട്ടന്‍റെ വീട്ടിലേക്ക് നടന്നു…
ഞാന്‍ ചെല്ലുമ്പോള്‍ രണ്ടുപേരും പിരിക്കളത്തിലുണ്ട്.. ഇപ്പോള്‍ പണി ഇല്ലെങ്കിലും പ്രതാപകാലത്തിന്‍റെ തിരുശേഷിപ്പുകള്‍ പോലെ ഒന്നു രണ്ട് റാട്ടുകള്‍ കളത്തില്‍ മൂടിയിട്ടിട്ടുണ്ട്…മേരിച്ചേച്ചി എന്തൊക്കെയോ അടുക്കിപ്പെറുക്കുകയാണ്… അടുത്തു ചെന്നപ്പോഴാണ് പിള്ളാര് ക്രിസ്മസ് കരോളിന് പോയിട്ടു വന്ന ഉടുപ്പുകളും തൊപ്പികളും അനുബന്ധ സാമിഗ്രികളുമൊക്കെയാണ്…. മേരിച്ചേച്ചിക്ക് പണി ആയല്ലോ, ഇനി ഇതൊക്കെ അടുക്കിപ്പെറുക്കി വെക്കണ്ടേ… ഞാനൊരു ചോദ്യമെറിഞ്ഞു…. ഇതൊന്നും ഇന്നും ഇന്നലെയും തുടങ്ങിയതല്ലല്ലോ വര്‍ഷം കുറെ ആയില്ലേ…. നിങ്ങളും പണ്ട് ഇങ്ങനെ തന്നെ ആയിരുന്നു… കരോളിന് പോകുന്നത് പിള്ളാര്.. അതിന്‍റെ കഷ്ടപ്പാട് മൊത്തം എനിക്കും….
കരോള് കഴിഞ്ഞ് സാമാനങ്ങളെല്ലാം അവിടോം ഇവിടേം വലിച്ചെറിഞ്ഞ്ട്ട് എല്ലാവരുമങ്ങ് പോകും… പിന്നെ അടുത്ത വര്‍ഷമേ നോക്കൂ… കഷ്ടപ്പാടെല്ലാം എനിക്കും… മേരിച്ചേച്ചി മെല്ലെപ്പറഞ്ഞു…
ഞങ്ങളുടെ കാലം മുതലേ കരോള് ഒരുക്കമൊക്കെ അവരുടെ പിരിക്കളത്തിലാണ്… സ്കൂളും കോളേജുമൊക്കെ വിട്ടു വന്നാല്‍ പിള്ളേരെല്ലാം കളത്തില്‍ ഒരുമിച്ചുകൂടി പാട്ടുപടിക്കും…. അപ്പനും, ജോസഫ് ചേട്ടനും,പള്ളിക്കലെ വറീത് ഉപ്പാപ്പനുമൊക്കെയാണ് പാട്ടു പഠിപ്പിക്കുന്നത്…. കരോള് അടുക്കുന്ന ദിവസം ബാന്‍ഡ്കാരന്‍ ശൗര്യാര്‍ മൂപ്പന്‍റെ വീട്ടില്‍പ്പോയി ഡ്രം സെറ്റ് വാടകയ്ക്ക് എടുക്കും… പിന്നെ ഒരാഘേഷമാണ്…. പാട്ടുപടുത്തക്കാര്‍ക്ക് എല്ലാ ദിവസവും ചക്കരക്കാപ്പിയും തെരളി അടയുമൊക്കെയുണ്ടാകും… അതൊക്കെ ഒരു കാലം…. പഴയ ഉത്സാഹവും ആവേശവുമൊന്നുമില്ലെങ്കിലും ഇപ്പോഴും കരോള് ഒരുക്കമൊക്കെ പിരിക്കളത്തില്‍ത്തന്നെ… ചക്കരക്കാപ്പിയും തെരളിയടയും ഇല്ലെങ്കിലും കട്ടന്‍കാപ്പിയും ബിസ്ക്റ്റുമൊക്കെ ഇപ്പോഴുമുണ്ട്… പഴയകാലമൊക്കെ അയവറക്കി ഏറെനേരം അവരിരുവരോടും വര്‍ത്തമാനം പറഞ്ഞിരുന്നു…
അത്താഴം കഴിച്ച് തിരികെ വീട്ടിലെത്തി ചാരുകസേരയില്‍ കിടന്നു… പകല്‍ ഉറങ്ങിയതുകൊണ്ടാവാം ഉറക്കം വരുന്നില്ല.. ടി.വി വെക്കാന്‍ തോന്നിയില്ല… പെണ്ണുമ്പിള്ളയെ ഒന്നു വിളിച്ചേക്കാമെന്നു കരുതി അവളുടെ മൊബൈലില്‍ വിളിച്ചു… അവള്‍ ഫോണെടുത്തെങ്കിലും മറ്റാരോടോ വര്‍ത്തമാനം പറയുന്ന തിരക്കിലാണ്… ശരി അന്നാല്‍ അങ്ങനെ ആകട്ടെ ഞാന്‍ കിടക്കാന്‍ പോവുകയാണ് എന്ന് പറഞ്ഞ് ഫോണ്‍ വെച്ചു.. വീണ്ടും ചാരുകസേരയില്‍ കിടന്ന് വാട്ട്സപ്പും ഫേസ്ബുക്കുമെല്ലാമൊന്ന് ഓടിച്ചുനോക്കി…. വാട്ട്സപ്പിലും ഫേസ്ബുക്കിലുമൊക്കെ പുതുവത്സരാശംസകളുടെ പ്രളയമാണ്….. മൊബൈല്‍ മാറ്റിവെച്ചിട്ട് മച്ചുംനോക്കി കിടന്നപ്പോള്‍ പഴയ ആ പുതുവത്സരദിനം മനസ്സിലേക്ക് ഓടിയെത്തി….
അന്ന് ഞാന്‍ പ്രീഡിഗ്രി ഒന്നാം വര്‍ഷം പഠിക്കുന്നു… കോളേജിലായപ്പോ അപ്പന്‍റെ കാര്‍ക്കശ്യം ഒക്കെ അല്‍പം കുറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്… ചിറ്റപ്പന്‍ ഇപ്പോ സംസ്ഥാന നേതാവാണ്…. വീടിന്‍റെ തൊട്ടടുത്തുതന്നെ പുതിയവീട് വെച്ച് താമസിക്കുന്നു… റോസിയപ്പച്ചിയും പുതിയ വീടുവെച്ചു, അടുത്തുതന്നെയാണ്… ടീന എന്‍റെ കോളേജിലല്ല…ഗള്‍ഫിലുള്ള ചിറ്റപ്പന്‍മാര്‍ അവിടെത്തന്നെ.. അവര്‍ കുടുംബവീട് പുതുക്കിപ്പണിത് അവിടെത്തന്നെ താമസിക്കുന്നു…കട കുറച്ചുകൂടി വികസിപ്പിച്ചു.. കുറച്ചുകൂടി താമസിച്ചേ അപ്പന്‍ വീട്ടിലെത്തൂ… ഞാന്‍ എന്‍റെ കളികള്‍ കുടുംബത്തില്‍ത്തന്നെ ശാഖകള്‍വിരിച്ച് വികസിപ്പിച്ച് മുന്നോട്ട് പൊയ്ക്കൊണ്ടിരുന്നു…
നാട്ടിലെ ആര്‍ട്ട്സ് ക്ലബ്ബില്‍ എട്ടാംക്ലാസ്സില്‍ പഠിക്കുമ്പോള്‍ മുതല്‍ അംഗമായിരുന്നു ഞാന്‍.. ഈ വര്‍ഷം ഞാനതിന്‍റെ വൈസ് പ്രസിഡന്‍റാണ്… എല്ലാ വര്‍ഷത്തെയും പോലെ ഈ വര്‍ഷവും ക്രിസ്മസ് കരോളും വാര്‍ഷികവും നടത്താന്‍ തീരുമാനിച്ചു.. കരോളിന്‍റെ ചുമതല എനിക്കു തന്നു… ഈ ഞായറാഴ്ച മുതല്‍ പ്രാക്ടീസ് തുടങ്ങണം.. ജോസഫ് ചേട്ടനോട് പറയാനും എന്നെ ചുമതലപ്പെടുത്തി… ഞാന്‍ ജോസഫ് ചേട്ടന്‍റെ വീട്ടിലെത്തി വാതുക്കല്‍നിന്ന് മേരിച്ചേച്ചിയേന്ന് നീട്ടിവിളിച്ചു… ആരെയും കാണാഞ്ഞ് അകത്തേക്ക് കയറിയപ്പോള്‍ തൊട്ടുമുന്നില്‍ ഒരു പെണ്ണ്…ഞാനവളെത്തന്നെ നോക്കി നിന്നു…. കറുപ്പിന് ഏഴ് അഴകെന്ന് പറഞ്ഞു കേട്ടിട്ടേയുള്ളു.. ദാ ഇപ്പോ തൊട്ടുമുന്നില്‍…. കരിയെഴുതിയ വലിയ കണ്ണുകള്‍.. തുടുത്ത മുഖം… ഇട്ടിരിക്കുന്ന കോട്ടന്‍ ബ്ലൗസിനെ തുളച്ച് പുറത്തുചാടും എന്ന മട്ടിലുള്ള മുലകള്‍.. മുട്ടോളമത്തുന്ന പാവാടയ്ക്കു താഴെ രോമം വളര്‍ന്ന കാല്‍വണ്ണ.. കൈത്തണ്ടയിലും നിറയെ രോമം… ഞാനവളെത്തന്നെ നോക്കി നില്‍ക്കുമ്പോ അവിടുന്നൊരു കിളിനാദം… ആ..ആ..ആരാ….മേരിച്ചേച്ചി ഇല്ലേ…ഞാന്‍ അപ്പുറത്തെ വീട്ടിലെയാ..മനു… ഇയാളാരാ… ഞാനൊരു മറുചോദ്യമെറിഞ്ഞു… ഞാന്‍ സൂസി മേരിച്ചേച്ചീടെ അനിയത്തിയാ… ചേച്ചിയും ചേട്ടനുകൂടി അടുത്ത് ആരെയോ കാണാന്‍ പോയതാ.. വരാന്‍ കുറച്ച് കഴിയും… എന്നാല്‍ ഞാന്‍ പിന്നെ വരാം.. ഞാന്‍ അവിടുന്നിറങ്ങിയെങ്കിലും അവളുടെ മുഖം എന്‍റെ ഉള്ളില്‍നിന്നും മായാതെ നിന്നു…
വീട്ടിലെത്തിയിട്ടും ആ മുഖം…ആ സൗന്ദര്യം മനസ്സില്‍നിന്നും മായുന്നില്ല… അവളുടെ ബ്ലൗസിനെ തുളക്കാനൊരുങ്ങിനിന്ന കുജദ്വയങ്ങള്‍… രോമം വളര്‍ന്നു നില്‍ക്കുന്ന കൈകാലുകള്‍…സര്‍വ്വോപരി അല്‍പം മലര്‍ന്ന തേനൂറുന്ന ചുണ്ടുകള്‍….അവളെക്കണ്ടതോടെ കമ്പിയായ ജവാന്‍ അവളുടെ ഒര്‍മ്മകള്‍ കൂടി ആയപ്പോള്‍ പൂര്‍വ്വാധികം ബലം പ്രാപിച്ചു… നേരേ വടക്കേവീട്ടിലെ എരുത്തിലിനു പുറകില്‍ പോയി അവളെയോര്‍ത്ത് ഒന്ന് കയ്യില്‍പ്പിടിച്ചു.. ഒരുപാടൊന്നും കാത്തുനില്‍ക്കേണ്ടിവന്നില്ല…ദൂരേക്ക് തെറിച്ച പാല്‍ത്തുള്ളികള്‍ നോക്കി നെടുവീര്‍പ്പിട്ടുകൊണ്ട് എരുത്തിലിനു മുന്‍പിലേക്ക് വന്നപ്പേള്‍ തൊട്ടുമുന്നില്‍ പ്രിയക്കുഞ്ഞമ്മ…. മ്..മ്.. എന്താ മനു അവിടെ ഒരു പരുങ്ങി നില്‍പ്.. എന്തോ കള്ളക്കളി ഉണ്ടെന്നു തോന്നുന്നല്ലോ… ഒന്നും ഇല്ല കുഞ്ഞമ്മേ.. ആ പിള്ളേര് കളിച്ച ബോള്‍ ഇന്നലെ ഇവിടെ വീണെന്നു പറഞ്ഞു.. അത് നോക്കാന്‍ വന്നതാ.. കുഞ്ഞമ്മയുടെ ചോദ്യത്തിന് എങ്ങനെയോ മറുപടി പറഞ്ഞൊപ്പിച്ച് അവിടെ നിന്നും മുങ്ങി…
