കണ്ണന്‍ഃ എന്‍റെ അനൂ……
അവന് അനിതയെ മുറക്കെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു. അവളുടെ പാല്‍കുടങ്ങള്‍ അവന്‍റെ നെഞ്ചത്ത് അമര്‍ന്നു. അനിതയുടെ കണ്ണില്‍ നിന്ന് അല്‍പ്പം കണ്ണീര് പൊടിഞ്ഞു. കുറച്ച് നേരം കെട്ടിപ്പിടിച്ച് അവര്‍ അങ്ങനെ നിന്നു. അല്‍പ്പം ഇരുട്ടിയത് കൊണ്ടും, വീടിന്‍റെ അകത്തേക്ക് കുറച്ച് നേരം കേറി നിന്നത് കൊണ്ടും ആരും അവരെ കണ്ടില്ല.
അവന് അനിതയെ നെഞ്ചില്‍ നിന്ന് അടര്‍ത്തി മാറ്റി. അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കിയപ്പോള്‍ കണ്ണുകള്‍ ചുവന്ന് കലങ്ങിയിരുന്നു. അവന് കൈകള്‍കൊണ്ട് ആ കണ്ണീര് തുടച്ച് മാറ്റി. വളരെ പതുക്കെ അവന് അവളിലേക്ക് മുഖമടുപ്പിച്ചു. ആ തടിച്ച മലര്‍ന്ന ചുണ്ടില്‍ അവന് മൃദുവായി ചുംബിച്ചു. ഒറ്റ നിമിഷം, ആര്‍ത്തിയോടെ അവര്‍ ചുണ്ടുകള്‍ ചപ്പി വലിച്ചു.
പരസ്പരം ഉമിനീര് കൈമാറി മുറുകി കെട്ടിപ്പിടിച്ച് അവര്‍ അധരപാനം തുടര്‍ന്നു. 5 മിനിറ്റിന് ശേഷമാണ് അവര്‍ ചുണ്ടുകള്‍ തമ്മില്‍ വേര്‍പ്പെടുത്തിയത്. അപ്പോഴേക്കും രണ്ട് പേരും കിതയക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
കണ്ണന്‍ഃ എന്‍റെ കുഞ്ഞ, കുഞ്ഞയക്ക് ഇങ്ങനൊരു ആഗ്രഹമുണ്ടായിരുന്നേല്‍ പറയത്തില്ലായിരുന്നോ. കെട്ടി കൂടെ പൊറുപ്പിക്കത്തില്ലായിരുന്നോ ഞാന്‍.
അനിത അവന് പറഞ്ഞത് വിശ്വസിക്കാനാവാതെ നോക്കി. അനിതഃ ശരിക്കും? കണ്ണന്‍ഃ അതെ എന്‍റെ അനിതകുട്ടി, നമ്മള്‍ എത്ര വര്‍ഷങ്ങളായി ഒരുമിച്ച്. എന്നിട്ടും എന്നെ മനസ്സിലായില്ലെ എന്‍റെ കുഞ്ഞയക്ക്.
അവന് അവളുടെ താടിയില്‍ പിടിച്ച് വലിച്ചോണ്ട് ചോദിച്ചു. അനിതയക്കൊന്നും വിശ്വസിക്കാനായില്ല അവന് പറഞ്ഞത്. അവള്‍ സന്തോഷം കൊണ്ട് കണ്ണീര് പൊഴിച്ചോണ്ടിരുന്നു.
കണ്ണന്‍ഃ അയ്യെ കരയുവാ? ശോ മോശം എന്‍റെ ഭാര്യ ഇങ്ങനെ കരയാന്‍ പാടില്ല. കേട്ടല്ലോ.
അവന് അവളുടെ നെറ്റിയില്‍ മുത്തമിട്ടോണ്ട് പറഞ്ഞു. അനിത അവനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് കുറച്ച് നേരം നിന്നു. പെട്ടെന്ന് അവള്‍ പറഞ്ഞു.
അനിതഃ പിന്നെ എന്നെ രണ്ടാം ഭാര്യയാക്കിയാല്‍ മാത്രമെ ഞാന്‍ ഇതിന് സമ്മതിക്കു. കണ്ണന്‍ഃ ങേ അതെന്താ? അനിതഃ അതങ്ങനെയാ. കണ്ണന്‍ഃ എന്‍റെ അനു, ഇനി മുതല്‍ എനിക്ക് നീയും നിനക്ക് ഞാനും അതെ പോരെ. നമ്മുക്ക് ഏതേലും വിദേശ രാജ്യത്ത് പോയി ശരിക്കും കല്യാണം കഴിച്ച് അടിച്ച് പൊളിച്ച് ജീവിക്കാം. രേഖ എന്തായാലും പോയി. ഇനി എനിക്ക് വെറെയാരെയും നോക്കാനില്ല.
അവന് അനിതയെ കുറച്ചൂടെ ചേര്‍ത്ത് നിര്‍ത്തി പറഞ്ഞു.
അനിതഃ അങ്ങനെയല്ല കണ്ണാ എനിക്ക് വേണ്ടത് കണ്ണന്‍ഃ പിന്നെങ്ങനെയാ. അനിതഃ എനിക്ക് ഈ നാട്ടില്‍ നിന്‍റെ ഭാര്യയായിട്ട് ജീവിക്കണം. അത് എല്ലാരെയും അറിയിക്കണമെന്നില്ല. നമ്മള്‍ രണ്ടും മാത്രം അറിഞ്ഞാല്‍ മതി. നമ്മളുടെ ലോകത്ത് മാത്രം. അത് മതി എനിക്ക്.
കണ്ണന് അവളെ കണ്‍ഫ്യൂഷനോടെ നോക്കി.
അനിതഃ നീ ഇങ്ങനെ നോക്കണ്ട, ഞാനുള്ള കാര്യമാ പറഞ്ഞത്. എന്‍റെ കണ്ണന് നല്ലൊരു ജീവിതവും ജീവിതപങ്കാളിയെയും കിട്ടണമെന്നുള്ളത് എന്‍റെയും ആഗ്രഹമാണ്, അല്ല കടമയാണ്. അതിന് ഞാന്‍ നല്ലവണം ശ്രമിക്കുന്നുമുണ്ട്. കാരണം ആരും സ്നേഹിക്കാനില്ലാതെ, സന്തോഷവുമില്ലാത്ത എന്‍റെ ജീവിതത്തില്‍ എല്ലാം കൊണ്ട് വന്നവന്‍ നീയാണ്. എന്‍റെ കണ്ണന്.
അവള്‍ അവനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് കവിളില്‍ ഒരു മുത്തം കൊടുത്തോണ്ട് പറഞ്ഞു.
അനിതഃ എന്‍റെ ജീവിതത്തില്‍ എല്ലാ ഉണര്‍വ്വും തന്ന നിനക്ക് ഞാന്‍ എല്ലാം സമര്‍പ്പിച്ചം. എന്‍റെ മനസ്സും ശരീരവുമില്ല. നിന്നോടപ്പമുള്ള നിമിഷങ്ങളില്‍ ഞാന്‍ ചെറുപ്പമായി. ഒരു കാമുകിയായി. ഇപ്പോള്‍ ദാണ്ടെ നിന്‍റെ ഭാര്യയാക്കണം എനിക്ക്. എങ്കിലെ എനിക്ക് തൃപ്തിയാക്കു.
അവള്‍ അവന്‍റെ കണ്ണുകളില്‍ നിന്ന് കണ്ണെടുക്കാതെ നോക്കികൊണ്ടിരുന്നു.
അനിതഃ എനിക്ക് ജീവിക്കണം കണ്ണാ ഇനി മുതല്‍, നിന്‍റെ ഭാര്യയായി. നീ അണിഞ്ഞ തരുന്ന താലി കഴുത്തില്‍ കെട്ടികൊണ്ട് എനിക്ക് നടക്കണം. അതെ താലിയണിഞ്ഞോണ്ട് നമ്മുടെ കിടപ്പ് മുറിയില്‍ നിന്നൊടൊപ്പം എനിക്ക് ആറാടണം. ഒരു തുണിപൊലുമുടുക്കാതെ രാപകല്‍ എന്നില്ലാതെ നിന്‍റെ കുണ്ണ എന്‍റെ പൂറ്റിലിട്ട് നിറയക്കണം. നിന്നോടൊപ്പം രാത്രി കെട്ടിപ്പിടിച്ച് ഉറങ്ങണം. ഷവറിന്‍റെ കീഴില്‍ നിന്നോടൊപ്പം നിന്ന് ഒരുമിച്ച് കുളിക്കണം. നിന്‍റെ രണ്ടാം ഭാര്യയായി. പറ്റില്ലെ കണ്ണാ നിനക്ക്?
അനിതയുടെ പറച്ചിലില്‍ കണ്ണന് ഒരു മായിക ലോകത്തായിരുന്നു. അവന് അവളെ ഇറുകി കെട്ടപ്പിടിച്ചു.
കണ്ണന്‍ഃ എന്‍റെ അനുന്‍റെ ആഗ്രങ്ങള്‍ ഞാന്‍ സാധിച്ച് തരാതെയിരുന്നിട്ടുണ്ടോ?. ഇനി മുതല്‍ നീയാണ് എന്‍റെ രണ്ടാം ഭാര്യ. നിന്നെയല്ലാതെ മറ്റൊരു പെണ്ണിനെ ഞാന്‍ കണ്ണ് കൊണ്ട് പോലും ഭോഗിക്കില്ല. എന്‍റെ അനുവാണെ സത്യം.
കണ്ണന്‍റെ ദൃഢനിശ്ചയത്തില്‍ അനിത ആശ്ചര്യപ്പെട്ട് പോയി. അവളുടെ കണ്ണുകള്‍ നിറഞ്ഞൊഴുകി. അവള്‍ അവനെ വിടാതെ മുറകെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു. അവനും അത് പൊലെ അവളുടെ മുഖം ചുംബനം കൊണ്ട് മൂടി.
അനിതഃ ഏട്ടാ…. കണ്ണന്‍ഃ ങേ ഏട്ടനൊ? അനിതഃ അതെ ഏട്ടന്‍ തന്നെ, എന്തെ? കണ്ണന്‍ഃ ഏയ് ഒന്നൂല്ല. അനിതഃ എന്‍റെ ഭര്‍ത്താവിനെ ഞാന്‍ ഏട്ടാ എന്നല്ലെ വിളിക്കണ്ടെ? ഞാന്‍ ഇനി അങ്ങനെയെ വിളിക്കു. കണ്ണന്‍ഃ ആഹ് ശരി എന്‍റെ മോളു… അനിതഃ മോളു, ആ വിളി കൊള്ളാം എനിക്ക് ഇഷ്ടമായി. കണ്ണന്‍ഃ ഹീ ഹീ അനിതഃ നിന്ന് കിണിച്ചോണ്ടിരിക്കാതെ ഈ താലി എന്‍റെ കഴുത്തേല്‍ കെട്ട് മനുഷ്യാ…
അവള്‍ കൈയിലുള്ള താലി മുന്നിലേക്ക് നീട്ടി ആരാഞ്ഞു.
കണ്ണന്‍ഃ ഈ താലി, ഇത് ഏതാ? അനിതഃ ഞാന്‍ വാങ്ങിച്ചതാ. നമ്മുക്ക് വേണ്ടി. അനിത അവനെ നോക്കി കണ്ണിറുക്കി കാണിച്ചു.
കണ്ണന്‍ഃ ശരിക്കും? അനിതഃ മ്മം.. കണ്ണന്‍ഃ ഹോ അത് എന്തായാലും നന്നായി. ഇങ്ങോട്ട് താ.
അവന് ആ താലി അവളുടെ കൈയില്‍ നിന്ന് വാങ്ങി. അവളുടെ കഴുത്തിന് ചുറ്റും പിടിച്ചിട്ട് അനിതയുടെ മുഖത്തേക്ക് അവന് നോക്കി. അവളുടെ കണ്ണുകള്‍ തിളങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ചുണ്ടില്‍ പുഞ്ചിരി. മുഖമാകെ സന്തോഷം കൊണ്ട് തെളിഞ്ഞ് നില്‍ക്കുന്നു. കുഞ്ഞയക്ക് ഈ കാര്യത്തില്‍ പൂര്‍ണ്ണസമ്മതമാണെന്ന് അവന് മനസ്സിലായി.
പിന്നെ അവന് ഒട്ടും താമസിച്ചില്ല. ആ താലി അവളുടെ കഴുത്തിലേക്ക് അവന് കെട്ടി. അനിത കൈകള്‍ കൂപ്പി പ്രാര്‍ഥിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അവളുടെ ജീവിതത്തില്‍ അവള്‍ ഏറ്റവും കൂടുതല്‍ സന്തോഷിച്ച നിമിഷം. അങ്ങനെ അനിത രാജന്‍ രണ്ടാമത്തും സുമംഗലിയായി. ആരും അറിയാതെ, അവളും അവളുടെ രണ്ടാം ഭര്‍ത്താവും മാത്രം. അനിത ഇനി മുതല്‍ അനിത കണ്ണന്. കണ്ണന് അനിതയുടെ മുഖത്തിലേക്ക് നോക്കി. അവളുടെ കണ്ണുകള്‍ നിറഞ്ഞിരുന്നു.
മുഖമാകെ നാണത്താല്‍ ചുവന്ന് തുടത്തു. രണ്ടുപേരുടെയും മുഖത്ത് പ്രണയത്തിന്‍റെ മുട്ടുകള്‍ പൊഴിഞ്ഞു. പെട്ടെന്ന് അവള്‍ അവനെ മുറക്കെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു. അവനും അത് പോലെ തന്നെ അവളെ ആലിംഗനം ചെയ്തു. അനിതയുടെ കൊഴുത്ത ശരീരം അവനില്‍ അലിഞ്ഞ് ചേര്‍ന്നു.
