മഴക്കാലം വന്നാൽ പിന്നെ ഇവന് ഒരു മാർഗ്ഗവും ഇല്ല അപ്പുറത്തുള്ള സെറ്റപ്പിന്റെ അടുത്ത് പോകുവാൻ. പക്ഷേ പയ്യെ പയ്യെ ആശാൻ എന്റെ കൂടെ ആറ്റിൽ ചാടി പേടി മാറി. എങ്ങിനെയോ വെള്ളമുള്ളപ്പോൾ നീന്തി അക്കരെ പറ്റി. അതോടെ ആ വീട്ടുകാർക്ക് പണിയായി. ഇവനെ ആഴ്ച്ചയിൽ ഒരിക്കൽ എന്ന പോലെ മിസിങ്ങാകാൻ തുടങ്ങി. അന്വേഷിച്ച് പിടിച്ച് ചെല്ലുമ്പോൾ ആള് ആ വീട്ടിലുണ്ട്.
ആര്യചേച്ചിയുടെ കടവിൽ നിന്നാണ് ഇവന്റെ സ്റ്റാർട്ടിങ്ങ് പോയിന്റ്. ചെന്നു നിൽക്കുന്നത് കാൽ കിലോമീറ്റർ താഴെയാണെന്നു മാത്രം. തിരിച്ച് ഇവനെ എത്തിക്കണമെങ്കിലും അതു പോലെ തന്നെ അക്കര ഭാഗത്ത് മുകളിലേയ്ക്ക് പോയിട്ട് പോരണം – നമ്മുടെ പോലെ കുറുകെ നീന്താനൊന്നും പറ്റില്ല പുള്ളിക്ക് – തന്നെയുമല്ല അങ്ങോട്ട് പോകുന്ന താൽപ്പര്യം തിരിച്ച് ഇങ്ങോട്ട് കാണുകയുമില്ല. മമ്മൂട്ടി ‘ജാഗ്രതയിൽ’ പറയുന്നതുപോലെ രണ്ടും തികച്ചും വ്യത്യസ്ഥമായ സിറ്റുവേഷൻസ് ആണല്ലോ?
അവനെ ഇക്കരെ എത്തിക്കുന്ന പണി എപ്പോഴും എന്റേതായി. ചുമന്നുകൊണ്ട് വരികയൊന്നും വേണ്ട, എങ്ങിനെങ്കിലും പിടിച്ചു വലിച്ച് ആറിന്റെ അടുത്തെത്തിച്ച് വെള്ളത്തിലോട്ട് എടുത്തിട്ടാൽ മതി; നമ്മുടെ ഒപ്പം നീന്തി ഇക്കരെ വന്നുകൊള്ളും.
പക്ഷേ ഈ അവിഹിതം പൊക്കുന്നതും, ആളെ കുടുംബത്തെത്തിക്കുന്നതും പെൺകുട്ടികളുടെ അടുത്ത് ഷഡാങ്കിന്റെ കാര്യം ഇൻഡയറക്റ്റായി സംസാരിക്കാൻ എനിക്കൊരു അവസരമായിരുന്നു.
“അവനും കാണില്ലേ മോഹവും, മോഹഭംഗങ്ങളും”
“നിനക്ക് നായ് ശാപം കിട്ടും”
“ശ്യാമിന് ചേർന്ന്‌ പണിയാണ്, അവന് പറ്റിയ ഒരു പട്ടിയും”
“എടാ അത് നിന്നെ കടിക്കും കെട്ടോ”
എന്നിങ്ങനെ ആര്യചേച്ചിയും, അർച്ചനയും എന്നെ കളിയാക്കിയിരുന്നു. ഇപ്പോൾ കൂടെ അമ്പിളിയും കൂടി ഉണ്ടെന്നുമാത്രം.
പതിവു പോലെ അന്നും ജാസിനെ കൊണ്ടു വരുന്ന ജോലി എന്നെ ഏൽപ്പിച്ച് അവർ ജോലിക്ക് പോയി.
അന്ന്‌ ജാസിനേയും കൊണ്ട് ഞാൻ നീന്തി ഇപ്പുറത്ത് വരുമ്പോൾ അമ്പിളി കടവിൽ നിൽക്കുന്നു.
ഇക്കരയ്ക്കു കയറിയ ജാസ് ദേഹം മുഴുവൻ കുടഞ്ഞ്, വെള്ളവും കളഞ്ഞ്, എന്നെ നോക്കി രണ്ട് കുരയും കുരച്ചിട്ട് അവന്റെ വീട്ടിലേയ്ക്ക് ഒറ്റ ഓട്ടം.
“നീ പട്ടി ബിസ്‍നെസും ആയി ഇതിലേ നടക്കുകയാ അല്ലേ?”
“അവര് പറഞ്ഞാൽ പോയ് കൊണ്ടുവരാതിരിക്കാനൊക്കുമോ?”
“അതിന്റെ പണി മുടക്കി”
ഞാൻ ചുണ്ടുകോട്ടി ചിരിച്ചു കാണിച്ചു.
“എന്താ ആറ്റിറമ്പിൽ?” ഞാൻ ചോദിച്ചു.
“നീ വരുമെന്ന്‌ പറഞ്ഞിട്ടോ?”
“ആര്യചേച്ചിയോട് സമ്മതം ഒക്കെ വാങ്ങുകയായിരുന്നു”
“ഓഹോ, എല്ലാത്തിനും അവളുടെ സമ്മതം വേണോ? ഇക്കണക്കിന് കല്യാണം കഴിഞ്ഞാലും അവളുടെ തീരുമാനമായിരിക്കുമല്ലോ …. എല്ലാം?”
“പോടീ അമ്പിളി ചേച്ചി”
ഞാൻ വേഗം കുളിച്ചു കേറാൻ നോക്കി.. ജാസിനെ കൂട്ടിലടയ്ക്കണം. ഇല്ലെങ്കിൽ ആശാൻ അടുത്ത് ഷോട്ടിന് പോയെന്നിരിക്കും.!
“നിനക്കെന്താ ഇത്ര ധൃതി?”
“അവനെ കൂട്ടിൽ കയറ്റണം”
“അവനും അവന്റെ ഒരു പട്ടിയും! എടാ എന്തൊക്കെ ആര്യ പിന്നെ ചോദിച്ചു?”
“ഓ അങ്ങിനെ അധികമൊന്നും ചോദിച്ചില്ല”
“അത് ചുമ്മാ”
“ങാ എന്നാ ചുമ്മായാ… അമ്പിളി ചേച്ചിക്കിപ്പോൾ എന്താ വേണ്ടെ?”
“കുമ്പിളി ചേച്ചി .. എന്നെ ചേച്ചി എന്ന്‌ വിളിക്കേണ്ട”
“ഒക്കെ എന്നാൽ കുമ്പിളി”
“എടാ ആര്യ ശരിക്കും എല്ലാം കണ്ടോ?”
“കണ്ടെന്നേ”
“എന്നിട്ടും നിന്നോട് ഈ പണി നടക്കില്ല എന്നൊന്നു പറഞ്ഞില്ലേ?”
“ഇല്ല”
“അതെന്താ?” അമ്പിളിയുടെ സ്വരത്തിന് ഒരു പതർച്ച.
“ആ”
“ശ്യാമേ ഉരുളല്ലേ”
ശ്ശെടാ, ഇന്ന്‌ രാവിലെ മുതൽ പെണ്ണുങ്ങളെല്ലാവരും എന്റെ തലയിലോട്ടാണല്ലോ? അർച്ചനയുടെ ക്വസ്റ്റ്യനിങ്ങ് കഴിഞ്ഞേ ഉള്ളൂ..!!
“ഞാൻ എന്തിന് ഉരുളണം? ഒരു ഉരിളിച്ചയുമില്ല. ആര്യചേച്ചി പറഞ്ഞത് ഓർമ്മയില്ലേ? – “ഇത് ഇങ്ങിനൊക്കെയേ സംഭവിക്കൂ എന്നെനിക്കറിയാമായിരുന്നൂ” -എന്ന്‌?”
അമ്പിളി എന്നെ ഒന്ന്‌ സൂക്ഷിച്ച് നോക്കി.
“നീ നുണയാണ് പറയുന്നത്”
“ഞാനോ? എന്തിന് അല്ലെങ്കിൽ എന്ത്?”
“നിങ്ങൾ ഇതെല്ലാം അന്യോന്യം സംസാരിച്ചില്ലേ?”
“ഇല്ല അമ്പിളി, പക്ഷേ ആര്യചേച്ചിക്ക് കണ്ടത് മാത്രം മതിയല്ലോ?, കൂടുതൽ എന്തറിയാൻ”
“എടാ സത്യം പറ, നിങ്ങൾ തമ്മിൽ എങ്ങിനാ?”
“എന്തോന്ന്‌ എങ്ങിനാ” ഞാൻ അവിടേയും ഇവിടേയും തൊടാതെ ഉഴപ്പി..
“എനിക്കറിയാം നിങ്ങൾ തമ്മിൽ മറ്റെന്തൊക്കെയോ ഉണ്ട് എന്ന്‌”
ഞാൻ പുശ്ചഭാവത്തിൽ അമ്പിളിയെ ഒന്ന്‌ ചിരിച്ചു കാണിച്ചു.
“പുതിയ ഐറ്റം ആണോ?”
“അല്ല, പണ്ടേ എനിക്ക് സംശയമുണ്ടായിരുന്നു. നിങ്ങളുടെ ഒന്നിച്ചുള്ള കിടപ്പും. അവിടേയും ഇവിടേയും ഉള്ള തൊടലും, പിടിക്കലും…”
“ഇതിപ്പോ അമ്പിളിയുടെ കാര്യം കൈയ്യോടെ പിടിച്ചപ്പോൾ എന്നേയും ആര്യചേച്ചിയേയും കൂടി കുഴിയിൽ ചാടിക്കണം, അത്ര തന്നെ”
“നീയും കള്ളനാ, അവളും കള്ളിയാ”
“ങാ അതെ.. എനിക്ക് പോകാമോ? അവൻ അവന്റെ വഴിക്ക് പോകും”
അമ്പിളി പതിയെ എഴുന്നേറ്റു. ഞാൻ മുണ്ടിന് മുകളിലൂടെ അരയിൽ തോർത്തും കെട്ടി ടീഷർട്ട് ഇട്ടുകൊണ്ട് കൊക്കോകൾക്കിടയിലൂടെ ജാസിന്റെ വീട്ടിലേയ്ക്ക് നടന്നു. പത്ത് ചുവട് നടന്ന്‌ തിരിഞ്ഞ് നോക്കുമ്പോൾ ഇലകൾ മാറ്റിക്കൊണ്ട്, ഞാൻ പോകുന്നതിന് പിന്നാലെ അമ്പിളിയും വരുന്നുണ്ട്.
“എടാ പതുക്കെ ഞാനൂടെ വരട്ടെ”
“അവന്റെ കോമ്പോണ്ടിൽ കയറിയാൽ ആറിന്റെ വക്കത്തുനിന്ന്‌ കാണുന്ന ഫ്രെണ്ട്ഷിപ്പ് ഒന്നും കാണില്ല”
“നീയില്ലേ കൂടെ”
ഞങ്ങൾ നടന്ന്‌ ആ വീട്ടിലെത്തി. അവിടാരും ഇല്ലായിരുന്നു. ജാസ് നനഞ്ഞ ദേഹവുമായി തിണ്ണയിൽ കയറി കിടപ്പുണ്ട്. എന്നെ കണ്ടതേ വലിയ സന്തോഷത്തിൽ ഓടിവന്നു. അമ്പിളി പേടിച്ച് താഴെ തന്നെ നിന്നു. കൂട് പോയി തുറന്നതേ അവൻ ഓടി ചെന്ന്‌ അകത്തു കയറി. ആശാന് വിശക്കുന്നു കാണും, ചില്ലറ അധ്വാനമല്ലല്ലോ ഇന്നലെ മുതൽ?!
അടുക്കള വശത്തേയ്ക്ക് ഞാൻ ചെന്നു. വർക്കേരിയായിൽ ഒരു കൊട്ട കൊണ്ട് മൂടി അവന്റെ ഫുഡ് ഇരിപ്പുണ്ട് എന്ന്‌ ചേച്ചി പറഞ്ഞിട്ടാണ് പോയിരുന്നത്. പട്ടിക്കൂട്ടിൽ വച്ചാൽ കോഴി കയറി മുഴുവനും തിന്നും.
ഞാനതെടുത്ത് അവന് കൊണ്ടു പോയി കൊടുത്തു. അമ്പിളി ചെറിയ ഭയപ്പാടോടെ ‘തെന്നിയൊഴുകുന്ന’ രീതിയിൽ അവന്റെ കൂടിന് മുന്നിലൂടെ പാസായി എന്റെ അടുത്തേയ്ക്ക് വന്നു. അവൻ തീറ്റക്കിടയിൽ ഒന്ന്‌ മുരണ്ടു. വിശപ്പ് കാരണം ഇഷ്ടന് കുരയ്ക്കാൻ പോലും താൽപ്പര്യമില്ലായിരുന്നു.
“നിനക്ക് നാണമില്ലല്ലോ, കണ്ടവരുടെ എല്ലാം ദാസ്യപ്പണി ചെയ്യാൻ”
അമ്പിളിക്കിതൊന്നും സുഖിക്കുന്നില്ല.!
“അവനെന്റെ ഫ്രെണ്ടാ”
“ങ ബെസ്റ്റ്, ഈനാംപേച്ചിക്ക് മരപ്പെട്ടി കൂട്ട്”
“പിന്നെന്തിനാണാവോ, ഞങ്ങളുടെ പിന്നാലേ ഇങ്ങ് പോന്നത്?”
“നീയൊക്കെ എന്തൊക്കെ കുരുത്തക്കേടാ ഒപ്പിക്കുന്നത് എന്ന്‌ അറിയേണ്ടെ?”
